سالار عقیلی هم از ابتلا به «کرونا» گفت/ ۸۰ درصد ریه‌ام درگیر بود
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۶۹۷۹۶
به گزارش مهر، ارکستر موسیقی «راز و نیاز» به سرپرستی و خوانندگی سالار عقیلی در پنجمین روز از برگزاری سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر کنسرتی را در تالار وحدت تهران برگزار کرد. این در حالی است که اجرای قطعات جدیدی که پیش از این منتشر نشده بود، از بخش‌های ویژه و متفاوت تازه‌ترین اجرای سالار عقیلی در تالار وحدت بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عقیلی در ابتدای این برنامه ضمن ابراز خرسندی از دیدار تازه‌اش با مخاطبان که پس از مدت‌ها دوری از کنسرت‌ها صورت گرفته بود، به اجرای چند قطعه پرطرفدار سال‌های اخیر خود که در قالب آلبوم، تک آهنگ و تیتراژ پیش روی مخاطبان قرار گرفته بود، پرداخت.
«دلبر جان»، «شرح روزگار»، «بی قرار»، «کجایی»، «برف پیری»، «لیلای من»، «کلنل»، «ایران»، «سرو زیر آب»، «چه بگویم»، «تنها می‌مانم»، «مادر»، «از تنهایی گریه مکن»، «خوشه چین»، «حانیه»، «تبریز در مه»، «ایران جوان» از جمله قطعاتی بودند که در این کنسرت برای حاضران در سالن اجرا شد.
عقیلی قبل از شروع هر قطعه به معرفی شاعر و آهنگساز اثر پرداخته و توضیحاتی را درباره این کارها ارائه می‌داد.
امیر حوتیان نوازنده پیانو، مونیکا لران – سانوا عندلیبی – امیر فیروز بخت – احسان شامی نوازندگان ویولن، امیرحسن طائی نوازنده ویولن آلتو، داود منادی نوازنده ویولنسل، سحاب تربتی نوازنده تمبک، روزبه زرعی نوازنده کاخن، محمد یدالهی نوازنده کیبورد، صابر سوری، امید جبار پور درامز، حمید عرفان طلب نوازنده گیتار باس، محمدرضا محمدی نوازنده قانون، نیما گلپایگانی نوازنده سازهای کوبه‌ای گروه اجرایی ارکستر «راز و نیاز» را تشکیل می‌دادند.
وی پس از اجرای قطعه «برف پیری» به آهنگسازی جواد لشگری به بیان خاطره‌ای از این آهنگساز بزرگ اشاره کرد گفت: خاطرات بسیاری از استاد جواد لشگری به یاد دارم. خاطرم است هر از گاهی که کاری می‌ساخت با من تماس می‌گرفت و می‌گفت «سالار یک کار جدید ساخته‌ام به منزل ما بیا و کار را گوش کن و اگر دوست داشتی آن را بخوان».باید بگویم این بزرگان گنجینه‌های موسیقی ایران هستند که متاسفانه یک به یک از بین ما رفته‌اند.
این خواننده قبل از اجرای قطعه «تنها می‌مانم» اشاره داشت: این قطعه تیتراژ سریال «برادر جان» است که با هنرمندی استاد علی نصیریان پیش روی مخاطبان قرار گرفت و برای من دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است که امیدوارم برای شما نیز خاطره ساز بوده باشد.
تک آهنگ «بی قرار» به آهنگسازی حمیدرضا گلشن و شعری از سعید میرزایی و همچنین قطعه «مادر» از جمله کارهایی بود که این خواننده برای نخستین بار در کنسرت تازه‌اش اجرا کرد و اشاره داشت: «بی‌قرار» چند ساعت قبل از اجرای این کنسرت در فضای مجازی منتشر شد و سال‌ها قبل با آهنگساز این اثر که از خواننده‌های موسیقی ایران است، در هنرستان موسیقی همکلاس بوده‌ام.
سالار عقیلی قبل از اجرای قطعه «مادر» به آهنگسازی ابوالفضل صادقی نژاد و شعری از محمدرضا یار که از قطعات آلبوم «شهر خاموشی» است بیان داشت: این اثر حدود دو سال گذشته ساخته شده و پس از انتشار آن با بازخوردهای بسیار خوبی از سوی مخاطبان روبرو شدیم اما به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی کنسرت‌ها فرصتی به وجود نیامد و نتوانستیم این کار را برای مادران عزیز ایران زمین روی صحنه اجرا کنیم، مادرانی که قلبشان برای آینده فرزندان این سرزمین می‌تپد. این کار را به مادران زحمتکش ایران زمین تقدیم میکنم و از همین جا بر دستان مادرم که نقش بسزایی در زندگی من داشته است بوسه می‌زنم.
این خواننده موسیقی ایرانی در توضیح قطعه «شرح روزگار» با شعر محمد صالح‌علا و آهنگسازی حمیدرضا گلشن هم توضیح داد: این اثر تیتراژ سریال «کن – پامنار» به کارگردانی اشکان درویشی است که به بچه‌های کار افغانستان اشاره دارد و به گفته این خواننده به زودی منتشر خواهد شد.
سالار عقیلی در بخش معرفی مهمانان این کنسرت از مبتلا شدن خود به کرونا گفت و افزود: متاسفانه چندی قبل به بیماری کرونا مبتلا شدم اما این خبر رسانه‌ای نشد به این جهت که عادت به رسانه‌ای کردن خبرهای بد ندارم و می‌دانم مخاطبان ما از شنیدن چنین اخباری ناراحت می‌شوند. اما طی این مدت زمان دکتر صمدایی بسیار دلسوزانه و عاشقانه به من کمک کردند چرا که ۸۰ درصد ریه‌ام درگیر این بیماری شده بود و قطعاً اگر زحمات این دکتر عزیز نبود شاید من هم در بین شما نبودم و بسیار زحمت کشیدند تا من امشب در کنار شما باشم و برای شما بخوانم.
وی در بخش دیگری از کنسرت خود بود که به اجرای زنده هفته گذشته خود با گروه «راز و نیاز» در اکسپو دبی اشاره و از حمایت‌کنندگان این برنامه قدردانی کرد. این در حالی است که بخشی از این برنامه به دونوازی ساز قانون و تنبک به نوازندگی محمدرضا محمدی و سحاب تربتی همچنین دو نوازی ساز تنبک و کاخن با هنرمندی سحاب تربتی و نیما گلپایگانی اختصاص پیدا کرده بود.
قطعه پایانی این کنسرت «ایران جوان» یا سرود «وطن» به آهنگسازی پیمان سلطانی و با شعری از بیژن ترقی بود اما با تشویق حاضران در سالن قطعه «وطن» نیز به اجرا درآمد.
منبع: الف
کلیدواژه: سالار عقیلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۶۹۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظر علیرضا طلیسچی درباره حضورش در شب‌های زودیاک و آهنگ پرطرفدارش «پاقدم»
همشهری آنلاین:تولید و پخش رئالیتی‌شوها از مافیا گرفته تا پدرخوانده و... در شبکه‌های نمایش خانگی داغ است و یکی از این برنامه ها که اینروزها طرفداران قابل توجهی پیدا کرده، رئالیتی‌شو «زودیاک» است که با عنوان «شب های مافیا»، بازی جذابی را برای طرفدارانش پخش می‌کند، در این برنامه یک قاتل سریالی به نام «زودیاک»، شهروندان و مافیای سیسیل را هدف قرار می دهد. در این برنامه محمد بحرانی نقش گرداننده بازی را بر عهده دارد.سریال شب های مافیا؛ زودیاک به کارگردانی محمدرضا رضائیان در سال ۱۴۰۲ ساخته شده است. در فصل دوم این رئالیتی‌شو سریال فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مومن، مهدی مهدی پور و امیرحسین هاشمی به هنرمندی پرداخته‌اند. علیرضا طلیسچی یکی از خوانندگان شناخته شده و پرطرفدار پاپ است. خواننده‌ای که توانسته جایش را با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کند؛ تثبیت کند. خواننده پاپ متولد ۶۴ که از میانه دهه ۸۰ فعالیتش را به شکل رسمی آغاز کرد؛ تک آهنگ‌هایش طرفداران خاص خودش را دارد. طلیسچی در این گفت‌وگو از حضورش در برنامه شب‌های مافیا می گوید و در بخش‌های دیگری از این گفت وگو از وضعیت امروز موسیقی صحبت کرده است.
این روزها رئالیتی‌شوهای متنوعی در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود؛ چطور شد که در برنامه شب‌های مافیا؛ زودیاک شرکت کردید؟
از طریق تیم تولید به برنامه دعوت شدم و علاقه داشتم که ببینم چطور می‌توانم در این سناریو، بازی کنم. من قبلا هم در یک شو، مافیا بازی کرده بودم اما به نظرم زودیاک شیک‌تر است و پیچیدگی‌هایش، بازی را برای بیننده، جذاب‌تر می‌کند.
خیلی‌ها به برد و باخت در یک مسابقه اهمیت می‌دهند، برد و باخت برای شما چطور بود؟
حضورم و شرکت در این برنامه بیشتر برایم جنبه سرگرمی دارد. اینطور نگاه میکنم که با یک گروه خوب دور هم هستیم و هدفمان این است که برای بیننده‌های برنامه، برای لحظاتی حال خوب ایجاد می‌کنیم که امیدوارم به چنین نتیجه‌ای رسیده باشیم.
اخیرا در نمایش خانگی، محصولاتی در حوزه‌های مختلف ورزش، موسیقی، مذهبی و ... تولید شده است. از نظر شما تولید برنامه‌های حوزه موسیقی مثل صداتو، چه تاثیری بر ارتباط بیشتر مردم با موسیقی دارد؟
ساخت برنامه‌های خوب در این حوزه، به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک می‌کند اما اینکه این برنامه‌ها بتواند آرتیست بسازد، مبحث دیگری است. چون یک خواننده هر چقدر هم تخصصی وارد یک حوزه بشود، تا جو کار و فعالیت حرفه‌ای در فضای تولید و استیج را تجربه نکند، به موفقیت نمی‌رسد. از نظر من، ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفه‌ای موسیقی، کاملا نیازمند تجربه واقعیت این قضیه است. تمام این مسابقاتی هم که اخیرا تولید و پخش شده، یکی دو چهره را به فضای موسیقی معرفی کرده اما به لحاظ ایجاد سرگرمی برای مردم، کاملا موفق ظاهر شده‌اند و اگر از این قبیل برنامه‌ها مجدد هم تولید بشود، به و فهم و درک بیشتر مردم از به فضای موسیقی، کمک قابل توجهی می‌کند.
پیشنهادی برای حضور در برنامه‌های موسیقی داشته‌اید؟
پیشنهاد داشته‌ام اما علاقه، نه. چون به نظرم در جایگاهی نیستم که بخواهم کسی را قضاوت کنم و اصولا هم موسیقی تا یک جایی به صورت علمی و پایه، آموختنی است و از آن به بعدش دیگر سلیقه‌ای می‌شود. پس قضاوت کردن راجع به صداها را باید به مردم بسپاریم.
این روزها بازار کنسرت‌های پاپ داغ است، درست است که موسیقی در کشور افت و خیزهای زیادی دارد و با مشکلات خاص خودش دست و پنجه نرم می‌کند؛ با این حال اوضاع این روزهای موسیقی کشور چطور است؟
به نظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. موسیقی ما در سال‌های اخیر دچار تحولات عجیب و غریبی شد که بخشی از این تحولات، مثبت بود و بخشی هم منفی. خوشحالم که با ورود هنرمندان حرفه‌ای‌تر و صداهای قشنگ‌تر و احساس بیشتری که در کارها وجود دارد، موسیقی در حال نجات پیدا کردن از آن حالت قبلی و ترمیم خودش است.
برویم سراغ مسئله ترند شدن برخی از قطعه‌ها موسیقی مثل قطعه «پاقدم» که اخیرا بسیار شنیده و معروف شد. چه می‌شود که یک کار، انقد دیده و شنیده و پرطرفدار می‌شود؟
بخش زیادی از این اتفاق، مربوط به تجربه است و بخشی هم سلیقه و هوش مارکت. ولی در نهایت یک کار را مردم، بولد می‌کنند. یعنی اگر مردم کاری را دوست داشته باشند، آن کار به موفقیت بزرگی میرسد. پاقدم، یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که در آن استانداردهای ضبط موسیقی آن دوران، کاملا رعایت شده و فکر میکنم جدا از تنظیم و میکس و مستر خوب امیر بهادر دهقان، شعر و ترانه کار و ملودی هم خیلی به کارهای آن دهه نزدیک است.
شما در قطعه‌های معروف‌تان هم سبک شاد دارید و هم قطعه‌های احساسی و غمگین. تمایل مردم بیشتر به شنیدن کدام یک است؟
اگر به تاریخ‌مان رجوع کنید می‌بینید که مردم ما پر از غم و غصه بوده‌اند و طبیعتا تمایلشان به آهنگ‌های شاد، بیشتر است. در کنسرت‌ها هم همینطور است. وقتی یک پدر یک بودجه مشخصی را برای خانواده‌اش کنار می‌گذارد که در یک کنسرت شرکت کنند، دلش نمی‌خواهد که مجددا در یک فضای غمگین قرار بگیرند. بنابراین تمایلشان به شنیدن و همراهی در خواندن آهنگ‌های شاد بیشتر است. البته از قدیم هم همین بوده که یک موزیک شاد نسبت به یک قطعه غمگین، بیشتر شنونده و طرفدار داشت.
این روزها مدام نام خواننده‌های جدیدی را می‌شنویم که در فضای مجازی معرفی می‌شوند. یا گاهی روی بیلبوردها، کنسرت خواننده‌هایی را می‌بینیم که خیلی‌ها نمی‌شناسندشان. این افزایش ورود به عرصه خوانندگی، اتفاق مثبتی است یا منفی؟
ما خوانندگانی را داشته‌ایم که با یک قطعه، روی استیج آمدند و بقیه قطعه‌هایشان یک حالت مکمل روی همان یک قطعه را داشته. از آن طرف هم هنرمندی داشته‌ایم که با هر قطعه جدید، مخاطبان بیشتری را جذب کردند و به تدریج معروف شدند. در هر صورت، دیده شدن یک اثر هنری و محبوب شدن هنرمند در نهایت به مردم بستگی دارد.
به تجربه حوزه‌های هنری دیگر مثل بازیگری هم فکر می‌کنید یا پیشنهادی داشته‌اید؟
من یکبار این را تجربه کرده‌ام و متاسفانه بازخورد خوبی از این قضیه نداشتم، بخاطر اینکه تیم تولید آن کار، تیم که فکر می کردم باید باشد، نبود. البته که بازیگران و بقیه عوامل، همه خوب بودند اما تجربه خوبی برای من نبود و ترجیح می‌دهم که فعلا دوباره آن فضا را تجربه نکنم و در کار خودم پیش بروم. هرچند که از آینده و تصمیمات بعدی‌ام خبر ندارم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»