به نقل از «مشرق»

پیام لیونل مسی به یک کودک

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۹۵۶۸۷

همه می‌فهمند فرزند آن‌ها چقدر «بچه‌ننه»، «دماغو» یا «لجباز» است و چه وقت‌هایی جایش را خیس می‌کند. کودکان هم بعضاً مجبورند آن هویتِ دیجیتال و اجباری را تا آخر عمر تحمل کنند.

به گزارش مشرق، «آن پسربچه قربانی جاه‌طلبی پدرش شده». چندوقتی است در شبکه‌های اجتماعی از این دست انتقادها به گوش می‌رسد. عده‌ای طرف بچه را می‌گیرند و می‌گویند «بیچاره حق داشت دوران کودکی‌اش را آزادانه بگذراند»؛ یکسری هم می‌گویند که «با این سن کم درآمد خوبی دارد و لیونل مسی برایش پیام می‌فرستد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چه موفقیتی بالاتر از این؟» گرچه داستان انتشار عکس و ویدئوی کودکان همیشه به چنین جاهایی ختم نمی‌شود، اغلب والدین اینستاگرامی آرزوی چنین دستاوردی را دارند. آیا می‌توان دربارۀ درست یا غلط‌بودن کار آن‌ها تصمیم گرفت؟

یکی از رایج‌ترین کارها در شبکه‌های اجتماعی این است که عکس‌مان را با دیگران به اشتراک بگذاریم. حالا یا عکس پروفایل‌مان یا هر تصویر دیگری که هرازگاهی پست می‌کنیم. معمولاً برای ‌گرفتن هر کدام از این عکس‌ها و انتشارشان کلی حساسیت‌ به خرج می‌دهیم و دست آخر هم همیشه نتیجه چندان رضایت‌بخش نیست؛ «توی عکس، لبم کج افتاده، موهام سیخ وایستاده، پوستم تیره شده»؛ تازه همۀ این‌ حساسیت‌ها فقط دربارۀ ظاهرمان‌ است. علاوه بر این‌ها شاید دل‌مان نخواهد همۀ آن‌ها که ما را می‌شناسند یا نمی‌شناسند صرفاً از روی یک عکس دربارۀ همۀ ویژگی‌های ناپیدای شخصیت و زندگی‌مان قضاوت کنند. این حق ماست؛ اما یک لحظه بایستید: برای انتشار عکس بچه‌مان چه؟ آیا همین‌قدر وسواس به خرج می‌دهیم؟ آیا همین‌قدر نسبت به قضاوت دیگران دربارۀ حال و آیندۀ بچه‌هایمان حساس هستیم؟

به گزارش ترجمان، برای بعضی از ما همین‌که آن کودک زیباست، خنده‌دار حرف می‌زند یا توانایی خارق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهد، کافی است. گوشی را از جیب درمی‌آوریم، چند عکس خوب، و سپس دکمۀ انتشار. واقعاً دیگر با چه چیزی بهتر از عکس دست‌اول بچه‌ها می‌شود صفحۀ شخصی را پر کرد؟ هم صمیمی‌اند و هم سرگرم‌کننده. رعایت حریم شخصی‌شان هم لابد ادا و اطوار روشنفکری: «اصلاً بچه چیه که حریم شخصی داشته باشه؟»

کریستی تیت، نویسنده‌ای که دربارۀ تجربیات مادرانه‌اش می‌نویسد، می‌گوید وقتی فرزندم اولین‌بار عکس‌هایش را در اینترنت دید، لپ‌تاپ را به‌سمتم پرت کرد و فریاد زد: «این چه وضعشه؟ تو حق نداشتی عکس‌های من رو توی اینترنت بذاری». واقعاً اگر کسی نه یک عکس، بلکه کل داستان زندگی ما را بی‌اجازه فاش کند، با او چه می‌کنیم؟ والدین امروزی این افشاگری را از سونوگرافی‌های دوران جنینی شروع می‌کنند و تا عکس‌های ناگهانی و مسخرۀ 10، 12سالگی ادامه می‌دهند.

نتیجه این می‌شود که همه می‌فهمند فرزند آن‌ها چقدر «بچه‌ننه»، «دماغو» یا «لجباز» است و چه وقت‌هایی جایش را خیس می‌کند. کودکان هم بعضاً مجبورند آن هویتِ دیجیتال و اجباری را تا آخر عمر تحمل کنند. علاوه بر این سوءاستفاده از اطلاعات شخصی آن‌ها هم می‌تواند در آینده آسیب سنگینی به آن‌ها وارد کند. بارها و بارها دیده‌ایم والدین حتی عکس شناسنامۀ فرزندان‌شان را منتشر می‌کنند. قطعاً اگر یک غریبه بگوید دیشب کجا بودید و چه می‌کردید، وحشت می‌کنید و با پلیس تماس می‌گیرید اما با بلایی که ما سر کودکان می‌آوریم، آن‌ها دیگر حتی حق ندارند از افشای زندگی شخصی‌شان بترسند.

همۀ این‌ها گاهی باعث می‌شود برخی کودکان دچار ترسی دائمی شوند که مبادا کسی از آن‌ها بی‌اجازه عکس بگیرد؛ البته همۀ بچه‌ها اینقدر بدقلق نیستند و از حریم شخصی هم سر نمی‌آورند؛ خصوصاً وقتی که والدین مراقب باشند عکس بدی از آن‌ها نگیرند. آن‌وقت کودکان هم همدست مادر و پدرها می‌شوند. تعداد لایک‌ها و منشن‌ها آنقدر وسوسه‌انگیز می‌شود که جایی برای دوراندیشی مادر و پدرها نمی‌گذارد، چه رسد به بچه‌ها؛ بنابراین، برخی بچه‌ها با دیدن خودشان در صفحه‌های اینترنت، احساس می‌کنند به رسمیت شناخته شده‌اند و از این بابت ذوق می‌کنند: «وای مثل آدم‌بزرگ‌ها شدم!» اما این تازه آغاز ماجراست. داستان آنجا جذاب می‌شود که پای درآمدزایی به میان می‌آید.

در بریتانیا، بین سال‌های ۱۸۲۱ تا ۱۸۵۰، حدود ۶۰ درصد از کودکان 10‌ساله به‌طور مستمر در کارخانه‌ها کار می‌کردند. گاهی ساعت‌های کاری‌شان به 16 ساعت در روز می‌رسید. انقلاب صنعتی، در 150 سال پیش، با نیروی دست‌های ظریف و ناتوان کودکان پیش رفت. شاید انقلاب دیجیتال ما هم با عکس چهره‌های بی‌گناه کودکان به سرانجام برسد. برای فریب مخاطب و اصطلاحاً ویروسی‌شدن محتوا، به مقدار معتنابهی صمیمیت نیاز است. در تبلیغ‌های اینستاگرامی یا تلویزیونی، بیش از هر چیز دیگر، شیرین‌کاری‌های کودکان توجه‌ها را جلب می‌کند. پس تعجب‌آور نیست که کودکان به سوختِ ماشین‌های تبلیغاتی تبدیل شوند. حال چه پول این تبلیغات به جیب خودشان یعنی مادر و پدرهایشان برود، چه به جیب شرکت‌ها.

*صبح نو

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا ماهواره نور زلزله تهران اخبار بورس شبکه های اجتماعی کودکان کودکان هم بچه ها عکس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۹۵۶۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محیط شهری باید برای کودکان شور و نشاط داشته باشد

سخنگوی شورای اسلامی اراک گفت: فضاهای شهری امروز به طور کامل پاسخگوی نیازهای کودکان نیست، محیط شهری باید برای کودکان شور و نشاط داشته باشد.

عباس خسروانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در مرکزی اظهار کرد: یکی از شاخصه‌های شهر دوستدار کودک توجه مدیریت شهری به تمایلات ورزشی و نیازهای حرکتی گروه‌های سنی کودکان و نوجوانان است که در شهرهای بزرگ و به‌دلیل سبک زندگی کم تحرکی که حاکم شده بسیار ضروری است و مورد تاکید شورای شهر قرار دارد.

وی افزود: یکی از رویکردهای ما در شورای شهر، تحقق برنامه شهر فعال است که ارتباط مستقیمی با کودکان دارد و یکی از مؤلفه‌های آن بازی و ورزش‌هاست که برای کودکان بسیار جذاب است که به افزایش میزان تحرک آنها در شهر کمک خواهد کرد و ما در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها به این مهم توجه خواهیم کرد.

رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر اراک تصریح کرد: فضاهای شهری امروز به‌طور کامل پاسخگوی نیازهای کودکان نیست، محیط شهری باید برای کودکان شور و نشاط داشته باشد.

خسروانی با تاکید بر اینکه ما در شورا و شهرداری همه تلاش خود را برای توسعه زیرساخت‌ها به منظور تحرک هر چه بیشتر کودکان در شهر انجام خواهیم داد، گفت: افزایش فضای‌های ورزشی با رویکرد محله‌ای مانند احداث زمین‌های چمن ورزشی، ورزش‌های پارکی، ایستگاه‌های ورزش صبحگاهی و برگزاری جشنواره بازی_ورزش‌های کودکان در محلات و برای کودکان خاص همچنان در دستور کار شورا قرار دارد.

وی افزود: ایجاد فضای مناسب همراه با امکانات در پارک‌ها برای ورزش‌هایی شامل والیبال و بسکتبال و دوچرخه سواری و اسکیت برد و تسریع در احداث پارک آبی از دیگر پیشنهادات اعضای در نشست پارلمان کودک بود که مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

سخنگوی شورای اسلامی کلان‌شهر اراک تاکید کرد: شهر فعال، با حضور کودکان فعال، یک منبع سرمایه‌گذاری در پیشرفت هرچه بیشتر سرمایه‌های انسانی شهر است.

خسروانی افزود: سیاست ما در شورا این است که برای گسترش میزان تحرک جسمی در سطح شهرها، باید محله محور برنامه‌ریزی و کار کنیم تا شهروندان به خصوص کودکان و نوجوانان برای ورزش کردن، نیاز خاصی به وسیله نقلیه و طی مسافت طولانی و هزینه کرد مالی نداشته باشد و بتواند در محله خودش با امکانات ورزشی که در دسترس دارد فعالیت کند به گونه‌ای که یکی از مهمترین دغدغه کودکان در پارلمان کودک همین در دسترس بودن امکانات ورزشی بود.

وی افزود: امسال هم شورا و شهرداری برای اوقات فراغت برنامه‌های بسیار خوبی تدوین کرده که از طریق رسانه‌ها اطلاع رسانی شده و کودکان و نوجوانان اراکی می‌توانند از برنامه‌های فرهنگی ورزشی که تدارک دیده شده بهره مند شوند.

سخنگوی شورای اسلامی کلان‌شهر اراک اظهار کرد: اعضای پارلمان کودک در نشست با مدیر کل ورزش و جوانان استان، دغدغه‌های ورزشی خود را مطرح کردند و ایده‌های بسیار ارزشمندی ارائه شد.

کد خبر 748116