به نقل از «قدس آنلاین»

باید سیره تمدن ساز امام هشتم(ع) به جهان عرضه شود

تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۲۸۰۳۶

در روزگار امام رضا(ع)، بحث­های دگر اندیشان بالا گرفته بود و انحرافات ناشی از ترجمه کتب بیگانه، تهدیدی جدی برای اعتقادات دینی مسلمانان به شمار می آمد. در چنین شرایطی امام هشتم با گفتگوها ومناظرات علمی خود با دانشمندان و ییروان مکاتب فکری از کشورهای مختلف، توانستند از یک سو به وحدت و هم اندیشی ادیان کمک کنند و از سوی دیگر پیام انسان ساز اسلام را به سراسر دنیا برسانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش قدس آنلاین، امروز هم  سیره تمدن ساز حضرت رضا می تواند به عنوان الگویی برای گفتگو با ادیان و مکاتب فکری گوناگون مطرح شود. در این زمینه با دکتر محمود واعظی، عضو هیات علمی و رئیس شورای عالی مرکز مطالعات انقلاب اسلامی دانشگاه تهران به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می خوانید:

* جایگاه تعامل و گفتگو در آموزه های اسلام

دکتر واعظی درباره ضرورت و اهمیت گفتگو و تعامل مکاتب فکری با یکدیگر به خبرنگار قدس آنلاین گفت: واژه گفتگو که از دو کلمه گفت و گوی تشکیل شده، پیشینه­ای دیرینه ای دارد؛ از روز اول آفرینش انسان، بحث گفتگو با دیگران در زندگی اجتماعی بشر وجود داشته؛ زیرا انسان یک موجود اجتماعی است و همان­طور که انسان­ها از نظر چهره و رفتار متفاوت هستند، اندیشه هاشان هم متفاوت است. این تفاوت افکار و سلیقه­ها باعث رشد می­شود. چیزی که می­تواند این اندیشه های متفاوت را چه در سطح خانوادگی، شهری، استانی، منطقه ای و بین­المللی به هم پیوند دهد و موجب همگرایی شود گفتگو است.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه به بیان جایگاه گفتگو با دیگر ادیان و تمدن ها در آموزه های  اسلام  پرداخت و اظهار داشت: بحث گفتگو با پیروان ادیان مختلف از همان آغاز مطرح شد؛ دین اسلام شیوه­ای از گفتگو را توسط پیامبر رواج داد که عاقل پسند بود و اصلا بحث دین نبود همه عقل­ها می­پذیرند. رسول اکرم(ص) با یهودیان، مسیحیان، زندیق­ها، مشکرین و خلفا پیوسته گفتگو می­کردند؛ البته بر طبق آداب و موازین آن. ایشان در بین همین اعراب جاهلی و به دور از انسانیت، آنچنان رفتار الگویی و گفتگو را آغاز کردند که در نتیجه همین گفتگوها بزرگانی چون ابوذر و مقداد ساخته شد.

* اهمیت گفتگو در جهان امروز

دکتر واعظی با بیان اینکه در جهان پرآشوب امروز بیش از همیشه نیازمند گفتگوهای جدی، عمیق، پایدار و پیوسته با پیروان ادیان و مکاتب فکری مختلف هستیم خاطر نشان کرد: در درون امت اسلامی نیز نیازمند تعامل و گفتگو هستیم تا از تفرقه و دوری مذاهب مختلف جلوگیری شود. متاسفانه این بحث در جهان اسلام نه تنها ترویج نشده حتی گاهی توبیخ هم شده؛ مثلا در عربستان سعودی چند سال قبل کتابی نوشته شد به نام «حرمة الحوار مع الادیان»، در حالی که در قرآن کریم بارها به گفتگو و تعامل تاکید شده است. وی افزود: متاسفانه در ادبیات جاهلی جدید، بیش از همیشه گفتگوی مسالمت­آمیز ادیان و مکاتب فکری با هم، سرکوب شده و مطرح کردن بحث گفتگو بر اساس سیره حضرت رضا(ع) که برگرفته از سنت رسول اکرم(ص) هست بیش از همیشه مورد غفلت هست.

*امام رضا(ع) پرچمدار گفتگوی تمدن ها

 دکتر واعظی با اشاره به اینکه  در شرایط اجتماعی روزگار امام رضا(ع)، بحث­های دگر اندیشان بالا گرفته بود؛ از یک سو افکار یونانی، منطقیون و ... با پشتوانه های علمی با ترجمه آثار مختلف به زبان عربی، وارد اسلام می­شود و از سوی دیگر پیروان ادیان و مکاتب فکری مختلف نزد حضرت می آمدند و با ایشان مناظره می­کردند تصریح کرد: خوشبختانه چون امام هشتم(ع)، شخصیت و جایگاه ویژه اجتماعی در حکومت داشتند و تریبون ولایتعهدی در اختیار ایشان بود، از این گفتگوها ومناظرات به نحو احسن استفاده کردند و توانستند پیام خود را به سراسر دنیا برسانند.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه آداب و کیفیت گفتگو در بین همه ادیان و به صورت جامع­تر در دین اسلام و سنت پیامبر(ص) طراحی شده است افزود: با بررسی گفتگوها و مناظرات حضرت رضا(ع) با پیروان ادیان مختلف می­توان به سیره الگویی ایشان در این زمینه پی برد؛ بر اساس این سیره گفتگو با ادیان مختلف اولا باید با حفظ احترام متقابل باشد. دوم اینکه عقل محور باشد و سوم اینکه به راهکارها و خروجی­­های روشن بی­انجامد. این استاد دانشگاه ادامه داد: در گفتگو به جز اخلاقیات یعنی رعایت ادب، حرمت دانی و شخصیت دادن به مخاطب، باید بر مشترکات پافشاری شود تا اختلافات؛ چون طبیعی است که هر دینی با دین دیگر اختلافاتی دارد، ولی می­شود اختلافات را کنار گذاشت و اشتراکات را پررنگ کرد؛ در واقع هدف از این گفتگوها این است که بتوانیم بر نکات مشترک تاکید کنیم و بر اساس نکات مشترک موارد مورد اختلاف را به حداقل برسانیم. یعنی با استدلال منطقی و قوی، استدلالات ضعیف پس از نقد کنار گذاشته شود. وی با اشاره به اینکه در گفتگو به رسمیت شناختن طرف مقابل بسیار مهم است تاکید کرد: بر طبق جلد ۹ و ۱۰ کتاب بحارالانوار، پیامبر(ص) با یهودیان با مسالمت و رعایت احترام گفتگو می­کردند. حضرت علی(ع) نیز می فرمایند: همانطور که زبانتان را به خوب صحبت کردن­ عادت می­دهید، گوشتان را هم به خوب گوش دادن عادت دهید.

دکتر واعظی با اشاره به اینکه ما معمولا آداب گفتگو را نمی­دانیم و به دنبال به کرسی نشاندن حرف خود هستیم؛ در نتیجه گفتگو شکل ما چون آداب گفتگو را یاد نداریم با همکیشان و هم فکران خودمان هم نمیتوانیم به همفکری برسیم تصریح کرد: حضرت رضا(ع) نه تنها با فرق مختلف اسلامی بلکه با زندیق­ها و یهودیان  و... گفتگو دارند اما ما در این زمینه کار نکرده­ایم؛ طلبه و استاد ما چقدر در این مورد اطلاع دارند؟ یا فریفته جهان غربیم و هیچ از دین نمی دانیم و فقط ظاهر را می­بینیم و یا غرق درمسائل سنتی هستیم و اصلا به بیرون نگاه نمی کنیم. این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: حضرت رضا(ع) با عنایت به داشته­ها و ظرفیت جامعه خودش با جوامع بیرونی ارتباط رسمی برقرار کرده و در جلسات رسمی مناظره شرکت و گفتگو می کنند.

* ضرورت عرضه سیره امام رضا(ع) به جهان امروز

 رئیس شورای عالی انقلاب اسلامی دانشگاه تهران با تاکید برلزوم معرفی سیره امام هشتم(ع) به دنیا خاطر نشان کرد: باید سیره برجا مانده از امام رضا(ع) از لای کتاب­ها بیرون بیاید و به جامعه جهانی عرضه شود. با وجود اهمیت این موضوع، متاسفانه تا کنون در این زمینه کار نشده؛ نباید حضرت رضا(ع) را فقط به عنوان ضامن آهو و شعایر بشناسیم. ایشان یک روش الگویی برای حل مشکلات اجتماعی طراحی کردند و به آن ملتزم بودند ولی ما از آن غافل هستیم. به نظر من آستان قدس رضوی باید تا حد امکان از نظر علمی در این زمینه سرمایه گذاری کنند. دکتر واعظی تصریح کرد: آستان قدس رضوی باید سیره الگویی و تمدن ساز حضرت رضا(ع) را در درجه اول در همه شهرها و مجامع فرهنگی­ کشورمان و سپس در کشورهای همسایه و جهان اسلام توسعه و ترویج کند.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سیره امام هشتم ع تمدن دکتر واعظی دانشگاه تهران پیروان ادیان دکتر واعظی حضرت رضا ع امام رضا ع امام هشتم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۲۸۰۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی