به نقل از «پارسینه»

مکمل هایی که باید همراه غذا مصرف شوند

تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۹۴۲۱۲

بهترین روش برای دریافت ویتامین‌ها و مواد معدنی به میزان توصیه شده روزانه دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل است. با این وجود، گاهی اوقات ممکن است رژیم غذایی شما تمام مواد مغذی ضروری که بدن در طول روز به آن‌ها نیاز دارد را تامین نکند. در این شرایط استفاده از مکمل‌های غذایی راه حل خوبی است.

 مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی می‌توانند به پیشگیری از کمبود این مواد مغذی در افرادی که از وضعیت سلامت مطلوب برخوردار نبوده، بیمار هستند یا تنها به دریافت مقدار بیشتر از مواد مغذی نسبت به آنچه از رژیم غذایی خود دریافت می‌کنند، نیاز دارند، کمک می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زمانی که موضوع مکمل‌های غذایی مطرح می‌شود، انتخاب دوز درست و همچنین چگونگی مصرف و این که همراه چه چیزی مصرف می‌شوند، اهمیت دارد.

ویتامین A

ویتامین A که به تقویت سیستم ایمنی و قدرت بینایی کمک می‌کند، یک ویتامین محلول در چربی است، به این معنی که بدن آن را با چربی‌های موجود در رژیم غذایی جذب می‌کند. از این رو، بهتر است ویتامین A همراه غذا مصرف شود. بتاکاروتن (یک منبع مهم ویتامین A) رایج‌ترین نوع این ویتامین در مواد غذایی و مکمل‌های غذایی است. مقدار مصرف توصیه شده روزانه ویتامین A برای هر فرد بر اساس سن و جنسیت متفاوت است.

پروبیوتیک‌ها

پروبیوتیک‌ها باید پیش یا همراه وعده‌های غذایی مصرف شوند تا به کاهش آثار اسید معده که می‌تواند این باکتری‌های مفید را از بین ببرد، کمک شود. مصرف پروبیوتیک‌ها پس از وعده غذایی فوایدی مشابه را ارائه نخواهد کرد. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ که در نشریه Beneficial Microbes منتشر شد، نشان داد که بیشتر باکتری‌های مفید در یک مکمل پروبیوتیک زمانی که ۳۰ دقیقه پیش از یک وعده غذایی یا حین آن مصرف شود، زنده می‌مانند. این در شرایطی بود که مصرف این مکمل نیم تا یک ساعت پس از یک وعده غذایی نشان داد تعداد کمی از پروبیوتیک‌ها زنده باقی می‌مانند. به نظر می‌رسد مصرف مقداری چربی نیز به بقای پروبیوتیک‌ها کمک می‌کند. پژوهشگران دریافتند زمانی که شرکت کنندگان شیر یا شیر جو دوسر مصرف می‌کردند، نسبت به زمانی که آب سیب یا آب مصرف می‌کردند، باکتری‌های بیشتری زنده باقی مانده اند.

ویتامین D

زمانی که پوست در برابر نور خورشید قرار می‌گیرد، بدن توانایی تولید ویتامین D را دارد، اما این ماده مغذی را می‌توان از منابع غذایی نیز دریافت کرد. اگر قصد استفاده از مکمل‌های ویتامین D را دارید باید آن‌ها را همراه غذا، ترجیحا با بزرگترین وعده غذایی روز که احتمالا حاوی بیشترین میزان چربی است، مصرف کنید. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است و مصرف آن همراه غذا به جذب هرچه بهتر آن کمک می‌کند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۰ که در نشریه the Journal of Bone and Mineral Research منتشر شد، نشان داد که این کار می‌تواند جذب ویتامین D را تا ۵۰ درصد افزایش دهد.

ویتامین E

ویتامین E یک آنتی اکسیدان است و می‌تواند از بدن در برابر مولکول‌هایی مضر به نام رادیکال‌های آزاد محافظت کند، به ویژه اگر همراه غذا مصرف شود. این ویتامین محلول در چربی است، از این رو، مصرف آن همراه غذا به جذب بهترش در بدن کمک می‌کند.
روغن ماهی

اسید‌های چرب امگا-۳ از مواد مغذی مفید برای سلامت انسان هستند و ماهی یکی از بهترین منابع برای دریافت آن‌ها است. اما اگر علاقه‌ای به مصرف ماهی ندارید و روغن ماهی بخشی از روتین روزانه شما است، مکمل‌های روغن ماهی را همراه یک وعده غذایی مصرف کنید. مصرف مکمل روغن ماهی هنگام صبح برای پرهیز از استفراغ و آروغ توصیه شده است.

ویتامین K

ویتامین K به استخوان سازی و انعقاد خون کمک می‌کند، اما کمبود آن نادر است. اگر پزشک شما مصرف مکمل ویتامین K را توصیه کرده است، توجه داشته باشید که این یک ویتامین محلول در چربی است و بهتر است همراه یک وعده غذایی که حاوی مقداری چربی است، مصرف شود.

کلسیم

دو نوع اصلی کلسیم وجود دارند که شامل کلسیم کربنات و کلسیم سیترات می‌شوند. کلسیم سیترات نیازی نیست تا همراه غذا مصرف شود، اما اسید معده تولیدی هنگام غذا خوردن به جذب بهتر این نوع کلسیم کمک می‌کند. همچنین، باید به این نکته اشاره داشت که مکمل‌ها اغلب حاوی کلسیم و ویتامین D محلول در چربی هستند که به جذب بهتر این ماده معدنی کمک می‌کند. این مکمل‌ها نیز باید همراه غذا مصرف شوند. بدون در نظر گرفتن نوع مصرفی، بهتر است در هر بار بیش از ۶۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف نشود. بدن نمی‌تواند در هر بار بیش از این میزان را جذب کند، از این رو میزان اضافه هدر خواهد رفت. همچنین، در صورت مصرف مکمل کلسیم، مصرف تنقلات حاوی مقادیر زیاد از این ماده را به زمان دیگری موکول کنید تا بدن آماده جذب میزان بیشتر از آن باشد.

مولتی ویتامین

بیشتر مولتی ویتامین‌ها حاوی ترکیبی از ویتامین‌های محلول در آب (مانند ویتامین‌های B و C) و ویتامین‌های محلول در چربی هستند، از این رو، بدن را باید برای جذب هر دو آماده کنید. مصرف نیمی از یک مولتی ویتامین با کیفیت هنگام صبح و نیم دیگر را هنگام بعد از ظهر منطقی به نظر می‌رسد، زیرا مقدار اضافه اجزا محلول در آب در کمتر از ۱۶ ساعت از طریق ادرار دفع می‌شوند. برای حفظ یک سطح نسبتا پایدار، نیمی از مولتی ویتامین را با مقداری آب گرم، چای، یا قهوه مصرف کرده و حتما پیش از آن اندکی چربی، به عنوان مثال، اندکی گردو مصرف کنید. این جذب بهتر اجزا محلول در چربی مولتی ویتامین را تسهیل خواهد کرد.

اکیناسه

اگرچه شواهد قطعی درباره این که اکیناسه می‌تواند سرماخوردگی را متوقف کند، وجود ندارند، این یکی از مکمل‌های گیاهی محبوب در بازار است. مصرف اکیناسه با معده خالی توصیه نمی‌شود، از این رو، پیش از مصرف آن باید غذا بخورید.

آهن

افراد بسیاری، به ویژه زنان با کم خونی فقر آهن مواجه هستند و پزشک شما ممکن است مصرف مکمل آهن را توصیه کرده باشد. زمانی که مکمل آهن با معده خالی مصرف می‌شود، بدن راحت‌تر آن را جذب می‌کند، اما برخی افراد همچنان بهتر است این مکمل را با غذا مصرف کنند. آهن می‌تواند موجب بروز مشکلات گوارشی مانند حالت تهوع، اسهال، و کرامپ‌ها شود، اما مصرف مکمل همراه غذا از بروز این عوارض جانبی ناخوشایند پیشگیری خواهد کرد. زمانی که مکمل آهن مصرف می‌کنید از مصرف کافئین، شیر و مکمل‌های کلسیم پرهیز کنید، زیرا در جذب آهن اختلال ایجاد می‌کنند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: آنتی اکسیدان مکمل غذایی سبک زندگی پارسی خبر مواد مغذی ویتامین محلول در چربی همراه غذا مصرف مولتی ویتامین یک وعده غذایی پروبیوتیک ها ویتامین ها رژیم غذایی مواد مغذی مصرف مکمل روغن ماهی ویتامین A ویتامین D مصرف شود جذب بهتر مکمل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۹۴۲۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چیز‌هایی که فکر نمی‌کنید به کبدتان آسیب می‌زنند

آفتاب‌‌نیوز :

کبد اندامی بزرگ و مهم است که اگر مراقبش نباشید مستعد آسیب است. کبد بعد از پوست، بزرگ‌ترین اندام بدن است که در بالاتنه‌تان و در سمت راست قفسه سینه‌تان قرار دارد. کبد علاوه بر اینکه مسئول جداکردن مواد مغذی از غذا‌هایی است که از سیستم گوارشتان عبور می‌کنند است، صفرا نیز ترشح می‌کند که به بدن در هضم غذا و دفع سموم کمک می‌کند.

بیماری کبد شامل تعدادی از عوارضی می‌شود که به کبد آسیب می‌زنند. به‌مرورزمان، این آسیب می‌تواند کبد را زخم کند که به آن سیروز می‌گویند. وقتی بافت اسکار جایگزین بافت سالم می‌شود، جلوی عملکرد نرمال کبد را می‌گیرد و این در نهایت می‌تواند موجب نارسایی کبد یا سرطان کبد شود.

ازاین‌رو مهم است که مراقب سلامت کبد خود باشید تا آسیب نبیند و این مراقبت شامل آگاه بودن از راه‌های گوناگونی می‌شود که ممکن است تصادفاً به این اندام حساس آسیب بزنند.

در معرض سموم قرارگرفتن

یکی از نقش‌های اصلی کبد در بدن، دفع سموم است. کبد از طریق چیز‌هایی به نام کانال‌های سینوزوئید کبد، سموم را دفع می‌کند. این کانال‌ها از سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های کوپفر برای فیلترکردن سموم از طریق کبد استفاده می‌کنند. سلول‌های کوپفر این سموم را احاطه و آن‌ها را تجزیه کرده و سپس آن‌ها را از بدن خارج می‌کنند. اگر این سموم از بدن خارج نشوند می‌توانند در داخل سلول‌های چربی ذخیره شوند که البته برای کبد مضر است.

کبد معمولاً می‌تواند سموم را به‌خوبی پردازش کند، اما سم خیلی زیاد باعث آسیب کبد می‌شود؛ بنابراین شما باید مقدار سمومی را که وارد بدنتان می‌کنید محدود نمایید تا مطمئن شوید فشار زیاد به کبدتان وارد نمی‌کنید. شستن میوه‌ها و سبزی‌ها پیش از خوردن می‌تواند کمک کند تا سم کمتری وارد بدنتان شود. یک سری از محصولات شوینده خانگی هم می‌توانند خطرناک باشند و لازم است پیش از مصرف، برچسب روی آن‌ها را به‌دقت بخوانید تا از آن‌ها درست استفاده کنید.

مکمل‌های مضر

نظارت بر صنایع تولیدکنندهٔ مکمل‌های غذایی آن‌طور که فکر می‌کنید دقیق نیست. به همین دلیل شما باید در انتخاب مکمل‌ها دقیق باشید؛ اما به‌هرحال هیچ تضمینی وجود ندارد که بی‌ضرر باشند و به کبدتان آسیب نزنند. مکمل‌های غذایی که برچسب «طبیعی» دارند هم می‌توانند مضر باشند. بعضی از مکمل‌های گیاهی نیز به کبد آسیب می‌زنند، مانند عصاره چای سبز.

مصرف مواد مخدر

مصرف مواد مخدر به چند دلیل می‌تواند مضر باشد که یکی از آن‌ها این است که این مواد می‌توانند حاوی عناصری باشند که انتظارش را ندارید و این مواد به سلامتی‌تان آسیب می‌زنند از جمله آسیب به کبد. مثلا هروئین می‌تواند آسیب جدی به کبد وارد کند؛ چون کبد مجبور است این داروی سمی را از بدن پاک‌سازی کند.

کبد کارش را خوب انجام می‌دهد؛ اما استفاده از موادی مانند هروئین باعث می‌شوند کبد بی‌نهایت تحت‌فشار قرار بگیرد و این اتفاق به‌مرورزمان به کبد آسیب زده و آن را ضعیف می‌کند و کبد به‌سختی خواهد توانست دیگر سموم را کنترل کند. یک نمونهٔ دیگر نیز کوکائین است که بر آنزیم‌های کبد اثر می‌گذارد و باعث التهاب در کبد یا رابدومیولیز می‌شود که عارضه‌ای است که در آن، عضلات به‌سرعت تحلیل رفته و محتویات خود را به داخل جریان خون می‌ریزند. متامفتامین یا شیشه نیز با بالابردن دمای بدن و افزایش فشارخون باعث آسیب کبد می‌شود.

نادیده‌گرفتن علائم هشداردهنده کبد

اگر تردید دارید که کبدتان مشکلی دارد بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید. مسئله اینجاست که مشکلات کبد ممکن است به‌سختی شناسایی شوند. خیلی از افراد علائم خاصی ندارند تا زمانی که مشکل کبدشان جدی شود. اما تشخیص به‌موقع مشکل کبد بهترین راه برای پیشگیری از آسیب جدی آن است.

یکی از شگفتی‌های کبد این است که می‌تواند خودش را ترمیم کند، حتی اگر از آسیب قبلی، بافت اسکار در کبدتان داشته باشید. به همین دلیل تشخیص به‌موقع مشکلات کبد می‌تواند نجاتتان بدهد. متأسفانه خیلی از افراد متوجه نمی‌شوند که کبدشان مشکلی دارد تا زمانی که این مشکل جدی و خطرناک می‌شود. در واقع بسیاری از عوارض کبدی هیچ علامت بارزی ندارند.

اگر زودتر جلوی مشکل کبد گرفته نشود و کبد آسیب زیادی ببیند، خطر نارسایی کبد یا سرطان کبد را به دنبال دارد که هر دو بی‌نهایت جدی‌اند. پزشک می‌تواند با آزمایش خون، تست‌های تصویری و یا در برخی موارد با بیوپسی کبد، تشخیص دهد که کبد آسیب دیده یا نه.

مصرف الکل

الکل می‌تواند آسیب زیادی به کبد وارد کند. مصرف زیاد الکل به‌مرورزمان موجب سیروز کبد خواهد شد. در میان تمام ارگان‌های بدن، کبد بیشترین آسیب را از الکل می‌بیند؛ چون الکل اساساً در کبد متابولیز می‌شود. مصرف الکل می‌تواند سبب عوارض کبدی مانند کبد چرب، سیروز و هپاتیت شود.

مصرف چربی‌های ناسالم

انواع چربی‌ها در غذا‌هایی که می‌خورید وجود دارد و برخی از آن‌ها سالم‌تر از بقیه‌اند. بیماری کبد چرب غیرالکلی زمانی رخ می‌دهد که چربی زیاد در کبد انباشته می‌شود. کبد به طور نرمال دارای مقداری چربی است؛ اما اگر بیشتر از ۵ تا ۱۰ درصد کبد از چربی باشد، مشکل‌ساز خواهد شد.

مطالعات نشان می‌دهند مصرف کالری زیاد منجر به بیماری کبد چرب می‌شود؛ اما غذایی که می‌خورید هم مهم است. چربی اشباع یکی از عوامل ایجاد بیماری کبد چرب است و خوردن مقدار کمتری از این نوع چربی که معمولاً در منابع حیوانی مانند کره و لبنیات و گوشت چرب و روغن نارگیل وجود دارد می‌تواند به پیشگیری از ابتلا به بیماری کبد چرب کمک کند. محققان دریافته‌اند چربی غیراشباع که معمولاً در روغن‌های گیاهی، روغن ماهی و مغز‌ها وجود دارد در واقع محافظ کبد است.

مصرف زیاد قند

علاوه بر اینکه باید چربی‌های سالم مصرف کنید، مصرف قند کمتر و استفاده از منابع سالم‌تر کربوهیدرات‌ها نیز به پیشگیری از ابتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی کمک می‌کند. شما باید از مصرف نوشیدنی‌های قندی مثل نوشابه‌های گازدار و نوشیدنی‌های ورزشی و آبمیوه‌های صنعتی و چای و قهوه شیرین پرهیز کنید.

عاقلانه است که از مصرف محصولاتی که شربت فروکتوز دارند نیز خودداری کنید. فروکتوز نوعی قند است که به طور طبیعی در میوه‌ها و عسل وجود دارد. در واقع شما باید به دنبال خوراکی‌هایی باشید که شاخص گلیسمی پایین دارند. بیشتر میوه‌ها، سبزی‌ها و غلات کامل در این دسته قرار می‌گیرند. این نوع غذا‌ها در مقایسه با منابع ساده کربوهیدرات مثل نان سفید و برنج سفید و سیب‌زمینی، دارای اثر کمتری بر قند خون هستند.

ضمناً توصیه می‌شود به‌طورکلی، کمتر کربوهیدرات مصرف کنید؛ چون خوردن کربوهیدرات زیاد هم باعث می‌شود کبد آن‌ها را به‌صورت چربی ذخیره کند.

مصرف زیاد استامینوفن

وقتی تب یا بدن‌درد دارید احتمالاً سراغ دارو‌های مسکن می‌روید تا ناراحتی‌تان را تسکین بدهید. یکی از عناصر فعال در مسکن‌ها، استامینوفن است که درد را تسکین داده و تب را پایین می‌آورد. مصرف زیاد استامینوفن، استفاده نامناسب از آن یا ترکیب آن با دارو‌های اشتباهی می‌تواند به کبد آسیب بزند.

اگر از استامینوفن درست استفاده کنید نباید به کبدتان آسیبی برسد. اما پزشکان و کارشناسان هشدار می‌دهند که مصرف زیاد آن می‌تواند آسیب شدیدی به کبد وارد کند، تاحدی‌که ممکن است نیاز به پیوند کبد وجود داشته باشد. سعی کنید به‌یک‌باره بیشتر از یک استامینوفن یا هر دارویی که حاوی این ماده است مصرف نکنید. در واقع مجازید روزانه حداکثر ۴۰۰۰ میلی‌گرم استامینوفن مصرف کنید.

غذا و نوشیدنی آلوده

یکی از انواع ویروس هپاتیت، هپاتیت E است که بیشتر در میان مسافران معمول می‌باشد. اگر در ناحیه‌ای زندگی می‌کنید که آب آشامیدنی یا غذای تمیز و طبق استاندارد‌ها وجود ندارد، پس به‌احتمال بسیار زیاد در معرض ابتلا به ویروس هپاتیت E قرار دارید. متأسفانه این ویروس واکسنی ندارد و اگر به آن مبتلا شوید احتمالاً علامتی نخواهید داشت، اما ویروس هپاتیت E به‌مرورزمان به کبد آسیب می‌زند.

افرادی که در حال حاضر بیماری کبدی دارند در صورت آلوده‌شدن به ویروس هپاتیت E بیماری‌شان شدید خواهد شد. اما بیشتر افراد سالمی که به این ویروس مبتلا می‌شوند می‌توانند بهبود پیدا کنند. اگر هپاتیت E علامتی داشته باشد شامل تهوع، تب، کاهش اشتها، شکم‌درد و درد مفاصل خواهد بود. علائم ممکن است دو تا سه ماه طول بکشند. برای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت E هیچ آب و غذایی را تا زمانی که از پاکیزه بودن آن مطمئن نشده‌اید مصرف نکنید. شیر و ماست را حتماً به‌صورت پاستوریزه مصرف کنید و غذای خام را از منبعی که اطمینانی به آن ندارید نخورید.

نداشتن وزن سالم

به‌طورکلی زندگی با یک سبک زندگی سالم می‌تواند جلوی آسیب کبد را بگیرد. وزن سالم بدن به پیشگیری از بیماری کبد کمک می‌کند و انتخاب‌های سالم در سبک زندگی مثل تغذیه سالم و درست و ورزش منظم نیز نقش مهمی در جلوگیری از مشکلات کبدی دارد. سبک زندگی سالم به افرادی که در حال حاضر بیماری کبد دارند نیز کمک می‌کند دچار عوارض جدی‌تر نشوند.

مطالعات نشان داده‌اند کاهش وزن برای افرادی که بیماری کبد چرب غیرالکلی دارند مفید است. البته نکته اصلی اینجاست که خیلی از افراد موفق می‌شوند وزن کم کرده و به وزن سالمی برسند؛ اما در حفظ و تداوم آن چندان موفق نیستند و وزن ازدست‌رفته را در مدت کوتاهی دوباره به دست می‌آورند.

به اندازه کافی ورزش‌نکردن

وقتی پای پیشگیری از بیماری‌های کبد در میان است، نقش ورزش منظم را نیز نمی‌توانید نادیده بگیرید. به‌طورکلی ورزش برای سلامتی خوب است و افراد بزرگسال باید تقریباً ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه در هفته فعالیت بدنی داشته باشند که می‌تواند شامل پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری یا درگیر فعالیت‌های هوازی شود. تمرینات قدرتی را نیز باید در کنار تمرینات هوازی انجام دهید و در هفته دو جلسه تمرینات بدنسازی و قدرتی داشته باشید و تمام گروه‌های عضلانی‌تان را درگیر کنید.

یافته‌ها نشان می‌دهند ورزش‌کردن باعث کاهش چربی کبد می‌شود و این کار از طریق مؤثرتر کردن انسولین در بدن صورت می‌گیرد که کمک می‌کند اسید‌های چرب در کبدتان متابولیز شوند و عملکرد میتوکندری‌ها در کبد بهتر شود. محققان می‌گویند افرادی که بیماری کبد چرب دارند با ورزش منظم حتی اگر وزن کم نکنند، باز هم شرایط سالم‌تری خواهند داشت و این نقش بسیار مهم ورزش را در پیشگیری و درمان بیماری کبد چرب نشان می‌دهد.

استفاده از وسایل مشترک آلوده به خون

انواعی از ویروس هپاتیت از طریق خون منتقل می‌شوند. توصیه می‌کنیم از وسایل مشترکی که آلوده به خون هستند هرگز استفاده نکنید. مثلاً مسواک یا ژیلت مشترک می‌تواند باعث انتقال هپاتیت شود. حتی وسایل پیرسینگ و مانیکور هم می‌توانند این ویروس را انتقال دهند.

هپاتیت C یکی از انواع هپاتیت است که اساساً از طریق استفاده از سوزن‌های مشترک منتقل می‌شوند. هپاتیت C هرچند که اغلب یک بیماری کوتاه‌مدت است؛ اما این بیماری در تقریباً نیمی از افراد مزمن می‌شود. این بیماری در صورت مزمن شدن می‌تواند باعث سیروز کبد و حتی سرطان کبد شود. هپاتیت C مشابه هپاتیت E هیچ واکسنی ندارد و بهترین راه پیشگیری از این عفونت، اجتناب از تماس با خون فرد آلوده است.

واکسینه نشدن

ویروس هپاتیت انواعی دارد که همهٔ آن‌ها به کبد آسیب می‌زنند. هر چند همهٔ انواع این ویروس واکسن ندارند؛ اما واکسن بیشتر آن‌ها موجود است. به‌هرحال توصیه می‌شود واکسن هپاتیت A و هپاتیت B را بزنید تا از ابتلا به این عفونت ایمن بمانید. هر دو واکسن اثرگذاری بالایی دارند و بی‌خطر هستند.

واکسن هپاتیت B بین ۹۵ تا ۱۰۰ درصد مؤثر است و جلوی آسیب کبد و سرطان کبد را که می‌تواند ناشی از عفونت باشد می‌گیرد. واکسن هپاتیت A نیز مؤثر است و تقریباً ۱۰۰ درصد افراد با این واکسن در عرض یک سال از دریافت اولین دوز، در برابر این ویروس ایمنی پیدا می‌کنند.

واکسن هپاتیت B برای بیشتر بچه‌ها توصیه می‌شود. کودک می‌تواند اولین دوز این واکسن را خیلی زود و ۲۴ ساعت بعد از تولد دریافت کند و دو دوز دیگر پیش از ۱۸ ماهگی توصیه می‌شود. اما نوجوانان و بزرگسالان درصورتی‌که طی کودکی واکسینه نشده‌اند می‌توانند این واکسن را در هر سنی بزنند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان