Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایسنا»
2024-04-29@03:59:59 GMT

سردرد های میگرنی چه موقع خطرناک می شود؟

تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۲۵۴۸۲

سردرد های میگرنی چه موقع خطرناک می شود؟

میگرن یک وضعیت پزشکی است که شامل سردردهای شدید و مکرر و سایر علائم است. یک اپیزود که معمولاً به صورت مرحله‌ای اتفاق می‌افتد و می‌تواند چند روز طول بکشد.

به گزارش ایسنا بنابر اعلام کلینیک جامع پزشکی آرام، موارد شدید می تواند بر زندگی روزمره افراد از جمله توانایی کار یا تحصیل تأثیر بگذارد. میگرن می‌تواند افراد را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد و محرک ها، شدت، علائم و دفعات آن می‌تواند متفاوت باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نشانه های بروز میگرن کدام اند؟

علائم میگرن معمولاً در مراحل زیر ظاهر می‌شوند:

قبل از سردرد: طبق تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۰۸، ۲۰ تا ۶۰ درصد از افراد مبتلا به میگرن علائمی را تجربه میکنند که ساعت ها یا روزها قبل از سردرد شروع می‌شود.

در این مرحله، یک فرد ممکن است یک "پردروم" را تجربه کند که ممکن است شامل تغییرات عاطفی، به ویژه افسردگی و تحریک پذیری باشد.

افراد دچار میگرن که باعث اضطراب و افسردگی می‌شوند حتما باید تحت نظر بهترین روانپزشک تهران باشند تا مشکلات جدی برایشان به وجود نیاید.

در طول سردرد: در کنار سردرد خفیف تا شدید علائم ممکن است شامل تهوع، استفراغ، گردن درد، سرگیجه و احتقان بینی باشد.

راه حل: بعد از سردرد، خستگی و تحریک پذیری ممکن است ۲ روز دیگر ادامه داشته باشد. گاهی اوقات به آن "خماری میگرن" می‌گویند.

سایر ویژگی‌های رایج میگرن عبارتند از:

سردرد که در حین فعالیت بدنی یا زور زدن بدتر می‌شود. ناتوانی در انجام فعالیت های منظم به دلیل درد افزایش حساسیت به نور و صدا که گاهی اوقات با دراز کشیدن آرام در یک اتاق تاریک قابل احیا است. علائم دیگر ممکن است شامل تعریق، احساس گرما یا سرمای غیرمعمول، معده درد و اسهال باشد. علل بروز سر درد های میگرنی

کارشناسان فکر می‌کنند که دوره های میگرن ممکن است ناشی از تغییراتی در مغز باشد که بر موارد زیر تأثیر می‌گذارد:

نحوه ارتباط اعصاب تعادل مواد شیمیایی رگ های خونی ویژگی‌های ژنتیکی نیز ممکن است نقش داشته باشند

محرک های میگرن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. آن ها معمولاً عبارتند از:

تغییرات هورمونی محرک های عاطفی عوامل غذایی داروها عوامل محیطی

درمان قطعی میگرن

درمان خاصی برای سردردهای میگرنی وجود ندارد. هدف این است که علائم میگرن خود را فوراً درمان کنید و با اجتناب یا تغییر محرک‌ها از علائم آن جلوگیری کنید. تغییر سبک زندگی نیز می‌تواند به درمان کمک کند.

تغییرات سبک زندگی عبارتند از:

عادات خواب بهتر، مانند خواب کافی و رفتن به رختخواب هر شب در یک زمان مشخص عادات غذایی بهتر، از جمله حذف نکردن وعده های غذایی و اجتناب از محرک های غذایی مدیریت استرس کاهش وزن، اگر اضافه وزن دارید.

اگر مکرر میگرن دارید، ممکن است پزشک برای کاهش تعداد حملات دارویی تجویز کند. داروها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

داروهای ضد افسردگی داروهای فشار خون داروهای ضد تشنج

سایر داروها با اولین علائم حمله میگرن مصرف می‌شوند. داروهای مسکن بدون نسخه ( OTC)  مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا آسپرین اغلب زمانی که میگرن شما خفیف است مفید هستند. آگاه باش که:

مصرف داروها بیش از ۳ روز در هفته ممکن است منجر به سردردهای برگشتی شود. اینها سردردهایی هستند که به دلیل استفاده بیش از حد از داروهای ضد درد، مدام عود می‌کنند. مصرف بیش از حد استامینوفن می‌تواند به کبد شما آسیب برساند. مصرف بیش از حد ایبوپروفن یا آسپرین می‌تواند معده یا کلیه ها را تحریک کند.

پیشگیری از سردردهای میگرنی

اگر با وجود استفاده از تریپتان ها، میگرن شما بیش از دو بار در هفته رخ میدهد، پزشک ممکن است برای شما داروهایی تجویز کند که باید هر روز مصرف کنید که به پیشگیری از میگرن شما کمک کند. هدف پیشگیری از وقوع میگرن و شدت سردرد است. این نوع داروها ممکن است به پیشگیری یا کاهش سردردهای میگرنی کمک کنند:

داروهایی که معمولاً برای فشار خون بالا استفاده می‌شوند (مانند: مسدودکننده‌های بتا، عوامل مسدودکننده آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های کانال کلسیم) داروهای خاصی برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. داروهای خاصی که برای درمان تشنج استفاده میشوند، به نام ضد تشنج نامیده می‌شوند. تزریق سم بوتولینوم نوع A برای بیماران آیا خطر بروز سکته مغزی در هنگام حمله میگرن بیشتر است؟

خیلی افراد گمان می‌کنند که حمله میگرن می‌تواند یکی از علائم سکته مغزی باشد، دسته ای دیگر گمان می‌کنند افرادی که دارای میگرن هستند بیشتر در خطر سکته مغزی قرار دارند. اما این تصورات تا چه حدی صحیح است؟ تحقیقات نشان داده این باور که احتمال سکته مغزی در هنگام حمله میگرن بیشتر است کاملا غلط است و احتمال آن در همه این دوران به طور یکسان وجود دارد. گاهی در سکته مغزی نیز سردرد هایی مشابه میگرن دیده می‌شود به همین دلیل تشخیص صحیح بر عهده متخصص مغز و اعصاب است.

سردرد میگرنی یک عامل خطر برای سکته مغزی است. این خطر در افرادی که سیگار می‌کشند بیشتر است. علاوه بر سیگار نکشیدن، افراد مبتلا به میگرن باید از سایر عوامل خطر سکته مغزی خودداری کنند تحت نظر یکی کلینیک مغز و اعصاب خوب باشید.

شما می‌توانید برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع به وب سایت مرکز جامع پزشکی آرام به آدرس   www.clinic-aram.com  مراجعه کنید.

انتهای رپرتاژ آگهی 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سردرد میگرنی میگرن حمله میگرن سکته مغزی محرک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۲۵۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری

دیگر خبرها

  • آیا خوردن جوش شیرین خطرناک است؟
  • اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟
  • آشنایی با علائم آبریزش دائمی بینی در بهار
  • ۴ نشانه که خبر از نابودی کبد می‌دهد
  • آزمایش خون ممکن است ام‌اس زودرس را تشخیص دهد
  • ام‌ اس زودرس قابل تشخیص است؟
  • محققان هشدار دادند؛ افزایش خطر میگرن با مصرف داروهای سوزش معده
  • داروهای سوزش معده خطر میگرن را افزایش می دهند
  • جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن
  • علل پرش و اسپاسم عضلانی