ظهور پدیده مد گرایی و خطر فراموش شدن ارزشهای ملی و مذهبی کشور

در حال حاضر برندهای خارجی که از تکنولوژی روز برخوردار هستند؛ بازار پوشاک ایران را از دست تولیدکنندگان داخلی گرفته‌اند و صنعت مد ما که به صورت سنتی عمل می‌کند قابلیت رقابت با آنها را ندارد و فعالان صنعت مد ایران یکی پس از دیگری ورشکست می‌شوند و یا با سختی فراوان به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نگارانه؛عدم نگاه به غرب و توجه به ظرفیت های داخلی یکی از موردهای مهم و قابل توجه مقام معظم رهبری در صحبت های هفته پیش خود در جمع نخبگان کشور بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به راستی کشور در چه زمینه هایی دارای ظرفیت های بالفعل است که لازم است آن را بالقوه کنیم یا چه ظرفیت بالقوه ای دارد که از آن غافل شدیم یکی از این ظرفیت ها توجه به تولیدات داخلی و بومی در هزاران زمینه های مختلف است که ما از آن غافل هستیم و یکی از این زمینه ها را می توان صنعت پوشاک و طراحی لباس تلقی کرد صنعتی که ظاهر و پوشش یک جامعه را بر عهده می گیرد و متاسفانه در دهه اخیر این صنعت بومی روز به روز مظلوم تر و مهجور تر از گذشته باقی می ماند تا طراحان اروپایی و غربی بتوانند این بازار مهم را در دست بگیرند.

در سال های اخیر شاهد هستیم که دیگر پوشش جامعه نه رنگی از اسلام دارد و نه بویی از فرهنگ ایران!!! و این نشأت گرفته از چیزی جز بی توجهی مسئولان و متولیان امر این مقوله نیست.

در حالی همه نگران تهاجم فرهنگی به جوانان هستیم که هر روز نماد دیگری از فرهنگهای بیگانه شرقی از بازار چین و غربی از بازار ترکیه در خیابانهای شهرها و روستاهای کشورمان مد می شود.

متاسفانه در کشور ما هر چیزی در وهله آخر که کار از کار گذشته بررسی و پیگیری می شود و نوع پوشش و حجاب نیز خود بخشی از این قضیه است…

چرا ما باید حلقه ی آخر این زنجیره را درگیر کنیم و از درون جامعه و خود مردم و افراد آن را بررسی کنیم؟آیا این از این زنجیره حلقه های دیگر قابل پیگیری ندارد؟

هر موقع ما یک پوشش نا مناسب از یک دختر یا پسر نوجوان و جوان می بینیم از آنان خرده می گیریم که چرا دختر ما چنین مانتویی به تن کرده یا پسر ما پیراهنی با این طرح و نوشته ها پوشیده در صورتی که بازار پوشاک ما از این قبیل اجناس اشباع شده و دیگر انتخاب دیگر فراوانی نیست ؛ چرا اتحادیه پوشاک و لباس اجازه فروش چنین اجناسی را به فروشندگان می دهند و چرا اصلا اجازه ورود چنین لباس هایی به کشور داده شده است؟

در حال حاضر برندهای خارجی که از تکنولوژی روز برخوردار هستند؛ بازار پوشاک ایران را از دست تولیدکنندگان داخلی گرفته‌اند و صنعت مد ما که به صورت سنتی عمل می‌کند قابلیت رقابت با آنها را ندارد و فعالان صنعت مد ایران یکی پس از دیگری ورشکست می‌شوند و یا با سختی فراوان به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

این موضوع چند دلیل می تواند داشته باشد که ساده ترین و غیر سیاسی ترین جوابی که دارد یک اصل اقتصادی به اسم عرضه و تقاضا است وقتی در کشور طراحان پوشاک داخلی جایگاهی ندارند و هیچ عملی از سوی آنان صورت نمیگیرد در نتیجه عرضه ای وجود ندارد و وقتی تقاضا از سوی نسل جوان با این جمعیت انبوه جوان کشور هست باید این عرضه از جایی دیگر تامین شود و آن جایی جز خارج از کشور نیست؛ و اینگونه می شود که ظاهر جامعه از سوی بیگانه ترسیم می شود.

وقتی ما نتوانیم برای خودمان مد تولید کنیم…برایمان مد تولید می کنند. قشر جوان جامعه که قشری پر شور و پر تکاپو است هر روز دوست دارد که پوششی نو و جدید داشته باشد و از تکرار و یکنواختی بی زار است و غربی ها که به خوبی به این مسئله واقف اند  هر روز با ارائه مدهای جدید سعی در جذب این قشر نوپسند دارند.

وقتی برندهای معتبری همچون D&G پوشاک با معیارهای اسلامی تولید کنند از آن استقبال می‌شود؛ اما اگر ما تولید کنیم بازار آن را نمی‌پسندد. اتفاقاً مدل‌های اسلامی به دلیل استفاده زیاد از پارچه جذابیت بالایی دارند؛ در طراحی آن دست طراح باز است و می‌تواند جذابیت‌های زیادی در آن ایجاد کند. اگر مصرف‌کنندگان از تولیدات داخلی استقبال نمی‌کنند به این دلیل است که نتوانسته‌ایم مطابق نیازهای آنها لباس تولید کنیم. متاسفانه ما نتوانسته‌ایم باور مصرف‌کنندگان را تغییر دهیم و جذابیت‌های مدل‌های ایرانی-اسلامی را به آنان معرفی کنیم و تولیدکنندگان خارجی با استفاده از این نقطه ضعف ما به ارائه پوشاکی می‌پردازند که برای مصرف‌کنندگان جذابیت دارد و بازار را در اختیار می‌گیرند. پس ما باید ابزاری برای معرفی جذابیت‌های پوشاک ایرانی داشته باشیم تا مصرف‌کننده به آن باور پیدا کند و برایش اعتمادسازی شود. این فرآیند نیازمند حمایت گسترده صداوسیما و سایر رسانه‌ها است. من اعتقاد دارم که با حمایت کافی و اعمال مدیریت خوب در این راستا طی چند سال آینده می‌توانیم به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کنیم.

متاسفانه گرایش به مد و لباس های غربی به گونه ای در کشور رواج یافته که دیگر مد و لباس ایرانی-اسلامی از هیچ جایگاهی برخوردار نیست و قابلیت مراکز خرید و فروشگاه های لباس را اجناسی با مد بیگانه پر کرده این گرایش تا آنجا فرا رفته که برخی از تولیدکندگان پوشاک داخلی دست به تولید لباس با مد غربی و اشکال و نوشته های خارجی می کنند.

دستگاههای فرهنگی تاکنون در خصوص مد و لباس که مظهر فرهنگ و تفکر یک جامعه است چه کرده اند و آیا غیر از شعار در این زمینه که از مصادیق جنگ نرم نیز محسوب می شود چه روی داده است.

این مسئله لباس و پوشاک جامعه موضوعی بسیار مهم و جدی است و همت تمامی مسئولین ذیربط را می طلبد چرا که جدای از بحث اقتصاد مقاومتی و توجه به تولید داخلی دارد تیشه به ریشه و جان فرهنگ ایرانی و اسلامی می زند؛ و با ورود لباس های نامناسب و زننده سطح معنوی جامعه نیز کاهش میابد و این خود سبب بسیار از مشکلات زمینه ای می شود چه بسا همین ترویج مد و لباس غربی یکی از اقدامات دشمن در راستای جنگ نرم بوده و آتش به اختیاری تمامی مسسئولین و مردم را در راستای برچیدن این مهم را می طلبد.

نویسنده:اعظم زکی زاده-طراح مد و لباس

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۶۸۶۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایران ۱۰۰ تولیدکننده موبایل دارد، کره جنوبی یک عدد؛ چرا این نگران‌کننده است‌؟

100 شرکت در ایران برای تولید موبایل تسهیلات گرفته‌اند؛ عددی شگفت‌آور که درعین‌حال نگران‌کننده است.

«۱۰۰ شرکت در سال ۱۴۰۲ برای تولید گوشی تلفن همراه درخواست مجوز کرده و با دریافت برخی «حمایت‌ها و تسهیلات»‌ فعالیت خود را آغاز کرده‌اند.»

به گزارش دیجیاتو، این‌ها صحبت‌های «سیدحسین سادات حسینی»، رئیس کمیسیون تخصصی موبایل و لوازم جانبی اتاق اصناف است؛ همان شخصی که اندکی قبل گفته بود: «واردکننده‌های مونتاژکار خود را به عنوان تولیدکننده معرفی کرده‌اند و به‌دنبال ایجاد انحصار در بازار هستند.»

هر چند ممکن است همه این شرکت‌ها، محصول‌شان را به بازار عرضه نکرده باشند اما ۱۰۰ واحد تولیدکننده موبایل عدد بسیار بالایی است، نه فقط برای کشوری مانند ایران، بلکه برای پیشروترین کشورهای این حوزه.

برای درک بیشتر شگفتی این میزان تولیدکننده داخلی، بد نیست بدانید طبق اعلام مؤسسه تحقیقاتی  Counterpoint، درحال‌حاضر ۲۵۰ برند تولیدکننده موبایل در سراسر جهان فعال هستند، درحالی‌که این رقم در سال ۲۰۱۷ حدود ۷۰۰ برند بوده است. می‌بینیم که نه تنها با گذشت زمان، تولیدکنندگان موبایل رشد نکرده‌اند، بلکه اکثر آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است درهای کارخانه‌شان را ببندند، حتی شرکت‌های بزرگی مانند ال‌جی، مایکروسافت و زیمنس.

در لیست ۲۵۰ تولیدکننده موبایل، تنها نام‌های GLX، صاایران، ایکس‌ویژن و جی‌پلاس از ایران دیده می‌شود. اگر ۹۶ تولیدکننده دیگر ایرانی را در میان ۲۵۰ برند در سراسر جهان در نظر بگیریم، به این معنی است که ۲۹ درصد تولیدکنندگان موبایل دنیا در ایران هستند.

کره جنوبی تنها یک برند تولیدکننده گوشی دارد

اوضاع از این هم عجیب‌تر است. کره جنوبی درحال‌حاضر تنها یک برند تولیدکننده تلفن همراه دارد: سامسونگ. در ژاپن ۱۲ برند فعالیت می‌کنند و این رقم در آمریکا یازده است. تنها ۴۰ کشور از حدود ۲۰۰ کشور در جهان موبایل تولید می‌کنند.

۱۰۰ تولیدکننده موبایل در ایران بیش از آنکه شگفت‌انگیز باشد، نگران‌کننده است. نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی چندین سال است بر طبل تولید موبایل داخلی می‌کوبند اما این‌بار انگار شرایط متفاوت است و عزمی جزم برای تسلط موبایل ایرانی بر بازار وجود دارد. علاوه بر این‌ها، براساس تکلیف قانونی «طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات» تا سال ۱۴۰۴ باید ۲۰ درصد بازار تلفن همراه در دست گوشی‌های ایرانی با سیستم‌عامل داخلی باشد.

در این شرایط طبیعی است مردم نگران باشند بلای بازار لوازم خانگی و خودرو، این بار موبایل‌هایشان را نشانه بگیرد.

البته گله مردم از خودرو و لوازم خانگی در مورد کیفیت و قیمت است اما زمانی که صحبت از دستگاهی مانند موبایل می‌شود، دغدغه‌های امنیتی، محدودیت و قطعی اینترنت، حریم خصوصی و مانند این‌ها هم مطرح می‌شود.

درست مانند شبکه ملی اطلاعات که بسیاری به آن طرح ملی کردن و بستن اینترنت می‌گویند، مسئولان، از هر طیف و جناح سیاسی تنها تکذیب می‌کنند ولی نمی‌شود مردم را برای این نگرانی‌هایشان سرزنش کرد، چرا که اگر روزی واردات موبایل خارجی محدود شود یا تعرفه‌های سنگین برای واردات وضع کنند، شاید بسیاری از مردم ناراضی باشند اما هیچکس تعجب نخواهد کرد زیرا اولین‌بار نخواهد بود که با چنین ممنوعیت‌هایی مواجه می‌شوند.

در آخر این را هم بگویم که برای نوشتن همین یادداشت کوتاه و ساده، زمان نسبتاً زیادی صرف کردم چون بیشتر وقتم صرف این شد که بفهمم حتی اگر فرض کنیم انتهای این مسیر، ممنوعیت کامل موبایل خارجی در انتظارمان است، باز هم ۱۰۰ تولیدکننده به چه کارمان می‌آید؟

یک فروشنده موبایل در یکی از پاساژهای معروف پایتخت می‌گفت موبایل ایرانی با حاشیه سود چند برابری به فروش می‌رسد. اینکه این حاشیه سود ریشه در رانتی بزرگ دارد یا نه برای من هم سؤال است. هنوز هم به جوابی نرسیده‌ام اما پیگیر خواهم بود تا بفهمم چه شده که همه دلشان هوای تولید موبایل داخلی کرده است.

کانال عصر ایران در تلگرام