تاثیر مثبت تاسیس سد خاکی مارد در کیفیت آب بهمنشیر/ تامین آب با کیفیت در شهرستان آبادان

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از آبادان،سید زین العابدین موسوی فرماندار ویژه آبادان در حاشیه بازدید از سد خاکی مارد با تاکید بر اینکه تامین آب با کیفیت شهرستان مهمترین اولویتمان است، گفت :احداث سد خاکی مارد، تاثیر بسیار مثبت و کم نظیری در رودخانه بهمن شیر و محیط زیست آبادان دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او تصریح کرد:  اگر سد مارد انجام نمی شد وضعیت بسیار نامطلوبی ایجاد میشد، قدردان همه دست اندر کاران این طرح هستیم.

موسوی افزود: با اطمینان می گویم سد خاکی مارد اتفاق بی نظیری است که در  سال ۱۴۰۰ در آبادان به وقوع پیوست و آثار مثبتش را همشهریان در کوتاه مدت احساس خواهند کرد.

او گفت: خوشبختانه تا این لحظه در حدود ۳۰۰۰میکروموس از EC آب بهمن شیر به یُمن ایجاد این سد کاهش یافته است و این رقم بزرگی است.

موسوی تصریح کرد:یکی از عمده ترین عوامل بی کیفیتی آب بهمن شیر، ارتباط آب اروند با بهمن شیر از طریق رودخانه کارون است که سالها لاینحل مانده بود، ما توانستیم آب باکیفیت غدیر را به آبادان برسانیم، اما در ترمیم و جبران کمیت آن نیازمند میکس کردن آب غدیر با آب بهمن شیر بودیم.

او گفت:تنها چاره با کیفیت کردن آب بهمن شیر، جلوگیری از ورود آب شور به رودخانه بود و باید ارتباط اروند با کارون بالادست قطع و یا کنترل میشد. چون قاعدتا پایین بودنEC بهمن شیر می تواند کیفیت آب شرب و کشاورزی ما را تضمین کند.

موسوی افزود :غیر از آب شرب، ما مشکل آب فاقد کیفیت بهمن شیر را خصوصا در تابستان داشتیم، چون دام های ما مستقیما از این آب سیراب می شوند و مزارع و نخیلات ما تشنه آب شیرین هستند که با اقداماتی که صورت گرفته امیدواریم کیفیت آب مورد نیاز دام ها و مزارع تضمین شود،سد مارد در سایر فصول سال هم تاثیر مثبتی بر محیط زیست آبادان دارد. با احداث این سد خاکی آب شور برگشتی از دریا و اروندرود به بالادست و ایستگاه پمپاژ مارد مسدود و کنترل شد و شوری آب دریا به بهمنشیر هرگز نخواهد رسید.

فرماندار ویژه آبادان تصریح کرد:  پروژه ساخت این دایک خاکی با عرض ۱۱ متر و ارتفاع از کف ۱۹ متر وطول از ساحل تا ساحل مقابل ۱۹۰ متر با جنس متریال خاک محل + لاشه سنگ از ۲۵ اردیبهشت ماه شروع و در سوم تیرماه بحمدالله با همت مسئولین به پایان رسید.

موسوی گفت: مقرر است در آینده برای بهره برداری بهتر و عبور آب زیست محیطی ۵ دهنه لوله سایز ۷۰۰ به صورت یکطرفه کارگذاری شود.

او افزود:در روز اول اتمام سد شاهد بودیم حدود ۱۰۰۰ میکروموس EC بهمن شیر پایین تر آمد و در روزهای بعد تا بالای ۳۰۰۰ میکروموس شاهد تقلیل EC آب بودیم و امیدوار هستیم از این حد هم پایینتر رود.

او اظهار کرد :امروز که در نزدیکترین  تصفیه خانه شهری نزدیک به آبادان  ۷۸۲۲EC بود در تصفيه خانه آبادان این عدد به ۴۵۸۳ تقلیل یافت. این در حالیست که در سال گذشته EC تصفیه خانه آبادان لااقل همه روزه ۱۰۰ میکروموس بالاتر از  آن ایستگاه بود در حالیکه هم اکنون حدود ۳۲۰۰ میکروموس پایینتر از آن ایستگاه است.

موسوی خاطرنشان کرد: با تاکید استاندارخوزستان پیگیر رها سازی آب از بالادست هستیم تا آب بهمن شیر را به آب شیرین باکیفیت تبدیل کنیم.

انتهای پیام/ د

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: سد خاکی مارد آب شرب سد خاکی مارد آب بهمن شیر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۴۰۷۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای یک مناسبت جدید و مهم در تقویم عربستان

سلطان العمر پژوهشگر مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه هاروارد در نشریه «نیو لاینز» نوشت: ۲۲ فوریه مصادف بود با پنجمین سالگرد یک مناسبت جدید در عربستان سعودی تحت عنوان روز تاسیس که طی سال‌های اخیر در تقویم این کشور گنجانده شده است. این مناسبت که بر اساس حکم پادشاه عربستان در سال ۲۰۱۹ ایجاد شد، گرامیداشت «آغاز سلطنت امام محمد بن سعود و تاسیس اولین دولت سعودی» در سال ۱۷۲۷ است.

به گزارش انتخاب، بر خلاف روز ملی عربستان، که در آن ایده سیاسی اتحاد و تشکیل دولت معاصر عربستان در سال ۱۹۳۲ جشن گرفته می‌شود، روز تاسیس ۲ کارکرد اصلی دارد: گرامیداشت یک افسانه سیاسی و پاک کردن یک افسانه دیگر. این روز بزرگداشت این روایت تاریخی است که دولت معاصر سعودی سومین دولت در طی ۳ قرن متوالی در شبه جزیره عربستان است. این مناسبت همچنین این روایت سیاسی را که اولین دولت سعودی پس از انعقاد پیمانی بین محمدبن عبدالوهاب، موسس جنبش وهابی و محمد بن سعود در ۱۷۴۴ تشکیل شد رد می‌کند. با انتخاب سال ۱۷۲۷ به عنوان سال آغازین اولین دولت سعودی به جای سال ۱۷۴۴، روز تاسیس به دنبال جایگزین ساختن وهابیت در روایت سیاسی سعودی است.

برای بسیاری از متخصصان و تحلیلگران عربستان، زدودن روایت وهابی یک اقدام عمیق و رادیکال تلقی می‌شود. نگاه پذیرفته شده قبلی این بود که از ۱۷۴۴، دولت سعودی همواره به عنوان تنها محافظ و گسترش دهنده وهابیت برای خود مشروعیت قائل بوده و اینکه اقتدار سیاسی در عربستان سعودی بین خانواده سلطنتی آل سعودی و نخبگان مذهبی وهابی تقسیم شده است. بر اساس این نگاه، با کنار گذاشتن وهابیت، دولت سعودی یک منبع اصلی مشروعیت را از دست می‌دهد و به شرکت تاریخی خود با نظام مذهبی پایان می‌دهد.

اما نگاهی دقیق‌تر به نحوه تاسیس دولت معاصر سعودی نشان می‌دهد که این داستان که دولت سعودی با اتکا به وهابیت به خود مشروعیت بخشیده، گزاره‌ای نادرست است. پادشاهی سعودی نه از طریق وهابیت بلکه با تکیه بر یک سنت هنجاری ترکیبی که شامل دو عنصر عربیت و سلفی گری بود مشروعیت یافته است.

اولین گام در فهم نحوه مشروعیت یافتن دولت معاصر سعودی در طی دوره تشکیل این است که به این نکته واقف باشیم که نخبگان حاکم آن دولت در آن دوران مردانی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی بوده اند. این نسل به گفته ویلیام کلیولند، بین سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۸۹۰ متولد شده بود و اعضای آن در دوران اواخر امپراطوری عثمانی آموزش دیده و صاحب مشاغل گوناگون شده و برای آینده برنامه ریزی کرده بودند.

با پایان جنگ جهانی اول، امپراطوری عثمانی از هم پاشید و بسیاری از اعضای این نسل نقشی محوری در تاسیس خاورمیانه پساعثمانی ایفا کردند. در مورد عربستان، این نسل نه تنها شامل بسیاری از مشاوران، بروکرات‌ها و روشنفکران مصری، سوری و سایر ملل عرب بود که در تاسیس دولت سعودی ایفای نقش کردند، بلکه خود موسس رژیم یعنی عبدالعزیز آل سعود نیز از این نسل بود. عبدالعزیز در اولین مصاحبه خود با روزنامه الدستور چاپ بصره در سال ۱۹۱۳، خود را یک "عرب عثمانی" توصیف می‌کند که خود را متعهد به انجام هر کاری برای «صیانت از وطن عثمانی در شبه جزیره عربستان» می‌داند. وی این مصاحبه را برای توجیه بیرون راندن پادگان‌های عثمانی از دو واحه استراتژیک در شرق عربستان یعنی الاحصی و القطیف و متقاعد کردن نخبگان حاکم عثمانی در بغداد و استانبول به اینکه اقدامات وی نباید به عنوان اقداماتی جدایی طلبانه قلمداد شود، انجام داد.

این تلقی از عبدالعزیز به عنوان عضوی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی به نحو قابل توجهی با نگاه‌های آلترناتیو دیگر که در سال‌های اخیر مورد استناد قرار گرفته و وی را رهبری وهابی یا یک عنصر امپراطوری بریتانیا توصیف می‌کند متفاوت است. آلترناتیو اول (رهبر وهابی) وی را از نسل و زمان خود جدا می‌سازد و عبدالعزیز را به یک گذشته افسانه‌ای وهابی پیوند می‌زند که اغلب بدون در نظر گرفتن بستر زمانی خود مورد تفسیر و استناد قرار گرفته است. آلترناتیو دوم (عامل بریتانیا) عاملیت شخص عبدالعزیز را رد می‌کند و سه دهه پویایی سیاسی و رویداد‌های تاریخی در شبه جزیره عربستان را که با ایجاد حکومت معاصر سعودی به اوج خود رسید، به یک طرح انگلیسی صرف تقلیل می‌دهد.

در اوایل قرن بیستم میلادی، واژه "سلفی گری" همچون امروز معادل واژه وهابی گری نبود. در آن دوران، این کلمه به یک جنبش اصلاحگری اسلامی اشاره داشت که به گفته هنری لائوزیر، «به دنبال آشتی دادن اسلام با ایده آل‌های اجتماعی، سیاسی و روشنفکری عصر روشنگری بود.» این جنبش در اواخر قرن نوزدهم ظهور و بروز یافت و روشنفکران اصلی آن افرادی، چون جمال الدین افغانی، محمد عبدو و رشید رضا بودند. این جنبش انتقاداتی را بر آن دسته از رفتار‌ها و اعتقادات مسلمانان که تناسبی با جهان مدرن نداشتند، مطرح می‌کرد.

بعد از جنگ جهانی اول، بسیاری از اعضای جنبش سلفی گری شروع به حمایت از پروژه سعودی کردند، زیرا آن را تنها امید باقی مانده برای یک ایجاد یک دولت مستقل عربی پس از تحمیل نظام قیمومیت بر بسیاری از سرزمین‌های عرب پسا عثمانی می‌دانستند. به عنوان مثال، رشید رضا، اصلاحگرای شناخته شده اسلامی، مجله خود المنار را که در جهان اسلام به شدت صاحب نفوذ بود، به جبهه‌ای برای ترویج و مشروعیت بخشی به دولت جدید سعودی بر اساس اصول سلفی گری تبدیل کرد.

سایر سلفی‌ها نیز تصمیم به مهاجرت برای ساخت دولت جدید سعودی گرفتند. یکی از آن‌ها محمد بهجت البیتر، اصلاح طلب سوری بود که نقش برجسته‌ای در امر آموزش در عربستان سعودی ایفا کرد. آنگونه که دیوید کومینز، مورخ غربی می‌نویسد، سلفی‌ها همچنین نقش مهمی در تفسیر ایدئولوژی وهابی به عنوان بخشی از سلفی گری و جنبش ناسیونالیستی متعهد به پیشرفت در شبه جزیره عربستان ایفا کردند.

آنچه از همه این روایت‌های تاریخی برداشت می‌شود این است که دولت سعودی به عنوان دولتی وهابی که ادامه و دنباله قرارداد خیالی بین خاندان آل سعود و یک خانواده مذهبی باشد، تاسیس نشد. این رژیم به عنوان یک پادشاهی عرب با تاکید جدی بر سلفیت مدرن تاسیس شد. فهم این مسئله از اهمیت روز تاسیس و گسست آن با روایت سیاسی وهابی نمی‌کاهد، اما توجه ما را به دو نکته جلب می‌کند: اول اینکه روایت وهابی از از ساخت قدرت توسط موسس عربستان سعودی معاصر مورد استناد قرار نگرفته است. دوم اینکه استفاده از روایت وهابی به عنوان ابزار مشروعیت بخشی یک پدیده جدید است که با به قدرت رسیدن ملک فیصل رواج یافت. تاسیس دولت سعودی نتیجه مستقیم تلاقی نیرو‌های تاریخی بود که رویکرد سعودی به سیاست و دولت سازی را تغییر داد.