عارف درخواست داد تا لیست منتشر نشود
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۶۷۲۳۹
رویداد۲۴-علیرضا رحیمی گفت: برخی از نمایندگان اعلام کردند که دلشان با فراکسیون و خاستگاه های گفتمانی اصلاح طلبان است ولی از جانب حوزه های انتخابیه شان به محدودیت هایی رو به رو هستند و نمی توانند در برخی موضوعات خیلی صریح و محکم اقدام کنند. بنابراین ملاحظاتی اخلاقی در این خصوص لحاظ شد و آقای عارف درخواست دادند تا لیست منتشر نشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در پس اتفاقات دیروز صحن علنی شورای شهر و انتقادات اعضای این شورا نسبت به عملکرد شهرداری تهران در خصوص برخی انتصاب ها باعث شده تا اکنون مقایسه هایی بین اعضای این شورا و اعضای فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی مطرح شود؛ مساله ای که برخی در تعبیر آن چنین تحلیل هایی را ارائه می دهند که شورا توانسته است عملکرد بهتری در قیاس با همتایان اصلاح طلب خود در بهارستان داشته باشد. علیرضا رحیمی یکی از اعضای مجمع نمایندگان تهران و عضو فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی به تحلیل و ارزیابی این مقایسه در گفتگو با «همبستگی»می پردازد. اینکه فراکسیون امید تاکنون در صحن علنی چقدر موفق و توانمند ظاهر شده است و مهمتر آنکه این فراکسیون چه برنامه ها و اهدافی را باید در بهارستان دنبال کند. رحیمی همچنین در طرح مقایسه بین امیدی های بهارستان و امیدی های بهشت معتقد است که « اعتقاد دارم که تقریبا هم اصلاح طلبان مجلس و هم شورا یک خط و مشی را دنبال می کنند.»
شما به عنوان یکی از اعضای فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی عملکرد و کارنامه این فراکسیون را در مجلس دهم چگونه ارزیابی می کنید و فکر می کنید که این فراکسیون چقدر در تحقق مطالبات و اهداف انتخاباتی و عمومی خود موفق عمل کند؟
فراکسیون امید برآمده از لیست ائتلافی در رقابت انتخاباتی دوره دهم مجلس در سال 94 بود. این فراکسیون موظف و متعهد به آن است که همان خط و مشی تعریف شده درباره آن لیست و ائتلاف را در قالب تصمیمات صحن علنی و روند قانون گذاری های مجلس شورای اسلامی دنبال کند. در واقع فراکسیون امید این وظیفه را بر عهده دارد که همان خاستگاهی را پیگیری کند که جریان اصلاح طلبی دنبال می کند. همان طور که می دانید خاستگاه گفتمان اصلاح طلبی بهبود شرایط کلی کشور در عرصه های مختلف به ویژه اقتصاد و سیاست بودو شعار ائتلاف انتخاباتی لیست امید نیز «امید و رونق اقتصادی» بود. بنابراین آنچه که از فراکسیون امید توقع می رود و انتظار است که مورد توجه خود قرار دهد دقیقا مطابقت با همان مطالبات و چارچوب های تعریف شده در خصوص لیست امید است. لذا چنانچه قصدی درباره ارزیابی فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی داشته باشیم می بایست ابتدا به ساکن با تکیه بر همین نکات و اعمال آنها به عنوان ملاک و معیار سنجش و اندازه گیری ، اظهار نظر کرد. من فکر می کنم که در مجموع فراکسیون امید و اعضای آن توانسته اند که در دوره دهم مجلس شورای اسلامی عملکرد خوب و قابل قبولی از خود داشته باشند. البته در این میان ممکن است نقد ها و اظهاراتی درباره نحوه عملکرد فردی برخی از اعضای این فراکسیون مطرح باشد که باید برای رعایت این انصاف تفاوتی بین دو مقوله قائل شد و در عین حال هرکدام را به صورت جداگانه و البته مفصل بررسی کرد.
اگر بخواهیم عملکرد فراکسیون امید را بر حسب زمانی تقسیم کنیم. عملکرد فراکسیون امید در اجلاسیه دوم بهارستان چه تفاوت هایی با اجلاسیه اول دارد؟ آیا از تغییر و تحولاتی که تاکنون در این فراکسیون رخ داده است می توان دفاع کرد و به آن امیدوار بود؟
بیش از آنکه بخواهم به سوال شما جواب بدهم، بر این نکته باید تاکید کنم که هرکدام از اجلاسیه ها شرایط خاص و متفاوت خود را به دلایلی داشت که این دلایل می توانند عامل داخلی و یا عامل خارجی داشته باشند. به عنوان مثال برخی تغییرات و اتفاقات در عرصه کشور یا عرصه بین المللی در حوزه های مختلفی اقتصادی و سیاسی و امثالهم طی دو سال گذشته رخ داده است که هر کدام متناسب با خودش تاثیراتی را بر روند تصمیمات و اقدامات در مجلس خواهد داشت. بنابراین برای ارزیابی دقیق تر باید این نکات را نیز لحاظ کرد که قطعا توجه و تفسیر هرکدام از این اتفاقات از فرصت مصاحبه خارج خواهد بود ولی در کل من فکر می کنم که فراکسیون امید با احتساب جمیع این اتفاقات رشد خوبی را در مجلس داشته است و مسیر موفقی را می پیماید.
این رشد و موفقیت را چگونه توجیه می کنید؟
من در این خصوص مهمترین عامل را تجربه نمایندگان و اعضای فراکسیون امید می دانم. در اجلاسیه اول مهمترین مساله ای که باید مورد توجه قرار می گرفت، این بود که دولت در سال پایانی خود قرار داشت و فراکسیون می بایست برای حفظ آرامش و فضای جامعه همراهی بیشتری با دولت می داشت. از طرف دیگر بخش قابل توجهی از اعضای فراکسیون امید تجربه حضور در مجلس نداشتند و این در حالی بود که جریان های سیاسی دیگر مجلس متشکل از نمایندگانی بودند که در مجموع و برآیند مجرب تر از فراکسیون امید بودند. جمیع این اتفاقات باعث شد که فراکسیون امید شرایط متفاوت و خاصی را در اجلاسیه دوم طی کند. ولی در اجلاسیه دوم ما شاهد آن بودیم که نمایندگان با درک بهتر و دقیق تر از شرایط و پیدا کردن تجارب بیشتر از فضای عمومی مجلس شورای اسلامی و مهمتر از همه اعمال برخی تصمیمات و تغییرات جدید در خصوص نحوه ورود فراکسیون امید در تصمیمات صحن علنی از جانب هیات رییسه فراکسیون، باعث شد تا شرایط به نحو دیگری در اجلاسیه دوم رقم زده شود. شرایطی که به گواه قریب به اتفاق صاحب نظران و همین طور دوستان اصلاح طلبان حکایت از آن دارد که فراکسیون امید عملکرد بهتری در اجلاسیه دوم نسبت به اجلاسیه اول دارد.
یکی از انتقاداتی که به فراکسیون امید وارد می شود، مبتنی بر آن است که فراکسیون امید در بسیاری از تصمیمات سعی می کند جانب احتیاط را رعایت کند که گاهی این احتیاط به معنای همراهی صرف با دولت در موضوعاتی ولو مغایر با خاستگاه های اجتماعی است. از نظر شما چگونه می توان از این دیدگاه دفاع کرد که احتیاط و محافظه کاری افراطی در همراهی با دولت می تواند سرانجام به منافع ملی و مطالبات عمومی ختم شود؟
من فکر می کنم در پاسخ به این سوال باید بیش از هر چیز به یک اصل مهم اشاره کرد. اصلی که گویای آن است که فراکسیون امید باید در اولویت رفتاری و کاری خود نسبت به هر چیز دیگری منافع ملی را مهم بداند. با چنین دیدگاهی و رعایت چنین اصلی مسلما این خروجی به دست خواهد آمد که اگر فراکسیون امید در مسائلی حتی بر خلاف مطالبات و تمایلات خودش از دولت حمایت کرده یا دست کم با آن همراهی می کند، صرفا به خاطر منافع ملی است. البته تعبیر دیگری نیز در این میان مطرح است که فراکسیون امید اگر چنین رفتار و موضعی را در برخی مسائل دارد ، به خاطر آن بوده تا فرصت و زمان بیشتری به دولت بدهد تا دولت در شرایط بهتری بتواند مقدمات و زمینه را برای تحقق وعده ها و مطالبات عمومی در جامعه و کشور محقق کند.
فکر می کنید که فراکسیون امید تا چه زمانی قرار است این ملاحظه کاری و همراهی ها را ادامه دهد؟
قرار نیست این روند همیشه ادامه داشته باشد. اتفاقا من با این تفکر مخالف هستم. من این را قبول ندارم که بگوییم فراکسیون امید در تمامی مسائل حتما دولت را همراهی می‌کند. از اتفاق باید بگویم که فراکسیون امید در جاهایی که دولت با نمایندگان مجلس و مشخصا فراکسیون امید تعامل نمی‌کند، شرایط به گونه دیگری رقم خواهد خورد و شاهد بودید که در موضوعاتی فراکسیون امید از دولت حمایت نکرد. در این خصوص ماجرای کارت زرد به وزرای کار و کشور مثال ها و مصداق های خوبی برای این قضیه هستند. فراکسیون امید در این تصمیمات نظر خودش را ابراز داشت و در حالی که می توانست از دولت مجددا حمایت کند ولی از کارت زرد به آقای ربیعی و رحمانی فضلی حمایت کرد. این تحلیل که فراکسیون قرار است در تمام موضوعات از دولت حمایت کند، تحلیل درستی نیست و فراکسیون امید موظف است که مطالبات و همان چارچوب هایی که در ابتدای مصاحبه به آن اشاره شد را دنبال کند.
برخی معتقد هستند که عملکرد اصلاح طلبان شورای شهر تهران از اعضای فراکسیون امید بهتر بوده است. شما چقدر با این تحلیل موافق هستید؟
من این تحلیل را خیلی نزدیک نمی دانم چون اعتقاد دارم که تقریبا هم اصلاح طلبان مجلس و هم شورا یک خط و مشی را دنبال می کنند. چون هر دو برآمده از لیست های ائتلافی امید هستند. بنابراین هر دو یک سری مطالبات و خاستگاه های مشترک را دنبال می کنند. مضاف بر اینکه ما یک شورای مشترک 51 نفره بین اعضای شورای شهر تهران و مجمع نمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی داریم که در این شورا درباره اشتراکات دو مجموعه بحث می شود. بنابراین این مساله طبیعی است که بگوییم هر دو مجموعه ایده ها و دیدگاه های مشترکی دارند.
بحثی که در این خصوص مطرح است مربوط به برخی انتصاب های اخیر در شهرداری تهران است که اعضای شورای شهر تهران مواضع صریح و محکمی نسبت به این اقدامات داشتند؛ مواضعی که در مجلس شورای اسلامی کمتر از جانب اعضای فراکسیون امید شاهد هستیم. آیا شما با این فرضیه موافق نیستید که شورای شهر تهران مواضع اصلاح طلبانه تری نسبت به اعضای فراکسیون امید دارند؟
من فکر می کنم که برای طرح چنین مسائلی زود باشد. یعنی نمی توان از همین حالا و به صورت موردی اساس کار دو مجموعه را در کفه های ترازو قرار داد و با هم سنجید. به ویژه آنکه ماهیت شورای شهر تا حدودی با ماهیت مجلس متفاوت است و همین امر باعث می شود که ارزیابی ها در این خصوص متفاوت تر باشند. بنابراین من فکر می کنم که اکنون نمی توان درباره این مساله اظهار نظر یا موضع گیری کرد و اعتقاد دارم که برای این کار هنوز زود است.
شما عملکرد شورای شهر تهران به ویژه هیات رییسه و ریاست آن را چگونه ارزیابی می کنید و فکر می کنید این ترکیب چقدر موفق بوده اند؟
برای بررسی و ارزیابی این مساله باید شاخصه ها و معیارهای مختلفی را در نظر گرفت. به ویژه آنکه شورای شهر تهران اکنون در ابتدای راه است و نمی توان از حالا پیش بینی دقیقی برای سرنوشت این مجموعه طی چهار سال آینده ارائه کرد . البته اگر بخواهیم در همین بازه زمانی کوتاه عملکرد اعضای محترم این شورا را بررسی کنیم، من فکر می کنم که اعضای شورای شهر به ویژه ریاست این مجموعه عملکرد خوب و قابل قبولی تاکنون داشته اند و به نظر می رسد که آنان می توانند در نهایت نیز کارنامه خوبی و موفقی از خود به جای گذارند.
از نظر شما مهمترین موفقیت آقای عارف در فراکسیون امید چیست؟
مهمترین تلاش آقای عارف حفظ انسجام و حفظ آرامش و فضای فراکسیون امید است. آقای عارف در فراکسیون تلاش بر آن داشته است تا بتواند هم فضای فراکسیون و هم فضای مجلس در جهت تامین منافع ملی و مطالبات عمومی حفظ شود. همچنین در اجلاسیه دوم تغییر و تحولاتی در خصوص نحوه عملکرد فراکسیون امید صورت گرفت که خروجی آن باعث شد تا فراکسیون عملکرد بهتری نسبت به گذشته داشته باشد.
زمانی قرار بود که لیستی از اعضای فراکسیون امید منتشر شود تا مشخص شود که چه افرادی در مجلس به چارچوب های گفتمانی فراکسیون متعهد هستند. این لیست به کجا رسید؟
بله زمانی این پیشنهاد مطرح شد ولی در نهایت تصمیم گرفته شد تا این لیست منتشر نشود. در واقع ملاحظاتی باعث شد تا این لیست منتشر نشود. ماجرا از این قرار بود که برخی از نمایندگان اعلام کردند که دلشان با فراکسیون و خاستگاه های گفتمانی اصلاح طلبان است ولی از جانب حوزه های انتخابیه شان به محدودیت هایی رو به رو هستند و نمی توانند در برخی موضوعات خیلی صریح و محکم اقدام کنند. بنابراین ملاحظاتی اخلاقی در این خصوص لحاظ شد و آقای عارف درخواست دادند تا لیست منتشر نشود.
اما ادامه این روند ممکن است به جایگاه فراکسیون امید آسیب بزند. به عنوان مثال در ماجرای بیانیه فراکسیون درباره محدودیت های رییس دولت اصلاحات برخی از اعضای فراکسیون امید از امضای آن امتناع کردند که همین مساله با انتقاداتی همراه شد. شما چقدر این انتقادات را جدی می دانید؟
اتفاقا من فکر می کنم آن بیانیه یک اقدام خوب بود و خروجی خوبی هم داشت. ممکن است برخی بخواهند این مساله را به خود فراکسیون محدود کنند ولی باید این مساله را در نظر گرفت که فراکسیون امید به صراحت مواضع خود را اعلام کرد. البته نمی توان گفت که تمام افرادی که بیانیه را امضا نکردند، نمی خواستند با آن همراهی کنند چراکه اساسا برخی از اعضای فراکسیون در آن لحظه در صحن حضور نداشته و غایب بودند . بنابراین نباید مساله را خیلی بد جلوه داد.
منبع: روزنامه همبستگی
منبع: رویداد24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۶۷۲۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنگ زودهنگام بر سر صندلی «شماره یک» مجلس دوازدهم /همه در مقابل یک نفر؛ قالیباف!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همه در حال لابی کردن و برگزاری جلسات‌شان هستند، برای این جلسات هم نام‌های پر طمطراقی می‌یابند؛ مانند «هم‌اندیشی منتخبان جدید مجلس»
شاید برخی از آنها هم‌فکر و همسو به نظر بیایند، اما این جلسات با محوریت برخی از منتخبان جدید تهران بصورت جداگانه برگزار شده و می‌شود که در یک جبهه قرار دارند.
لابی برای هیات رئیسه مجلسمحمود نبویان، حمید رسایی، منوچهر متکی و محمدباقر قالیباف؛ چهره‌هایی که سعی دارند با لابی‌های گسترده‌شان کرسی ریاست مجلس را از آن خود کنند یا سهم بیشتری از صندلی‌های هیات رئیسه مجلس داشته باشند.
خبرهایی که در چند روز گذشته منتشر شده، همگی نشان از جدی شدن رقابت‌ها برای انتخابات هیات رئیسه مجلس خواهد داشت؛ انتخاباتی که قطعا هیجان و شور آن از انتخابات اصلی ورود به مجلس بیشتر خواهد بود.
اولین گام نبویان برای ناک اوت کردن قالیبافمحمود نبویان از چهره‌هایی که به تندرو بودن شهره است، در انتخابات اخیر توانست شگفتی‌آفرین باشد و نفر اول تهران شد. نبویان پس از ۴ سال بیرون نشستن از مجلس، سال ۹۸ دوباره به ساختمان هرمی شکل بهارستان رفت، این بار اما با رأی اول تهران ماجرا فرق کرده است. او که مشخصا زاویه تندی با محمدباقر قالیباف رئیس فعلی مجلس دارد، در انتخابات اخیر بالاتر از حمید رسایی و مجری سابق صداوسیما و قالیباف ایستاد.
این اتفاق انگار اعتماد به نفس نبویان را دو چندان کرده و گویا دورخیز بلندی کرده برای کسب ریاست مجلس دوازدهم. هرچند او در اظهاراتی پیش از سال جدید تلویحا این موضوع را رد کرده بود اما نشانه های تحرکات بود گویای نکاتی دیگر است.
خبرهایی که در رسانه‌ها آمده، حاکیست که نبویان تعدادی از منتخبان جدید را گرد هم آورده و برای آنها از «ضرورت وحدت نیروهای انقلاب اسلامی» سخن گفته است. در واقع اولین اقدامی که برای ناک‌اوت کردن قالیباف لازم بوده انجام شود، همان کاری است که نبویان به دنبال آن افتاده است؛ «تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی.»
در مجلس فعلی، فراکسیون اکثریتی با نامی مشابه به فراکسیون مد نظر نبویان و دوستانش در حال کار است که قالیباف ریاست آن را بر عهده دارد.
به زبان ساده‌تر، اقدام نبویان برای تشکیل فراکسیون انقلاب اسلامی، در واقع اعلان جنگ با قالیباف است و تلاشی همه‌جانبه برای از بین بردن فراکسیون فعلی قالیباف و تشکیل فراکسیونی جدید و البته تقریبا با همان نام مجلس یازدهم.
گویا این بار نبویان عزم خود را جزم کرده تا ریاست فراکسیون را در دست بگیرد؛ و وقتی هم که به ریاست فراکسیون به قول خودشان اکثریت برسد، بخش عمده‌ای از راه ریاست مجلس را پیموده است و حتی اگر به ریاست مجلس نرسد ریاست یک فراکسیون اصلی را در دست داشته باشد تا به او قدرت مانور بیشتری در مجلس آینده بدهد.
به نوشته ایسنا، «هسته اولیه تاسیس فراکسیون انقلاب اسلامی بیش از ۵۰ نفر از منتخبان مجلس دوازدهم را برای حضور در جلسه اولیه دعوت کرده بود که از این تعداد، حدود ۴۰ نفر از منتخبان که در فهرست‌های مختلف سیاسی نیروهای انقلاب عضویت داشتند، حضور پیدا کردند.»
جلسه نبویان با منتخبان جدید مجلس در حالی برگزار شد که دو روز قبلش حمید رسایی دیگر چهره تندروی اصولگرایان نیز جلسه‌ای با جمعی از منتخبان جدید مجلس برگزار کرده بود.
خبرگزاری ایلنا که این خبر را منتشر کرده، در متن خود نوشته «احتمالا یکی از مهمترین محورها و موضوعاتی که در جلسه امروز مطرح می‌شود موضوع انتخابات هیات رییسه مجلس و ریاست مجلس در دوره آینده باشد.» این خبر احتمال داده که «برخی افراد بیرون از مجلس جزو متولیان برگزاری آن باشند.»
متکی به صندلی «شماره یک» می اندیشددر همین حال منوچهر متکی که سرلیست فهرست شورای وحدت(جامعتین، انجمن اسلامی مهندسین و ...) بوده، اواخر فروردین ماه جلسه‌ای با حدود یکصد تن از منتخبان جدید برگزار کرده بود؛ البته حضور حدود ۱۰۰ منتخب جدید مجلس، با استناد به سخنان متکی است. به گفته وزیر اموز خارجه اسبق ایران، در جلسه مذکور، درباره «ضرورت تحول در رویکردها و کارکردهای مجلس دوازدهم» صحبت شده بوده که از نظر متکی «مهمترین موضوع» است.
او حمله نسبتا تندی هم به قالیباف داشت و گفته بود که «خانه ملت به سمت ریاست محور حرکت کرده در حالی که باید به سمت صحن محور باشد.»
متکی که در لیست شورای وحدت حضور داشت، شب پایانی تبلیغات انتخابات مجلس دوازدهم، وارد فهرست جوان تازه سر برآورده‌ی اصولگرایان یعنی علی‌اکبر رائفی‌پور، موسوم به «جبهه صبح ایران» شده بود، انگار که تحت تاثیر عقاید رائفی‌پور قرار گرفته که این چنین به مدیریت مجلس‌حمله‌ور شده است.
رقبای اصلی و فرعی همه در مقابل یک نفر؛ قالیبافمخرج مشترک این سه جلسه، همگی نشان از عزمی جدی برای انداختن قالیباف از کرسی ریاست مجلس دارد؛ نبویان، رسایی و متکی، همگی نه از مخالفان که از رقبای جدی قالیباف هستند؛ با این وجود آنها برای رسیدن به این هدف مهم‌شان، باید یکدیگر را هم از میدان، به در کنند.
همه اینها در حالی است که روزانه به صف مدعیان ریاست مجلس اضافه می‌شود؛ مجتبی ذوالنور نماینده قم نیز اخیرا شنیده شده که برای‌ریاست مجلس، در حال رایزنی است.
قالیباف بیکار ننشسته استالبته که قالیباف هم در این میان بیکار ننشسته و در حال لابی‌های گسترده‌ای برای ابقای خود بر صندلی ریاست مجلس است. در این میان، ابوالفضل ابوترابی نماینده نجف‌آباد به ایرنا گفته «محمد باقر قالیباف در حال برگزاری نشست‌هایی به صورت فردی و جمعی با منتخبین مجلس دوازدهم با موضوع و دستور کار ریاست مجلس آینده است.»
اخیرا نیز کامران غضنفری که با لیست صبح امید(رائفی پور) جزو منتخبان تهران برای ورود به مجلس دوازدهم است در یادداشتی که منتشر کرده، مدعی دادن وعده هایی از جنس وام و خودرو و عضویت در کمیسیون مورد علاقه در عوض رأی دادن به ریاست قالیباف شده است. ادعایی که البته از سوی حبیب‌زاده، منتخب مردم مرند در مجلس شورای اسلامی تکذیب شده و گفته است؛ «من در آن جلسه مورد اشاره دکتر غضنفری بوده‌ام، به هیچ وجه بحثی درباره قول و وعده برای رأی دادن به ریاست مجلس نبوده و خلاف‌گویی است».
سکوت مرموز و خطرناک آقاتهرانیبا این وجود، سکوت مرتضی آقاتهرانی، می‌تواند سکوتی مرموز برای رقبا و البته ترسناک برای قالیبافی‌ها باشد؛ چرا که ریاست شورای مرکزی جبهه پایداری را بر عهده دارد و تک تک اعضای این تشکل، از دشمنان قدیمی قالیباف محسوب می‌شوند.
با وجود آنکه نبویان خود از اعضای‌جبهه پایداری است، اما مرتضی آقاتهرانی را نیز می توان یکی از مدعیان ریاست مجلس دانست، کما اینکه در انتخابات هیات رئیسه اجلاسیه سوم مجلس فعلی، او برای کسب کرسی ریاست با قالیباف وارد رقابت شد و نهایتا ۱۹۴ به ۵۳ میدان را واگذار کرد. در نتیجه می‌توان گفت که آقاتهرانی خود مترصد فرصتی برای انتقام‌گیری از محمدباقر قالیباف است و چه محفلی مناسب‌تر از مجلسی تندروتر از مجلس یازدهم!
این احتمال نیز وجود دارد که آقاتهرانی تا زمان انتخابات مرحله دوم که باید ۴۵ کرسی تعیین تکلیف شوند سکوت خود را ادامه دهد تا خللی به ائتلاف شانا و پایداری وارد نکند و بعد از عبور از آن مرحله سکوتش را درباره ریاست مجلس آینده بشکند.
جنگ قدرت در بهارستانهرچند مخرج مشترک همه طیف‌ها و افراد مقابل رئیس مجلس که در حال لابی با منتخبان هستند، دشمنی با قالیباف است، اما آنها قاعدتا تنها هدفشان، پایین کشیدن قالیباف از صندلی‌ریاست مجلس نیست و قاعدتا خودشان هم تمایل زیادی برای کسب این مقام را دارند؛ برای رسیدن به این آمال و آرزو، لاجرم باید هر طیفی، طیف دیگر را از حیض انتفاع ساقط کند و این مهم، مستلزم جنگ قدرتی خونین در عرصه سیاست خواهد بود؛ که گوشه‌ای از آن در هفته‌های منتهی به یازدهم اسفند ماه سال گذشته تجربه کردند و جامعه نیز شاهد این جنگ قدرت بود؛ جنگ قدرت شاید میان دو عضو ارشد جبهه پایداری یعنی آقاتهرانی و نبویان؛ شاید میان رسایی و آقاتهرانی؛ شاید میان رسایی و نبویان؛ شاید میان متکی و پایداری‌چی‌ها؛ شاید میان متکی و رسایی؛ و البته حتما میان همه اینها و قالیباف.
۲۷۲۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900021
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است