بالا گرفتن اختلافات میان اصولگرایان / از آرمان تک فهرستی تا ۱۰ فهرست اجرایی

اختلاف اصولگرایان در آستانه انتخابات مجلس یازدهم قریب به ۱۰ فهرست انتخاباتی روی دست آن‌ها گذاشته و اگر فهرست هر جریان را نماینده طرز فکر آن جریان بدانیم، باید گفت اختلاف اصولگرایان نه بر سر فهرست که بر سر اصول است.

پایداری، شانا، جهادگران، مردم، مداحان، پایان ماجرا، متخصصین، خانه ایران و عدالتخواهان نام فهرست‌هایی است که به فاصله سه روز تا انتخابات مجلس یازدهم از سوی جریان اصولگرا منتشر شده و بازهم امکان انتشار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تبعات انتشار هر یک از این فهرست‌ها هم بگومگوهای توییتری و رسانه‌ای یکی علیه دیگری بوده است. هریک از این فهرست‌ها و افراد حاضر در آن یکی از طیف‌های اصولگرا را نمایندگی می‌کنند و شواهد نشان می‌دهد در یک اقلیم نگنجیده و نخواهند گنجید. اصولگرایان نزدیک به ۱۲ سال یعنی از انتخابات مجلس هشتم در تلاش برای ارائه فهرست واحدی از کاندیداهای خود به سر می‌برند و این بار هم علیرغم تمام تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های چند ماهه خود نتوانستند به فهرست مشترک دست یابند و وحدت در انتخابات همچنان رویا باقی مانده است.

دوقطبی‌های یک تشکل

نواصولگرایی نخستین واکنش بخشی از بازندگان انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم از جناح اصولگرا بود. روشی که قرار بود اصولی جدید در دیدگاه‌های اصولگرایان ایجاد کرده و طرحی نو دراندازد. این روزها اما حضور این طیف به رهبری شهردار اسبق تهران از سوی دیگر اصولگرایان برتافته نمی‌شود. شانا و نو اصولگرایان، بهاریون و نواصولگرایان، پایداری و نواصولگرایان یکی از انواع دوقطبی‌های اصولگرایی است که امکان حضور همزمان در فهرست ۳۰ نفره را ندارند و هریک به نوعی دیگری را زیر سوال می‌برد. حدادعادل درباره اختلاف شانا و قالیباف گفته است: «آقای قالیباف نظرشان درباره فهرست اولیه این بود که باید افراد اقتصادی حاضر در فهرست بیشتر شود و در حال حاضر هم اختلافی از این جهت وجود ندارد و  او هم در فهرست هستند. پس از توئیت وی، بررسی بیشتری به‌عمل آمد و با تعییراتی در لیست، نظر ایشان و سایرین تامین شد و اکنون اختلافی وجود ندارد.» نواصولگرایان با شعار نجات اقتصادی تعداد بیشتری از همراهان اقتصادی خود را در فهرست می‌خواستند، تا به این لحظه شانا تن به این خواسته داده و بار دیگر سرلیست خود را «محمدباقر قالیباف» معرفی کرده اما این معرفی به قیمت اعتراض جوانان انقلابی کنار گذاشته شده از فهرست تمام شده است.

موضوع اختلاف بهاریون با نواصولگرایان هم تازه نیست اما حضور پررنگ یاران قالیباف یاران محمود احمدی نژاد را وادار به ارائه لیستی جداگانه با نام ائتلاف مردم ساخت. موضوع اختلاف پایداری‌ها و نواصولگرایان به نظر عمیق‌تر از فهرست‌ها می‌رسد پایداری‌ها مبانی فکری نواصولگرایان را معتدل‌تر از آن می‌دانند که به شاخص‌های اصلح و صالح آن ها نزدیک باشد. به همین دلیل است که در فهرست آن‌ها اثری از شهردار اسبق تهران وجود ندارد.

از همان روزهای نخست شکل‌گیری سازوکار شانا، شواهد بسیاری از این واقعیت حکایت داشت که این شانا و سنتی‌های اصولگرا نمی‌توانند با پایداری‌ها زیر یک سقف به وحدت برسند. جدال‌ این روزهای «غلامعلی حدادعادل» رئیس شانا و «مرتضی آقاتهرانی» دبیرکل جبهه پایداری و کنایه‌های توییتری اعضای این دو تشکل به یکدیگر تاکیدی بر همین حکایت‌هاست.

عدالت‌خواهان و مداحین هم در میانه فهرست‌های مختلف اصولگرایی سربرآورده‌اند تا کلاف انتخاباتی برای اصولگرایان پیچیده‌تر از همیشه شود. عدالت‌خواهان گرچه در ابتدا خود را مطیع تصمیم جمع اعلام کردند اما این روزها به منتقد جدی اصولگرایان تبدیل شده‌اند، در فهرست منتشر شده خود نه پایداری راه داده‌اند و نه نواصولگرای نزدیک به قالیباف. جهادگران و متخصصان و پایان ماجرا هم گرچه چندان شناخته شده نیستند اما برای برهم زدن بازی فهرست یگانه اصولگرایان کافی هستند.

فهرست‌ها، نوک کوه یخ اختلافات اصولگرایان 

جبهه اصولگرایان دچار تشتت است اما آیا این تفرقه تنها بر سر فهرست است؟ شواهد نشان می‌دهد که بنیادهای فکری و اصول اساسی اصولگرایان دستکم در یک دهه گذشته دچار تغییرات بسیاری شده است. خطوط قرمز فکری از طیفی به طیف دیگر تغییر کرده و حتی در تضاد و تقابل با دیگری قرار گرفته است. گروهی با شعار عبور از دولت وارد کارزار شده‌اند در حالی که گروه دیگر حامی برخی سیاست‌های دولت هستند. گروهی راه نجات را در قطع ارتباط با دنیا تصویر می‌کنند و گروهی دیگر از مذاکره با جهان اما به سبک خود سخن می‌گویند. گروهی برای جامعه حق اعتراض و آزادی بیان قائل‌اند، گروهی دیگر اما این قبیل موضوعات را میراث غرب و یا تزیین و حاشیه می‌دانند نه اصل. هفتادودو ملت اصولگرایی تنها در فهرست و سرلیست اختلاف نظر ندارند بلکه اختلاف‌ها ریشه‌ای تر از این بهانه‌هاست و ایام انتخابات تنها محرک اختلافات و بستر سهم‌خواهی‌هاست. واقعیت آن است که پس از شخصیت‌های ثقیلی چون مرحوم آیت الله «محمدرضا مهدوی‌کنی» یا حتی حجت‌الاسلام «علی اکبر ناطق‌نوری» اصولگرایان برای نشستن زیر چتر وحدت بهانه‌ای ندارند. سازوکارهایی مانند شانا و جمنا و ... هم برای کاستن از سهم‌خواهی و تطبیق خطوط قرمز طیف‌ها به جایی نمی‌رسد.

لیست‌های متنوع و یک پرسش ثابت

همزمان با انتشار فهرست‌های متنوع اصولگرایان یکی از پرسش‌های مطرح شده در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی این بود که وقتی طیفی نتواند در درون جبهه خود به توافقی برای ارائه یک فهرست برسد آیا می‌تواند برای اداره جامعه متکثر ایران توانایی لازم را داشته باشد؟ این پرسش درباره اصلاح‌طلبان هم مطرح می‌شود.  وقتی جریانی نتواند یک تصمیم درست گرفته و یکپارچه آن را عملی کند، آیا می‌تواند برای آینده کشور تصمیم درست و همه‌جانبه گرفته و عملی کند؟ شاید از منظر علم سیاست چه از نوع نظری و چه عملی میان این دو موضوع رابطه علمی وجود نداشته باشد اما ناخودآگاه جامعه ایران در پی این پرسش است بی‌آنکه پاسخی قانع کننده بیابد./ ایرنا

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: وجود ندارد پایداری ها فهرست ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۲۶۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد