حناچی به دلیل به بیتوجهی به قانون حمایت از معلولان تذکر گرفت
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۲۲۹۵۷
عضو شورای شهر تهران ضمن تذکر به حناچی به دلیل بیتوجهی به قانون حمایت از معلولان گفت: حمایت از حقوق معلولان در هنگام صدور پروانه و صدور پایان کار ساختمانها ضروری است. به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مجید فراهانی عضو شورای شهر تهران طی تذکری به شهرداری درباره لزوم حمایت هر چه بیشتر از معلولان اظهار داشت: به سهم خود از کمکاریها و بیتوجهیهایی که در ادای حق در سطح شهر به معلولان داشتهایم عذرخواهی میکنم و امیدوارم شاهد تحقق شهر دسترسپذیر در تهران برای ادای حق این افراد باشیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: محقق نشدن دسترسیپذیری شهر برای معلولان باعث شده تا این افراد از حق زندگی کامل برخوردار نشوند و هر چه میزان معلولیت جسمی و حرکتی این افراد بیشتر باشد، مشکلاتشان برای رفت و آمد در سطح شهر هم بیشتر میشود.
وی ادامه داد: براساس ماده ۴ قانون حمایت از حقوق معلولان، شهرداریها مکلف هستند صدور پروانه احداث، بازسازی و پایان کار برای تمامی ساختمانها و اماکن با کاربری عمومی مانند مجتمعهای مسکونی، اداری، درمانی و آموزشی را به رعایت ضوابط و استانداردهای مصوب شورای عالی شهرسازی و معماری و اصلاحات پس از آن در مورد دسترسیپذیری افراد دارای معلولیت توسط مجری، مشروط کنند.
وی گفت: اگر این موضوع در صدور پروانههای ساختمانی و پایان کار مورد توجه شهرداری قرار گیرد و شهرداری به وظیفه قانونی خود در این زمینه عمل کند بدون شک زمینه ساز بهبود و ارتقاء سطح دسترس پذیری معلولان در تهران خواهد شد.
فراهانی بیان داشت: بنده برای بار دوم در اجرای بند ۳ ماده ۸۰ قانون شوراهای اسلامی کشور، درباره «لزوم توجه به اجرای ماده ۴ قانون حمایت از حقوق معلولان در صدور پروانه و پایان کار ساختمانها» به شهردار تهران تذکر میدهم، و انتظار دارم شهرداری بیش از پیش به مسأله دسترس پذیری شهر و خدمت به معلولان توجه نماید تا حق این عزیزان به شهر مطلوبتر و بهتر از گذشته ادا شود.
فراهانی خاطرنشان کرد: تهران هنگامی که برای همشهریان معلول دسترس پذیر شده باشد، آنگاه میتوان گفت که شهری برای همه است تا این مهم اتفاق نیفتد تهران شهری برای همه نخواهد بود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: حناچی معلول شهر شهرداری تهران قانون حمایت صدور پروانه پایان کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۲۲۹۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تفال به حافظ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳؛ به جان او که گرم دسترس به جان بودی...
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان میبردند بهرهای از کلام حق دارند رجوع میشد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
به جان او که گرم دسترس به جان بودی
کمینه پیشکش بندگانش آن بودی
بگفتمی که بها چیست خاک پایش را
اگر حیات گران مایه جاودان بودی
به بندگی قدش سرو معترف گشتی
گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی
به خواب نیز نمیبینمش چه جای وصال
چو این نبود و ندیدیم باری آن بودی
اگر دلم نشدی پایبند طره او
کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی
به رخ چو مهر فلک بینظیر آفاق است
به دل دریغ که یک ذره مهربان بودی
درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور
که بر دو دیده ما حکم او روان بودی
ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی
شرح لغت: کمینه:صفت پیشکش/ لمعه ی نور:درخشش نور.
تفسیر عرفانی:۱- حضرت حافظ در بیتهای هفتم و هشتم میفرماید:
او را در خواب حتی نمیبینم، چه رسد به دیدار او. پس اینک که وصال میسر نمیباشد، کاش او را در خواب میدیدم.
* اگر حافظ با پرندگانی که هر صبح نغمه سر میدهند، هم آواز شود، ناله اش فاش نمیشود تا محبوب آگاه شود.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- در اندیشه کار یا چیزی یا کسی هستید که فعلاً بسیار دور است؛ بنابراین بهتر است که صرف نظر کنید. وقت را بیهوده از دست ندهید، زیرا دل در گرو آرزوهای رنج آور نهاده اید.
تعبیر غزل:به کسی دل بستهای و این دلبستگی تا به آن حد است که فکر میکنی او تنها بهانهی تو برای زندگی است، اما به وصال او امید نداری. با این حال با تمام وجود در این راه تلاش میکنی و از جان مایه میگذاری.