از جنگ خسته‌ام، از مبارزه نه!
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۱۳۵۳۳
کشمکش بین دولت کلمبیا و نیروهای مسلح شورشی این کشور (FARC) بیش از پنجاه سال به‌طول انجامیده و باعث مرگ بیش از ۲۲۰ هزار کلمبیایی و آواره شدن میلیون‌ها نفر شده است. شارلوت میشل مترجم: شیرین بیدج
ایران آنلاین /در چند سال اخیر با وجود اینکه تمایل به صلح وجود داشت اما بسیاری معتقد بودند که توافقنامه دولت کلمبیا با فارک در هاوانا، پایتخت کوبا بیش از اندازه مدارا گرایانه بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یورلی رامیرز، ۲۶ ساله، بهیار و از مبارزان سابق فارک
در ۱۳ سالگی در نظر داشتم که به فارک بپیوندم و وضعیتی که هزاران کلمبیایی با آن مواجه بودند ، تغییر دهم. حالا ۲۶ ساله‌ام و مادر شده‌ام. من قبلاً هم باردار بوده‌ام اما وضعیت بسیار مشکل بود. امن نبود که در جنگ صاحب فرزند شوم و اصلاً جایی برای پرورش آنها در اردوگاه‌ها نداشتیم. ما مکرراً در معرض بمب و حملات هوایی بودیم و از طرفی هم شبه‌نظامیان از فرزندانمان برای تهدید استفاده می‌کردند. من نمی‌توانستم بپذیرم که کودکم در دستان شخص دیگری پرورش یابد و برای همین هم تصمیم به سقط گرفتم. چهار ماه پس از آنکه قرارداد صلح امضا شد مرا به بوگوتا فرستادند تا جزو گروه خبرنگاران باشم و ماجراهای زمان پس از آشوب را بیان کنم. ما جنگجویان چریکی همگی جزئی از عصری جدید هستیم. قبول داریم که فارک کارهای وحشتناکی انجام داده و ما بارها درخواست بخشش کرده‌ایم و تا آخرین لحظه هم این تقاضا را خواهیم داشت. این برای ما هم که در این راه اعضای خانواده‌هایمان را از دست داده‌ایم، واقعاً آزاردهنده است. اما حالا هیچ راه بازگشتی نیست و هنوز هم خطر مرگ برای ما وجود دارد زیرا کلمبیا همچنان آمادگی پذیرش ما را به‌عنوان شهروندان معمولی ندارد. هنوز هم یک شبه‌نظامی می‌تواند به خاطر موافق نبودن با قرارداد مرا بکشد. با این حال من کاملاً به فرآیند صلح ایمان دارم و با آن پیش خواهم رفت. من همچنان برای این حزب کار می‌کنم و تصور نمی‌کنم کار درستی باشد که چیزی را که این مدت طولانی برایش جنگیده‌ام رها کنم.
لوئیس امیل سانابریا، سرپرست شبکه ملی طرح‌های مدنی برای صلح و مبارزه با جنگ
شنیدن نتایج همه‌پرسی لحظه خیلی سختی بود. کار دیگری از ما بر نمی‌آمد. اطلاعات نشان می‌دادند اکثریت مردم موافق بودند. ما هیچ وقت تصور نمی‌کردیم که با این طرح مخالفت شود. از سال ۱۹۹۳ برای صلح و آشتی تلاش کرده‌ایم. مبارزاتی در جهت حمایت از قرارداد صلح انجام دادیم. این قرارداد به‌دنبال یکی از مهم‌ترین مباحثات بین دولت و چریک‌های فارک حاصل شد. البته مبارزاتی هم علیه آن انجام شد که براساس حقایق اشتباه ترتیب داده شده بود اما با این حال برنده شدند. من معتقدم مردم به بازی گرفته شده بودند. اما در همان زمان قرارداد صلح حامیان زیادی پیدا کرد و تقریباً 50 درصد از مردم موافق آن بودند و برای همین تصمیم گرفتیم به تلاشمان ادامه دهیم. من فکر می کنم مردم کلمبیا کم کم به بزرگی این قرارداد و اهمیت بکار‌گیری آن
پی می‌برند.
اکنون که یک سال پس از همه‌پرسی گذشته، همچنان هیچگونه عدالت عمومی در کلمبیا دیده نمی‌شود. جامعه کلمبیا باید حقیقت را بداند تا بتوانیم هرچه در طول این آشوب مسلحانه اتفاق افتاده بپذیریم. اما ما برای وفق دادن خود در حال تلاش هستیم. خصوصاً در مناطقی که به آشوب نزدیک بوده‌اند و بیشترین تأثیر را از آن گرفته‌اند.البته فارک که حالا تمرکز خود را برقدرت سیاسی قرار داده، نه قدرت نظامی در انتخابات آینده در مورد تنظیم دموکراسی سنتی با چالش‌هایی روبه‌رو خواهد شد چون آنها سازمانی نیستند که از آن روش پیروی کنند. آنها از نوعی دموکراسی برخوردارند که هنوز گرفتار فساد شایع در مناطق درگیر قاچاق مواد مخدر است. من فکر می‌کنم ما در نهایت می‌بینیم که قرارداد صلح از نظر اقتصادی و اجتماعی به نفع همه خواهد بود. بخش‌های مختلفی از جامعه کلمبیا وجود دارند که منافع ناشی از توسعه و رشد اقتصادی شامل حالشان نشده؛ صلح می‌تواند به توسعه اقتصادی کلمبیا کمک کند. این کشور هنوز هم جزو کشورهای در حال توسعه است و همه چیز در شهرها متمرکز شده است. اما همچنان مسائل مربوط به غرامت، ورود قاچاق مواد مخدر به صحنه سیاست و پذیرش فارک به‌عنوان یک حزب سیاسی وجود دارد. این زمان دوران سختی برای کلمبیاست.
آلفردو رانگل سوارز، ۶۲ ساله، سناتور حزب دموکراتیک میانه‌رو
فراخوانی بسیار سرزنده بود که به همه‌پرسی انجامید. حزب دموکراتیک میانه‌رو از رأی «خیر» حمایت می‌کرد اما رأی «بله» توسط حکومت، رسانه‌ها، کاسبان و بسیاری دیگر از جامعه بین‌الملل پشتیبانی می‌شد. فراخوان بسیار نابرابری بود. با این حال مردم رأی منفی دادند؛ متأسفانه، دولت این تصمیم را نادیده گرفت و بنابراین سالی را پشت سر گذاشتیم که در طی آن موافقتنامه هایی را اجرا می‌کردیم که مردم کلمبیا قبول نداشتند.اشکال پیمان هاوانا در این بود که به یک گروه تروریستی مصونیت از مجازات می‌داد. فارک جرم‌های زیادی علیه بشریت مرتکب شده قتل، کشتار، آدم‌ربایی، ناپدید شدن و تجاوز. حزب دموکراتیک میانه‌رو مخالف نیست که فارک پس از تحویل سلاح‌های خود و خارج شدن از حالت بسیج، حزب سیاسی تشکیل دهد، اما مخالف این است که اعضای فارک که مسئول جنایات هستند، مجازات نشوند و در مقابل وارد سیاست شوند و در کنگره کرسی داشته باشند و از مصونیت کامل شان بهره‌مند شوند.
رئیس جمهوری سانتوز می‌گوید، فارک موافقت کرده 14 هزار سلاح را تحویل دهد اما تا به حال تنها 8 هزار قبضه را تسلیم کرده است. این نمایانگر خطری برای امنیت ملی کلمبیا است. آنها تنها حزب مسلح سیاسی کلمبیا هستند و با معاملات قاچاق به منابع اقتصادی عظیمی دسترسی دارند. فارک می‌گوید باید از خودشان در برابر گروه‌های شبه نظامی محافظت کنند اما شبه نظامیان در کلمبیا وجود ندارند. آنها خلع سلاح شده‌اند و رهبرانشان در زندان هستند. بسیاری از آنها بعد از خلع سلاح قاچاقچی مواد مخدر شده‌اند و با نیروهای فارک و الن (ELN) تجارت می‌کنند و شریک هستند.قراردادهای صلح برای این طراحی شده‌اند که باعث ایجاد صلح در یک کشور شوند اما این اتفاق زمانی که اکثریت مردم با آن هم نظر نیستند اتفاق نمی‌افتد. مردم اجرای قرارداد صلح را در کلمبیا نپذیرفتند زیرا متوجه هستند که اینها به معنی موافقت با مصونیت از مجازات است و می‌بینند که عدالتی وجود نداشته و به وعده‌ها جامه عمل پوشانیده نشده است.
رابینسون رامیرز فرانکو، ۴۹ ساله؛ فرمانده سابق فارک
وقتی همه‌پرسی اتفاق افتاد من در بوگوتا بودم. هیچ‌کس نمی‌دانست من که هستم اما من خیلی تعجب کرده بودم که چطور مردم بعد این همه سال در جنگ بودن باز همه به صلح نه می‌گویند. ما فکر می‌کردیم، برنده می‌شویم. نمی‌توانستم باور کنم. من فارک را هشت سال پیش ترک کردم. باید ۴ روز و ۳ شب بدون غذا در کوه‌ها حرکت می‌کردم. من ۱۳ سال با فارک بودم.
وقتی بمباران شروع شد، بسیاری از دوستانم را از دست دادم. یکی از فرماندهانی که کشته شد مرا از ۱۷ سالگی می‌شناخت و از زمان شروع فعالیتم در فارک با من بود. بعد از این همه کشت و کشتار من باید آنجا را ترک می‌کردم. از جنگ خسته بودم.
من بنیادی را به نام NUVIPADES (که مخفف «زندگی جدید برای مبارزان سابق» است) برای حمایت از مبارزان سابق راه‌اندازی کردم تا بتوانیم قوی باشیم و صدایمان شنیده شود حتی اگر نه توسط فارک بلکه توسط حکومت. ما در هاوانا نماینده‌ای نداشتیم، افرادی که گروه را ترک کرده بودند نمی‌توانستند حرف بزنند، هیچ بخششی در مورد ما وجود نداشت، ما به آرمان خیانت کرده‌ایم.امیدوارم چه اتفاقی در آینده بیفتد؟ امید چندانی ندارم؛ تا زمانی که کاپیتالیسم حکمرانی می‌کند مردم همواره در جنگ خواهند بود. صلح نمی‌تواند با وجود سیستم فعلی وجود داشته باشد. من از جنگ خسته‌ام؛ نمی‌خواهم مبارزه کنم. من همیشه خواهان صلح بوده‌ام و همواره خواسته‌ام کلمبیایی جدید بسازم. ما باید برای صلحی پایدار مبارزه کنیم که بتواند حکایت این ملت باشد. منبع: Aljazeera / روزنامه ایران
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۱۳۵۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
همراهی کارمندان دانشگاه کلمبیا با دانشجویان حامی فلسطین
با وجود فشارهای دولت آمریکا، کارمندان و اعضای هیئت علمی دانشگاه کلمبیا به صف دانشجویان حامی فلسطین پیوستند و شعار آزادی فلسطین سر دادند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی باشگاه خبرنگاران جوان فیلم و صوت فیلم و صوت
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور