«سلطنت مشروطه در فرانسه» به کتابفروشی‌های ایران آمد
تاریخ انتشار: ۵ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۹۲۹۷۰
به گزارش خبرنگار مهر، نشر نی کتاب «سلطنت مشروطه در فرانسه: ۱۸۱۴-۱۸۴۸» نوشته پملا پیلبیم و ترجمه بابک محقق را در ۲۴۷ صفحه و بهای ۹۸ هزار تومان منتشر کرد.
نویسنده کتاب، پملا پیلبیم، استاد تاریخ فرانسه در دانشگاه لندن و رئیس انجمن مطالعات تاریخ فرانسه است. او برعکس بسیاری از پژوهشگران تاریخ فرانسه بر این باورند که بازگشت نظام سلطنت به کشور، در پی سقوط ناپلئون، حاصلی جز ناکامی نداشته است، بر این عقیده است که به‌رغم ایام پرالتهاب سال‌های ۱۸۴۸-۱۸۱۴، فرانسه از ثبات و انسجام قابل توجهی بهره‌مند بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این دوران، سه پادشاه بر سر کار آمدند، اما ساختار نهادینی که ماحصل سال‌های انقلاب (۱۸۱۴-۱۷۸۹) بود، پابرجا باقی ماند و رجال گذشته به سلطه‌ی خود بر مقدرات کشور ادامه دادند. این دوره همچنین شاهد سر برآوردن جریان‌های سوسیالیستی و فمینیستی، انجمن‌های سیاسی متنوع و همچنین نشریات پرخواننده‌ای بود که فضای حاکم بر جامعه‌ی فرانسه را، فارغ از مناسبات حکومتی، با تعاریف تازه‌ای آشنا کرد.
مجموعه‌ی «کارگاه تاریخ» به‌پشتوانه تحلیل‌های دقیق و اسناد معتبر، پرتوی تازه بر رویدادهای مهم و مناقشه برانگیز جهان، از اوایل عصر مدرن تا امروز، می‌اندازد. این کتاب‌ها بیش از پنج دهه منبع اساسی دانشجویان و پژوهندگان تاریخ بوده است که اینک به‌تدریج در اختیار خوانندگان فارسی‌زبان قرار می‌گیرد.
کد خبر 5548103منبع: مهر
کلیدواژه: نشر نی تازه های نشر بابک محقق تاریخ جهان فرانسه معرفی کتاب کتاب و کتابخوانی نقد کتاب سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی تازه های نشر مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران رایزنی فرهنگی بنیاد ملی بازی های رایانه ای فرهنگسرای اندیشه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دفاع مقدس ادبیات دفاع مقدس دیپلماسی فرهنگی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۹۲۹۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لشکرگاه افراسیاب در کدام نقطه تهران بود؟
همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: روزگاری دولاب نه محله‌ای در شرق تهران، بلکه بزرگ‌ترین آبادی اطراف تهران به شمار می‌رفت. گستره‌ای وسیع که با چهار محله دولاب بالا، دولاب پایین، میان و عسگری شناخته می‌شد و پر بود از اراضی کشاورزی و باغ‌های سرسبز.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سید تقی هاشمی دولابی، یکی از اهالی قدیمی دولاب، در باره حدود دولاب کهن می‌گوید: «اگر آبادی بزرگ دولاب را با تقسیمات شهری امروزی قیاس کنیم، دولاب تاریخی تمام منطقه ۱۴، بخش‌هایی از مناطق ۱۳ و ۱۵ را دربرمی‌گیرد. اما تا دوران صفویه آبادی بزرگ دولاب روستایی وسیع از توابع ری بود و در همسایگی تهران قرار داشت و از جنوب به ری و از شرق هم به کوه‌های دوشان تپه که کشاورزان قدیمی دولاب به آن کوه‌سپاه می‌گفتند می‌رسید.»
دولاب علاوه بر این که آبادی بزرگی بود در بیخ گوش تهران قدیم، قدمت بسیار داشت تا جایی که به گواه منابع مکتوب این آبادی از تهران نیز قدیمی‌تر است. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «رد پای نام دولاب در بسیاری از وقایع تاریخی و منابع مکتوب دیده می‌شود؛ از لشکرگاه افراسیاب در اساطیر باستانی ایران تا حمله محمود غزنوی به ری. با این بیان قدمت زندگی در دولاب از تهران هم بیشتر است و می‌توان گفت که قدمت این آبادی به بیش از هزار سال می‌رسد. گواه این مدعا دانشمندی به نام ابوالبشر دولابی است که هزار و ۲۰۰ سال پیش در دولاب که روستایی در مجاورت ری بود زندگی می‌کرد.»
نام دولاب اگرچه با تاریخ تهران و ری گره خورده، اما در نقاط مختلف کشور نیز نامی آشناست؛ چرا که در شهرهای مختلف ایران از اصفهان تا قشم و کامیاران هم محله‌هایی به همین نام وجود دارد. برای رمزگشایی از این ماجرا باید سراغ ریشه نام دولاب و وجه تسمیه آن برویم. هاشمی در این‌باره می‌گوید: «واژه دولاب از دو واژه «دلو» و «آب» ساخته شده. دلو یعنی سطل بزرگی که در گذشته با چرم دوخته می‌شد و با آن از چاه آب یا خاک می‌کشیدند و دولاب هم به جایی می‌گفتند که با دلو از چاه آن آب بکشند.» زمانی دراین‌باره می‌گوید: «دلوآب یا دولاب به تکنولوژی پیشرفته‌ای در تمدن آبی ایران گفته می‌شد که در دوران هخامنشی به کار می‌رفت و از آن به تکنولوژی پرشین ویل هم یاد شده است. از آنجایی که آبادی دولاب زمین‌های کشاورزی بسیار داشت که برای آبیاری آن لازم بود با چرخی که بالای چاه قرار می‌گرفت از دل چاه آن آب بکشند، این نام روی این آبادی ماند و آبادی‌های بسیاری در نقاط مختلف کشور هم با همین اسم شناخته می‌شود.»
کد خبر 850276 برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی محله هویت شهری همشهری محله تاریخ عمومی ایران
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد