ژنهای نئاندرتال میتوانند متابولیسم دارو را کند کنند
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۶۲۳۸۴
بررسی جدید پژوهشگران "موسسه ماکس پلانک" نشان میدهد که ژنهای اجداد نئاندرتال میتوانند به کند شدن متابولیسم دارو بیانجامند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از نیو اطلس، پژوهشی که به سرپرستی دانشمندان "موسسه انسانشناسی تکاملی ماکس پلانک"(MPI EVA) انجام شده، دو نوع ژنتیکی را بررسی کرده است که به اجداد نئاندرتال ما بازمیگردند و میتوانند بر میزان متابولیزه شدن داروها تأثیر بگذارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اگرچه ما انسانهای خردمند در حال حاضر تنها گونه از انسانهای ساکن زمین هستیم اما همیشه این گونه نبوده است. برای صدها هزار سال، یک خانواده کامل از انسانهای وابسته به یکدیگر، در این سیاره سهیم بودند.
انسان خردمند ممکن است نهایتا در نبرد تکاملی پیروز شده باشد اما ردپای بسیاری از گونههای دیگر در DNA ما وجود دارد. ظاهرا انسانهای مدرن در زمانهای مختلف تاریخ، با گونههای مختلف بسیار خوب کنار آمدهاند و هنوز هم میتوان ردپای DNA نئاندرتال را در بسیاری از مردم سراسر جهان یافت.
این ژنهای باستانی نئاندرتال گاهی اوقات میتوانند سودمند باشند. به عنوان مثال، پژوهشی که در سال ۲۰۲۰ انجام شد، نشان داد که از هر سه زن اروپایی، یک زن حامل یک نوع ژن نئاندرتال است که گیرندههای پروژسترون را رمزگذاری میکند. این بدان معناست که این زنان احتمالا میزان کمتری از سقط جنین را تجربه میکنند و میزان باروری در آنها افزایش مییابد.
اما گاهی اوقات این ژنهای نئاندرتال، کمتر کمککننده هستند. این پژوهش جدید، یک جفت گونه ژنتیکی مرتبط با کاهش متابولیسم دارو را شناسایی کرده است. این دو نوع ژن نئاندرتال، فعالیت آنزیمهای کلیدی را کاهش میدهند که تعدادی از داروهای مختلف را متابولیزه میکنند.
این پژوهش نشان میدهد که حاملان این انواع ژنتیکی ممکن است متابولیسمهای آهستهای داشته باشند و احتمالا کاهش متابولیسم داروها را نشان دهند. این داروها، داروهای ضد دیابت مانند "پیوگلیتازون"(Pioglitazone)، استاتینها مانند "سریواستاتین"(Cerivastatin)، داروهای ضد التهابی مانند "ایبوپروفن"(Ibuprofen) و عوامل شیمیدرمانی مانند "پاکلیتاکسل"(Paclitaxel) را شامل میشوند.
"هوگو زبرگ"(Hugo Zeberg)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پیامدهای بالینی احتمالی برای حاملان این گونههای ژنتیکی وجود دارد. دوزهای استاندارد داروهایی مانند "وارفارین"(Warfarin) رقیقکننده خون و "فنیتوئین"(Phenytoin) ضد تشنج میتوانند در برخی از افراد مبتلا به انواع خاصی از فعالیت آنزیمی کم، سمی شوند.
وی افزود: این یکی از مواردی است که در آن، اختلاط با نئاندرتالها تأثیر مستقیمی در مرحله درمانی دارد.
تخمین زده میشود که حدود ۱۲ درصد از مردم اروپا ممکن است حامل این انواع ژنتیکی باشند. پژوهشگران در نهایت نگفتند که این یافتهها مستقیما روی عملکرد بالینی تأثیر میگذارند اما در عوض میتوان از آنها برای کمک کردن به توضیح چگونگی تأثیر اجداد مختلف بر نتایج درمانی استفاده کرد.
این پژوهش، در "The Pharmacogenomics Journal" به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: نئاندرتال ، ژن ، دارو
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: نئاندرتال ژن دارو متابولیسم دارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۶۲۳۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف خطر جدید میکروپلاستیکها بر سلامت
نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد که مواد شیمیایی سمی اضافه شده به مواد پلاستیکی برای مقاوم کردن آنها در برابر شعله میتوانند از راه پوست یعنی تماس با میکروپلاستیکها وارد بدن شوند.
به گزارش ایسنا، این تحقیق اولین ارائهکننده شواهد تجربی است که نشان میدهد مواد شیمیایی موجود بهعنوان افزودنی در میکروپلاستیکها میتوانند به عرق انسان نفوذ کنند و سپس از طریق پوست جذب جریان خون شوند.
بسیاری از مواد شیمیایی که بهعنوان ضد حریق و نرمکنندهها استفاده میشوند، بهدلیل شواهدی مبنی بر اثرات نامطلوب سلامتی ازجمله آسیب به کبد یا سیستم عصبی، سرطان و خطراتی برای سلامت باروری ممنوع شدهاند، با این حال، این مواد شیمیایی هنوز در وسایل الکترونیکی قدیمی، مبلمان، فرشها و مصالح ساختمانی در محیط وجود دارند.
در حالی که آسیبهای ناشی از میکروپلاستیکها بهطور کامل شناخته نشده است، نگرانی فزایندهای در مورد نقش آنها بهعنوان کانال قرار گرفتن انسان در معرض مواد شیمیایی سمی وجود دارد.
یافتههای تحقیق در مورد جذب مواد شیمیاییگروه تحقیقاتی در مطالعهای که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که مواد شیمیایی از میکروپلاستیکها در عرق انسان فروشسته میشود. نتایج تحقیق کنونی نیز نشان میدهد که این مواد شیمیایی میتوانند از طریق عرق در سد پوستی، جذب بدن شوند.
این گروه در آزمایشهای خود، از مدلهای نوآورانه پوست سه بعدی انسان بهعنوان جایگزینی برای حیوانات آزمایشگاهی و بافتهای بریده شده انسانی استفاده کردند. این مدلها طی دوره ۲۴ ساعته در معرض ۲ شکل متداول میکروپلاستیک حاوی دیفنیل اترهای پلیبرومینه، یک گروه شیمیایی که اغلب برای پلاستیک ضد حریق استفاده میشود، قرار گرفتند.
نتایج و پیامدها برای سلامتینتایج نشان داد که 8 درصد از مواد شیمیایی در معرض پوست جذب میشوند و پوست هیدراتهتر یا عرقآورتر سطوح بالاتری از مواد شیمیایی را جذب میکند. این تحقیق اولین شواهد تجربی را در مورد نحوه کمک کردن این فرآیند به سطوح مواد شیمیایی سمی موجود در بدن، ارائه میدهد.
دکتر اووکرویه آبافه، محقق این تحقیق از دانشگاه بیرمنگام انگلستان میگوید: میکروپلاستیکها در همه جای محیط زیست وجود دارند و با این حال ما هنوز در مورد مشکلات سلامتی که میتوانند ایجاد کنند، اطلاعات به نسبت کمی داریم.
نتایج تحقیقات ما نشان میدهد که آنها بهعنوان «حاملان» مواد شیمیایی مضر هستند که میتوانند از طریق پوست وارد جریان خون ما شوند. این مواد شیمیایی پایدار هستند، بنابراین با قرار گرفتن مداوم یا منظم در معرض آنها، انباشتگی تدریجی وجود خواهد داشت تا جایی که شروع به ایجاد آسیب کنند.
دکتر محمد عبدالله، دانشیار علوم محیطی در دانشگاه بیرمنگام و محقق اصلی این طرح، بیان کرد: این یافتهها شواهد مهمی را برای نهادهای نظارتی و سیاستگذاران به منظور بهبود قوانین پیرامون میکروپلاستیکها و محافظت از سلامت عمومی در برابر مواجهه مضر فراهم میکند.
پروفسور استوارت هاراد، یکی از محققان، افزود: این تحقیق گام مهمی در درک خطرات مواجهه با میکروپلاستیکها برای سلامتی ماست. با تکیه بر نتایج، تحقیقات بیشتری برای درک کامل مسیرهای مختلف قرار گرفتن انسان در معرض میکروپلاستیکها و چگونگی کاهش خطرات ناشی از این مواجهه مورد نیاز است.
این گروه قصد دارد در تحقیقات آینده، مسیرهای دیگری را که از طریق آنها میکروپلاستیکها میتوانند مسئول ورود مواد شیمیایی سمی به بدن باشند، از جمله استنشاق و بلع، بررسی کنند. این کار توسط فلوشیپ تحقیقاتی ماری کوری در برنامه تحقیقات و نوآوری افق ۲۰۲۰ اتحادیه اروپا تامین میشود.
یافتههای این تحقیق در Environment International منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام