"یوجین پارکر"، دانشمند پیشگام در حوزه "فیزیک خورشید" که نامش را بر روی کاوشگر خورشیدی بی‌نظیر "پارکر" گذاشته‌اند و در سال ۲۰۱۸ شاهد پرتاب آن به فضا بود و پدر معنوی آن محسوب می‌شود، در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
به گزارش ایسنا، دکتر "یوجین پارکر" (Eugene Parker)، دانشمند پیشگام در زمینه هلیوفیزیک(فیزیک خورشید)، در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هلیوفیزیک اصطلاحی به معنای «فیزیک خورشید» است که تا چندی پیش تنها به همین معنی مورد استفاده قرار می‌گرفت. هلیوفیزیک عمدتاً در رابطه با لایه‌های سطحی خورشید به کار گرفته می‌شد و این مترادف با آنچه در حال حاضر بیشتر به نام «فیزیک خورشیدی» (solar physics) است، بود. استفاده به معنای بنیادین آن، یعنی فیزیک کل خورشید، از مرکز آن گرفته تا تاج خورشیدی در سال ۱۹۸۱ و از آن زمان تاکنون به همین مفهوم استفاده شده است.
در اوایل سده بیستم، "جرج سیسکو" از دانشگاه "بوستون" معنی این اصطلاح را به فیزیک هورسپهر یا هلیوسفر (فضای اطراف خورشید فراتر از تاج خورشیدی) گسترش داد.
در حالی که "کاوشگر خورشیدی پارکر" در ابتدا "Solar Probe Plus" نام گرفته بود، در نهایت با نام "کاوشگر خورشیدی پارکر"(Parker Solar Probe) و به افتخار "یوجین پارکر" نام‌گذاری شد.
"یوجین پارکر" دانشمند آمریکایی در رشته فیزیک نجومی یا اخترفیزیک بود که حدود ۶۰ سال پیش، مقاله‌ای منتشر کرد و آن چه که معتقد بود ماده پرسرعت و مغناطیسم ساطع‌شده از خورشید است را توصیف کرد.
همانطور که گفته شد، هلیوفیزیک بر فیزیک خورشید و تأثیر آن بر منظومه شمسی تمرکز دارد. در سال ۲۰۱۸، ناسا "کاوشگر خورشیدی پارکر" را به فضا و به سمت خورشید پرتاب کرد. این فضاپیما اولین فضاپیمایی بود که به نام یک فرد زنده نام‌گذاری شد. این کاوشگر وظیفه رصد تاج یا جو بیرونی خورشید را بر عهده دارد تا درک ما از بادهای خورشیدی و آب و هوای فضا را بهبود بخشد.
"کاوشگر خورشیدی پارکر" در ماه دسامبر ۲۰۱۸ تبدیل به اولین فضاپیمای تاریخ شد که وارد جو فوقانی خورشید شد.
"نیکولا فاکس"، رئیس بخش هلیوفیزیک ناسا در پی درگذشت دکتر "پارکر"، گفت: هرکسی که دکتر "پارکر" را می‌شناخت، می‌دانست که او یک رؤیاگرا است. من مفتخر بودم که در پرتاب "کاوشگر خورشیدی پارکر" در کنار او بایستم و دوست داشتم تمام نتایج علمی هیجان‌انگیز این ماموریت را با او به اشتراک بگذارم و شاهد بودم که چهره او با دیدن هر تصویر جدید و داده‌ای که به او نشان می‌دادم، ذوق‌زده می‌شد.
وی افزود: من حقیقتا دلم برای هیجان و عشق او به "کاوشگر خورشیدی پارکر" تنگ خواهد شد. اگرچه دکتر "پارکر" دیگر در میان ما نیست، اما اکتشافات و میراث او برای همیشه زنده خواهد ماند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا کاوشگر خورشیدی پارکر فیزیک خورشید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۱۲۳۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر می‌رسد که رویداد موسوم به بی‌ثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غول‌های گازی را در مدار‌هایی که امروز می‌شناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بی‌ثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارک‌ها و دنباله‌دارها، دانشمندان دریافته‌اند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازل‌هایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافته‌اند که اجرام منظومه شمسی که امروزه می‌بینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شده‌اند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارک‌ها و دنباله‌دارها، به نظر می‌رسد که از موادی تشکیل شده‌اند که در قرص وجود نداشته‌اند. حداقل، این مواد نباید در مکان‌هایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقی‌تر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیک‌تر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسی‌ها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکل‌گیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهم‌کنش‌های گرانشی بین مشتری و سیاره‌های دیگر انجام می‌شد که در نهایت منجر به تشکیل موج‌هایی در ابرمولکول‌های حاوی میلیون‌ها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکل‌گیری سیاره‌ها و قمر‌ها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکول‌های حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگ‌تر و تشکیل شهاب‌سنگ‌ها، سیاره‌ها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان می‌دهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش می‌رفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»