به نقل از «رکنا»

اسیدپاشی زن تهرانی به شوهر به خاطر رفتن به اروپا

تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۳۲۳۲۲

زن جوان برای مهاجرت به کشورهای اروپایی دست به اسید پاشی روی شوهرش زد.

به گزارش رکنا،  مرد جوانی در حالی که صورتش با اسید سوخته و چشم چپش کور شده بود، به دادسرای امور جنایی تهران رفت. او از همسرش به اتهام اسیدپاشی شکایت کرد و زمانی که در مقابل بازپرس جنایی قرار گرفت، گفت: من سرایدار ساختمانی در منطقه پاسداران هستم و دختری دو ساله دارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدتی است که همسرم شادی اصرار می‌کند به خارج از کشور مهاجرت کنیم اما وقتی با او مخالفت کردم گفت که او را طلاق دهم. می‌خواهد از من جدا شود و با دخترم به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کند. هر چه به او گفتم که با این شرایط، مهاجرت کار درستی نیست، قبول نمی‌کند.

اسید پاشی روی شوهر در تهران

مرد جوان ادامه داد: چند روز قبل در خانه خوابیده بودم که یک دفعه جسمی سخت به سرم خورد وقتی چشم هایم را باز کردم، شادی را دیدم که چکش به‌دست دارد و به من حمله کرده است. هنوز گیج ضربات چکش بودم که یک دفعه شادی مایع داخل ظرفی را روی من ریخت.

ناگهان سر و صورتم آتش گرفت وتمام صورتم می‌سوخت. فریاد زدم و کمک خواستم، با صدای من همسایه‌ها به خانه‌مان آمدند و به اورژانس زنگ زدند اما همسرم در این فاصله بچه را برداشت و به خانه مادرش رفت. با کمک همسایه‌ها و اورژانس به بیمارستان منتقل شدم اما چشم چپم را به خاطر اسیدپاشی از دست دادم و صورتم نیز دچار سوختگی شد.

مرد جوان ادامه داد: بعد از این ماجرا خانواده همسرم به دیدنم آمدند و از من خواستند از شادی شکایت نکنم. چون همسرم را دوست دارم و دلم نمی‌خواست که برای او اتفاق بدی رخ بدهد به‌همین دلیل از شکایت منصرف شدم. در بیمارستان از من درباره علت سوختگی پرسیدند که به آنها گفتم همسرم این کار را انجام داده اما شکایتی از او ندارم.

اسید پاشی برای سفر به اروپا

بعد از بهبود نسبی به خانه رفتم و شادی هم به خانه برگشت. من فکر می‌کردم از رفتن منصرف شده و به خاطر اینکه او را بخشیده‌ام، خودش را مدیون من می‌داند و به زندگی اش ادامه می‌دهد اما چند روز قبل متوجه شدم همسرم همچنان تصمیم به مهاجرت دارد و این بار می‌خواهد پنهانی مهاجرت کند. این موضوع را که فهمیدم خیلی ناراحت شدم.

من به خاطر او با اینکه چشمم کور شده از شکایت صرف نظر کرده بودم و بلایی را که سرم آورده بود، فراموش کردم ولی او این بار نقشه فرار مخفیانه را کشیده بود. به‌همین خاطر حالا به اینجا آمده‌ام تا از او شکایت کنم. می‌خواهم به‌خاطر اسیدپاشی دستگیر شود.

با شکایت مرد جوان، بازپرس مصطفی واحدی از شعبه 11دادسرای امور جنایی تهران دستور احضار زن جوان و تحقیق از او را صادر کرد. 

منبع: رکنا

کلیدواژه: سهام عدالت قیمت خودرو کرونا مهاجرت اسیدپاشی اسید پاشی آتش مهاجرت اخبار حوادث جرم اسیدپاشی اسیدپاش سهام عدالت قیمت خودرو کرونا بهاره رهنما بازیگر ایرانی بهاره رهنما بهاره رهنما سلبریتی فیلم فریبا نادری بازیگر فریبا نادری مرد جوان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۳۲۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیز‌ها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آن‌ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن‌ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.