به نقل از «ایسنا»

قبور شهدای مشروطه... ویرانه بود، اکنون تلی از خاک است

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۹۷۲۴

نخستین خبرهای منتشر شده حاکی از آن بود که «قبور شهدای مشروطه» وضعیت نامناسبی دارند، یک سال بعد رسانه‌ها نوشتند «وضعیت آرامگاه از نامناسب به ویرانه رسید» و حالا بعد از چهار سال جز تلی خاک و سیمان، چیزی از شش قبر قرار گرفته در خانه‌ی سرایداری چسبیده به بیمارستان لقمان نمی‌توان به چشم دید.

به گزارش ایسنا، خیابان کمالی، خیابان مخصوص، بن‌بست شهید سیدمحمد ابراهیمی، چسبیده به یکی از ورودی‌های بیمارستان لقمان مقصد را نشان می‌دهد، مقبره شهدای مشروطه که با وجود بازدیدهای مکرر مسئولان شهری در طول سال‌های گذشته امروز جز ویرانه‌ای از ان باقی نمانده است!

ظاهر خانه بیشتر به یک بنای فرسوده می‌ماند که چند قدمی تا ویرانه شدن فاصله ندارد، اما وضعیت داخل خانه بدتر است، به جز سه ستون که حالا آن‌ها هم نای ایستادن روی پا ندارند و سقف را به حالت نیمه مخروبه درآورده‌اند، دیگر نه ردی برای رفتن به زیر زمین باقی مانده و نه قبری روی حیاط خانه، چون با سیمان پوشیده شده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آرامگاه «صوراسرافیل»، «ملک‌المتکلمین» و برادر او و یک نفر از یاران این دو روزنامه‌نگار و شهید مشروطه، در حیاط خانه و مهدی ملک‌زاده فرزند ملک‌المتکلمین و همسرش خدیجه‌سلطان در زیرزمین خانه قرار گرفته بودند، زیرزمینی که حالا با آواری از آجر و سیمان پُر شده است. در حیاط خانه و در کنار وسایل انبارشده‌ی سرایدار نیز آجرهای ریخته‌شده از سایبانی جمع شده که برای محافظت از قبر دو روزنامه‌نگار ایجاد شده بود تا از نور آفتاب و برف و باران مصون بماند، اما حالا خود بلای جان قبرها شده است.

می‌گویند این خانه در گذشته بزرگتر بوده، اما در سال‌های پیش، بیمارستان لقمان با تصرف بخش‌هایی از آن، اقدام به ساخت‌وساز در اطراف خانه کرده و اکنون فقط مساحتی حدود ۵۰ متر به‌عنوان آرامگاه این پنج نفر باقی مانده است.

حدود سال ۱۳۸۳ یکی از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی با دیدن خانه و قبرهای قرار گرفته در آن، اقدام به بررسی و ثبت این خانه در فهرست آثار ملی کرد. پس از آن، چندبار برای بررسی شرایط از سوی سازمان میراث فرهنگی به این خانه آمدند و قول‌هایی برای بازسازی و مرمت قبرها دادند، اما هنوز آن‌ها را عملی نکرده‌اند و این "هنوز" تا امروز به ۱۳ سال رسیده و هیچ قدمی برداشته نشده است، حتی تهران‌گردی‌های مسجد جامعی در آذر ۱۳۹۲ نیز تاثیرگذار نبود.

