به نقل از «ایران اکونومیست»

یک فرد مبتلا به کووید-۱۹ چه میزان ویروس بازدم می‌کند؟

تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۲۷۹۳۵

آیا تاکنون به این موضوع فکر کرده‌اید که یک فرد مبتلا به کووید چه مقدار ویروس را می‌تواند در هنگام بازدم منتشر کند؟ محققان دانشگاه مریلند در کالج پارک در این مطالعه جدید چندین پاسخ برای این سوال ارائه کرده‌اند.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از نیچر، نتایج یک مطالعه جدید حاکی از آن است که افرادی که به انواع بسیار قابل انتقال کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ مانند آلفا، دلتا و اومیکرون آلوده شده‌اند، مقادیر بیشتری از ویروس را نسبت به افراد آلوده به سویه‌های دیگر این بیماری منتشر می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علاوه بر این، افرادی که پس از واکسیناسیون و حتی پس از تزریق دوز تقویت کننده به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند، همچنان ویروس را در هوا منتشر می‌کنند.

"جان ولکنز"(John Volckens) مهندس بهداشت عمومی در دانشگاه ایالتی کلرادو در فورت کالینز گفت: نتایج این تحقیق نشان داد که هر سه سویه آلفا، دلتا و اومیکرون زمانی که افراد صحبت می‌کنند یا فریاد می‌زنند، سریع‌تر از سایر سویه‌های ویروس از بدن خارج می‌شوند.

"کریستن کلمن"(Kristen Coleman) یکی از نویسندگان این مطالعه که در مورد بیماری‌های عفونی نوظهور در دانشگاه مریلند در کالج پارک تحقیق می‌کند، گفت این بدان معناست که مردم باید دولت‌ها را تحت فشار قرار دهند تا با تعبیه سیستم‌های تهویه و فیلتراسیون مناسب در جهت بهبود کیفیت هوای داخل محیط‌ها سرمایه گذاری کنند.

در این مطالعه، کلمن و همکارانش ۹۳ نفر را که بین اواسط سال ۲۰۲۰ تا اوایل سال ۲۰۲۲ به کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲آلوده شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. گروهی از شرکت کنندگان به سویه آلفا که در اواخر سال ۲۰۲۰ ظاهر شد و برخی به دو سویه دلتا و اومیکرون که پس از آن ظاهر شد، مبتلا بودند. همه شرکت کنندگان مبتلا به دو سویه اخیر قبل از ابتلا به ویروس کاملا واکسینه شده بودند.

افراد آلوده با یک دستگاه مخروطی شکل آزمایش شدند و طی آن به مدت ۳۰ دقیقه همراه با سرفه و عطسه آواز خواندند و فریاد زدند و در همین حین یک دستگاه متصل، ذراتی را هنگام بازدم از دهان این افراد خارج می‌شد را جمع آوری می‌کرد. این دستگاه که " Gesundheit-II " نام دارد، قطرات ریز هواپخش با قطر پنج میکرومتر یا کمتر را که می‌توانند در هوا باقی بمانند و از طریق پارچه و ماسک‌های جراحی نشت کنند، جدا کرد.

محققان دریافتند که شرکت کنندگان آلوده به انواع آلفا، دلتا و اومیکرون نسبت به افراد آلوده به انواع سویه‌های دیگر، آر ان ای ویروسی بیشتری را هنگام بازدم منتشر می‌کنند. اینها شامل سویه قدیمی مانند نمونه‌ای که برای اولین بار در ووهان، چین شناسایی شد و نمونه‌هایی مانند گاما که با افزایش قابلیت انتقال مرتبط نیستند، بود.

محققان همچنین چند سلول‌ را در آزمایشگاه با نمونه‌های هواپخش ترکیب کردند و دریافتند که چهار نمونه(که هر کدام برای یکی از شرکت‌کنندگان مبتلا به دلتا یا اومیکرون بود) سلول‌ها را آلوده کرده است. "جیانیو لای"(Jianyu Lai)، یکی از نویسندگان این مطالعه و اپیدمیولوژیست دانشگاه مریلند گفت که عمل تکثیر ویروس همیشه عفونی نیست و توانایی نمونه‌ها در آلوده کردن سلول‌های آزمایشگاهی به این معنی است که آر ان ای ویروسی موجود در هواپخش‌ها می‌تواند بیماری را گسترش دهد. عمل ریزش/ تکثیر ویروس (Shed virus) زمانی است که فرد نسخه‌هایی از یک ویروس را از بدن خود آزاد می‌کند.

محققان در این مطالعه همچنین تنوع  مقادیر ویروس در بازدم افراد مبتلا به سویه‌های مختلف را با یکدیگر مقایسه کردند. برای مثال میزان انتشار آر ان ای ویروسی از طریق هواپخش در یک شرکت‌کننده آلوده به اومیکرون، ۱۰۰۰ برابر بیشتر از میزان انتشار آر ان ای ویروسی در افراد مبتلا به نوع آلفا یا دلتا است. محققان می‌گویند که ریشه این موضوع همانند یک راز باقی مانده است، اما می‌تواند به عوامل بیولوژیکی مانند سن افراد مرتبط باشد. رفتار نیز ممکن است نقش داشته باشد. "ابر پخش کننده‌های"(superspreader) این مطالعه نیز بیشتر از دیگران سرفه می‌کردند. محققان این مطالعه همچنین اظهار کردند که افراد آلوده به کروناویروس سندرم حاد تنفسی مقادیر بسیار کمتری از آر ان ای ویروسی را نسبت به افراد آلوده به آنفلوانزا، بازدم می‌کنند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کرونا در جهان ، کروناویروس

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: کرونا در جهان کروناویروس دلتا و اومیکرون افراد آلوده شرکت کنندگان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۲۷۹۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم می‌شود؟

هنگامی که سن افزایش می‌یابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش می‌یابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر می‌شود؟ مطالعه‌ای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری می‌شود، به این سوال قدیمی پاسخ می‌دهد.

این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.

به نقل از اس‌اف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.

برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگو‌های این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.

دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.

این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.

اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.

در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.

هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.

دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.

احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.

این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزار‌های جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف راز‌های پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک