به نقل از «عصر ایران»

سوریازیس و 11 داروی محرک شعله‌ور شدن آن

تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۳۴۳۸۷

برخی داروهای رایج می توانند محرکی برای شعله‌ور شدن علائم سوریازیس باشند، از این رو، آگاهی از مواردی که می توانند شما را در معرض خطر قرار دهند، اهمیت دارد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وری ول هلث"، سوریازیس یک بیماری خودایمنی است که علائم آن می تواند خودبخود ظاهر شده که با دوره های خاموشی بیماری دنبال می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سوریازیس موجب شکل گیری وصله های دردناک یا خارش‌دار قرمز و ضخیم روی پوست می شود که دارای پوسته های سفید و نقره ای رنگ هستند.

در کنار داروها، موارد بسیاری می توانند موجب شعله‌ور شدن علائم سوریازیس شوند که از آن جمله می توان به استرس، عفونت، و آسیب دیدگی پوست اشاره کرد. در شرایطی که از نظر علمی ثابت نشده است، به گفته برخی افراد، آب و هوا، آلرژی ها و رژیم غذایی نیز می توانند محرک هایی برای سوریازیس باشند.

افزون بر شعله‌ور شدن بیماری، داروهایی خاص می توانند موجب ابتلای برخی افراد به سوریازیس شوند. در افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، ممکن است افزایش مدت زمان یا شدت علائم موجود تجربه شود.

دلایل تاثیرگذاری داروها بر سوریازیس مشخص نیستند. باور بر این است که برخی داروها واکنش ایمنی را فعال می کنند، در شرایطی که سایرین به نظر می رسد واکنش کوئبنر را تحریک می کنند. واکنش کوئبنر پدیده ای است که در این مورد، یک آلرژی دارویی می تواند موجب تحریک سوریازیس در محل راش پوستی شود.

از نظر تئوری، هر دارویی می تواند موجب شعله‌ور شدن سوریازیس شود. با این وجود، برخی داروها یا کلاس های دارویی ارتباطی قوی با این شرایط دارند.

مسدودکننده های بتا

مسدودکننده های بتا داروهایی هستند که به طور معمول برای فشار خون بالا تجویز می شوند و بین داروهایی قرار دارند که بیشتر با سوریازیس پیوند خورده اند. یک بررسی در سال 2010 که در نشریه the Journal of Clinical and Aesthetic Dermatology منتشر شد، نشان داد که مسدودکننده های بتا یک عامل اصلی در تحریک سوریازیس شدید در افراد بستری شده در بیمارستان بودند. همچنین، این داروها می توانند موجب بروز بیماری در افرادی شوند که تا پیش از این به سوریازیس مبتلا نبوده اند.

مسدودکننده های بتا خوراکی پیوند نزدیکی با سوریازیس پلاک و سوریازیس پاستولار (چرک دار) در دست ها و پاها داشته اند. مسدودکننده های بتا موضعی مورد استفاده برای درمان بیماری آب سیاه پیوند نزدیکی با سوریازیس ناخن داشته اند. ایندرال (پروپرانولول) یکی از شناخته شده‌ترین داروهای مسدودکننده بتا مرتبط با تحریک سوریازیس است.

برخلاف برخی داروها، مسدودکننده های بتا با یک دوره طولانی نهفتگی مرتبط هستند که در آن زمان بین آغاز درمان با دارو و ظهور سوریازیس می تواند ماه ها فاصله داشته باشد.

زمانی که یک مسدودکننده بتا موجب شعله‌ور شدن بیماری شود، دوباره نباید استفاده شود، مگر این که علائم خفیف بوده و فواید درمان بر خطرات آن برتری داشته باشند.

واکنش متقابل بالایی بین داروهای مسدودکننده بتا وجود دارد به این معنی که تغییر مسدودکننده بتا ممکن است کمکی نکند. با این وجود، برخی داروهای مسدودکننده بتا ممکن است موجب مشکلات کمتری نسبت به سایرین شوند. انتخاب درمان مناسب تا حد زیادی بر آزمون و خطا متکی است.

لیتیوم

لیتیوم برای درمان بیماری های وابسته به روانپزشکی مانند اختلال دوقطبی استفاده می شود و در 50 درصد افراد مبتلا به سوریازیس می تواند موجب تحریک این بیماری شود. همانند مسدودکننده های بتا، لیتیوم به طور معمول از یک دوره نهفتگی بسیار طولانی برخوردار است. در شرایطی که لیتیوم بیشتر با شعله‌ور شدن سوریازیس پیوند خورده است، این دارو می تواند موجب ابتلا به سوریازیس پلاک، سوریازیس پاستولار، آرتریت سوریاتیک، و سوریازیس پوست سر یا ناخن ها نیز شود.

نتایج یک بررسی در سال 2017 که در نشریه Psoriasis منتشر شد، نشان داد اگر شعله‌ور شدن سوریازیس به واسطه لیتیوم باشد، نوعی قند به نام اینوزیتول ممکن است به میزان قابل توجهی خطر شعله‌ور شدن های بیماری در آینده را کاهش دهد. اینوزیتول به شکل مکمل در دسترس است، اما فقط باید زیر نظر پزشک استفاده شود.

مطالعات دیگر نشان داده اند که مصرف روزانه اسیدهای چرب امگا-3 که در روغن ماهی، مغزدانه ها و مکمل های غذایی وجود دارند ممکن است خطر شعله‌ور شدن سوریازیس ناشی از لیتیوم را کاهش دهند.

با توجه به اهمیت داروی لیتیوم در درمان اختلالات خلق و خو، مصرف آن نباید متوقف شود، مگر این که علائم سوریازیس غیرقابل مدیریت باشند. هرگز بدون مشورت با پزشک خود مصرف داروهای تجویزی را متوقف نکنید. اگر دارو به عنوان عامل تحریک کننده شناخته شود، دوز مصرفی آن ممکن است تغییر کرده یا درمان بر اساس علائم و/یا نیازهای پزشکی متوقف شود.

داروهای ضد مالاریا

داروهای ضد مالاریا که برای درمان مالاریا و همچنین آرتریت روماتوئید و لوپوس استفاده می شوند به عنوان یکی از محرک ها و تشدیدکننده های سوریازیس شناخته می شوند. بین داروهای ضد مالاریا رایج، پلاکنیل (هیدروکسی کلروکین) و کلروکین بیشترین خطر را ایجاد می کنند. بیشتر موارد شعله‌ور شدن سوریازیس طی چند هفته از زمان آغاز درمان شکل می گیرند.

کلروکین با سوریازیس پلاک و سوریازیس پاستولار ارتباط نزدیکی دارد. هر دو دارو می توانند موجب شعله‌ور شدن طولانی مدت سوریازیس برای ماه ها شوند. همچنین، باور بر این است که کلروکین موجب تشدید علائم آرتریت سوریاتیک می شود.

زمانی که درمان با داروهای ضد مالاریا متوقف شود، ممکن است ماه ها طول بکشد تا علائم سوریازیس بهبود یابند. بر همین اساس، این قبیل داروها نباید توسط افراد مبتلا به سوریازیس مصرف شوند.

اینترفرون ها

اینترفرون ها کلاسی از دارو هستند که اغلب برای درمان هپاتیت C و بیماری های دیگر استفاده می شوند. هم اینترفرون-آلفا و هم اینترفرون-بتا ارتباط نزدیکی با سوریازیس دارند.

اینترفرون-آلفا که برای درمان هپاتیت ویروسی، لوسمی، مشکلات کلیوی، سرطان و ملانوما استفاده می شود با سوریازیس پلاک و تا حدی آرتریت سوریاتیک پیوند خورده است. اینترفرون-بتا که برای درمان بیماری ام‌اس، استفاده می شود می تواند موجب سوریازیس یا تشدید علائم موجود شود.

به طور کلی، اگر اینترفرون-آلفا یا اینترفرون-بتا برای درمان تجویز شده باشند، مصرف آنها فقط در شرایطی که علائم سوریازیس غیرقابل تحمل باشند، متوقف خواهد شد.

تربینافین

تربینافین یک داروی ضد قارچ است که برای درمان بیماری پای ورزشکار، خارش ژوک، و دیگر عفونت های پوستی قارچی شایع استفاده می شود. این دارو که به شکل موضعی و خوراکی در دسترس است، با شعله‌ور شدن سوریازیس پیوند خورده است.

این موارد بیشتر با نسخه خوراکی مرتبط هستند که می تواند موجب یا تشدیدکننده سوریازیس پلاک، سوریازیس پاستولار فراگیر (کل بدن) و سوریازیس معکوس باشد. انواع موضعی نیز می توانند بیشتر در محلی که دارو استفاده می شود، شرایطی مشابه را ایجاد کنند.

مهارکننده های ایس (ACE)

مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) مانند لوتنسین (بنازپریل) و وازوتک (انالاپریل) برای کنترل پرفشاری خون استفاده می شوند. ارتباط آنها با سوریازیس از قطعیت کمتری برخوردار است، اگرچه افراد بزرگ‌تر از 50 سال در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

اگرچه باور بر این است که مهارکننده های ایس موجب یا تشدیدکننده سوریازیس هستند، شواهدی وجود دارند که این اثر ممکن است به افرادی با سابقه خانوادگی سوریازیس و زیرنوع های ژنیتکی خاص آنزیم مبدل آنژیوتانسین محدود شود.

در صورت شعله‌ور شدن سوریازیس پس از مصرف یک مهارکننده ایس، تصمیم گیری درباره ادامه یا توقف مصرف دارو توسط پزشک انجام خواهد شد.

مهارکننده های TNF

آنتاگونیست‌های فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا که به نام مسدودکننده های TNF نیز شناخته می شوند، نوعی داروی بیولوژیک هستند که برای درمان بیماری کرون، آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان استفاده می شود. آنها با سرکوب تولید فاکتور نکروز دهنده تومور، نوعی ترکیب التهابی که با بیماری های خودایمنی ارتباط نزدیکی دارد، کار می کنند. از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- هومیرا (آدالیموماب)

- انبرل (اتانرسپت)

- رمیکاد (اینفلیکسیماب)

تحریک سوریازیس با این داروها پارادوکسیکال در نظر گرفته می شود زیرا سوریازیس نیز یک بیماری خودایمنی است. اما این داروها اغلب موجب تشدید علائم در ماه های نخست درمان پیش از این که سرانجام بهتر شود، می شوند. طی این زمان، تغییرات در واکنش سیستم ایمنی ممکن است محرکی برای ظهور سوریازیس باشد.

اگر سوریازیس طی درمان رخ دهد، استفاده از مسدودکننده های TNF فقط زمانی متوقف می شود که علائم شدید باشند. به احتمال زیاد از درمان های موضعی برای تسکین علائم خفیف تا زمانی که کنترل ایمنی محقق شود، استفاده می شود.

داروهای دیگر

افزون بر داروهایی که در بالا به آنها اشاره شد، داروهای دیگری وجود دارند که می توانند موجب سوریازیس یا عود علائم آن شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- بنزودیازپین ها مانند زاناکس (آلپرازولام)، والیوم (دیازپام)، و آتیوان (لورازپام)

- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی به ویژه ناپروکسن و ایندومتاسین

- آنتی بیوتیک های سه حلقه ای مانند تتراسایکلین، داکسی سایکلین، و مینوسیکلین

کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون نیز در صورت قطع مصرف ناگهانی می توانند موجب سوریازیس شوند. برای پرهیز از این شرایط، دوز مصرف دارو باید به تدریج طی چند هفته یا چند ماه زیر نظر پزشک کاهش یابد.

------------------------------------------------------

بیشتر بخوانید: 

*آنچه باید درباره سوریازیس بدانید

*نسخه خوراکی برای سوریازیس

لینک کوتاه: asriran.com/0037i5

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: سوریازیس پسوریازیس پوست سلامت داروهای ضد مالاریا برای درمان بیماری موجب شعله ور شدن علائم سوریازیس توانند موجب استفاده می شود تواند موجب برای درمان پیوند خورده برخی داروها ماه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۳۴۳۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غربالگری نوزاد چیست؟ بهترین زمان آزمایش غربالگری

به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، غربالگری نوزادان یکی از مهم‌ترین اقدامات پزشکی برای مراقبت‌های اولیه کودکان است. این فرایند به منظور شناسایی زودهنگام بیماری‌ها و اختلالات مادرزادی در نوزادان انجام می‌شود. هدف از غربالگری، امکان تشخیص به موقع و درمان سریع این اختلالات است تا از بروز عوارض جدی و غیر قابل بازگشت پیشگیری شود.

در طول چند دهه گذشته، برنامه‌های غربالگری نوزادان به طور چشمگیری گسترش یافته و اکنون به بخش جدایی ناپذیر مراقبت‌های بهداشتی نوزادان تبدیل شده است. این برنامه‌ها شامل آزمایش‌های متعددی برای تشخیص زودهنگام بیماری‌های متابولیکی، هورمونی، ژنتیکی و سایر اختلالات است که می‌تواند سرنوشت زندگی کودک را تغییر دهد.

علی رغم پیشرفت‌های چشمگیر در این زمینه، چالش‌های متعددی همچنان وجود دارد. چالش‌هایی مانند دسترسی نامناسب به مراکز بهداشت غربالگری در برخی مناطق، هزینه تست غربالگری نوزاد و موضوعات غیره که نگرانی‌هایی برای والدین نوزادان به وجود آورده است. در این مقاله، به بررسی اهمیت، بهترین زمان آزمایش غربالگری و کلیات تست غربالگری نوزاد خواهیم پرداخت.

اگر در انتظار فرزندتان هستید که هنوز متولد نشده است و در حال حاضر نگرانی برای محافظت از سلامت فرزندتان دارید، این مقاله کمک بسیاری به شما خواهد کرد تا اطلاعات کافی درمورد غربالگری نوزاد به دست آورید.

غربالگری نوزادان چیست؟

غربالگری نوزاد جزو خدمات بهداشت عمومی است که در این فرایند یک سری تست‌ها برای نوزادان طی چند روز هفته انجام می‌شود. در غربالگری، نوزادان تازه متولد شده برای گروهی از اختلالات سلامتی که در بدو تولد ممکن است دچار آن شوند، مورد آزمایش قرار می‌گیرند.

با یک آزمایش خون ساده، پزشکان می‌توانند شرایط نادر ژنتیکی مرتبط با هورمون و متابولیک را که می‌تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود بررسی کنند.

غربالگری نوزادان به پزشکان امکان می‌دهد بیماری‌های مرتبط نوزادان را به سرعت تشخیص دهند تا در صورت وقوع بیماری، درمان را در اسرع وقت آغاز کنند.

دلیل غربالگری نوزادان

برای نوزادانی که مشکل سلامتی دارند، انجام آزمایش غربالگری می‌تواند مزایای بسیار زیادی داشته باشد. آزمایش غربالگری نوزاد با هدف شناسایی نوزادانی است که ممکن است سالم به نظر برسند؛ اما دارای یک بیماری نادر سلامتی هستند که اگر درمان نشود ممکن است آسیب جدی برای نوزاد ایجاد کند. تست غربالگری مانند آزمایش پاشنه پای نوزاد می‌تواند مشکلات سلامتی مانند زردی نوزاد آشکار کند.

بیماری‌هایی مانند زردی نوزادان یا همان یرقان خطر جدی برای سلامت نوزاد دارند و باید در اسرع وقت درمان شوند.

بنابراین، درمان زودهنگام بیماری‌ها می‌تواند سلامت نوزادان را بهبود بخشد و از ناتوانی شدید یا حتی مرگ نوزاد نیز جلوگیری کند.

غربالگری نوزادان چند مرحله است؟

غربالگری بر اساس هر نوزادی ممکن است متفاوت باشد؛ اما به طور کلی آزمایش غربالگری نوزاد شامل مراحل زیر است:

غربالگری شنوایی نوزادان

آزمایش شنوایی نوزاد بلافاصله پس از تولد نوزاد انجام می‌شود. اگر در بیمارستان زایمان کنید، ممکن است قبل از ترخیص شما و نوزادتان، این آزمایش به شما پیشنهاد شود. در غیر این صورت، این تست غربالگری توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا پزشک متخصص در چند هفته اول تولد نوزاد انجام می‌شود. در این آزمایش با استفاده از هدفون‌های کوچک و نرم افزار ویژه، تیم پزشکی بررسی می‌کند که کودک شما چگونه به صدا و امواج صوتی پاسخ می‌دهد.

آزمایش پاشنه پای نوزاد

آزمایش پاشنه پای نوزاد شامل گرفتن نمونه کوچکی از خون نوزاد برای بررسی بیماری‌های نادر اما خطرناک (زردی نوزاد) است. یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی از پاشنه پای نوزاد چند قطره خون را روی کارت‌های مخصوص جمع آوری می‌کند تا برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده شود. پس از غربالگری نوزادان در مراکز بهداشت نتایج این آزمایش غربالگری معمولاً زمانی که کودک شما پنج الی هفت روزه شود آماده می‌شود.

آزمایش قلب نوزاد

این آزمایش برای بررسی شرایط قلبی شناخته شده به عنوان نقص مادرزادی قلبی یا CCHD استفاده می‌شود. این آزمایش ساده یا استفاده از روشی به نام پالس اکسیمتری برای بررسی سطح اکسیژن در خون نوزاد انجام می‌شود.

برای غربالگری نوزادان نارس چه بیماری‌هایی مورد آزمایش قرار می‌گیرند؟

برای غربالگری نوزاد نارس بیماری‌های مختلفی تحت بررسی قرار می‌گیرد. از جمله این بیماری‌ها می‌توان به تیروئید نوزادان اشاره کرد؛ این بیماری باعث کاهش سطح هورمون‌های تیروئید نوزاد و در نتیجه آن عقب ماندگی ذهنی و جسمی نوزاد می‌شود.

فنیل‌کتونوری یکی دیگر از بیماری‌هایی است که در غربالگری نوزاد مورد آزمایش قرار می‌گیرد. فنیل آلانین یکی از اسید آمینه‌های مهم و ضروری بدن است. نقص ژنتیکی آنزیم‌هایی که باعث مصرف فنیل آلانین در چرخه سوخت و ساز بدن می‌شوند، باعث افزایش سطح آن در بدن و ظهور آن در ادرار می‌گردد. در صورت درمان نشدن فنیل کتونوری، سطح بالای فنیل آلانین به بافت مغز آسیب می‌رساند و باعث عقب‌ماندگی ذهنی نوزاد می‌شود. تشخیص زودهنگام و درمان آن با رژیم‌های غذایی خاص سبب رشد طبیعی کودک می‌شود.

افزایش گالاکتوز یا همان گالاکتوزمی، کودکان مبتلا به این بیماری به دلیل نقص ژنتیکی در تولید برخی آنزیم‌ها قادر به استفاده از قند موجود در شیر نخواهند بود؛ بنابراین گالاکتوز خون نوزاد بالا می‌رود و ممکن است باعث بروز آب مروارید و آسیب به کبد و مغز نوزاد شود. از نشانه‌های افزایش گالاکتوز در بدن می‌توان به استفراغ طولانی اشاره کرد که باعث عوارض جبران ناپذیری می‌شود.

همچنین یک مورد مهم دیگر در آزمایش غربالگری نوزاد بررسی کمبود آنزیم G۶PD بوده که به دنبال آن بیماری فاویسم به همراه دارد. در این بیماری یکی از آنزیم‌های گلبول قرمز خون کاهش پیدا می‌کند که می‌تواند باعث بروز بیماری‌های دیگری از جمله یرقان یا همان زردی نوزاد شود.

زردی در بین نوزادان تازه متولد شده بسیار شایع است به همین دلیل باید تست‌ها و آزمایش‌های لازم برای این بیماری انجام شود. زمانی که درجه زردی نوزاد افزایش پیدا می‌کند باید درمان این بیماری فوراً آغاز شود تا نوزاد از عوارض و خطرات احتمالی آن دور بماند.

بهترین زمان غربالگری نوزاد چه وقتی است؟

همان‌طور که اشاره کردیم بلافاصله پس از تولد نوزاد بهترین زمان غربالگری است؛ نوزادان ۷۲ ساعت پس از تولد الی ۵ روز اول زندگی خود بهتر است غربالگری شوند.

نتایج غربالگری نوزادان از نظر کم شنوایی و بیماری قلبی به محض انجام آزمایش در دسترس است.

نتایج آزمایش خون معمولاً در پنج روزگی تا روز هفتم پس از تولد نوزاد آماده می‌شود. در صورت مثبت بودن آزمایش‌های غربالگری به والدین نوزاد اطلاع داده می‌شود.

مثبت بودن تست غربالگری نوزاد به این معنی نیست که کودک قطعاً دارای شرایط وخیم پزشکی است. پزشکان برای تأیید یا رد تشخیص بیماری‌های نوزاد آزمایش‌های بیشتری را تجویز می‌کنند.

اگر بیماری خاصی برای نوزاد تشخیص داده شود، پزشکان ممکن است برای نوزاد با توجه به وضعیت او روش درمانی تجویز کند.

زمانی که نوزاد بیمار می‌شود، باید درمان آن به سرعت شروع شود. درمان نوزاد ممکن است شامل رژیم غذایی، مصرف داروهای خاص یا استفاده از دستگاه‌های درمانی؛ مانند دستگاه فتوتراپی شود.

استفاده از دستگاه فتوتراپی (نوردرمانی) زمانی صورت می‌گیرد که نوزاد مبتلا به بیماری یرقان شده باشد؛ زیرا این روش سریع‌ترین راه درمان زردی نوزاد است. زمانی که بیلی روبین خون نوزاد از حد معمول فراتر می‌شود، دستگاه زردی با تابش امواج و نورهای خاص، سبب تجزیه و دفع بیلی روبین خون نوزاد می‌شود.

این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.

کد خبر 6090064