اما تیم بازدید احمد مسجدجامعی از این بنا که روز چهارشنبه ۱۰ آبان انجام شد، این بار پُر جمعیت‌تر از دوره‌های قبل بود، شهرداری منطقه ۱۱، حجت‌الاسلام محمود دعایی و حتی فرید قاسمی روزنامه‌نگار و امیدوار رضایی، رئیس بیمارستان لقمان هم او را همراهی کردند و به بهانه‌ی برگزاری بیست‌و سومین نمایشگاه مطبوعات به این خانه رفتند و مسجد جامعی ناراحتی خبرنگاران را - که می‌خواستند زودتر این مقبره سر پا شود، شاید امیدی برای توجه به مزار آن‌ها بعد از درگذشت باشد - با تشویق و خنده از سر گذارند! و صحبت‌های چهار سال قبل برای مرمت و ساماندهی مقبره میرزا جهانگیرخان شیرازی (صور اسرافیل) و میرزا نصراله بهشتی (ملک المتکلمین) توسط مسئولان باردیگر تکرار شد.

در بازدید جدید مسجد جامعی فقط یک چیز تفاوت داشت و آن، تصاحب همه‌ی بن‌بست ابراهیمی توسط بیمارستان لقمان است، با این توجیه که قرار است کلینک تخصصی در این نقطه ساخته شود، اما جالب است که رئیس بیمارستان در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا درباره پیشروی بیمارستان، می‌گوید: کافی است صحبت‌ها برای نجات این خانه و قبرهایش عملی شوند، ما نیز همه‌ی امکانات و فضایی که برای این کار نیاز است را در اختیار شهرداری قرار می‌دهیم.

البته اگر این‌بار قصدی دیگر مانند گذشته نداشته باشند که زیر پای مقبره را خالی کنند و پارکینگ بسازند، درست مانند کاری که با خانه‌ی سرایداری قبور مشروطه کردند و آن‌ها با ترس در هر نقطه از حیاط خانه قدم برمی‌دارند که مبادا زمین زیر پایشان خالی شود.

در طول چهار سال گذشته چندین‌بار سازمان زیباسازی شهرداری تهران و شهرداری منطقه ۱۱ وعده ساماندهی این ملک و مقبره را داده بودند و مسجد جامعی هم در چهار سال گذشته و در تهران‌گردی‌هایش درخواست‌هایی را مطرح کرد، اما هیچ‌کدام از این وعده‌ها تاکنون عملی نشده‌اند.

امیدواریم تملک و مرمت شهدای مشروطه زودتر انجام شود

مسجدجامعی در بازدید روز چهارشنبه گفت: جلساتی در وزارت راه و شهرسازی برگزار و حفاظت از این مقبره و مرمت آن به عنوان یکی از موضوعات اصلی مدیریت شهری مطرح شده است. با تملک بنا از سوی شهرداری منطقه ۱۱ و اجرای مرمت توسط سازمان زیباسازی شهر تهران، حفاظت از این میراثِ فرهنگی امکان‌پذیر خواهد بود.

او ادامه داد: برای نخستین‌بار طنز اجتماعی از همین دوره آغاز شده است، حفظ مقبره آنان برای مدیریت شهری حائز اهمیت است.

وی با اشاره به بدتر شدن وضعیت قبور از گذشته، امیدوار است که در دور جدید شهرداری تهران و به وجود آمدن فضای همکاری با وزارت مسکن در زمان کوتاهی، وضعیت این مقبره مشخص شود و افزود: همه‌ی سازمان‌های مسئول باید برای حفظ این میراث فرهنگی و تاریخی کشورمان تلاش کنند و نسبت به مرمت مقبره اقدام شود.

قول‌های تکراری برای روزنامه‌نگاران شهید مشروطه

نصرالله آبادیان، شهردار منطقه ۱۱ تهران نیز در زمان صحبت‌های مسجد جامعی، به پایان فاز نخست طراحی این آرامگاه اشاره کرد که از گذشته تهیه شده و بر عزم شهرداری برای انجام این پروژه تاکید کرد.

اوتوضیح داد: فاز اولیه طراحی مقبره‌ای برای سران مشروطه از سوی سازمان زیباسازی شهر تهران انجام شده که پس از تملک ملک، اجرای طرح آغاز خواهد شد.

اما امیدوار رضایی، رییس بیمارستان لقمان نیز با اشاره به موانعی که به دلیل حضور یک خانواده در محل و مشکلات مربوط به مالکیت آن تاکنون وجود داشته، افزود: مدیریت بیمارستان به همراهی و کمک در ساخت آرامگاه مناسب علاقه دارد.

سید فرید قاسمی، پژوهشگر تاریخ مطبوعات و روزنامه‌نگار نیز در توضیحاتی به نقش جوانمردانه میرزا جهانگیر خان در ماجرای به توپ بستن مجلس و نجات جان میرزا علی اکبرخان دهخدا اشاره کرد.

او گفت: این جوان معتقد ۳۴ ساله اگر فداکاری نکرده بود، ما امروز اثر گرانقدری چون لغتنامه دهخدا را نداشتیم. او با فعالیتی حدود ۱۳ ماه در عرصه مطبوعات میراث گرانبهایی از شرافت و پایمردی برای اصحاب رسانه و مردم این کشور به جای گذاشت.

به گزارش ایسنا، پس از به توپ بسته شدن مجلس در دوره‌ی مشروطیت و دستگیری سردمداران مشروطیت در سوم تیرماه ۱۲۸۷، میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل و ملک‌المتکلمین (میرزا نصرالله‌خان بهشتی) دو روزنامه‌نگار مشروطه‌خواه توسط نیروهای هوادار محمدعلی شاه در «باغشاه» تهران به قتل رسیدند و جسدشان توسط قزاق‌ها به خندقی بیرون از «باغشاه» پرتاب شد. وقتی دوستان‌شان از این اتفاق خبردار شدند، آن‌ها را شبانه در همان خندق پشت دیوارهای باغشاه، یعنی در خیابان کمالی، خیابان مخصوص، کوچه‌ی شهید ابراهیمی فعلی دفن کردند. پس از دوران استبداد صغیر، سنگ قبری برای‌شان تهیه شد.

بازدید مسجدجامعی در سال ۱۳۹۲ از مقبره شهدای مشروطه

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۹۷۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افشای راز «نفرین توت عنخ آمون» که بیش از ۲۰ نفر را کشت

هنگامی که گروهی از محققان در سال ۱۹۲۲ مقبره «شاه توت» را باز کردند، مجموعه‌ای از اتفاقات منجر شد تا ۲۰ نفر از آن‌ها هر کدام به شیوه‌ای عجیب کشته شوند. اتفاقی که به «نفرین توت عنخ‌آمون» معروف شد. حالا یک دانشمند ادعا می‌کند که علت این راز عجیب را کشف کرده است.

به گزارش روزیاتو، متون مصر باستان تهدید کرده‌اند که هرکسی که بقایای یک عضو مومیایی‌شده خانواده سلطنتی را بر هم بزند، بر اثر بیماری که هیچ پزشکی توان تشخیص آن را ندارد کشته خواهد شد. با این حال راس فلوز معتقد است که یک دلیل بیولوژیکی پشت این مرگ‌های مرموز وجود داشته است.

هاوارد کارتر اولین دانشمندی که وارد مقبره توت عنخ‌آمون شد

این مطالعه مشخص کرد که علت مسمومیت با تشعشعات، ناشی از عناصر طبیعی حاوی اورانیوم و زباله‌های سمی است که عمداً داخل آرامگاه مهر و موم شده قرار داده شده بود.

سطح تشعشعات داخل مقبره توت عنخ آمون به قدری بالاست که هر فردی که با آن تماس پیدا کند به احتمال زیاد به دوز کشنده بیماری تشعشع و سرطان مبتلا می‌شود.

فلووز در مطالعه خود نوشت: «جمعیت مصر چه در دوران باستان و چه معاصر با بروز غیرمعمول سرطان‌های مربوط به فرآیند خونسازی، استخوان/خون/لنف روبه‌رو بوده‌اند که علت اصلی شناخته‌شده آن قرار گرفتن در معرض اشعه است».

قرار گرفتن در معرض این مواد می‌تواند منجر به سرطان‌های خاصی شود، مانند سرطانی که جان هاوارد کارتر باستان‌شناس را گرفت. او اولین فردی بود که بیش از ۱۰۰ سال پیش پا به درون مقبره شاه توت گذاشت و تابوت حفاظت‌شده فرعون را پیش روی خود دید.

هاوارد کارتر (راست) در حال قدم زدن با لرد کارناروون (چپ) بیرون مقبره توت عنخ‌آمون در سال ۱۹۲۲

لرد کارناروون تا سال‌ها اولین قربانی «نفرین فرعون» تلقی می‌شد

کارتر در سال ۱۹۳۹ پس از مبارزه‌ای طولانی با لنفوم هوچکین که گمان می‌رفت ناشی از مسمومیت با تشعشعات باشد، درگذشت.

لرد کارناروون، سرمایه‌گذار بریتانیایی این پروژه و یکی دیگر از مردانی که به آرامگاه پر از گنجینه قدم گذاشت، پنج ماه بعد از این کشف بر اثر مسمویت خونی ناشی از گزش شدید پشه درگذشت. او اولین قربانی نفرین فرعون بود.

ناهار در مقبره؛ تمام باستان‌شناسان حاضر در این عکس در دهه ۵۰ زندگی‌شان درگذشتند

سایر افراد درگیر در این حفاری بر اثر خفگی، سکته مغیز، دیابت، نارسایی قلبی، ذات‌الریه، مسمومیت، مالاریا و قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس جان باختند. همه آن‌ها در دهه ۵۰ سالگی خود از دنیا رفتند.

آرتور ویگال، مصرشناس بریتانیایی، که در مراسم بازگشایی مقبره توت عنخ‌آمون شرکت کرده بود به بال و پر دادن به افسانه نفرین متهم شد. او به همکارانش گفته بود که کارناروون پس از ورود به مقبره «در عرض شش هفته» خواهد مرد. خود ویگال هم در ۵۴ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

در حالی که می‌توان این مرگ‌ها را عجیب دانست، نظریه نفرین نیز احتمالاً با اتفاقات عجیبی که هنگام باز شدن مقبره اتفاق افتاد تقویت شده است.

طبق گزارش نشنال جئوگرافیک، در حول و حوش زمانی که حفاری‌ها مقبره را باز کردند، قاهره دچار قطعی برق عجیب و طوفان شن شد.

در یک نقطه دیگر در طول حفاری، سگ مورد علاقه کارناروون ظاهراً زوزه‌ای هولناک کشید و ناگهان افتاد و مُرد.

با این حال، این رادیواکتیویته تنها به مقبره شاه جوان ختم نشده است. مطالعات مدرن سطوح بسیار بالایی از تشعشعات را در مقبره‌های مصر باستان، در حد ۱۰ برابر استاندارد‌های ایمنی پذیرفته شده، تأیید می‌کند.

این مطالعه که در Journal of Scientific Exploration منتشر شد، توضیح داد که سطوح بالای تشعشعات در ویرانه‌های مقبره پادشاهی قدیم، در دو مکان در جیزه و در چندین مقبره زیرزمینی در سقارا نیز ثبت شده است. همین نتیجه در سرتاسر مقبره اوزیریس در جیزه نیز یافت شد.

گلدان‌های حاوی مواد ناشناس که زیر هرم پله‌ای کشف شدند

مطالعات دیگر مستقیماً گاز رادون را در مکان‌های مختلف مقبره‌های سقارا اندازه‌گیری کرده‌اند.

هزاران گلدان حفاری شده در زیر هرم پله‌ای در دهه ۱۹۶۰ حاوی بیش از ۲۰۰ تن مواد ناشناس بود که هنوز شناسایی نشده‌اند و این نشان می‌دهد که سموم با بقایای مومیایی دفن شده‌اند.