انیمیشن ایران می‌تواند مثل سینمای داستانی جهانی شود

ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛   عدنان نصاری  درباره تازه‌ترین فعالیت خود اظهار داشت: بعد از تحقیقات مفصل درباره انیمیشن در ایران و دنیا و اهمیت ساخت اثر باکیفیت و موفق در گیشه در حال تولید انیمیشن سینمایی «ماهو» هستیم.
وی افزود: از حدود 3 سال پیش تحقیقاتی را در سه مرحله روی بیش از 80 انیمیشن سینمایی موفق و شکست خورده جهان انجام دادیم، آنها را از لحاظ محتوا، فرم و گیشه بررسی کردیم و دلایل موفقیت یا ناکامی هر کدام را بررسی کرده و به نتایج جالبی رسیدیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کارگردان کلیپ انیمیشن «قفل طلا» ادامه داد: پس از این تحقیقات که 15 ماه به طول انجامید، بر اساس یافته های این تحقیق 7 ماه را به ایده پردازی برای نگارش یک انیمیشن سینمایی گذراندیم که ماحصل این جلسات نگارش یک انیمیشن سینمایی بنام «ماهو» شد.
به گفته نصاری، ماهو با تکنیک سه بعدی و به زبان انگلیسی جهت عرضه در بازارهای بین المللی تولید خواهد شد.
این کارگردان انیمیشن درباره عوامل موفقیت یک انیمیشن توضیح داد: آمارهای بازار انیمیشن حاکی از آنست که این صنعت به علت قدرت های منحصر به فرد و حیطه های بی حد و مرز با جذب چندین نسل از خردسال تا کهنسال، پر مخاطب ترین هنر کنونی جهان به شمار آید.
وی با اشاره به اینکه ارزش کل بازار انیمیشن جهان تا ‌سال 2016 افزون بر 242‌میلیارد دلار بوده است، افزود: بیش از چندین دهه است که استودیوهای بزرگ جهان امکانات تولید انیمیشن را ابتدا در ژاپن و پس از آن در کشورهای کره جنوبی، تایوان، فیلیپین، مالزی، سنگاپور، ویتنام، تایلند، اندونزی، هند و چین به علت نیروی کار ارزان‌تر تأسیس و راه‌اندازی کرده‌اند.
نصاری با بیان اینکه این هنر صنعت پولساز با سرعت بی نظیری در حال رشد است به گونه‌ای که هند و چین به‌عنوان قدرت‌های آینده بازار انیمیشن جهان معرفی شده‌اند، خاطرنشان کرد: درآمدزایی انیمیشن چین در سال 2016 به حدود 20 میلیارد دلار رسیده است و بیش از 10 استودیوی جهانی تولید انیمیشن در هند راه‌اندازی شده است که منحصرا سفارش‌های بین‌المللی را می‌پذیرند و برخی از این استودیوها با جذب سرمایه‌های خارجی مشغول تولید انیمیشن‌های مشترک با کشورهایی نظیر کانادا و فرانسه هستند.
این انیماتور ادامه داد: یقیناً تمامی تولیدکنندگان حرفه‌ای انیمیشن در ایران سودای جهانی شدن را در سر می پرورانند اما با وجود هنرمندانی قابل و متخصص در این عرصه، هنوز خطوط (پایپ لاین) استاندارد جهانی برای تولید در ایران رعایت نمی شود.
کارگردان فیلم کوتاه انیمیشن «سفینة النجاه» گفت: یقیناً اولین مشکلی که برای جهانی شدن صنعت انیمیشن ایران باید بر آن فائق شد تامین سرمایه‌های حرفه‌ای برای تولیدات حرفه ای است، متاسفانه این صنعت فراپولساز در ایران هیچ‌گونه ساز و کار حرفه‌ای برای جذب سرمایه‌گذار داخلی و خارجی ندارد و تولیدات ضعیفی که ماحصل بودجه های اندک و سلیقه مدیران غیرمتخصص است، نه قدرت بازاریابی دارند و نه بازار سازی.
نصاری افزود: اعمال محدودیت‌های مادی و سلیقه ای باعث تولید کالاهای سفارشی بی کیفیت می‌شود که نه ‌قابلیت عرضه در بازارهای جهانی را دارند و نه در بازار داخلی موفق به جلب رضایت مخاطب شده اند.
وی تنها راه نجات انیمیشن ایران را راه‌یابی به بازارهای جهانی دانست و گفت: مشکلات تولید در ایران به دلایل مالی این امکان را از تولیدکنندگان و شرکت‌های خصوصی این عرصه سلب کرده است.
صنعت انیمیشن (پویا نمایی) یکی از شاخه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های صنایع خلاق است که در جهان به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سرعت در ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حال رشد است و علاوه بر سودآوری و درآمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زایی بالا، تاثیرگذاری فرهنگی و اعتقادی نیز داشته و از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جا که کودکان و نوجوانان طیف وسیعی از مخاطبانش را تشکیل می‌دهند، انیمیشن در تربیت نسل آینده تاثیر در‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خور‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توجهی ایفا می‌کند.
از همین رو، کشورها و کمپانی‌های بزرگ، سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این حوزه داشته‌اند که با بازده سرمایه‌گذاری مناسبی نیز همراه بوده است.
کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی 90 درصد سرمایه‌گذاری در صنعت پویانمایی جهان را به خود اختصاص می‌دهند.
اگرچه 90 درصد پویانمایی‌های تلویزیونی آمریکا و اروپا در آسیا تولید می‌شود، نزدیک به چهل سال است که استودیوهای غربی امکانات تولید پویانمایی را ابتدا در ژاپن، سپس کره جنوبی و تایوان و اکنون در فیلیپین، مالزی، سنگاپور، ویتنام، تایلند، هند، اندونزی و چین به علت نیروی کار ارزان‌تر تأسیس و راه‌اندازی کرده اند.
هزینه تولید هر دقیقه پویانمایی سریالی به‌طور میانگین دقیقه‌ای هفت هزار دلار در آسیا است، اغلب فعالیت‌ها برای پیش‌تولید در آمریکا یا کشورهای پیشرو انجام می‌شود و سپس برای تولید به آسیا فرستاده می‌شود.
بیشترین شیوه تولید در آسیا شامل تولید پروژه‌های برون‌سپاری شده می‌شود که کمترین ریسک را برای تیم تولید دارد.
طبق پیش بینی‌ها ارزش بازار جهانی بازی و انیمیشن در سال 2016، 242 هزار و 93 میلیارد دلار خواهد بود، بنابراین نرخ رشد مرکب سالانه طی سالهای 2011 تا 2016، حدود 13 درصد تخمین زده می‌شود.
پنجاه فیلم پویانمایی پرفروش در جهان، طی بیست سال از 1991 تا 2013 جمعاً نزدیک به 30 میلیارد دلار فروش داشته‌اند و 50 فیلم پرفروش تاریخ جهان، کاملاً پویانمایی بوده و تقریباً در 85 درصد دیگر از پویانمایی و جلوه‌های ویژه استفاده شده است.
این روند تا به امروز به همین منوال ادامه پیدا کرده تا جایی که 3 فیلم از 10 فیلم پرفروش سال 2013، تماماً پویانمایی‌های سه‌بعدی بودند و به‌طور متوسط ، هرکدام حدود 700 میلیون دلار فروش جهانی کرده‌اند، البته بقیه فیلم‌های پرفروش نیز اغلب دارای پویانمایی و جلوه‌های ویژه بوده و بعضاً دارای تکنیک نمایش سه‌بعدی نیز هستند.
این روند همچنان تداوم یافته و در سال 2016 با ثبت رکوردهای متنوع همراه بود به طوریکه از 5 فیلم پرفروش سینمایی در جهان، 4 فیلم، پویانمایی بوده است. این در حالیست که انیمیشن صنعتی ایران نه تنها در عرصه های بین المللی بلکه در داخل کشور نیز سهم چندانی از تولید و فروش ندارد و کمتر شاهد محصولات انیمیشن موفق و پرفروش در سالن های سینما، تلویزیون و شبکه توزیع خانگی هستیم.

منبع: ایران اکونومیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۹۹۲۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کارکرد انتقادی فیلم‌های مستند کمرنگ شده است

سعید الهی، تهیه‌کننده مستند «قوی‌دل» گفت: کارکرد راهبری و انتقادی آثار مستند در حال فراموشی و کمرنگ شدن است. متاسفانه شاهد تولیداتی غیرجذاب و منفعل هستیم.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سینمای مستند در طول چند سال اخیر فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از یکسو مطالبه‌گر بودن این حوزه، باعث افزایش انتظارات از آن شده، اما حمایت‌های ضعیف از آن شرایط سختی را برای ادامه کار مستندسازان به وجود آورده است.

اگر پای صحبت مستندسازان بنشینید، سخنان قابل تأملی را بر زبان می‌آورند؛ هزینه‌های تولید به شدت بالا رفته، اما برآورد‌ها افزایش‌های حداقلی داشتند. علاوه بر این، محدودیت‌های ورود به بسیاری از موضوعات اجتماعی اقتصادی کار سوژه‌یابی برای بسیاری از مستندسازان را سخت کرده است. اما در نقطه مقابل منتقدین نیز معتقدند که سینمای مستند کارکرد‌های پیشین خود در حوزه نقد اجتماعی و مطالبه‌گری را تا حدودی از دست داده و ضعیف‌تر شده است.


در بررسی پرونده "باید‌ها و نباید‌های سینمای مستند در سال ۱۴۰۳" گفت‌وگویی با سعید الهی داریم. او از تهیه‌کنندگان شناخته شده کشور است که با ۲ اثر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت؛ مستند «قوی دل» که توانست جایزه بهترین مستند را از آن خود کند و پیش از این نیز در جشنواره سینما حقیقت تحسین شده بود و فیلم سینمایی «میرو». مستند قوی دل این روز‌ها در بخش هنر و تجربه اکران می‌شود.

الهی ضمن اشاره به اهداف و کارکرد فیلم‌های مستند در اصلاح و ارتقای رفتار‌های اجتماعی گفت: مستند با تکیه بر شواهد بصری می‌بایست در مسیر روشنگری و اطلاع رسانی، نگاه مخاطب را نسبت به یک موضوع یا پدیده متمرکز کرده و مردم را به کشف‌های جدید از مفاهیم مرتبط با خود ترغیب کند.

وی با نقد شرایط فعلی در حوزه تولید فیلم مستند اظهار داشت: ماهیت اصلی مستند برخلاف آثار داستانی در این روز‌ها که بیشتر از هر چیزی کارکرد سرگرمی پیدا کرده، در گزندگی و تذکره و تولید فکر و اندیشه و در نهایت تعالی فهم مخاطب است، اما آیا می‌توان امروزه چنین ادعایی کرد؟ در حالیکه فقر مفاهیم فرهنگی و اجتماعی در بین نسل‌های امروز کاملا مشهود است، متاسفانه در بسیاری از آثار مستند حتی با سرمایه‌گذاری برخی دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی شاهد تولیداتی غیرجذاب، منفعل و حتی بدون راهبرد مفهومی هستیم که فقط روی فرم و تکنیک تمرکز پیدا کرده، نه محتوا و مضمون.

این تهیه‌کننده با بیان اینکه اگر اثر فرهنگی در هر شکلی در تعیین راهبرد و سیاست کلی خود خلایی داشته باشد هیچگاه به یک محصول ماندگار تبدیل نخواهد شد، تاکید کرد: فیلم مستند ازین امر مستثنی نیست و نباید فقط در جذابیت‌های تصویری و تکنیکی متوقف بماند. اطلاع رسانی، آموزش و فرهنگ سازی از طریق فیلم مستند وجوه مختلفی دارد که حداقل در کشوری مانند ایران هرگز در این زمینه کمبودی نخواهیم داشت.

الهی خاطرنشان کرد: تولید مستند در انواع مختلف آن، قابل تحسین و مورد توجه مردم است؛ چه بسا در تولید برخی از آن‌ها مانند محیط زیست، طبیعت، حیات وحش و... در دهه‌های گذشته تاکنون کوتاهی نیز شده است، اما محور اصلی مستند به معنای نقد مصلحانه و بیان حقایق زیرپوست جامعه را نباید از یاد برد.

تهیه‌کننده بهترین مستند جشنواره‌های فیلم فجر و سینما حقیقت اظهار کرد: حرکت در یک مسیر استراتژیک اگرچه تهدیدات و موانع خاص خود را ممکن است داشته باشد، اما مانند «قوی دل» می‌تواند در نگاهی منصفانه و البته شجاعانه هم نظر داوران و متخصصان امر را جلب کند و هم نظر حاکمیت و اقشار مختلف تماشاگران. نمایش عمومی «قوی دل» فرصتی است برای اینکه به بهانه بازخوانی پرونده جنجالی ورود فرآورده‌های خونی فرانسوی در سه دهه پیش به کشور، ذهن ناخودآگاه مخاطب در نسل‌های مختلف را به مفاهیم ضروری مانند اهمیت دادن انسان‌ها به یکدیگر و پرهیز از فردگرایی‌های افراطی و مرسوم، لزوم نظارت همکان بر عملکرد دولت‌ها، اعتقاد به سلامت سیستم و تلاش عمومی برای رفع کاستی‌ها و از همه مهمتر امیدواری برای اصلاح امور معطوف داشت.

الهی ضمن قدردانی از برنامه‌ریزی مجامعی، چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و گروه هنر و تجربه برای نمایش اینگونه فیلم‌های کم مخاطب در سینما‌های کشور و همسطح با فیلم‌های به اصطلاح تجاری و پرفروش، از مردم دعوت کرد نه به جهت خرید بلیط و کمک به گردش اقتصادی یک فیلم بلکه برای ایجاد فرهنگ صحیح زیست اجتماعی و نیز توسعه اندیشه‌ورزی به همراه خانواده به ویژه نوجوانان خود که در آستانه ورود به جامعه هستند به تماشای «قوی دل» بنشینند.

وی به ضرورت‌های فرهنگی و سینمایی سال ۱۴۰۳ کشور در حوزه مستند پرداخت و گفت: «تولید»، «توزیع» و «نمایش» ۳ رکن اصلی در ساخت یک اثر هنری است و تفاوتی هم در شکل اثر ندارد؛ چه نمایشی، چه تجسمی، موسیقی، ادبیات و ... باید در بستر سیاست‌گذاری درست و حرفه‌ای، بعد از تولید به «عرضه» ختم شود و مهمترین دغدغه مستندسازان همین است. جدا از برخی آثار پرهزینه، در دنیای دیجیتال، دیگر تولید مستند چندان پیچیده و گران نیست و این عرصه می‌تواند در بخش تولید و نمایش توسط یک گروه بسیار کوچک هم عمل کند؛ لذا دولت‌ها برای ایفای نقش حاکمیتی خود در بحث نظارت و ممانعت از هرج و مرج‌های احتمالی و ترویج برخی نکاه‌های التقاطی و انحرافی راهی جز همراهی با جامعه مستندسازان از طریق تامین امکانات و خواسته‌های منطقی و حرفه‌ای آنان ندارند.

الهی در پاسخ به سوالی مبنی بر میزان اثربخشی تولیدات مستند سفارشی توضیح داد: تولیدات سفارشی که اغلب از سوی دستگاه‌های اجرایی صورت می‌گیرد تنها در صورتی جای خود را در ذهن و روح و روان مخاطب باز می‌کنند که علاوه بر بیان غیرمستقیم دستاوردها، از حقیقت گویی و ذکر نکات و حتی تصمیمات اشتباه فاصله نگیرند. تولید فیلم مستند دولتی و سفارشی، دقیقا مانند عملکرد مجموعه‌های روابط عمومی در سازمان‌هاست که اگر تعاملی نباشند و بخواهند به صورت یک طرفه و فارغ از همدلی و هم دردی به خودستایی و دفاع بی منطق از مرکز متبوعه خود بپردازند به حتم مخاطب خود را از دست خواهند داد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «میرو» همچنین در خصوص هزینه‌های سرسام آور تولید و کاهش برآورد‌ها توسط بخش دولتی خاطرنشان کرد: صرفه جویی و نگاه اقتصادی در هزینه‌های تولید با پول‌پاشی و ولخرجی‌های بی‌دلیل دو امر جدا از هم است، اما من معتقدم در تولید یک محصول فرهنگی باید همه وجوه در کنار تورم‌های احتمالی در نظر گرفته شود و قواعد خاص ساخت آثار بصری و نمایشی و تفاوت زیاد آن با سایر تولیدات و خدمات اقتصادی و صنعتی و عمرانی، توسط مدیران مربوط لحاظ شود.

وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور موفقیت آمیز مستند‌های ایرانی در عرصه بین المللی، مهمترین چالش پیش روی مستندسازان کشور را به ویژه در سال جاری، تورم و گرانی و معیشت و درآمد منظم فعالان این حوزه و در کنار آن بلاتکلیفی آنان در بازگشت سرمایه‌های تولید دانست و گفت: مستند باید دیده شود تا بتواند علاوه بر تامین مخارج خود پیامش را نیز به مردم انتقال دهد. برنامه ریزی‌های زودبازده در این مسائل بر عهده دولت است و چشم امید همکاران ما به سازمان سینمایی ست.

«قوی‌دل» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به کارگردانی علی فراهانی صدر و تهیه‌کنندگی سعید الهی در سینما‌های «هنر و تجربه» اکران شده است.