تسلسل بی‌پایان دوگانه‌ها
تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۸۳۳۰۵
جهانی که در نمایش «پایین سمت چپ» به کارگردانی هادی مهرابی بازنمایی می‌شود مبتنی است بر تضادهای دوگانه.
روزنامه ایران:جهانی که در نمایش «پایین سمت چپ» به کارگردانی هادی مهرابی بازنمایی می‌شود مبتنی است بر تضادهای دوگانه. حتی عنوان نمایش هم چنان انتخاب شده تا تضاد و تمایزی باشد میان سمت چپ بدن با قسمت راست آن.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ظاهر امر این‌گونه به نظر می‌آید که این فرمان در راستای منفعت عمومی است اما می‌شود رگه‌هایی از حقوق اقلیت را در آن رصد کرد. اینجا با فرمانی روبه‌رو هستیم که حتی با ادعای جامع و مانع بودن، در قبال موارد استثنایی چون تولد بیش از یک فرزند، گرفتار گیجی و ابهام ذاتی است. اصولاً حکومت‌های اقتدارگرا چندان توان و تمرکز خویش را مصروف سامان دادن به موارد استثنایی نمی‌کنند و در مواجهه با بحران‌ها مشکل پیش آمده را حتی شده با تهدید و ارعاب رفع و رجوع می‌کنند. اما نکته اینجاست که تمامی شهروندان به اجبار تن به این قبیل دستورالعمل‌های ناگهانی و فاقد مشروعیت نمی‌دهند و کسانی پیدا می‌شوند که علیه این وضعیت ناعادلانه و بی‌معنا، موضع انتقادی بگیرند و در پی یافتن راه‌های گریز باشند. در نمایش «پایین سمت چپ» والدین تصمیم می‌گیرند که تولد یکی از دوقلوهای خود را از مقامات دولتی پنهان نگه داشته و در خلوت خانه او را بزرگ کنند. آنها میان نوزاد دختر و پسر دست به انتخاب زده و نوزاد دختر را پنهان می‌کنند. انتخابی که به هر حال نتایج دردناکی برای آینده این دخترک تازه به دنیا آمده دارد. دختر از عرصه نمادین حذف می‌شود تا پسر این امکان را بیابد که رشد طبیعی داشته باشد و فرایند اجتماعی شدن خود را با تحصیل دانش و حضور در فضای بیرون از خانه طی کند.سکوت از عناصر اصلی این نمایش است. سکوتی که توأمان می‌تواند نشانی باشد از مقاومت کردن افراد این خانواده و یا سرکوب شدن آنان. این سکوت اما به میانجی حضور دختر و روایتی که بیان می‌کند تا حدودی شکسته می‌شود. تمهید اجرای نمایش مبتنی است بر حضور دو بازیگر زن که نقش دختر را بازی می‌کنند. دو بدن قرار است یک انسان محذوف را بر صحنه احضار کنند. گویی برای مقابله با این حذف ساختاری، به تکثری از بدن‌ها نیاز است تا شاید از پس نیروی تمامیت‌خواه سرکوب برآید. یکی از آن بدن‌ها گوشه‌ای از صحنه بر صندلی نشسته و لباسی که بر تن دارد شبیه زنان طبقه متوسط شهری در ایران این روزهای ما است. اما آن یکی زن، ظاهری کمابیش غربی دارد و فضای دیستوپیایی نمایش را در ذهن تداعی می‌کند. شباهت راوی به زنان در امروز ایران بی‌شک به تفسیرهایی میدان می‌دهد که در پی یافتن این‌همانی است مابین جهان نمایش و جهان ما. اما به هر حال هر وضعیت تکین، حتی با شباهت و تفاوت، در نهایت امر بازتاب مناسبات ویژه دوران خودش است.
از منظر اقتصاد سیاسی، معیشت این خانواده بر پرورش گاو و تولید گوشت استوار است. این شیوه غالب تولید مادی آن منطقه با تغییر ایدئولوژی پدربزرگ خانواده به پرسش کشیده می‌شود که آیا این بهترین شیوه زیست و معیشت است. پدربزرگ با مصرف گوشت مخالفت می‌کند و راه سعادت را در گرایش به وگانیسم و مصرف فرآورده‌های گیاهی می‌داند. اما در یک اجتماع کوچک که گزینه‌های زیادی برای تولید و امرار معاش وجود ندارد، تفکرات خلاف‌آمد پدربزرگ، برای عامه مردم خطرناک تلقی می‌شود. فرجام ماجرا با قتل تراژیک پدربزرگ پایان می‌یابد. پدر اما به همان سنت قدیم و مألوف این اجتماع در پرورش گاو ادامه داده و انحراف پدربزرگ را فاقد مشروعیت لازم می‌داند. اما تذکار پدربزرگ حاوی حقیقتی انکارناپذیر است چرا که فرمان حکومت در منع داشتن بیش از یک فرزند برای هر خانواده به نوعی تأیید این واقعیت است که دیگر نمی‌توان با شیوه قبل به زندگی ادامه داد.
هادی محرابی تلاش دارد یک اجتماع بسته را بازنمایی کند که همزمان سرکوبگر است و سرکوب شده. اما آن چیزی که مقابل چشم تماشاگران به نمایش گذاشته می‌شود نشان از وسوسه گروه اجرایی است در به تصویر کشیدن قاب‌هایی صحنه‌آرایی‌شده که عاری از هر امر زائد و اخلالگر است. بازیگران به سکوت فراخوانده شده‌اند تا با ژست‌هایی مدیریت‌شده حضورشان در خدمت میل به صحنه‌آرایی‌های مکرر باشد. «پایین سمت چپ» تلاش دارد روایتگر حذف و سرکوب یک زن معاصر باشد، بنابراین امکانی فراهم می‌کند تا زن سخن بگوید و علیه این حذف ساختاری موضع بگیرد. او اعتراف می‌کند که چگونه با کشتن پدر علیه پدرسالاری خانوادگی قیام می‌کند اما در مقابل دستور مأمور قانون، کارش به تمکین می‌کشد و انقیاد. زن به میانجی این تمکین کردن امکان می‌یابد که برای اولین بار وجود خود را اعلام کند تا شاید در آینده بتواند پا به اجتماع انسانی گذاشته و شهروند محسوب شود. اما سرانجام این زن به روایت کارگردان تبدیل شدن به موجودی نیمه انسان و نیمه حیوان است. در انتهای نمایش زن را در کنار مأمور قانون مشاهده می‌کنیم که بر گرد میز نشسته و مشغول غذا خوردن هستند. مرد با زور به زن کاهو می‌خوراند چرا که انگشتان زن بدل به سم گاو شده است. این یعنی تلاش زنانی که «پایین سمت چپ» محسوب می‌شوند از برای برابری با مردانی که همیشه «سمت راست» بوده‌اند بی‌نتیجه مانده است.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۸۳۳۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایش موزیکال (شازده کوچولو)
نمایش موزیکال «شازده کوچولو» به کارگردانی «ماهان حیدری»، در تالار وحدت تهران به روی صحنه رفت.این نمایش داستانی برگرفته از «شازده کوچولو» اثر نویسنده شهیر فرانسوی آنتوان دوسنت اگزوپری است که با حضور پرتعداد نوازندگان و خوانندگان اجرا می شود.
به اشتراک بگذارید: https://tn.ai/3075403
درباره ما ارتباط با ما آرشیو اخبار ؛ جدیدترین اخبار لحظه به لحظه امروز پیوندها بازار پربیننده‌ترین اخبار قیمت ارز و طلا لیگ ایران و جهان ما را دنبال کنید: RSS تلگرام اینستاگرام توییتر آپارات سروش آی‌گپ گپ بله روبیکا ایتا
All Content by Tasnim News Agency is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»