حال و هوای کشور و دولت متناسب با جنگ اقتصادی نیست

به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ محمدرضا پورابراهیمی با اشاره به موضوع تشدید تحریم‌های ضدایرانی آمریکا اظهار داشت: اقداماتی در دولت برای مقابله با تحریم ها آغاز شده است، اما حال و هوای کشور و حال و هوای دولت را متناسب با جنگ اقتصادی نمی‌بینیم.

او با اشاره به جلسه کمیسیون اقتصادی با وزیر اقتصاد، رئیس کل بانک مرکزی و وزیر صنعت برای بررسی تحریم های جدید آمریکا گفت: اظهارات وزرا حکایت از این دارد که ما نیازمند برنامه‌ریزی جامع و مدون برای مقابله با تحریم ها هستیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس تصریح کرد: امروز آمریکایی ها شیپور جنگ اقتصادی را بطور کامل به صدا درآورده اند، اقداماتشان هم نشان می دهد دیگر در رویکرد تعاملی با جمهوری اسلامی نخواهند بود. اظهارات رئیس جمهور در مجلس نیز نشان می دهد دولت هم تقریبا تکلیف خود را با جریان خارج از کشور روشن کرده است، گرچه این اقدام با تاخیر انجام گرفته است اما باز هم گامی به جلو است.

پورابراهیمی اظهار داشت: دولت باید بدون هیچ گونه اتکایی به خارج از کشور، طرح های اقتصادی خود را پیگیری کند، قبلا برای مذاکرات برجام نیم‌نگاهی به خارج از کشور داشت، اما الان دقیقا تکلیف برجام مشخص شده است.

او تاکید کرد: باید برنامه ای جامع، دقیق و مدون در حوزه اقتصادی متناسب با اقدامات طرف مقابل مانند آمریکا و کشورهای اروپایی تدوین کنیم. باید گام ها و روند تعریف شده ای مشخص شود.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، تشکیل ستاد ویژه تدابیر اقتصادی را یکی از راهکارهای مقابله با تحریم های جدید خواند و گفت: نمی شود در شرایط جنگ اقتصادی به شیوه صلح اقتصادی عمل کرد. در مقابل تصمیم های آمریکایی ها برای تحریم جمهوری اسلامی، ایران باید یا از قبل پیش بینی و رصد کند و به محض اینکه مطلع شد اقدام متقابل انجام دهد.

او اظهار داشت: در زمان جنگ نیز اینگونه رفتار می کردیم؛ به محض اینکه می فهمیدیم دشمن قصد حمله به منطقه ای را دارند هوانیروز، نیروی هوایی و سپاه هر کدام اقدامات برنامه ریزی شده ای را برای مقابله با دشمن انجام می دادند و همه تجهیزات و امکانات را به کار می گرفتند و آرایش جنگی را در مقابل دشمن اتخاذ می کردیم.

نماینده مردم کرمان در مجلس تصریح کرد: در این مواقع هیچ گاه نیروی نظامی کشور ما صبر نمی کرد که بخشنامه و دستورالعمل بیاید؛ جنس جنگ اقتصادی نیز مانند جنگ نظامی است. اقدامات باید فوری، دقیق، منعطف و متناسب باشد.

پورابراهیمی گفت: مجلس آماده است بخشی از اختیارات خود در قانونگذاری را به ستاد تدابیر ویژه اقتصادی واگذار کند. البته دولت باید مسئولیت بپذیرد، این طور نیست که اختیاراتمان را به دولت در ستاد تدابیر ویژه بدهیم و دولت هم مسئولیت نپذیرد. دولت باید مسئولیت‌پذیر باشد و به راحتی تصمیم گیری کند.

او اظهار کرد: ما علائمی از اینکه دولت در شرایط جنگ اقتصادی باشد نمی بینیم. اقداماتی انجام شده است اما متناسب با مدیریت فضای اقتصادی در شرایط جنگ اقتصادی در همین خصوص تذکری در صحن علنی ارائه کردم که آقای لاریجانی نیز تذکر بنده را وارد دانست و مقرر شد پس از بازگشت نمایندگان از حوزه های انتخابیه، در جلسه غیرعلنی دولت برنامه های خود را ارائه دهد تا مورد بررسی قرار گیرد.

منبع: مهر

401

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس آمریکا محمدرضا پورابراهیمی تحریم‌ دولت رئیس کل بانک مرکزی وزیر صنعت

منبع: ایسکانیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۷۰۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»

خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -

گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم- 

وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».

تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟  

افول شاخص‌های کلان

میانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.

درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سال‌های پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.

تحریم و انفعال

در تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاست‌گذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.

کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.

سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ...  نکرد.

تغییر نظم بین‌الملل

از دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.

در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.

درس‌هایی برای آینده

خلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را  کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه‌»‌ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.

حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.

انتهای پیام/