به نقل از «خبرگزاری برنا»

تئاتر آنلاین در شرایط کرونا بهترین ایده است

تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۸۸۱۷۶

محمدرضا مالکی معتقد است که اجرای تئاتر به‌صورت مجازی برای کوتاه مدت ایده‌ی بسیار خوبی است چون باعث می‌شود این هنر از اذهان فراموش نشود.

یکی از نمایش‌هایی که در نخستین دوره جشنواره هنر زنده است حضور دارد، نمایش «زندگی در لانگ شات یا مرگ در کلوز آپ» به کارگردانی محمدرضا  مالکی است. متن این اثر که در شرایط دشوار کرونا در سال جاری تولید شده است را محمدرضا مالکی به‌همراه جواد خورشا نوشته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تک بازیگر این اثر که در بخش مونولوگ جشنواره حضور  دارد، خود محمدرضا مالکی است.

مالکی؛ ‌بازیگر نمایش «زندگی در لانگ شات یا مرگ در کلوز آپ» که در رقابت نهایی نخستین دوره‌ی جشنواره‌ی هنر زنده است حضور دارد، درباره‌ی مزایا و معایب برگزاری جشنواره‌های آنلاین تئاتر به خبرنگار برنا گفت: تئاتر واقعا هنر زنده است. هر شب که من به‌عنوان بازیگر روی صحنه می‌روم، با شب قبل فرق می‌کنم. انرژی تماشاگر تاثیر مستقیم روی بازی بازیگر می‌گذارد. برخی شب‌ها که مخاطبان انرژی خوب و بالایی دارند، از خود بی‌خود می‌شوم و بازی من هم بهتر می‌شود اما شبی که تماشاگران کم‌انرژی به سالن می‌آیند، بازی من را هم تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. 

وی در ادامه افزود: همین کشمکش‌هاست که تئاتر را می‌سازد و اصولا جذابیت تئاتر به این است که هر لحظه و هر شب با آدم‌های متفاوتی روبه‌رو هستیم. اگر حضور تماشاگر مهم نبود، می‌توانستیم به‌سراغ تله‌تئاتر یا سینما برویم. اجرای تئاتر مثل بارش برف است. برف می‌بارد و وقتی روی زمین نشست، آب می‌شود و قصه‌اش خاتمه می‌یابد. تئاتر همان لحظه‌ی باریدن برف است و تکرارشدنی نیست. اجرای تئاتر به‌صورت مجازی برای کوتاه مدت ایده‌ی بسیار خوبی است چون باعث می‌شود این هنر از اذهان فراموش نشود اما نمی‌شود برای طولانی‌مدت به آن تکیه کرد.

این کارگردان تئاتر درباره‌ دشواری‌های اجرای مونولوگ یاداور شد: نکته‌ای که مونولوگ را از سایر شکل‌های اجرای تئاتر متمایز می‌کند این است که در تمام بخش‌ها، از ایده‌پردازی و متن گرفته تا طراحی‌های صحنه، میزانسن و بازی باید به‌شدت فکرشده پیش رفت. در بخش بازی هم کار بازیگر به‌شدت دشوار است. بازیگر باید بتواند انرژگی‌اش را تقسیم کند. بازیگر باید به‌تنهایی روی صحنه قرار گیرد و هفتاد دقیقه مدائم حرف بزند. در این مدت نباید حتی لحظه‌ای توجه مخاطب به جای دیگری معطوف شود و از اجرا فاصله بگیرد. کار به‌شدت دشواری است چون مخاطبان با سلایق متفاوت به سالن تئاتر می‌آیند. این ریسک‌ها را هم باید به جان خرید.

مالکی درباره‌ی مضمون نمایش «زندگی در لانگ‌شات یا مرگ در کلوزآپ» گفت: جمله‌ی کیلدی نمایش از دید من این است: «اون شب اختتامیه کاندیداها رو اعلام کردن و من به خودم گفتم هر کی جز من سیمرغ رو ببره خونه‌اش ایشالا بزنه به دوا درمونش!» از همین جمله می‌توان به ویژگی‌های شخصیتی کاراکتر پی برد. طبیعتا برای این آدم نسبت به سایر افرادی که در یک پروژه‌ی سینمایی بازی می‌کنند، اهمیت کمتری قائل هستند. درواقع این نمایش داستان یک هنرور است. شبی از شب‌ها این هنرور تصمیم می‌گیرد با استفاده از موبایلش از خودش یک دقیقه فیلم بگیرد و در تست بازیگری یکی از دفاتر فیلمسازی شرکت کند. اما این ماجرای ضبط فیلم، تبدیل می‌شود به بهانه‌ای برای اینکه هنرور یک ساعت حرف بزند. کسی که قرار است فیلم برایش ارسال شود، دوست دوران کودکی هنرور است که 25 سال پیش هم‌محله‌ای بودند. راه این دو دوست از هم جدا شده است؛ یکی کارگردان شده است و برای انتخاب بازیگر فراخوان منتشر کرده و دیگری همچنان هنروری است که در یک خیاط‌خانه کار می‌کند.

کارگردان «زندگی در لانگ‌شات یا مرگ در کلوزآپ» ضمن اعلام این نکته که در جریان نمایش ارجاع‌هایی به برخی از فیلم‌های نوستالژیک وجود دراد، گفت: شخصیت اصلی نمایش عاشق سینماست و به همین خاطر انقدر با فیلم‌های نوستالژیکی همچون «آژانس شیشه‌ای»، «مادر» و ... زندگی کرده است که جزئی از زیست شخصی خودش شده‌اند. مثلا هر زمان درباره‌ی مادرش صحبت می‌کند، مخاطب می‌داند که منظورش رقیه چهره‌آزاد است یا پدرش علی نصیریان در فیلم «بوی پیراهن یوسف» است. درواقع ما در نمایش به‌نوعی به این فیلم‌ها ارجاع داده‌ایم. هم فیلم‌ها بازسازی می‌شوند اما این بازسازی بی‌دلیل اتفاق نمی‌افتد چون با زندگی شخصی هنرور قصه‌ی ما تلفیق شده‌اند.

این بازیگر و کارگردان تئاتر ضمن اعلام این نکته که اجراهای عمومی «زندگی در لانگ‌شات یا مرگ در کلوزآپ» در تالار مولوی با استقبال بسیار خوب مخاطبان به اتمام رسیده است، گفت: من پرونده‌ی این نمایش را نبسته‌ام چون حس می‌کنم این کار باید بیشتر دیده شود. دوست دارم عوامل سینما این نمایش را ببینند. شاید اندک تاثیری روی این دوستان بگذارد و نگاهشان نسبت به هنروران کمی عوض شود و دنیای این عناصر سینما را بهتر بشناسند. هنروران بسیار زیادی را می‌شناسم که تحصیلات عالیه در زمینه‌های غیر هنری دارند و در زمینه‌های تخصصی خود کار می‌کنند اما عاشق سینما هم هستند و دوست دارتند نقشی هرچند کوتاه داشته باشند. 

وی در ادامه افزود: برخی هم تحصیلات آنچنانی ندارند که مشاغلی از دید جامعه سطح‌بالا داشته باشند و مثلا متصدی پمپ بنزین هستند. این دوستان هم عاشق سینما هستند. شاید عوامل سینمایی با دیدن این نمایش احترام بیشتری برای دوستان عزیز قائل شوند چون هنروران قطعه‌ای از پازل بزرگ سینمای ما هستند و اگر این دوستان نباشند، نقش اصلی اصلا دیده نخواهد شد.

محمدرضا مالکی در خاتمه اعلام کرد: امیدوارم به‌زودی مصائب حل شوند و به زندگی عادی و صحنه‌ی تئاتر برگردیم. امیدوارم روزی برسد که زنگ بزنند و از گروه‌های تئاتر بلیط بخواهند و گروه‌ها به‌قدری با استقبال مخاطب مواجه شده باشند که شرمنده‌ی دوستانشان بشوند و نتوانند بلیط به آن‌ها بدهند!

نخستین دوره‌ی جشنواره هنر زنده است در بخش‌های سینما، تئاتر، موسیقی و هنرهای دیجیتال، از دهم تا بیست و یکم اسفندماه 1399 به‌صورت برخط (آنلاین) و حضور محدود در پردیس تئاتر باغ کتاب در حال برگزاری است و دبیر این رویداد بهروز غریب‌پور است و داوران بخش تئاتر عبارتند از فاطمه معتمد آریا، مرضیه برومند، علی اصغر دشتی و آتیلا پسیانی. 

آیین اختتامیه «جشنواره هنر زنده است» روز بیست و یکم اسفندماه برگزار می‌شود و برگزیدگان هر بخش در همان روز اعلام می‌شوند.

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر آنلاین جشنواره هنر زنده است هنر زنده اجرای تئاتر فیلم ها ی تئاتر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۸۸۱۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بزرگداشت اکبر زنجان پور و دو جای خالی

حمید سمندریان که با شوق فراوان نظاره‌گر کار دانشجویان خود بود، استعداد و توانمندی این دانشجو را کشف کرد و اول بار در نمایش «نگاهی از پل» با او همکاری کرد. اکبر زنجان‌پور در این نمایش به عنوان استعدادی درخشان ظاهر شد و این اولین گام‌های او در جاده موفقیت بود.

به گزارش ایسنا، این خاطره به دهه ۵۰ بازمی‌گردد و حالا دانشجوی سابق قرار است همزمان با زادروز استاد خود و در مراسمی که کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار می‌کند، تقدیر شود.

دانشجوی سابق اما سال‌هاست که خانه‌نشین است و شرایط را برای به صحنه بردن اثری تازه، مناسب نمی‌داند.

هرچند نسل جدید تماشاگران تئاتر نتوانسته‌اند هنرنمایی زنجان‎پور را روی صحنه ببینند، اما قدیمی‌های تئاتر نمی‌توانند حضور تاثیرگذار و استعداد شگرف او را در نمایش‌های «نگاهی از پل» و «ملاقات بانوی سالخورده» فراموش کنند

شاید اولین بازی حرفه‌ای او در تئاتر در نمایش «نگاهی از پل» بود که در کنار سوسن‌فرخ نیا به عنوان یکی دیگری از دانشجویان مستعد دانشکده هنرهای زیبا درخشید و بار دوم بود که خود را به عنوان استعدادی غیرقابل انکار اثبات کرد؛ در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» نوشته فردریش دورنمات و کار حمید سمندریان. او در آن نمایش نقش آالفرد ایل را بازی کرد که یکی از کارکترهای مهم نمایشی است و تفاوت سنی زیادی با آن داشت.

به انگیزه این تجلیل و به یاد حمید سمندریان، بخشی از صحبت‌های او را درباره زنجان‌پور مرور می‌کنیم:

«زنجان‌پور بسیار قابل قبول و باورپذیر بازی کرد. هرچند که آالفرد ایل از سن او دور بود ولی او نقش را به خوبی درک کرد. من استعداد زنجان ‌پور را در کلاس‌های دانشگاه شناختم. زمانی که شاگرد من بود، او را در اجراهای دانشگاهی دیده بودم و هیجان‌ها و انرژی‌های او را می‌شناختم. همان طور که در «نگاهی از پل» قدرت و انرژی خود را به نمایش گذاشت، در «ملاقات بانوی سالخورده» نیز به درونیات و عمق آلفرد ایل پی برد. دو نقش متفاوت و با بازی فراموش‌نشدنی زنجان‌پور. من برای رسیدن او به آلفرد ایل هیچ گونه درگیری نداشتم. زنجان‌پور به شدت خودش را متمرکز کرده بود تا به نقش برسد و آن طوری که من می‌خواهم بازی کند. او هم در بیرون و هم در درون به نقش رسید و خودش را هماهنگ کرد و به روح لحظه به لحظه نقش مسلط شد.

اما بخت با تماشاگران دهه هشتاد هم همراه بود تا یک بازی به یادماندنی دیگر از زنجان‌پور ببینند؛ در نمایش «شب هزار و یکم» به نویسندگی و کارگردانی بهرام بیضایی. نمایشی که در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و در سه اپیزود گوناگون، نگاهی تازه به هزار و یک شب داشت. زنجان‌پور با همراهی مژده شمسایی و ستاره اسکندری در اپیزود دوم این نمایش بازی کرد تا برای تماشاگران نسل‌های بعدی تئاتر نیز خاطره زیبای دیگری از بازی‌های خود بسازد.

حالا این بزرگداشت همزمان با زادروز استاد او در خانه هنرمندان ایران، روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه برپا می‌شود. حمید سمندریان، استاد او سال‌هاست که از دنیا رفته و بهرام بیضایی نیز به دلیل دوری از وطن، نخواهد توانست در این برنامه شرکت کند و این بزرگداشت با دو جای خالی همراه می‌شود.

بزرگداشت زنجان‌پور به کوشش کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران، ساعت ۱۷ روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.

انتهای پیام