۹۰ درصد از زعفران جهان توسط ایران تامین میشود/جولان دلالان در سایه شایعه پراکنی!
تاریخ انتشار: ۱۶ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۸۲۵۹۰
به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، بارها و بارها به لزوم توسعه صادرات غیر نفتی به عنوان یکی از مولفه‌های اساسی در فاصله گرفتن از اقتصاد نفتی تاکید شده است.
چندی پیش، رهبر معظم انقلاب اسلامی در مراسم دانش آموختگان دانشکده افسری امام علی (ع) به ضرورت ایمن سازی هر چه بیشتر اقتصاد اشاره فرمودند:، امری که حصول آن مستلزم اتکای به اقتصاد غیر نفتی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای تامین منویات معظم له و مقاوم سازی و ایمن سازی افزون‌تر اقتصاد کشور باید بر حجم و میزان صادرات غیر نفتی افزوده شود و هر آنچه توفیقات مرتبط با این بخش افزایش یابد به همان میزان وابستگی اقتصاد کشور به نفت کاهش خواهد یافت.
از دیرباز، برخی از محصولات کشور ایران در سطح جهان شهره و نام آور بود و به واقع در کنار فرهنگ و تمدن کهن این مرز و بوم، وجود و عرضه برخی از محصولات به عنوان یکی از شناسه‌های اقتصادی ایران در جهان مطرح بوده است.
زعفران ایرانی؛ از نمونه محصولاتی به شمار می‌آید که قریب به ۹۰ درصد از زعفران جهان، توسط ایران تولید میشود؛ بنابراین با چنین حجم سنگینی از تولید زعفران، نایل شدن به هر رتبه‌ای غیر از رتبه نخست، شایسته و منطقی به نظر نمی‌رسد، اما رتبه واقعی ایران از حیث تجارت جهانی زعفران، هفدهم است!
وضعیت بازار زعفران در محرم و صفربطور عموم بازار زعفران در ماه‌های محرم و صفر به آرامی و بدون رونق چندان سپری میشود. البته در ایامی که ضریب استفاده از زعفران افزایش می‌یابد نیز بخش قابل توجهی از سود ناشی از کشت و فروش زعفران به جیب دلالان و واسطه‌ها می‌رود.
علی سنگ سفیدی، یکی از فعالان اسبق در حوزه کشت زعفران در گفتگو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی با اشاره به لزوم حمایت هر چه بیشتر از افراد و گروه‌هایی که به کشت زعفران مشغول هستند اظهار کرد:در صورت اتخاذ تدابیر موثر و برنامه ریزی مدون و اصولی تر، منطقه‌ای همچون تربت حیدریه به تنهایی قادر است اقتصاد استان خراسان را متحول سازد و با توسعه کشت زعفران حتی می‌توان به توفیقات ملموسی در اقتصاد کشور دست پیدا کرد.
وی افزود:متاسفانه فعالیت در این عرصه با مشکلات و چالش‌های خاصی مواجه است و تعداد بسیاری از کشاورزان تا به ثمر نشستن و برداشت محصول با اضطراب و استِرسِ بروز مشکلات و خسارات احتمالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
سنگ سفیدی در تشریح جزییات مشکلات و معضلات مرتبط با این طیف (فعالان کشت و تولید زعفران) تصریح کرد: سرمازدگی از نمونه چالش‌هایی است که پدیدار میشود و خسارات بسیاری را متوجه فعالان این عرصه می‌کند.
این فعال اسبق در کشت زعفران یادآورشد:یکی دیگر از مخاطرات پیش روی کشاورزان زعفران، به معضل بی آبی معطوف میشود که البته این نارسایی، به عارضه کلان کشوری مربوط میشود.
تبلیغات منفی دلالان برای شکستن مقاومت کشاورزانسنگ سفیدی تصریح کرد:متاسفانه بازار و کشت زعفران از نفوذ و جولان دلالان و واسطه ها، مصون نمانده و در این حوزه نیز همچون بسیاری از بخش‌های کشاورزی اسیر یِکِه تازی این دلالان شده که به واقع به دلیل مشکلات مالی و اقتصادی، فعالانِ کشت زعفران، سود‌های هنگفتی را به جیب می‌زنند.
این فعال اسبق در حوزه کشت زعفران اضافه کرد:هر ساله، پیش از آغاز فصل برداشت زعفران، دلالان و واسطه‌ها در روستا‌هایی که به عنوان کانون کشت زعفران مطرح هستند، بصورت نامحسوس و زیر پوستی به فعالیت‌های تبلیغاتی منفی و شایعه سازی مبادرت می‌ورزند.
سنگ سفیدی یادآورشد:البته بسیاری از فعالان کشت زعفران به پشت پرده این تبلیغات منفی واقف هستند، اما مشکلات اقتصادی باعث میشود این طیف مجاب به پیش فروش محصولات خود به دلالان شوند تا بتوانند امور اقتصادی خود را مدیریت و نیاز‌ها و معیشت خود و خانواده را تامین نمایند.
فقدان بسته بندی مناسب و حرفه ای، آفت طلای سرخدر طول سالیان اخیر، گزارش های متعددی در ارتباط با بسته بندیِ شکیل ِ زعفران ایرانی توسط برخی کشور‌های اروپایی و عرضه آن در بازار‌های اروپا به نام خود منتشر شده است. یکی از مصادیق این شیوه از فعالیت، کشور اسپانیا است که با خرید زعفران ایرانی و بسته بندی کردن آن، به فروش و عرضه زعفران به اصطلاح اسپانیانی! مبادرت می‌ورزد.
انتظار می‌رود با اتخاذ تدابیر موثر و هوشمندانه، زمینه لازم برای ارتقای کیفی صنعت بسته بندی در ایران، به خصوص در بخش تولید زعفران، امکاناتی فراهم شود که در صورت حصول این امر شاهد رونق و شکوفایی فزاینده‌ای در این عرصه باشیم.
آنچنان که شواهد نشان می‌دهد برخی از کشور‌های همسایه همچون افغانستان در صدد سبقت از ایران است و این زنگ خطری است که در صورت غفلت و کم توجهی، آسیب‌ها و خسارات اقتصادی بسیاری را متوجه تولید کنندگان زعفران خواهد کرد که در صورت متحمل شدن چنین خساراتی، صادرات غیر نفتی ایران (حداقل در بخشی که به تولید و صادرات زعفران متکی است) تضعیف خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۸۲۵۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»
خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -
گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم-
وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».
تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟
افول شاخص‌های کلانمیانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.
درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سالهای پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.
تحریم و انفعالدر تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاستگذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.
کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.
سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ... نکرد.
تغییر نظم بینالمللاز دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.
در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.
درس‌هایی برای آیندهخلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه»ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.
حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.
انتهای پیام/
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت