به نقل از «همشهری آنلاین»

خواهر و برادری، یک جنگ همیشگی یا یک رقابت سالم؟

تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۸۰۷۱۰۵

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از بی‌بی‌سی، دکتر ریموند راد از پایه‌گذاران مرکز سلامت ریویامایند در نیویورک می‌گوید: «کودکان نسبت به بزرگسالان توانایی کمتری برای ابراز آنچه آنها را ناراحت کرده دارند. بنابراین زیاد دعوا می‌کنند.» در بسیاری از خانواده‌ها، مشاجره و دعوا بین بچه‌ها باعث می‌شود شخصیت آنها شکل بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دعوا به آنها کمک می‌کند یاد بگیرند با کشمکش‌ها کنار بیایند و تعامل آنها را بهتر می‌کند. برای بعضی‌ها این رقابت‌های کودکی در بزرگسالی کم می‌شود و فقط تبدیل به خاطره‌هایی برای خندیدن در مهمانی‌های خانوادگی می‌شود. ولی برای بقیه همچنان باقی می‌ماند.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۰ بین بزرگسالان در بریتانیا نشان داد نیمی‌ از شرکت‌کنندگان هنوز احساس می‌کنند در رقابت با خواهر و برادرانشان هستند. ۵۱ درصد از این بزرگسالان از یک رقابت ادامه‌دار با خواهر و برادرشان صحبت کردند و گفتند برای همه چیز از مالکیت خانه تا میزبانی مهمانی خانوادگی با هم رقابت دارند.  بعضی از کارشناسان هم تأیید می‌کنند که این رقابت‌ها واقعا ادامه دارد.

دعوا بین خواهر و برادرها در سال‌های کودکی غیرمعمول نیست. ولی بسیاری همچنان بعد از سال‌ها که از خانه پدر و مادر جدا شده‌اند، این کشمکش‌ها را دارند. چرا این رقابت ادامه‌دار می‌شود و آیا می‌توانیم بر آن غلبه کنیم؟

چطور کودک بد غذا را غذاخور کنیم؟ ساده‌ترین ترفند برای این‌که راحت بخوابید

رقابت و کشمکش

شان. دی. وایت‌هد، استاد توسعه انسانی و مطالعات خانواده در دانشگاه ایالت یوتا در آمریکا می‌گوید: «به عنوان انسان ما به مقایسه و سنجش تمایل داریم. خواهر و برادرها هم به طور طبیعی زمینه مقایسه را ایجاد می‌کنند. به عنوان خواهر و برادر با چند سال اختلاف سن در یک خانه زندگی می‌کنید و با هم بزرگ می‌شوید. بنابراین برای پدر و مادرها زمینه خوبی برای مقایسه به وجود می‌آورند.» برای مثال برای خواهر و برادرها بسیار پیش می‌آید که در مورد موفقیت‌های علمی ‌یا ورزشی با هم مقایسه شوند یا به هم طعنه بزنند که کدام یک سوگلی خانه است و هرچقدر فاصله سنی آنها کمتر باشد، شدت این بگومگوها می‌تواند شدیدتر شود.

راد می‌گوید: «این تمایل طبیعی به مقایسه خود با دیگران می‌تواند محرک اصلی رقابت در میان بچه‌ها باشد.»

وایت نیز هد می‌گوید بعضی از خواهر و برادرها سعی می‌کنند برای این که رقابت را کمتر کنند، خودشان را از هم متمایز کنند. به خصوص اگر از نظر سنی به هم نزدیک باشند. این کار در تئوری دعوا را کمتر می‌کند، اما در تحقیقات مسئله پیچیده‌تر است.

راد می‌گوید: «شدت گرفتن این دعواها و رقابت‌ها در دوران نوجوانی رایج است. والدین، مدرسه یا محیط‌های ورزشی این انتظار را به وجود می‌آورند که همه چیز شکل رقابت دارد. ولی حتی وقتی خواهر و برادرها بعدها هویت مستقل پیدا می‌کنند، تفاوت‌ بین آنها باعث می‌شود که این کشمکش‌ها ادامه پیدا کند. به خصوص در مورد خواهر و برادرهایی که در یک خانواده بزرگ شده‌اند، اما تفاوت‌های زیادی دارند. حتی اگر مسیر این افراد از هم جدا شود، باعث نمی‌شود در باره موضوعات مختلف با هم بگومگو نداشته باشند.»

نابرابری

یکی دیگر از محرک‌های اصلی دعوا بین خواهر و برادرها نابرابری است. عاملی که وایت‌هد می‌گوید برای بچه‌ها بسیار مهم است: «والدین ممکن است خیلی زودتر از فرزند بزرگ‌تر امتیازاتی به بچه‌های کوچک‌تر بدهند. به عنوان مادر یا پدر وقتی به فرزند ۱۲ ساله‌تان می‌گویید اجازه داری تا ساعت ۱۰ شب بیدار باشی، ممکن است فرزند ۱۰ ساله‌تان هم بخواهد این کار را بکند و وقتی زودتر از فرزند بزرگتر به فرزند کوچک‌تر اجازه این کار را می‌دهید، او احساس نابرابری می‌کند.»

راد می‌گوید مشخص شده که این رفتار می‌تواند حتی در بزرگسالی به کشمکش بین خواهر و برادرها تبدیل شود: «وقتی به خواهر و برادرهایی که درگیری دارند نگاه می‌کنید، به نظر می‌رسد این فکر ضمنی وجود دارد که ما از یک مکان، یک خانواده آمده‌ایم، بنابراین عادلانه است که شبیه و یکسان با ما رفتار شود. مسئله زمانی شروع می‌شود که یکی از خواهر و برادرها احساس می‌کند با او منصفانه و برابر رفتار نشده است.»

راد اضافه می‌کند: «در بزرگسالی مسئله نابرابری در میان خواهرها و برادرها به چیزهایی مثل موفقیت حرفه‌ای، ازدواج خوب و... تعمیم پیدا می‌کند. برخلاف دوستانتان که می‌توانید بگویید با آنها خیلی متفاوتیم، یا از مکان‌های متفاوتی می‌آییم، این ایده وجود دارد که خواهر و برادرها از یک پیشینه می‌آیند، بنابراین باید موفقیت و دستاوردهایشان یکسان باشد.»

یک رقابت ملایم

بعضی از رقابت‌ها بین خواهر و برادرها لزوما بد نیستند. بیشتر از یک‌چهارم پاسخ‌دهندگان در نظرسنجی onepoll می‌گویند با خواهر و برادرانشان سر مسائل شغلی رقابت دارند و ۱۵ درصد آنها گفته‌اند این رقابت انگیزه‌ای شده تا در شغلشان پیشرفت کنند. ۲ نفر از هر ۱۰ بزرگسال اعتقاد جدی دارند که رقابت با خواهر و برادرشان آنها را به اهدافشان نزدیک کرده است. بنابراین یک کم رقابت ممکن است طبیعی و سالم باشد.

داده‌ای وجود ندارد که تمام خواهر و برادرها در تمام طول زندگی با هم رقابت دارند. برای بسیاری همچنان که بزرگ می‌شوند، این رقابت کمتر می‌شود. کارشناسان باور دارند هیچ دلیلی وجود ندارد که این رقابت در بعضی از خانواده‌ها از بین برود و در بقیه باقی بماند.

وایت‌هد می‌گوید: «بهترین نشانه برای روابط آینده بین شما و خواهر و برادرهایتان روابط کودکی شماست. ولی احتمال تغییر روابط هم وجود دارد.» او می‌گوید شدت رقابت با ایجاد فاصله می‌تواند کمتر شود. بنابراین خواهر و برادرهایی که در نهایت از نظر جغرافیایی دور از هم زندگی می‌کنند، یا اغلب یکدیگر را نمی‌بینند، ممکن است به طور طبیعی کمتر دچار مشکل شوند.

او اضافه می‌کند تعداد تغییرات بزرگی که یک خانواده تجربه می‌کند می‌تواند بر رقابت‌ها نیز تأثیر بگذارد: «ما بعد از رویدادهای بزرگ شاهد تغییراتی هستیم. کسی ازدواج می‌کند، بچه‌دار می‌شود و یکی از والدینش را از دست می‌دهد، همه این‌ها می‌تواند کمک کند که او جهت جدیدی به روابطش بدهد. وقتی خواهر و برادرها چنین لحظه‌هایی را می‌گذرانند که می‌تواند آنها را دور هم جمع کند، روابط و مشکلاتشان ترمیم می‌شود.» او می‌گوید: «روابط بین خواهر و برادرها منحصر به فرد و چندوجهی است و تفاوت بین خانواده‌ها بسیار زیاد است.»

کارشناسان توصیه می‌کنند والدین می‌تواند به بچه‌ها کمک کنند تا رقابت را کمتر کنند و آنها را در برابر درگیری‌های جدی‌تر بعدی مصون نگه دارند. راد می‌گوید: «والدین باید الگویی برای حل مشکلات و مهارت‌های اجتماعی باشند. شما می‌توانید در خانه جر و بحث داشته باشید اما اگر بتوانید نحوه برخورد با آن درگیری را برای بچه‌ها مدل سازی کنید، بعدا به آنها کمک می‌کند.»

تشویق بچه‌ها به روابط نزدیک‌تر در بزرگسالی، حتی اگر به بحث‌های گاه و بیگاه بینجامد، می‌تواند تفاوت قابل توجهی ایجاد کند. وایت‌هود می‌گوید این روابط در تمام زندگی خواهر و برادرها ادامه پیدا خواهد کرد: «بعدها خواهر و برادرهای ما برای ما مهم‌تر خواهند شد. وقتی پدر و مادرهایمان را از دست بدهیم، ارتباط با خواهر و برادر تنها ارتباط ما با خانواده خواهند بود. در نهایت خواهر و برادر هستند که برای هم می‌مانند.»

کد خبر 640136 برچسب‌ها تربیت کودکان ترجمه روانشناسی مهارت‌ها خانواده مهارت‌های زندگی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تربیت کودکان ترجمه روانشناسی مهارت ها خانواده مهارت های زندگی راد می گوید رقابت ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۰۷۱۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چیز‌هایی که فکر نمی‌کنید به کبدتان آسیب می‌زنند

آفتاب‌‌نیوز :

کبد اندامی بزرگ و مهم است که اگر مراقبش نباشید مستعد آسیب است. کبد بعد از پوست، بزرگ‌ترین اندام بدن است که در بالاتنه‌تان و در سمت راست قفسه سینه‌تان قرار دارد. کبد علاوه بر اینکه مسئول جداکردن مواد مغذی از غذا‌هایی است که از سیستم گوارشتان عبور می‌کنند است، صفرا نیز ترشح می‌کند که به بدن در هضم غذا و دفع سموم کمک می‌کند.

بیماری کبد شامل تعدادی از عوارضی می‌شود که به کبد آسیب می‌زنند. به‌مرورزمان، این آسیب می‌تواند کبد را زخم کند که به آن سیروز می‌گویند. وقتی بافت اسکار جایگزین بافت سالم می‌شود، جلوی عملکرد نرمال کبد را می‌گیرد و این در نهایت می‌تواند موجب نارسایی کبد یا سرطان کبد شود.

ازاین‌رو مهم است که مراقب سلامت کبد خود باشید تا آسیب نبیند و این مراقبت شامل آگاه بودن از راه‌های گوناگونی می‌شود که ممکن است تصادفاً به این اندام حساس آسیب بزنند.

در معرض سموم قرارگرفتن

یکی از نقش‌های اصلی کبد در بدن، دفع سموم است. کبد از طریق چیز‌هایی به نام کانال‌های سینوزوئید کبد، سموم را دفع می‌کند. این کانال‌ها از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های کوپفر برای فیلترکردن سموم از طریق کبد استفاده می‌کنند. سلول‌های کوپفر این سموم را احاطه و آن‌ها را تجزیه کرده و سپس آن‌ها را از بدن خارج می‌کنند. اگر این سموم از بدن خارج نشوند می‌توانند در داخل سلول‌های چربی ذخیره شوند که البته برای کبد مضر است.

کبد معمولاً می‌تواند سموم را به‌خوبی پردازش کند، اما سم خیلی زیاد باعث آسیب کبد می‌شود؛ بنابراین شما باید مقدار سمومی را که وارد بدنتان می‌کنید محدود نمایید تا مطمئن شوید فشار زیاد به کبدتان وارد نمی‌کنید. شستن میوه‌ها و سبزی‌ها پیش از خوردن می‌تواند کمک کند تا سم کمتری وارد بدنتان شود. یک سری از محصولات شوینده خانگی هم می‌توانند خطرناک باشند و لازم است پیش از مصرف، برچسب روی آن‌ها را به‌دقت بخوانید تا از آن‌ها درست استفاده کنید.

مکمل‌های مضر

نظارت بر صنایع تولیدکنندهٔ مکمل‌های غذایی آن‌طور که فکر می‌کنید دقیق نیست. به همین دلیل شما باید در انتخاب مکمل‌ها دقیق باشید؛ اما به‌هرحال هیچ تضمینی وجود ندارد که بی‌ضرر باشند و به کبدتان آسیب نزنند. مکمل‌های غذایی که برچسب «طبیعی» دارند هم می‌توانند مضر باشند. بعضی از مکمل‌های گیاهی نیز به کبد آسیب می‌زنند، مانند عصاره چای سبز.

مصرف مواد مخدر

مصرف مواد مخدر به چند دلیل می‌تواند مضر باشد که یکی از آن‌ها این است که این مواد می‌توانند حاوی عناصری باشند که انتظارش را ندارید و این مواد به سلامتی‌تان آسیب می‌زنند از جمله آسیب به کبد. مثلا هروئین می‌تواند آسیب جدی به کبد وارد کند؛ چون کبد مجبور است این داروی سمی را از بدن پاک‌سازی کند.

کبد کارش را خوب انجام می‌دهد؛ اما استفاده از موادی مانند هروئین باعث می‌شوند کبد بی‌نهایت تحت‌فشار قرار بگیرد و این اتفاق به‌مرورزمان به کبد آسیب زده و آن را ضعیف می‌کند و کبد به‌سختی خواهد توانست دیگر سموم را کنترل کند. یک نمونهٔ دیگر نیز کوکائین است که بر آنزیم‌های کبد اثر می‌گذارد و باعث التهاب در کبد یا رابدومیولیز می‌شود که عارضه‌ای است که در آن، عضلات به‌سرعت تحلیل رفته و محتویات خود را به داخل جریان خون می‌ریزند. متامفتامین یا شیشه نیز با بالابردن دمای بدن و افزایش فشارخون باعث آسیب کبد می‌شود.

نادیده‌گرفتن علائم هشداردهنده کبد

اگر تردید دارید که کبدتان مشکلی دارد بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید. مسئله اینجاست که مشکلات کبد ممکن است به‌سختی شناسایی شوند. خیلی از افراد علائم خاصی ندارند تا زمانی که مشکل کبدشان جدی شود. اما تشخیص به‌موقع مشکل کبد بهترین راه برای پیشگیری از آسیب جدی آن است.

یکی از شگفتی‌های کبد این است که می‌تواند خودش را ترمیم کند، حتی اگر از آسیب قبلی، بافت اسکار در کبدتان داشته باشید. به همین دلیل تشخیص به‌موقع مشکلات کبد می‌تواند نجاتتان بدهد. متأسفانه خیلی از افراد متوجه نمی‌شوند که کبدشان مشکلی دارد تا زمانی که این مشکل جدی و خطرناک می‌شود. در واقع بسیاری از عوارض کبدی هیچ علامت بارزی ندارند.

اگر زودتر جلوی مشکل کبد گرفته نشود و کبد آسیب زیادی ببیند، خطر نارسایی کبد یا سرطان کبد را به دنبال دارد که هر دو بی‌نهایت جدی‌اند. پزشک می‌تواند با آزمایش خون، تست‌های تصویری و یا در برخی موارد با بیوپسی کبد، تشخیص دهد که کبد آسیب دیده یا نه.

مصرف الکل

الکل می‌تواند آسیب زیادی به کبد وارد کند. مصرف زیاد الکل به‌مرورزمان موجب سیروز کبد خواهد شد. در میان تمام ارگان‌های بدن، کبد بیشترین آسیب را از الکل می‌بیند؛ چون الکل اساساً در کبد متابولیز می‌شود. مصرف الکل می‌تواند سبب عوارض کبدی مانند کبد چرب، سیروز و هپاتیت شود.

مصرف چربی‌های ناسالم

انواع چربی‌ها در غذا‌هایی که می‌خورید وجود دارد و برخی از آن‌ها سالم‌تر از بقیه‌اند. بیماری کبد چرب غیرالکلی زمانی رخ می‌دهد که چربی زیاد در کبد انباشته می‌شود. کبد به طور نرمال دارای مقداری چربی است؛ اما اگر بیشتر از ۵ تا ۱۰ درصد کبد از چربی باشد، مشکل‌ساز خواهد شد.

مطالعات نشان می‌دهند مصرف کالری زیاد منجر به بیماری کبد چرب می‌شود؛ اما غذایی که می‌خورید هم مهم است. چربی اشباع یکی از عوامل ایجاد بیماری کبد چرب است و خوردن مقدار کمتری از این نوع چربی که معمولاً در منابع حیوانی مانند کره و لبنیات و گوشت چرب و روغن نارگیل وجود دارد می‌تواند به پیشگیری از ابتلا به بیماری کبد چرب کمک کند. محققان دریافته‌اند چربی غیراشباع که معمولاً در روغن‌های گیاهی، روغن ماهی و مغز‌ها وجود دارد در واقع محافظ کبد است.

مصرف زیاد قند

علاوه بر اینکه باید چربی‌های سالم مصرف کنید، مصرف قند کمتر و استفاده از منابع سالم‌تر کربوهیدرات‌ها نیز به پیشگیری از ابتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی کمک می‌کند. شما باید از مصرف نوشیدنی‌های قندی مثل نوشابه‌های گازدار و نوشیدنی‌های ورزشی و آبمیوه‌های صنعتی و چای و قهوه شیرین پرهیز کنید.

عاقلانه است که از مصرف محصولاتی که شربت فروکتوز دارند نیز خودداری کنید. فروکتوز نوعی قند است که به طور طبیعی در میوه‌ها و عسل وجود دارد. در واقع شما باید به دنبال خوراکی‌هایی باشید که شاخص گلیسمی پایین دارند. بیشتر میوه‌ها، سبزی‌ها و غلات کامل در این دسته قرار می‌گیرند. این نوع غذا‌ها در مقایسه با منابع ساده کربوهیدرات مثل نان سفید و برنج سفید و سیب‌زمینی، دارای اثر کمتری بر قند خون هستند.

ضمناً توصیه می‌شود به‌طورکلی، کمتر کربوهیدرات مصرف کنید؛ چون خوردن کربوهیدرات زیاد هم باعث می‌شود کبد آن‌ها را به‌صورت چربی ذخیره کند.

مصرف زیاد استامینوفن

وقتی تب یا بدن‌درد دارید احتمالاً سراغ دارو‌های مسکن می‌روید تا ناراحتی‌تان را تسکین بدهید. یکی از عناصر فعال در مسکن‌ها، استامینوفن است که درد را تسکین داده و تب را پایین می‌آورد. مصرف زیاد استامینوفن، استفاده نامناسب از آن یا ترکیب آن با دارو‌های اشتباهی می‌تواند به کبد آسیب بزند.

اگر از استامینوفن درست استفاده کنید نباید به کبدتان آسیبی برسد. اما پزشکان و کارشناسان هشدار می‌دهند که مصرف زیاد آن می‌تواند آسیب شدیدی به کبد وارد کند، تاحدی‌که ممکن است نیاز به پیوند کبد وجود داشته باشد. سعی کنید به‌یک‌باره بیشتر از یک استامینوفن یا هر دارویی که حاوی این ماده است مصرف نکنید. در واقع مجازید روزانه حداکثر ۴۰۰۰ میلی‌گرم استامینوفن مصرف کنید.

غذا و نوشیدنی آلوده

یکی از انواع ویروس هپاتیت، هپاتیت E است که بیشتر در میان مسافران معمول می‌باشد. اگر در ناحیه‌ای زندگی می‌کنید که آب آشامیدنی یا غذای تمیز و طبق استاندارد‌ها وجود ندارد، پس به‌احتمال بسیار زیاد در معرض ابتلا به ویروس هپاتیت E قرار دارید. متأسفانه این ویروس واکسنی ندارد و اگر به آن مبتلا شوید احتمالاً علامتی نخواهید داشت، اما ویروس هپاتیت E به‌مرورزمان به کبد آسیب می‌زند.

افرادی که در حال حاضر بیماری کبدی دارند در صورت آلوده‌شدن به ویروس هپاتیت E بیماری‌شان شدید خواهد شد. اما بیشتر افراد سالمی که به این ویروس مبتلا می‌شوند می‌توانند بهبود پیدا کنند. اگر هپاتیت E علامتی داشته باشد شامل تهوع، تب، کاهش اشتها، شکم‌درد و درد مفاصل خواهد بود. علائم ممکن است دو تا سه ماه طول بکشند. برای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت E هیچ آب و غذایی را تا زمانی که از پاکیزه بودن آن مطمئن نشده‌اید مصرف نکنید. شیر و ماست را حتماً به‌صورت پاستوریزه مصرف کنید و غذای خام را از منبعی که اطمینانی به آن ندارید نخورید.

نداشتن وزن سالم

به‌طورکلی زندگی با یک سبک زندگی سالم می‌تواند جلوی آسیب کبد را بگیرد. وزن سالم بدن به پیشگیری از بیماری کبد کمک می‌کند و انتخاب‌های سالم در سبک زندگی مثل تغذیه سالم و درست و ورزش منظم نیز نقش مهمی در جلوگیری از مشکلات کبدی دارد. سبک زندگی سالم به افرادی که در حال حاضر بیماری کبد دارند نیز کمک می‌کند دچار عوارض جدی‌تر نشوند.

مطالعات نشان داده‌اند کاهش وزن برای افرادی که بیماری کبد چرب غیرالکلی دارند مفید است. البته نکته اصلی اینجاست که خیلی از افراد موفق می‌شوند وزن کم کرده و به وزن سالمی برسند؛ اما در حفظ و تداوم آن چندان موفق نیستند و وزن ازدست‌رفته را در مدت کوتاهی دوباره به دست می‌آورند.

به اندازه کافی ورزش‌نکردن

وقتی پای پیشگیری از بیماری‌های کبد در میان است، نقش ورزش منظم را نیز نمی‌توانید نادیده بگیرید. به‌طورکلی ورزش برای سلامتی خوب است و افراد بزرگسال باید تقریباً ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه در هفته فعالیت بدنی داشته باشند که می‌تواند شامل پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری یا درگیر فعالیت‌های هوازی شود. تمرینات قدرتی را نیز باید در کنار تمرینات هوازی انجام دهید و در هفته دو جلسه تمرینات بدنسازی و قدرتی داشته باشید و تمام گروه‌های عضلانی‌تان را درگیر کنید.

یافته‌ها نشان می‌دهند ورزش‌کردن باعث کاهش چربی کبد می‌شود و این کار از طریق مؤثرتر کردن انسولین در بدن صورت می‌گیرد که کمک می‌کند اسید‌های چرب در کبدتان متابولیز شوند و عملکرد میتوکندری‌ها در کبد بهتر شود. محققان می‌گویند افرادی که بیماری کبد چرب دارند با ورزش منظم حتی اگر وزن کم نکنند، باز هم شرایط سالم‌تری خواهند داشت و این نقش بسیار مهم ورزش را در پیشگیری و درمان بیماری کبد چرب نشان می‌دهد.

استفاده از وسایل مشترک آلوده به خون

انواعی از ویروس هپاتیت از طریق خون منتقل می‌شوند. توصیه می‌کنیم از وسایل مشترکی که آلوده به خون هستند هرگز استفاده نکنید. مثلاً مسواک یا ژیلت مشترک می‌تواند باعث انتقال هپاتیت شود. حتی وسایل پیرسینگ و مانیکور هم می‌توانند این ویروس را انتقال دهند.

هپاتیت C یکی از انواع هپاتیت است که اساساً از طریق استفاده از سوزن‌های مشترک منتقل می‌شوند. هپاتیت C هرچند که اغلب یک بیماری کوتاه‌مدت است؛ اما این بیماری در تقریباً نیمی از افراد مزمن می‌شود. این بیماری در صورت مزمن شدن می‌تواند باعث سیروز کبد و حتی سرطان کبد شود. هپاتیت C مشابه هپاتیت E هیچ واکسنی ندارد و بهترین راه پیشگیری از این عفونت، اجتناب از تماس با خون فرد آلوده است.

واکسینه نشدن

ویروس هپاتیت انواعی دارد که همهٔ آن‌ها به کبد آسیب می‌زنند. هر چند همهٔ انواع این ویروس واکسن ندارند؛ اما واکسن بیشتر آن‌ها موجود است. به‌هرحال توصیه می‌شود واکسن هپاتیت A و هپاتیت B را بزنید تا از ابتلا به این عفونت ایمن بمانید. هر دو واکسن اثرگذاری بالایی دارند و بی‌خطر هستند.

واکسن هپاتیت B بین ۹۵ تا ۱۰۰ درصد مؤثر است و جلوی آسیب کبد و سرطان کبد را که می‌تواند ناشی از عفونت باشد می‌گیرد. واکسن هپاتیت A نیز مؤثر است و تقریباً ۱۰۰ درصد افراد با این واکسن در عرض یک سال از دریافت اولین دوز، در برابر این ویروس ایمنی پیدا می‌کنند.

واکسن هپاتیت B برای بیشتر بچه‌ها توصیه می‌شود. کودک می‌تواند اولین دوز این واکسن را خیلی زود و ۲۴ ساعت بعد از تولد دریافت کند و دو دوز دیگر پیش از ۱۸ ماهگی توصیه می‌شود. اما نوجوانان و بزرگسالان درصورتی‌که طی کودکی واکسینه نشده‌اند می‌توانند این واکسن را در هر سنی بزنند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان