به نقل از «دانا»

رانت؛ ضدارزشی که ولع استفاده از آن در جامعه به وفور به چشم می خورد

تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۹۲۴۱۳

صابری گفت: راه نجات و بازگرداندن اعتماد مردم این است که مسئولین قضایی کشور برخورد قاطعانه وجدی با فساد داشته باشند وارتباطات و فشارهای سیاسی که در برخی موارد شاهد هستیم، در رسیدگی به موضوع کارساز نباشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حسین صابری در گفتگو با شبکه اطلاع رسانی آرمان کرمان در خصوص فسادهای اقتصادی در جامعه با تاکید برضرورت ریشه یابی فساد گفت: ابتدا باید بدانیم فساد از کجا آب می خورد چرا که اگر مسائل و معضلات ریشه یابی نشود، نمی توانیم نسخه شفابخشی برای آن بپیچیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فراموشی خدا، زیاده خواهی و فاصله گرفتن از ارزش ها ریشه همه فسادهاست

این کارشناس مسائل سیاسی ابراز کرد: فساد از هر نوعی که باشد، ریشه اش در فراموشی خدا، زیاده خواهی و بی توجهی به قانون و فاصله گرفتن از ارزش هاست؛ امروز اگر به ارزش های حاکم بر جامعه و انقلاب توجه داشته باشیم، رعایت آن زمینه ورود افراد به مسئله فساد و افزون طلبی را فراهم نمی کند.

وی افزود: ما اگر خدا را در جای جای زندگی خود داشته باشیم واحکام دینی را مدنظر قرار دهیم، زمینه فساد به وجود نمی آید؛ حال اگر بخواهیم مبارزه جدی با آن داشته باشیم ضمن اینکه برخورد با معلول مهم است، باید علت ها را برطرف کنیم، اخلاق، ارزش ها و قانون در جامعه حاکم شود و بی توجهی به این موارد منکر قلمداد شود.

صابری تشریح کرد: امروز برخی مسائل از نگاه عمومی بد قلمداد می شود؛ به طور مثال برای برخی افراد شاخص، در خیابان راه افتادن و ساندویچ خوردن پذیرفته نیست و ضدارزش به حساب می شود.

این فعال سیاسی استان کرمان خاطرنشان کرد: اگر از ارزش ها فاصله نگیریم و به حاکمیت قانون پایبند باشیم همچنین رابطه خود را با خدا و جامعه درست تنظیم کنیم، زمینه فساد به وجود نمی آید اما گاهی به دلایل مختلف افراد تحت تاثیر چشم و هم چشمی، فزون خواهی و قدرت طلبی قرار می گیرند و لذا فرصت فساد ایجاد می شود.

رانت؛ ضدارزشی که ولع استفاده از آن در جامعه به وفور به چشم می خورد

وی اظهار داشت: رانت عنوانی است که از نظر کلی ضد ارزش قلمداد می شود اما متاسفانه حرص و ولع استفاده از آن را در جامعه به وفور می بینیم؛ یکی از رانت ها رانت اطلاعاتی است؛ به طور مثال گاهی می بینیم فردی به دلیل ارتباطاتی که با مراکز قدرت دارد برخی اطلاعات را زودتر از دیگران دارد.

این کارشناس مسائل سیاسی عنوان کرد: به طور مثال گفته می شود فلان فرد یک کشتی آهن خریده و میلیاردر شده درحالیکه خلاف قانون عمل نکرده است؛ این فرد براساس اطلاعاتی که از رانت داشته، می داند تا ماه آینده آهن گران می شود و با استفاده از اندوخته خود و همچنین وام های بانکی محموله آهن را قانونی خریده است.

صابری با تاکید بر اینکه اگر اصول، ارزش ها و قانون رعایت شود زمینه فساد به وجود نمی آید، بیان کرد: به هرحال گاهی به دلیل رانت اطلاعاتی، علمی، قدرت و ... سبب شده فرصتی برای فرد ایجاد شود که گاهی غافل شده و تخلف می کند.

نقش رانت در تغییر مسیر تسهیلات ارائه شده برای اشتغال و تولید

وی با اشاره به اینکه مشکل جدی امروز جامعه ما اشتغال است، اذعان داشت: یکی از موانع کمبود نقدینگی است که بسیاری از جوانان علاقمند و مستعد به کار، به دلیل نداشتن نقدینگی نمی توانند وارد بازار کار شوند؛ دولت ها برای حل مشکل، فرصت هایی برای اشتغال زایی فراهم کرده و تسهیلاتی با نرخ متفاوت ایجاد می کنند.

این فعال سیاسی استان کرمان ادامه داد: این تسهیلات بابت شغل پایدار و مولد ارائه می شود که فرد باید با دریافت آن و آورده ای که خود دارد، برای کار تولیدی طرح و توجیه اقتصادی داشته باشد و بانک پس از کارشناسی، تسهیلات را بپردازد؛ این مراحل گام به گام انجام می شود تا نهایتا تولید راه بیفتد.

صابری با بیان اینکه گاهی رانت سبب می شود تسهیلات آنگونه که باید و شاید در مسیر اشتغال به کار گرفته نشود، ابراز کرد: مثلا فرد برای صنعت فولاد یا دامپروری تسهیلات می گیرد اما به دلیل زیاده خواهی و همچنین عدم نظارت مناسب، احساس می کند اگر در صنعت ساختمان و خرید و فروش ملک سرمایه گذاری کند، ریسک کمتر و سودآوری بیشتر دارد؛ لذا می بینیم تسهیلات پرداخت شده و درآمارها اشتغال ایجاد شده اما باز همچنان در زمینه موردنظر وابستگی داریم چون پول در مسیر دیگری هزینه شده است.

کم توجهی در پرداخت ها و عدم نظارت صحیح موجب سواستفاده های مالی شده است

این کارشناس مسائل سیاسی گفت: برخی از سواستفاده های مالی وفسادهای اقتصادی در جامعه عمدتا ناشی از کم توجهی در پرداخت ها، عدم کنترل و نظارت صحیح وزیاده خواهی ها است؛ وقتی فرد خدا را از کار خود کنار گذاشت و از اجرای قانون نگرانی نداشت، برای رسیدن به مطامع شخصی دست به هر کاری می زند.

وی افزود: دراین حال همه عوامل دست به دست هم داده ومعضل جدی فساد اقتصادی ایجاد می شود؛ در این شرایط ضمن اینکه گزارش های نادرست، اطلاعات ناقص و تصمیم گیری های اشتباه برخی مسئولین مشکلاتی ایجاد می کند، زمینه بی اعتمادی در مردم نیز به وجود می آید.

صابری تاکید کرد: آسیب جدی امروز جامعه بی اعتمادی مردم است؛ مردم نمی دانند چه کسی راست می گوید و چه کسی دروغ؛ برخی با خود می گویند چرا به فردی چندین میلیارد تومان تسهیلات داده می شود اما فردی که می خواهد با وام 20 یا 30 میلیونی کار تولیدی و اشتغال ایجاد کند، نمی تواند.

وی در ادامه به مشکلات وام ازدواج و مسکن روستایی اشاره کرد و اظهار داشت: در استان کرمان سالیان قبل تسهیلات خوبی در بخش مسکن روستایی با ضمانت زنجیره ای پرداخت شد که امروز وقتی به مناطق روستایی نگاه کنیم، شکل روستا عوض شده و خانه های ضدزلزله ساخته شده است اما در کنار این خدمت بزرگ نظام، هنوز افرادی در برخی روستاها هستند که خانه ندارند و کپرنشین هستند.

این فعال سیاسی خاطرنشان کرد: این در حالی است که می بینیم فرد دیگری به علل مختلف، زمینه اخذ میلیاردها تومان وام برایش ایجاد می شود و کار می کند که در استان کرمان این نمونه ها را داشته ایم.

صابری با اشاره به پروژه هفت باغ علوی و هفت آسمان کرمان گفت: این پروژه با تبلیغات فراوان صورت گرفت و پروژه تاحدوی اجرا شد؛ امروز پروژه را با آسفالت و اماکن تفریحی زیبا می بینید اما مسائلی که در حاشیه آن اتفاق افتاده و معاملاتی که صورت گرفته، مکتوم مانده است.

وی بیان کرد: هنوز بسیاری از سوالات در خصوص این پروژه باقی مانده، که دل عالم مطرح می شود؛ پروژه دل عالم را کسانی مطرح کردند که از رانت قدرت، اقتصادی و اطلاعاتی برخوردار بودند و اگر دستگاه های مربوطه و شورای حفاظت از اراضی و منابع دولت به موقع به صحنه نیامده بود این اتفاق می افتد.

برخورد قاطع با فساد راه بازگرداندن اعتماد مردم است

صابری عنوان کرد: برای انقلاب اسلامی بهای سنگینی داده شده و نیروهای ارزشمندی برای بدست آوردن آن به شهادت رسیده اند؛ حیف است که این ارزش به خاطر برخی از بین برود و اعتماد مردم به ان سلب شود.

این فعالی سیاسی استان کرمان بیان کرد: راه نجات و بازگرداندن اعتماد مردم این است که مسئولین قضایی کشور برخورد قاطعانه وجدی با فساد داشته باشند وارتباطات و فشارهای سیاسی که در برخی موارد شاهد هستیم، در رسیدگی به موضوع کارساز نباشد.

مجازات دانه درشت ها موجب ریشه کن شدن فساد اداری و کاهش نارضایتی مردم می شود

وی تصریح کرد: باید پس از اثبات جرم متهم، هرکسی که هست، به مجازات برسد؛ قطعا زمانی که برخی از دانه درشت ها به سزای عملشان برسند، فساد اداری ریشه کن خواهد شد، نارضایتی مردم کاهش پیدا می کند و همچنین زمینه رشد و توسعه و تولید منطقه ای به جامعه بر می گردد.

صابری اذعان داشت: مردم از اسلام و انقلاب دلخوری ندارند بلکه از افرادی که به نام اسلام و انقلاب، با استفاده از رانت ها بار خود را می بندد، ناراحت هستند لذا اگر بخواهیم رضایت عمومی در جامعه مستقر و مستدام باشد، باید برخورد قاطع بااینگونه افراد داشته باشیم.

تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها/روند نامعلوم واگذاری معدن درآلو به بانک گردشگری

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به دستگیری مهدی جهانگیری یادآور شد: اگر فرد خاطی خطایی را انجام نداده بود که دستگیر نمی شد؛ با توجه به حرف و حدیث هایی که وجود دارد و هنوز به اثبات و صدور نرسیده، نمی توانیم بر روی آن مانور دهیم اما همانطور که از قدیم گفته اند تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها.

وی اظهار داشت: درخصوص معدن درآلو که معدنی مشترک بین رابر و بردسیر است، شنیده شده که در دولت های قبلی به عنوان بدهی به تامین اجتماعی واگذار کرده اند؛ در دولت جدید مصوبه مربوط به واگذاری معدن به تأمین اجتماعی لغو شده است و تحت روالی که مشخص نیست مزایده و مناقصه بوده یا رانت، به بانک گردشگری واگذار شده و در حال حاضرعوامل این بانک در آن فعالیت دارند.

صابری گفت: برخی گمان می کنند به دلیل ماموریت قرارگاه خاتم الانبیا درآن منطقه افراد قرارگاه در آن فعالیت می کنند این در حالی است که عوامل بانک گردشگری در آن معدن فعالیت می کنند.

این فعال سیاسی درخصوص کارخانه فولاد بافت تصریح کرد: کارخانه فولاد بافت از جمله مواردی بود که در نیمه های دولت نهم در منطقه به عنوان کار بزرگ تبیین شد و به دلیل عدم سرمایه وبنیه مالی نامناسب وهمچنین فاصله با منابع موردنیاز، در کار کرد از بقیه کارخانه های فولاد استان عقب تر بود.

وی ادامه داد: نهایتا قرار شد دولت در این رابطه ورود کند که به دلیل محدودیت های قانونی قادر به ورود در این زمینه نبود لذا با برقراری شرایط، بانک گردشگری پروژه فعلی را در اختیار گرفت.

این کارشناس مسائل سیاسی خاطرنشان کرد: کار کردن خواص در این منطقه مانعی ندارد ولی شکل ورود پیدا کردن آنها مهم است؛ آیا اگر چهار صد نفر از مردم با تشکیل تعاونی و استفاده ازاندوخته های خود بخواهند پروژه ای به دست بگیرند، این امکان برای آنها وجود دارد؟

انتهای پیام/م

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۹۲۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قرار است در پارک‌های تهران هتل بِروید یا چرخه رانت‌خواری بچرخد؟/ «شهرداری همان هتل نیمه‌کاره را بسازد، چرا می‌خواهد هتل جدید بسازد؟»

ایرن مهرگان: مدت‌ها پیش از اعلام رسمی ساخت مسجد در بوستان قیطریه، شهرداری زاکانی از ساخت ۴ هتل در پارک‌های شهر تهران خبر داده بود. تا اینکه هفته گذشته مدیر عامل سازمان سرمایه‌گذاری و مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران در نشستی خبری جزییات تازه‌ای از ساخت ۴ هتل در بوستان‌های تهران را اعلام کرد. نوید خاصه‌باف اعلام کرد ۶ هتل به عنوان پروژه‌های کلان در شهر تهران، در حال مطالعه است که ۴ هتل از این مجموعه در فضاهای سبز در مناطق ۱۳، ۲۲ و ۴ ساخته می‌شود.

در همین خصوص عباس محمدی، کارشناس محیط زیست درباره این اقدام شهرداری نظر متفاوتی دارد. او می‌گوید سخنان مدیران شهرداری مزدورانه است و ادامه می‌دهد: «اگر درخت فضای سبز و پارک جنگلی از بین هم برود در هر صورت نباید کاربری‌اش عوض شود و باید دوباره درخت‌هایش کاشته شود، یا نهایتاً اگر مثلاً به دلیل تغییرات اقلیمی که به وجود آمده، درخت‌هایی مثل کاج یا اقاقیا با این اقلیم سازگار نیستند، باید گونه‌های بومی ایران در آن کاشته شود.»

محمدی می‌گوید: «چنین اقداماتی جز این که فکر ما را ببرد به سمت این که شاید نوعی پول شویی در کار است نتیجه دیگری ندارد؛ یعنی پول‌هایی که سرگردان‌اند و منابعی در بانک‌ها که منشا فسادهای بزرگ هستند، باید به نحوی چرخ بخورند و بعد به اموال خصوصی تبدیل شوند. ساختن این تعداد هتل، برج، مجتمع و حتی جاده، خیابان و اتوبان و ... لازم نیست و توجیه می‌کند که این چرخه، چرخه فساد، اختلاس و رانت‌خواری است و اگر نه در حال حاضر نیاز به مسکن تا این اندازه وجود ندارد.»

مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:

توضیحات مدیرعامل سازمان سرمایه‌گذاری شهرداری درباره ساخت هتل در بوستان‌های تهران را چطور ارزیابی می‌کنید؟

مصاحبه‌ای که آقای خاصه‌باف، مدیرعامل سازمان سرمایه‌گذاری شهرداری، انجام داده است از چند جنبه قابل نقد است. بسیار غم‌انگیز است که ما چنین مدیرانی داریم. اولاً که در آن مصاحبه نوعی تناقض‌گویی مزورانه وجود دارد، در قسمتی که می‌گوید:«در پارک‌های جنگلی فضای سبز وجود ندارد.» در فضای سبز چه درخت باشد یا نه، عرصه یا پهنه‌ای است که برای این کار در نظر گرفته شده‌ است. به همین دلیل می‌گویم این گفته‌ها مزورانه است. ایشان در ادامه می‌گوید، که چند وقتی است درخت‌های این پارک‌های جنگلی خشک شده و ما می‌خواهیم در جاهایی که خشک شده هتل بسازیم. جالب است که بدانیم، اولاً این پارک‌های جنگلی مثل لویزان و چیتگرو... را سازمان جنگل‌ها و مراتع احداث کرده‌ بود که حریم‌های شهر بودند و قرار بود حد ومرز گسترش حدی شهر را تعیین کنند، که شهر از این محیط‌ها فراتر نرود و قابل مدیریت باشد، نه این که برویم آن طرف این پارک‌های جنگلی بسازیم و حالا در دل آن‌ها هم ساختمان بسازیم و این یعنی این افراد تمام حریم‌ها را شکانده‌اند.

چرا مزدورانه؟

این که می‌گویم مزورانه است به این دلیل است که ایشان و شهرداری قاعدتا می‌دانند که اگر درخت فضای سبز و پارک جنگلی از بین هم برود در هر صورت نباید کاربری‌اش عوض شود و باید دوباره درخت‌هایش کاشته شود، یا نهایتاً اگر مثلاً به دلیل تغییرات اقلیمی که به وجود آمده، درخت‌هایی مثل کاج یا اقاقیا با این اقلیم سازگار نیستند، باید گونه‌های بومی ایران در آن کاشته شود، اما آن‌ها می‌گویند که چون درختان خشک شده، ما در آن‌جا ساختمان می‌سازیم.

ارزیابی شما درباره اینکه بخش خصوصی قرار است اجرای چنین پروژه‌هایی را برعهده بگیرد، چیست؟ خصوصا که وظیفه و مسئولیت حفاظت از منابع عمومی و اموال شهروندان برعهده نهادی مثل شهرداری است.

ما همه می‌دانیم که بخش خصوصی در ایران، از نظر ساختاری بخش ضعیف و فاسدی است و وابسته به محافل خاصی است که از رانت‌هایی برخوردارند. قشربخش خصوصی، بسیارکوتاه مدت است و می‌خواهد هر گونه سرمایه‌گذاری را خیلی سریع به سود تبدیل و بعد از کشور خارج کند. ما این داستان را دیده‌ایم و متاسفانه روزبه‌روز هم در حال تقویت شدن، است. منابع بانکی که پول‌های مردم است، از طریق بانک‌ها که خودشان منشاء فساد هستند، در اختیار به اصطلاح بخش خصوصی قرار می‌گیرد و بعد آن‌ها با زمین مجانی که شهرداری از اموال مردم به آن‌ها می‌دهد و پول مجانی که اموال بانکی است که در واقع عملاً مفت به دستشان می‌رسد، هتل می‌سازند و صاحبش می‌شوند. سوال از شهردار و آقای خاصه‌باف می‌تواند این باشد که شما چطور به خودتان اجازه می‌دهید که اموال عمومی را در اختیار چنین افرادی قرار دهید؟ فردا بچه‌های شما وبچه‌های ما و حتی خودمان اگر بخواهیم ورزش کنیم یا در پارکی قدم بزنیم، چگونه می‌توانیم ورزش کنیم؟ بچه‌ها چگونه می‌توانند اوقات فراغتشان را بگذارنند؟ هوا در داخل شهر چگونه می‌خواهد جریان پیدا کند که ما بتوانیم نفس بکشیم؟ بدون رودربایستی تمام این‌ سوال‌ها نشان‌ می‌دهد، نوعی بی‌لیاقتی عمیق و ژرف در شهرداری ما وجود دارد.

اساسا چرا و چطور مدیریت پارک‌های جنگلی بجای سازمان جنگل‌ها به شهرداری سپرده شده است؟

چون سازمان جنگل‌ها و مراتع نتوانسته صلاحیت، لیاقت و کفایت نگه‌داری پارک‌های جنگلی و مثلاً دامنه‌های کوهستانی شمال تهران را داشته باشد و آن را به شهرداری داده است. شهرداری و آقای خاصه باف جان کلامشان این‌ است که ما نتوانستیم ازپارک‌های جنگلی نگه داری کنیم و درخت‌هایش خشک شده است و حالا می‌خواهیم بدهیم بخش خصوصی که آن‌جا هتل بسازند. اصلاً قضیه واقعاً غم‍‌انگیز و تراژیک است که چرخه بی‌کفایتی کار را به جایی کشانده که می‌گویند سرمایه ملی را بخوریم. هر کاسب جزئی و هر آدم عادی تمام تلاشش در طول عمرش این است که سرمایه‌اش را حفظ کند و از قِبَل سود ناشی از سرمایه زندگی کند، این سرمایه می‌تواند حقوق بازنشستگی، مغازه یا باغ باشد، او اصل سرمایه‌اش را نمی‌فروشد، اما آقایان دارند اصل سرمایه شهر را می‌فروشند. طبیعی است که وقتی دلسوزی نباشد و اموال خودشان هم نباشد، با کمال بی‌انصافی آن‌ را بفروشند.

و سوال اساسی و اصلی اینکه آیا واقعا موضوع و معضل گردشگری در ایران با هتل‌سازی حل می‌شود؟

ما در حال حاضر در گردشگری با ناترازی رو به رو هستیم؛ یعنی ارزی که از طریق گردشگری از ایران خارج می شود، خیلی بیشتر از ارزی است که از گردشگر ورودی جذب مملکت می‌شود. خیلی بدیهی و واضح است که اگر ما گردشگری که بیاید در ایران پول خرج کند، نداریم برای این است که سیستم بانکیمان قفل است، credit card در ایران کار نمی‌کند، ما از FATF خارج شده‌ایم یا به آن نپیوسته‌ایم، سیسستم‌های بانکی نمی‌توانند با ایران کار کنند، شرایطی ایجاد کرده‌ایم که به درست یا غلط در سطح جهان، ایران به عنوان کشوری ناامن شناخته شده و اساسا گردشگران پول خرج کن ایران نمی‌آیند. آیا اولویت با این است که آن مشکلات حل شود یا این که هتل بسازیم؟ نهایتا اگر بر فرض این هتل‌ها به ضریب اشتغال یا اشغال مناسب هم برسد ( که بسیاریشان نرسیده‌اند) از طریق نوعی گردشگری داخلی است و از این جیب به آن جیب خواهد شد؛ یعنی مثلا نهایتا افراد ایرانی به این هتل‌ها می‌روند و پولی خرج می‌کنند و هتلی می‌گیرند و درآمدزایی که انتظار می‌رود از خارج کشور وارد شود، اساسا با این شرایط تامین نمی‌شود. بنابراین من بسیار بعید می‌دانم که یک خارجی بخواهد به ایران بیاید و برای هتل سرمایه گذاری واقعی کند، آن‌هم با شرایطی که کشور ما دارد. بنابراین نقطه ابهام شدیدی وجود دارد و به نظر من تزویر در کار است و این حرف‌ها فقط توجیه است.

شهرداری تهران اعلام کرده که ۶ هزار و ۴۰۰ میلیار تومان سرمایه خارجی برای ساخت هتل جذب شده است، این موضوع را به سود تهران می‌دانید؟

اولاً که باید توضیح دهید در شرایطی که به قول خودتان تحریم‌های کمرشکن داریم و هیچ نظام بانکی سالمی با خارج از ایران ارتباط ندارد، چگونه این رقم درشت توسط یک سرمایه گذار خارجی وارد کشور شده است؟ و بعد چرا یک سرمایه گذار خارجی نمی‌آید در طرح‌هایی مثل کارخانه، تولیدی ماشین آلات و ... سرمایه گذاری کند و می‌آید در هتل‌سازی یعنی بساز و بفروشی سرمایه‌گذاری می‌کند؟ من مطمئنم که داستان سرمایه گذار خارجی جعلی است، مگر این که توضیح دهند. افرادی از داخل کشور در خارج حساب‌های بانکی و شرکت‌های صوری دارند و منابع ارزی کشور را به نحوی خارج می‌کنند و بعد برای شست‌وشوی این منابع دوباره از طریق دیگری به عنوان سرمایه گذار خارجی در یک زمین مجانی آن هم در بهترین نقاط تهران در پارک‌های جنگلی و... این پول‌ها را شست‌وشو می‌دهند و وارد کشور می‌کنند، آن هم اگر بکنند. در هر صورت لازم است که شهرداری به عنوان یک نهاد عمومی که باید پاسخ‌گوی مردم باشد اسناد این سرمایه‌گذاری خارجی را ارائه دهد، که ببینیم این پول اصلا از چه کانالی وارد ایران شده و منشائش کجاست و کدام شرکت در خارج از کشور و کدام کشور و با چه شرایطی آمده و می‌خواهد در ایران روی هتل سرمایه گذاری کند؟

و صحبت آخر؟

نکته آخر این است که اساساً چرا باید در تهران آن هم در نقاطی که همین حالا با مشکلات آب و رساندن امداد در شرایط اضطراری رو به رو هستند، تا این اندازه ساحتمان‌سازی شود؟ در حال حاضر، بدون اغراق در تهران صدها برج یا مجتمع وجود دارد که خالی یا نیمه خالی هستند. شما در غرب تهران، جنوب تهران، نزدیک فرودگاه امام، شهرک‌های مختلف، شرق تهران، پردیس و... مجتمع‌هایی که غالباً خالی هستند یا به ظرفیت کافی نرسیده‌اند ودر واقع به شهرهای ارواح بدل شده‌اند را می‌بینید، پس چرا باز هم بر ساختمان‌سازی، به اسم هتل یا هرچیز دیگری سرمایه گذاری می‌شود؟

چنین اقداماتی جز این که فکر ما را ببرد به سمت این که شاید نوعی پول شویی در کار است نتیجه دیگری ندارد؛ یعنی پول‌هایی که سرگردان‌اند و منابعی در بانک‌ها که منشا فسادهای بزرگ هستند، باید به نحوی چرخ بخورند و بعد به اموال خصوصی تبدیل شوند. ساختن این تعداد هتل، برج، مجتمع و حتی جاده، خیابان و اتوبان و ... لازم نیست و توجیه می‌کند که این چرخه، چرخه فساد، اختلاس و رانت‌خواری است و اگر نه در حال حاضر نیاز به مسکن تا این اندازه وجود ندارد. تعداد واحدهای مسکونی، در کل ایران بیشتر از تعداد خانوارهاست. حتی اگر در تهران این‌طور نباشد راه حل این ساخت وسازها نیست و اگرقرار بود که آن‌هایی که خانه ندارند صاحب خانه شوند تعداد زیادی برج خالی نمی‌ماند. از زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد تا به حال هزاران واحد مسکونی نیمه کاره مانده و جالب است که آقای خاصه باف در مصاحبه‌اش بیان می‌کند که ما هتلی داریم که نیمه کاره مانده و منتظر سرمایه‌گذاری مردم هستیم، پس شما که هتلی را نتوانسته‌اید تمام کنید و نیمه کاره مانده، چرا می‌خواهید هتل دیگری بسازید؟ پس چرخه فساد وجود دارد و پول‌ها قرار است شسته شود و تبدیل به ساختمان شود.

۴۷۴۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901570