وابستگی به نئولیبرالیسم و سرمایه داری، مسابقه دادن برای سقوط است
تاریخ انتشار: ۱۰ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۵۴۳۲۱
پروفسور گرزگورز دبلیو کولودکو معمار برجسته اقتصاد لهستان یک اقتصاددان معروف و کارشناس برجسته رشد اقتصادی است که وی پیش از این نخست وزیری و وزارت اقتصاد لهستان را به عهده داشته است و عامل تحول اقتصادی در آن کشور شناخته می شود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل کوگانا،پروفسور گرزگورز دبلیو کولودکو معمار برجسته اقتصاد لهستان یک اقتصاددان معروف و کارشناس برجسته رشد اقتصادی است که وی پیش از این نخست وزیری و وزارت اقتصاد لهستان را به عهده داشته است و عامل تحول اقتصادی در آن کشور شناخته می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پروفسور گرزگورز دبلیو کولودکو در این کتاب به تجزیه و تحلیل عمیق شرایط جامع اقتصادی جهانی و عناصرحاکم بر توسعه آن می پردازد او طی این کتاب یک تلاش جدی برای درس گرفتن از گذشته و برنامه ریزی مناسب برای آینده با توجه به واقعیت های اقتصادی فعلی و مرتبط با آن را به بحث می گذارد و مسائل اساسی مانند جهانی شدن، توسعه و رکود، فقر، موضوعات آب و هوایی، جمعیتی، تکنولوژیکی و تغییرات دیگر، را پایه ی برای پیش بینی آینده در پرتو این واقعیت می داند.
وی از طریق رصد و مطالعه ی تاریخ اقتصاد جهانی می نویسد: درک کرده است که این میزان توسعه اقتصادی بلند مدت طولانی که در تاریج به دست آمده است به پنج عامل مرتبط بوده است: پیشرفت فن آوری و حاکمیت تفکر انتقادی و خلاقیت در فرهنگ مصمم و اقتصادی قاطع، آگاهی اقتصادی و توانایی تنظیم روند افزایش تولید و اراده سیاسی دولت ها برای اجرای اصلاحات نهادی ضرورت آزاد کردن انرژی انسانی و روحیه کار آفرینی و جهت گیری به سمت نوآوری و در نهایت توجه به روابط خارجی بوده که در آن تنها به تبادل کالاها و ارز هایی محدود نمی شود بلکه این روابط باید شامل تبادل دانش و تکنولوژی و گفتمان فرهنگی مطلوب و سازنده باشد. زمانی که این عوامل فعال باشد اقتصاد در حال رشد است و در غیر اینصورت آهنگ رشد اقتصاد بسیار کند و یا در حالت توقف است.
براساس این مقدمات، نویسنده به این نتیجه رسیده است که سه فرضیه اصلی علم اقتصاد بیش از حد ساده شده بود ولی این سادگی حاکی از امور واقعی نبود که بطریق اصولی مورد اهتمام قرار نگرفت این فرضیه ها عبارتند از: به حداکثر رساندن ثروت انگیزه نیروی محرکه ی اقتصاد است، با این استدلال که عقلانیت اساس تصمیم گیری های اقتصادی است و اعتقاد به این که بازار و مکانیزم آن به تنهایی کلید اطمینان بخش در مدیریت موثر است. ولی در کنار آن عوامل دیگری مانند اینکه اغلب ملت ها تمایل وانگیزه ی برای توسعه و یا به حداکثر رساندن ثروت نداشتند و در برابر عوامل دیگری مانند میل به کنترل ومهار ملاحظات ایدئولوژیک و عقیدتی از سوی دیگران دیگران قرار گرفتند مطالعه تاریخ نشان می دهد که بی خردی یک استثنا نبود بلکه در اغلب نقاط رایج بود که باعث عقب ماندگی و انحطاط کشورها شده است با توجه به فرضیه سوم بازارخود به تنهایی برای رسیدن به بهره وری مورد نظر و اقتصاد متعادل ظرفیتی را ارائه نمی دهد.
این اقتصاددان استاد دانشگاه در بخشی دیگر از کتابش در مورد پدیده جهانی شدن می نویسند: ادامه جهانی شدن، با توجه به مدل فعلی غیر انسانی آن غیر ممکن است چرا که این روند به ایجاد جوامع غیر انسانی منجر میشود. ضروری است که برای بهبود عملکرد مناسب اقتصاد جهانی و گسترش آن دنیا با یک مفهوم اقتصادی مطلوب همراه باشد و مرغوبیت آن حس شود، باید با دقت واقعی در بعد اجتماعی فرایند توسعه را مورد نظر قرار دهد. طرفداران جهانی شدن می خواهید به عنوان یک سیستم جهانی که دنیا را تحت سلطه داشته باشند بدون رقیب و رقابت دیده شوند اما این رو ند همکاری صلح آمیز را تحت الشعاع قرار داده و توزیع عادلانه نتایج آن را به طور دائم با شکافی فزاینده روبرو کرده است و واقعیت امر این را نشان می دهد که تداوم جهانی شدن در جهتی غیر تصادفی در حال حاضر تنها به تشدید نابرابری عظیم در وضعیت مالی ، درآمد و ثروت ،بین مناطق، کشورها و گروه های حرفه ای و افراد شده است. این نابرابری که فراتر از محدودیت های تبعیض اجتماعی و اقتصادی است شروع به کمک به گسترش حاشیه بردن توده ی عظیمی از بشریت به سوی به اصطلاح محرومیت اجتماعی کرده است که به نوبه خود شروع به تضعیف اثر بخشی اقتصاد و بالاتر از آن تاثیر منفی برروی اقتصاد جهانی گذاشته است.
وی در پرداختن به وضعیت کنونی اقتصاد جهان توضیح میدهد که جهان مدرن امروز با دو ویژگی مشخص می شود تمایز،معیاری که به وضوح نشان می دهدکه با مقایسه رفاه برخی افراد و بدبختی جوامع و فقر دیگران، در حال رشد متقابل بین دولت ها و جوامع دیگر آشکاراست.
از یک طرف آمار ها نشان دهنده همین ماجراست که میزان درآمد زیاد بین برخی کشورها و جوامع با سطح نابرابری ثروت و سطح زندگی درسایر کشورها نگران کننده وخطر آفرین است ، در این رابطه اگر ما به مقایسه تولید ناخالص داخلی سرانه در ثروتمندترین کشورها سرانه (لکزامبورگ، 71،400 دلار) درمقابل فقیرترین کشور (سومالی، کمتر از 500 دلار)آنگاه نسبت تفاوت 120 به 1 را پیدا خواهیم کرد که این اختلاف بسیار زیادی است که این به دوگانگی رکود اقتصادی و توسعه قابل سرزنش برمی گردد در حالی که برخی از کشورها به کندی برخی دیگر در مسابقه با زمان برای دستیابی به نرخ رشد بالا در حال تلاش هستند که با گذشت زمان این اختلاف و تفاوت تقویت می شود و افزایش می یابد.
و اینگونه است که می توان در مقایسه کشورهای شرق آسیا با کشورهای جنوب صحرای آفریقا این تفاوت را بار دیگر بخوبی حس کرد. در حالی که سرانه در گروه اول نشان می دهد که این نرخ سرانه ی کشورها شروع به جهش کرده است از جمله در چین، نرخ شگفت آور 34 برابر آنچه آن کشور در سال 1960 از آن برخوردار بود چشمگیر است در حالی که نرخ سرانه در گروه دوم در طول همین دوره زمانی تنها 25٪. نسبت به خودشان افزایش دادشته است گرچه جهان در سال های اخیر گسترش قابل توجهی به خصوص با توجه به منابع مالی بین المللی،جریان سرمایه، رشد تجارت جهانی و گسترش فن آوری و افزایش در حجم وابستگی متقابل بین اقتصاد کشورهای مختلف جهان از خود نشان داده است ولی بهبودی در اقتصاد بسیاری از کشورها ی وابسته بوجود نیامده است.
کولودکو در این کتاب انتقاد شدیدی را متوجه نئو لیبرالیسم کرده و تشریح می کند: جریانی است که جهان را در طول نسل قبلی فرا گرفت این موج باعث بی عدالتی پیچیده ترشدن اوضاع، ظلم و عقب ماندگی در جهان شد بطوری که چشم انداز امیدوار کننده وعده داده شده را در آینده را هم با شکست روبرو کرد نئولیبرالیسم نه تنها عامل شکست در کشورهای فقیر و در حال توسعه گردید بلکه ناتوانی آن در غرب و حتی در کشورهای ثروتمند از جمله در ایالات متحده مهد نئولیبرالیسم نیز ثایت شد.
که مردم شروع به رنج کشیدن و روبروئی با دیگر اثرات روند منفی آن مجبور شده اند به خصوص با سیاست رشد اقتصادی ، سطح بدهی های عمومی و عدم تعادل مالی، رشد نابرابری در درآمد و ثروت، آشکارگردید و درمقابل آن سناریوهای توسعه جایگزین ناشی از عدم تصویب سیاست نئولیبرالی و احساسات رو به رشد تنفر از ایالات متحده آمریکا در سراسر جهان می توان به تجارب موفق توسعه برخی از کشورها در این روند، مانند چین، هند، مالزی و دیگر کشورها ی همانند اشاره کرد و نتیجه گرفت که اتحاد بین نئولیبرالیسم و سرمایه داری، که به سختی محدودیت های مختلف خود را بدون هیچ قید وبندی در جهان امروز اعمال می کند و تاثیر نفوذ زیادی بر دولت ها و سازمان ها دارد چیزی جز یک مسابقه به سوی سقوط نیست و تضعیف دولت ها و کشورها بخشی از این روند است چون با تضعیف دولت ها آنها توانایی خود را در ایستادگی در برابر قدرت سرمایه، داری از دست داده و در نتیجه تاثیر منفی بر عملکرد دولت موجب تضعیف امنیت اجتماعی مردم و فقرا و شبکه های انسانی به حاشیه رانده شده را فراهم می کند.
در پایان نویسنده معتقد است که آینده اقتصاد جهان و پیشرفت آن بر روی تعدادی از عوامل مهم زیر بستگی دارد که جهت و درجه توسعه را تعیین خواهند کرد، که آن پروسه به این زیر مجموعه بستگی دارد:
(1)میانگین رشد اقتصادی و نرخ آن یا به عبارت دیگر توانایی اقتصادهای ملی به ادامه رشد نرخ همان چیزی است که در طول دو دهه گذشته به دست آمده است که نویسنده احساس می کند که آن نمی تواند در بلند مدت ادامه داشته باشد.
(2) توسعه ی ارزش های فرهنگی و تاثیر آنها بر توسعه با وجود این قرن حاضر دوران درگیری فرهنگی خواهد بود او تاکید دارد که آن وضعیت با تداخل آشکار بین پدیده ها و جریان های مختلف در زمینه های علمی، فناوری، اقتصاد و سیاست همراه است.
(3) نهادینه شدن جهانی شدن باعث هرج و مرج و افزایش عدم هماهنگی می شود
(4) سطح ادغام منطقه ای و چگونگی انسجام در برابر جهانی شدن
(5) توسعه ی سازمان های غیر دولتی و نقش آنها در زمینه های اقتصادی و اجتماعی
(6) محیط زیست طبیعی و رقابت برای برداشت منابع طبیعی
(7) تغییرات جمعیتی از جمله میزان جمعیت و کیفیت آنها و اختلاف در نرخ رشد طبیعی و تنوع تراکم جمعیت، و جریان مهاجرت انسان
(8) میزان فقر، بدبختی و عدم وجود عدالت اجتماعی
(9) میزان پیشرفت در ساخت جوامع و اقتصاد مبتنی بر دانش
(10) میزان دست یابی به سطح پیشرفت علمی و فناوری
(11) توسعه شبکه های ارتباطی و نتایج اقتصادی و در نهایت به جنگ ها، امنیت مسائل ثبات و آرامش وابسته است، هیچ بحثی در مورد توسعه واقعی و بدون ثبات و صلح وجود ندارد و در این زمینه برجسته ترین چالش های مهم مانند توانایی برای جلوگیری از وقوع جنگ هسته ای و گسترش سلاح های کشتار جمعی و مبارزه با تروریسم و مقابله با تهدیدات جنگ افروزی و غیره را باید مدنظر داشت.
ترجمه :عبدالمجید اورا
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۵۴۳۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعاون راهکاری علمی، عملی و عقلی برای مشارکت مردم در تولید
یک کارشناس اقتصادی ضمن انتقاد از سهم اندک بخش تعاون در اقتصاد ایران، توسعه تشکل‌های تعاونی محور را به عنوان راهکاری موثر برای افزایش مشارکت مردم در امر تولید دانست.
گروه کار و تعاون بازارنیوز- سعید ترکاشوند؛ «عبدالمجید شیخی» کارشناس اقتصادی در گفتگو با بازارنیوز پیرامون موضوع تعاون در اسلام و نقش تعاونی‌ها در اقتصاد اسلامی اظهار کرد: مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با کارگران به موضوع مشارکت مردم در امر اقتصاد اشاره کردند و حتی ایشان در آن جلسه بر تاسیس تشکل‌های تعاونی‌ها تاکید ویژه‌ای کردند.
این کارشناس اقتصاد اسلامی تصریح کرد: در قرآن مجید از مسئله تعاون به عنوان یک کار خیر و پسندیده تعبیر شده است. قرآن کریم در این رابطه می‌فرماید: «تَعاوَنُوا عَلَی البِرِّ و التَّقوی و لا تَعاوَنُوا عَلَی الإثمِ و العُدوانِ».
وی تصریح کرد: اقتصاد تعاونی یک راهکار علمی، عقلی و عملی برای مشارکت مردم در اقتصاد است. متاسفانه در شرایط کنونی سهم بخش تعاون در اقتصاد ایران به شدت پایین است. در حال حاضر سهم این حوزه از ساختار اقتصادی ایران به طور میانگین ۲ تا ۳.۵ درصد برآورد شده است.
شیخی گفت:عمده قضاوت‌های صورت گرفته از بخش تعاون معطوف به وضعیت فعلی تعاونی‌ها است. در حال حاضر بسیاری از کارشناسان اقتصادی کشور در زمان تحلیل جایگاه بنگاه‌های دولتی، خصوصی و تعاونی و همچنین مقایسه آنها با یکدیگر شرایط کنونی تعاونی‌ها را در نظر می‌گیرند، در صورتی که چنین تصوری کاملاً غلط است. متاسفانه تعاونی‌های کشور چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی در شرایط مطلوبی قرار ندارند.
این کارشناس اقتصاد اسلامی متذکر شد: در حال حاضر ماهیت تمامی تعاونی‌های کشور صرفاٌ به تعاونی‌های تولید کننده صنایع دستی و یا محصولات کشاورزی خلاصه شده است؛ لذا، برای بهبود این بخش باید به سمت گسترش بنگاه‌های اقتصادی حرکت کنیم که به جای ساخت کالا‌ی معمولی و سپس توزیع آنها، محصولات دانش‌بنیان را تولید و در نهایت صادرکنند.
وی تاکید کرد: تبدیل برخی از تشکل‌های فعلی به تعاونی و یا تاسیس تشکل‌های نوپای مربوط به این بخش، کمک شایانی به توزیع درآمد خواهد کرد. پس از این اقدام، رفع موانع مربوط به صدور مجوز‌ها و سپس توسعه برخی فعالیت‌های اقتصادی مانند مشاغل خانگی از دیگر موارد مهمی است که منجر به توسعه تعاونی‌های فردی، جمعی و سپس حوزه تعاون خواهد شد.
شیخی با انتقاد از دیدگاه برخی از اقتصاددانان در مورد ایجاد تعاونی‌های جدید گفت: برخی صاحب‌نظران اقتصادی بر این باورند که تاسیس این نوع بنگاه‌ها به معنای افزایش تصدی دولت در حوزه تعاون است؛ این گزاره درست نیست، زیرا بخش خصوصی هیچ گاه برای خود رقیب قدرتمندی همچون تعاونی‌ها را ایجاد نمی‌کند؛ لذا، مسئولیت ایجاد این نوع بنگاه‌های اقتصادی صرفاً بر دوش بخش عمومی یا همان دولت است.
این کارشناس اقتصاد اسلامی خاطرنشان کرد: خلق تعاونی‌های جدید توسط بخش عمومی به معنای مالکیت دولت بر آنها نیست، بلکه به منزله مدیریت آن توسط دولت است.
وی در پایان و در پاسخ به این سوال که توسعه تشکل‌های تعاونی محور تا چه حد می‌تواند در حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه موثر واقع شوند، گفت: ساده‌ترین راه برای کمک‌رسانی به این قشر، توسعه و تجمیع تعاونی‌هاست. در حال حاضر عموم مردم توانایی خلق اشتغال ندارند، اما می‌توان با بهره‌برداری از نخبگان حوزه کار و تعاون این هدف را محقق ساخت. توسعه پنل‌های خورشیدی و رشد تعداد مزارع گلخانه‌ای از جمله نمونه‌هایی هستند که ازطریق آن می‌توان از اقشار آسیب‌پذیر جامعه حمایت‌های لازم را به عمل آورد.
پایان پیام//
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند