به نقل از «خبرگزاری آریا»

پيامي که کره شمالي از نحوه برخورد آمريکا با برجام دريافت مي کند؟

تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۴۴۱۶۱

خبرگزاري آريا- مسأله پيامي است که به احتمال زياد کره شمالي دريافت مي کند و مي توان گفت بي ترديد آن پيام اين است که در توافق خلع سلاح اتمي، نمي توان به دولت واشنگتن اعتماد کرد.
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري آريا، داگ باندو، در گزارشي در روزنامه هافينگتون پست (امريکا)، نوشت:
دونالد ترامپ، رئيس جمهور آمريکا همچنان دولت خود را در نقش تخريب چي ديپلماسي بين المللي اداره مي کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  تازه ترين هدف او توافق هسته اي با ايران است. حتي دفاتر اطلاعاتي آمريکا پايبندي ايران را به اين توافق تأييد مي کنند؛ اما از قرار معلوم، فرض رئيس جمهور [آمريکا] بر اين است که هر توافقي که وي بر سر آن مذاکره نکرده است، بدترين توافق در تاريخ آمريکا (اگر نگوييم در کل تاريخ بشر و شايد جهان هستي ) است.
بديهي است که رد توافق از سوي رئيس جمهور بر روابط با ايران و ديگر کشورهاي خاورميانه تأثير خواهد گذاشت. اما پيامدهاي آن از اين منطقه فراتر خواهد رفت. در واقع نيکي هيلي، نماينده همواره ستيزه جوي آمريکا در سازمان ملل متحد اين طور استدلال کرد که «همه دليل ما براي بررسي توافق ايران، کره شمالي است.»  وي در ادامه گفت: «پيام تمام و کمال دولت آمريکا براي کره شمالي اين است که «ما نمي خواهيم در توافقي بد وارد شويم و اگر زماني در توافقي وارد شويم، مي خواهيم شما را در برابر آن مسؤول و پاسخگو نگه داريم.»»   
متأسفانه، موضوع پيامي نيست که او مي خواهد برساند؛ مسأله پيامي است که به احتمال زياد کره شمالي دريافت مي کند و مي توان گفت بي ترديد آن پيام اين است که در توافق خلع سلاح اتمي، نمي توان به دولت واشنگتن اعتماد کرد.
حمله دولت ترامپ به توافق ايران گواهي مهم بر عهدشکني و غير قابل اعتماد بودن عموم سام است. اما اين بخش از داستان براي کيم جونگ اون نه تنها علت و نه حتي مهمترين علت مخالفت با تبادل موشک ها و بمب هاي هسته اي اش با وعده و وعيد هاي [آمريکا] است. دولت آمريکا بارها نشان داده است که کيم نبايد تعهدات اين کشور را جدي بگيرد.
نخست اين که کره شمالي هيچ طرف مذاکره کننده اي در واشنگتن ندارد. رکس تيلرسون، وزير امور خارجه آمريکا، تمايل خود را به دنبال کردن راه ديپلماسي نشان داد؛ وي استدلال کرد که درس بي اعتبار اعلام کردن توافق ايران براي کره شمالي اين است که «آمريکا منتظر توافقي بسيار سخت خواهد بود.» با وجود اين، پيونگ يانگ از اين آگاه است که تيلرسون، وزير امور خارجه، از طرف هيچ کسي غير از خودش حرف نمي زند؛ حتي ترديدي نيست که سخنان او حتي به نمايندگي از رئيس جمهور کنوني نيست؛ چه رسد به دولت هاي آينده.
اختلاف ميان رئيس جمهور و وزير امور خارجه به تازگي بيش از پيش نمايان شده است. اين دو بر سر مسائل زيادي از جمله ناتو، مناقشه و عربستان سعودي ، توافق هسته اي ايران و گفتگو با جمهوري دمکراتيک خلق کره با يکديگر اختلاف نظر دارند. رئيس جمهور ترامپ حتي در يکي از مطالب خود در صفحه توييترش به وزير امور خارجه اش هشدار داد تلاش ها و وقت را براي مذاکره با جمهوري دمکراتيک خلق کره هدر ندهد. علاوه بر اين ممکن است دوران تصدي آقاي وزير کوتاه باشد. وي با شايعه هاي مستمري درباره برکناري احتمالي روبرو است و «احمق» خواندن رئيس جمهور را رد نکرد. چرا رژيم کيم بايد پيشنهادات يا حتي گفته هاي تيلرسون، وزير امور خارجه، را جدي بگيرد؟
به نظر مي رسد نيکي هيلي، نماينده آمريکا در سازمان ملل متحد، نماينده بهتري براي زورگويي ها، تهديد ها و رويکردهاي نسنجيده رئيس جمهور اين کشور باشد. وي يکي از فرمانداران اسبق جمهوري خواه است که پس از ورود به عرصه سياست ملي، بيشتر شيفته جنگ شده است. تصور اين که او با پيونگ يانگ مذاکره کند، دشوار است. براي او چه توافقي غير «تسليم هستيم» مي تواند قابل پذيرش باشد. البته که اين نتيجه خوبي است؛ اما نتيجه احتمالي که از هر گونه مذاکره با کيم، رهبر کره شمالي، به دست آيد، نخواهد بود.
حتي اگر رهبران کره شمالي به احتمال بسيار کم به توافقي دست يابد که براي رئيس جمهور آمريکا قابل قبول باشد، نمي توانند از وي انتظار داشته باشند به توافق خود پايبند بماند. دونالد ترامپ بدون انديشه مجدد از مواضع خود در سياست دست بر مي دارد. وي پيش از استقبال از متحدان آسيايي، اروپايي و متحدان خود در خاورميانه، از همه آن ها، به شدت انتقاد مي کرد و حتي عربستان سعودي را به حمايت مالي از تروريسم متهم کرد. وي از طرفداري از بي طرفي براي فلسطيني ها به پذيرش دولت افراطي ليکود اسرائيل تغيير موضع داد.
رئيس جمهور آمريکا يک بار پيش از تهديد به اعزام «ناوگان جنگي» و «نابودي کامل» کره شمالي، گفت از ديدار با کيم «مفتخر» خواهد شد.  اين که او امروز درباره جمهوري دمکراتيک خلق کره چه مي انديشد، چندان اهميتي ندارد. ممکن است هفته آينده موضعي کاملاً متفاوت بگيرد.
به فرض محال، دونالد ترامپ توافقي را که وزير امور خارجه اش، رکس تيلرسون، به دست آورد، تأييد کند و پيش از کنار رفتن از قدرت مسير خود را تغيير ندهد. سپس جانشين او (به طور مثال فرض کنيم  هيلي در پي «به قدرت رسيدن» نومحافظه کاران در داخل حزب جمهوري خواه، رئيس جمهور شود) رويه اي را که در توافق ايران ايجاد شد، در پيش بگيرد و اعلام کند توافق آمريکا و جمهوري دمکراتيک خلق کره به اين علت که مسائل زيادي را که کره شمالي در اصل توافق با طرح آن ها مخالف بوده، شامل نشده، توافقي ناقص و اشتباه است. در آن زمان وي خواستار مجموعه امتيازاتي براي واشنگتن مي شود تا به تعهدات خود پايبند بماند. در نهايت، اقدام نکردن پيونگ يانگ به کاستن توان نظامي غير هسته اي و بر هم زدن نظام سياسي خود، تسليم کيم براي محاکمه و توافق با «ادغام در» کره جنوبي همگي بر اساس تفسير واشنگتن، ناقض «روح» توافق تلقي خواهد شد.
يا شايد رئيس جمهور بعدي فقط براي سقوط حکومت خلع سلاح شده کيم تلاش کند. امروزه به نظر مي رسد کيم، رهبر کره شمالي، در صدر امور است؛ اما نظام ممکن است از آن چه به نظر مي رسد، آسيب پذيرتر باشد. اگر کيم براي واشنگتن آسيب پذير به نظر مي رسيد، مي توانست ببيند وعده هاي آمريکا به ناگهان غير عملي مي شود.
سرانجام، در سال ٢٠٠٣ معمر قذافي با واگذاري جنگ افزار هاي شيميايي و رها کردن برنامه موشکي و هسته اي خود موافقت کرد. رئيس جمهور جورج دبليو بوش قول داد که «حسن نيت قذافي جبران خواهد شد». حتي گروه سه نفره سناتور هاي مشهور به جنگ طلب، يعني سناتور ها جان مک کين، ليندسي گراهام و جوزف ليبرمن، نيز در شامي دوستانه در طرابلس ميهمان معمر قذافي شدند و در آن جا درباره کمک هاي آمريکا به پاداش اقدامات وي براي کمک در مقابل القاعده بحث و گفتگو کردند.
با وجود اين، وقتي در بخشي از بهار عربي، مخالفان وي سر برداشتند، دوستان [آمريکايي اش] ناپديد شدند. دولت هاي اروپايي و آمريکا بي درنگ از ضعف او بهره برداري کردند و نيروهاي قذافي را بمباران و شورشيان را مسلح کردند و آموزش دادند. مک کين، گراهام و ليبرمن رقص پيروزي بي پايان خود را از سر گرفتند. پس از مرگ وحشتناک قذافي، وقتي هيلاري کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا اعلام کرد: «آمديم، ديديم، او مرد» ؛ نمي توانست خنده خود را کنترل کند.
رهبران کره شمالي شايد ويژگي هاي زيادي داشته باشند؛ اما احمق نيستند. وزير امور خارجه کره شمالي خاطر نشان کرد: «توقف فعاليت هاي هسته اي ليبي در گذشته که با تعريف و تمجيد آمريکا همراه شد به راهي براي تجاوز تبديل شد؛ آمريکا ليبي را با کلمات فريبنده اي همچون «تضمين امنيت» و «بهبود روابط» براي خلع سلاح فريب داد و سپس با توسل به زور اين کشور را بلعيد. دست سياست آمريکا براي پيونگ يانگ رو شده است.
و در پايان همه اين ها، چرا هر دولتي در کره شمالي، به ويژه دولتي که روي بقاي حکومت تأکيد داشت، بر اين باور باشد که مذاکره با واشنگتن مي تواند دغدغه هاي امنيتي آن را حل کند؟ چه کسي فکر مي کند کيم و شرکا احمق هايي تمام عيار باشند؟
در روابط بين المللي «پيام ها» اهميت دارند. شايد هيلي، در ارسال پيام هاي خود بر اين باور باشد که وي هنوز در کلمبيا در کاروليناي جنوبي و با قانونگذاران شهري کوچک درباره مسائل جاده اي طرف است. شايد فريب دادن آن ها با پيامدهاي سياسي اندک، براي وي به عنوان فرماندار راحت بود. متأسفانه فريب دادن کره شمالي اين گونه آسان نيست.
ارسال علامت هاي درست در زماني که دو طرف درباره جنگ هسته اي گفتگو مي کنند، از اهميت ويژه اي برخوردار است. دولت ترامپ بايد به جاي صدور تهديد هاي نظامي بيشتر که فقط پيونگ يانگ را در توليد و توسعه جنگ افزار هاي هسته اي مصمم تر مي کند، نشان دهد که طرف مطمئني براي مذاکره است. ديپلماسي هم ممکن است شکست بخورد؛ کره شمالي هيچ علاقه اي به توليد جنگ افزار هسته اي نشان نداده است و مسائل مهم قابل اعتماد بودن خود را دارد. اما کره شمالي تصميم ندارد سخنان عمو سام را قبول کند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۴۴۱۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزنامه شرق: بهترین فرصت مذاکره مستقیم با آمریکا را از دست ندهید! / اجرای برجام و FATF اولویت نظام پس از عملیات وعده صادق

انتشار اخبار مذاکره از سوی محافل خبری نزدیک به آمریکایی‌ها(رسانه‌های فارسی صدای آمریکا در تهران) و تکذیب آن در تریبون‌های رسمی نشانه میل بایدن به تشویق تهران به گفتگو است!

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید

************

روزنامه‌های امروز شنبه هشتم اردیبهشت در حالی چاپ و منتشر شد که سیاه و سپید اوراق زدایی از بودجه دولت، اوج‌گیری تنش‌ها در دانشگاه‌های امریکا در پی حمایت از غزه و پیگیری دیپلماسی اقتصادی با آفریقا پس از آسیا و برگزاری کنکور در صفحات نخست روزنامه های امروز برجسته شده است.

ارسال چند پیام از سوی آمریکایی‌ها و سپس تکذیب آن حکایت از سردرگمی کاخ سفید همچنان مورد استقبال رسانه‌های اصلاح‌طلب قرار دارد، روزنامه آرمان ملی در سرمقاله خود با عنوان « پالس‌های مذاکراتی» نوشته است:

این روزها اخبار مختلفی از احتمال تبادل پیام بین ایران و آمریکا در رسانه‌ها منعکس می‌شود که باید این تبادل پیام را به منزله ارسال پالس‌های مثبت به منظور جلوگیری از تنش‌آلود شدن فضا بین دو سویه پرونده هسته‌ای یعنی ایران و آمریکا تحلیل کرد و آن را به فال نیک گرفت.

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است:

چرا که هر مقدار شاهد کاهش تنش دو سویه باشیم می‌توان به بهبود شرایط و استفاده از ابزارهای دیپلماتیک امیدوار بود. آنچه در ارتباط با موشک‌پرانی‌های ایران علیه اسرائیل اتفاق افتاد این بود که پالس‌هایی میان ایران و آمریکا تبادل شد. آمریکایی‌ها از طرق مختلف و حتی از طریق عربستان پیام دادند که قرار نیست که آمریکا وارد نبرد ایران و اسرائیل شود.

روزنامه شرق نیز در گزارشی با عنوان « نگرانی افراطی‌ها از احتمال مذاکره» خط گفتگوی مستقیم میان ایران و آمریکا پس از عملیات وعده صادق را پیش کشیده و می‌نویسد:

بلافاصله پس از پاسخ نظامی ایران به حملات اخیر اسرائیل، زمزمه‌های احتمال مذاکره با آمریکا افزایش پیدا کرد. اگرچه‌ ایران و آمریکا انجام چنین مذاکراتی را تکذیب کردند، اما آیا امروز بهترین فرصت برای اقدام به مذاکره مستقیم نیست؟ ‌ ایران این برتری را که با عملیات ۲۶ فروردین به دست آمد، برای چه کاری نیاز دارد؟ قرار است نگه داشته شود تا روزی که دوباره آنها احیانا با یک عملیات متقابل، ورق را برگردانند؟ تصور آنها از آینده چیست؟ کدام کشوری همیشه در موضع‌ برتری مانده و از آن خارج نشده است؟ موضع‌ برتری اگر به کار گرفتن امتیاز در دیپلماسی نخورد، قرار است به چه کار بیاید؟ البته به این پرسش تنها یک دسته‌ جواب روشنی خواهند داد؛ آنهایی که بدون ترس و واهمه می‌گویند: «ما قصد داریم این شرایط برتری را ادامه دهیم تا به یک جنگ فراگیر وارد شده و کار را یکسره کنیم». ‌آیا در میان جریان رادیکال، کسی هست که بتواند به این صراحت دست به چنین اعترافی بزند؟

روزنامه هم‌میهن نیز همین خط خبری را پیش برده و در گفتگو با سیدمحمد صدر اجرای برجام و FATF اولویت نظام را اولویت اصلی کشور خواهنده است؛ در بخشی از این گفتگو آمده است:

در عین حال دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی باید تمام تلاش خود را به کار گیرد که قضایای مسکوت و معطل‌مانده از گذشته مانند برجام و FATF را نیز حل و فصل کند، چراکه تا این قضایای دیپلماتیک حل‌وفصل نشود، ما از تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی شدید ناشی از آن رنج خواهیم برد.

الان آمریکا در شرایط خاصی قرار دارد. در شش ماه گذشته هم مشخص شد که آمریکایی‌ها به دنبال مشارکت در جنگ یا گسترش بحران در منطقه نیستند و تا این حد مشخص شده‌است که سیاست آمریکا این است که جنگ غزه در سراسر خاورمیانه گسترش پیدا نکند، پای کشورهای دیگر به آن کشیده‌نشود و آمریکا درگیر یک منازعه جدید در منطقه نشود.

انتشار این دست اخبار از سوی محافل خبری نزدیک به آمریکایی‌ها(رسانه‌های فارسی صدای آمریکا در تهران) و تکذیب آن در تریبون‌های رسمی نشانه میل بایدن به تشویق تهران به آغاز مذاکراتی است که با دادن مشوق‌هایی ایران را در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا مهار کند. به‌عبارتی‌دیگر آمریکایی‌ها پس از مشاهده ضرب دست ایران در عملیات وعده صادق به این نتیجه رسیده‌اند که افزایش فشار بر ایران کارکرد خود را ازدست‌داده و تنها گزینه فعال روی میز گفتگو است.

در حال حاضر این سوال مطرح است که این جریان چرا تجربه های گذشته را مدنظر داشته و باور نمی کند که دشمنی امریکا با مذاکره برطرف نمی‌شود؟ واقعیت آن است که آمریکا دنبال منافع خودش در ایران است. از دیگر سو در شرایطی که عملیات وعده صادق علاوه بر نشان دادن قدرت سخت جمهوری اسلامی و اراده ملت ایران و قدرت نرمی را نیز میان جبهه مقاومت و تمامی مخالفان جبهه استکباری خلق کرده سخن گفتن از ترس برخی کشورهای منطقه از ایران امتداد دادن عملیات روانی صهیونیست بوده و تکرار آن شائبه دار می باشد.