به نقل از «خبرگزاری برنا»

تفسیر دعای روز بیست و چهارم ماه رمضان

تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۲۲۰۲۸

دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان را به همراه تفسیر آن اینجا بخوانید.

به گزارش خبرگزاری برنا؛ شرح دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان به شرح ذیل است :

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خداوندا همانا من در این روز از تو چیزهایى خواهم که موجب خوشنودى تو شود و به تو پناه آرم از هرچیز که تو را آزارد و از تو کامروایى و توفیق طلبم تا بر طاعت تو باشم و عصیانت نکنم، اى بخشنده [درخواست] درخواست کنندگان.

عصاره ادعیه

اگر ما دقت و توجه داشته باشیم، همه دعاهاى ماه‌رمضان بر گشتن به دو کلمه بیشتر نیست، منتهى به‌عبارات مختلف، اول اینکه از خدا مى‌خواهیم که: خدایا!ما را در این ماه و همیشه طورى قرار بده که تو رااطاعت بکنیم و ما را طورى قرار بده که معصیت نکنیم‌یعنى بتوانیم وظیفه بندگى خودمان را نسبت به تو انجام‌بدهیم. خلاصه اینکه از خداوند مسئلت مى‌کنیم که به مابندگان توفیق بندگى خودش را بدهد، تا بتوانیم به وظیفه‌بندگى خودمان عمل بکنیم. وظیفه بندگى و بنده شایسته‌خدا بودن نیز، این است که انسان اطاعت خدا بکند ومعصیت خدا را نکند. اگر دقت بکنیم در این دعاها همه‌یا اغلب برگشتن به همین خواهش از خداست که: ما رابنده شایسته خودت قرار بده و ما را بنده مطیع خودت‌قرار بده. منتهى این‌ها را به عبارات گوناگون بیان‌مى‌کنیم. یک وقت مى‌گوییم در جهنم را به روى ما ببند.یک وقت مى‌گوییم خدایا! در کارهایى که موجب رضاى‌توست ما را توفیق بده و از کارهایى که موجب سخط توست ما را بازدار. ما سئوال و درخواست مى‌کنیم از توکه ما را موفق به عبادت بدارى و سئوال و درخواست‌مى‌کنیم از تو که ما را از معصیت باز بدارى. مى‌بینیم که‌همه این‌ها برگشتن به همین یک کلمه است، که آن‌حقیقت بندگى است. حالا مضمون دعاى امروز هم بازهمین است. مى‌فرماید: «اللهم انى اسئلک فیه مایرضیک» یعنى؛ خدایا! من از تو مى‌خواهم که من‌کارهایى را بکنم که موجب رضاى تو باشد؛ از تو سئوال‌مى‌کنم، از تو کمک مى‌خواهم، از تو توفیق مى‌خواهم که‌من را به کارهایى وابدارى که آن کارها موجب رضایت‌خاطر تو باشد و پناه مى‌برم به تو و باز تکیه به تو دارم که‌مرا نگاهدارى از آن چیزهایى که موجب اذیت تومى‌شود.

عبارت «اذیت شدن براى خدا»، معناى مجازى‌دارد. اذیت به معناى آزار دادن است و آزار دادن، یعنى‌اینکه کارى بکند که طرف صدمه ببیند. خدا که‌العیاذبالله صدمه نمى‌بیند. خدا غنى به ذات و بر همه‌چیز مسلط است؛ یعنى به هیچ چیز و هیچکس احتیاج‌ندارد. هیچ احدى نمى‌تواند به ساحت مقدس او بدى‌برساند یا اذیت بکند، خدا منزه از هر نقصى و داراى هرکمالى است.

بنابراین در اینجا معناى مجازى اذیت به کار رفته‌است و مى‌بینیم که در مقام بیان این حرف، خدا هم این‌الفاظ را استعمال کرده. همان طور که در قرآن‌مى‌فرماید:

«ان الذین یوذون‌الله و رسوله لعنهم‌الله فى‌الدنیا والاخرة واعدلهم عذاباً مهینا »۱

یعنى: آنان که خدا و رسول را به عصیان و مخالفت‌آزار و اذیت مى‌کنند، خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن‌کرده و براى آنان عذابى با ذلت و خوارى مهیا ساخته‌است.

نتیجه اینکه اگر برخلاف میل کسى رفتار بکنى‌مى‌توان گفت که این امر باعث اذیتش مى‌شود. بنابراین‌برخلاف رضاى خدا عمل کردن هم اذیت خدا محسوب‌مى‌شود. به طور اجمال حاصل مضمون این دعا چنین‌است: خدایا! من از تو مى‌خواهم که مرا موفق بدارى ویارى کنى براینکه کارهایى انجام بدهم که در آن کارها،رضاى تو است و باز پناه مى‌برم به تو از این که با عمل‌خلاف رضاى تو موجبات ناراحتى تو را فراهم آورم.

انسان براى معصیت نکردن هم باید به خدا پناه‌ببرد، گواینکه در معصیت، خود انسان مدخلیت دارد.

در جمله سوم دعا هم مى‌گوید: «و اسئلک التوفیق‌فیه لان‌اطیعک» به من توفیق بده که از تو اطاعت بکنم. این نظیر همان معناى جمله اولى است که گفتیم خدایا!سئوال و در خواست مى‌کنم از تو که مرا توفیق دهى تااینکه موجبات رضاى تو را فراهم بیاورم.

اطاعت کردن، همان موجبات رضاى خدا را فراهم‌آوردن است، ما در ماه رمضان، در این روزها پناه‌مى‌بریم به خدا، که خدا ما را از معصیت نگاه دارد و ما راتوفیق بدهد به اینکه همیشه او را اطاعت بکنیم و معلوم‌است که به صرف دعا نباید اکتفا بکنیم. باید خودمان‌همیشه سعى و کوشش داشته باشیم و در صدد این‌باشیم که همیشه خدا را اطاعت بکنیم و همیشه سعى‌بکنیم که پیرامون معصیت خدا نگردیم و آن وقت البته‌از خدا هم بخواهیم و پناه به خدا ببریم. این است که این‌دعا با دعاهاى دیگر از نظر معنا و محتوا یکسان است.

در اینجا خلاصه و حاصل مضمون این دعا رامى‌آوریم. خدایا! از تو، خواهش مى‌کنم که مرا برآن‌کارهایى بدارى که موجب رضا و خشنودى توست و پناه‌مى‌برم به تو از اینکه به کارهایى دست بزنم که موجب‌ناخشنودى و نارضایتى توست. خدایا! مرا توفیق بده تا اینکه در این روز و در این ماه همیشه تو را اطاعت بکنم‌ و مطیع و فرمانبردار تو باشم و توفیق بده که تو رامعصیت نکنم «یا جواد السائلین» اى کسى که بخشنده‌هستى به همه کسانى که از تو سئوال و خواهش مى‌کنند.

پی‌نویس:

۱- سوره مبارکه احزاب آیه ۵۷

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: دعای روز بیست و چهارم ماه رمضان توفیق بده مى خواهم قرار بده پناه مى مى کنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۲۲۰۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی
ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن
تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

تفسیر :

به تازگی کار جدیدی را شروع کرده اید که نباید آن را نیمه تمام رها کنید. از ناکامی ها و رنج هایی که در مسیر زندگی پیش می آید ناامید نشوید.

برای موفقیت در هر کاری باید با ریزبینی نقاط ضعف خود را پیدا کرده و برای رفع آن ها بکوشید. زندگی پستی بلندی های فراوانی دارد، از شکست ها ناراحت نشوید و به خداوند توکل داشته باشید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (8 اردیبهشت)