به نقل از «ایران آنلاین»

تجربه ای متفاوت از تمام ادوار

تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۳۳۱۲۹

هجدهمین دوره جشنواره نمایش عروسکی تهران – مبارک عصر امروز در تالار وحدت و با معرفی برگزیدگان نهایی به‌کار خود پایان خواهد داد. جشنواره‌ای که متفاوت از تمامی هفده‌ دوره پیشین برگزار شد و حضور تمام و کمال در بستر مجازی مهم‌ترین تعریف و تجربه‌ای بود که جشنواره امسال به‌عنوان یک چالش و البته امکان با آن مواجه بود و این چالش‌ها و امکان‌ها گروه‌های نمایشی و دست‌اندرکاران آنها را مانند برگزارکنندگان جشنواره در برابر موقعیتی قرار داد که تاکنون تجربه نکرده بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به‌گفته هنرمندان شرکت کننده در جشنواره امسال اگر چه نبود تماشاگران پر شور و شوق و کم‌سن و سال به‌همراه خانواده‌هایشان، کمبود حضور و انرژی آنها را بسیاربسیار نشان می‌داد اما محاسن بسیاری هم داشت که می‌شود در آینده از آنها استفاده کرد و سود جست.
چالش‌ها و فرصت‌ها
فاطمه برومند و رعنا زیادلو دو کارگردان جوان گرگانی بودند که امسال به‌صورت مشترک با کارگردانی نمایش «آدی و بودی» در بخش صحنه‌ای جشنواره شرکت کردند. زیادلو در گفت‌وگو با «ایران» درباره تجربه شرکت در این دوره از جشنواره و چالش‌های پیش روی حضور مجازی‌شان می‌گوید: «طبیعی‌ است که اگر جشنواره به‌صورت همیشگی برگزار می‌شد ما با حس و حال بهتری از سوی تماشاگران روبه‌رو بودیم و بر کسی پوشیده نیست که تئاتر در هر شکل و فرم‌اش وابسته به حضور فیزیکی و نفس تماشاگر است؛ اما بیماری که امسال در همه دنیا شیوع پیدا کرد، چیزی بود که نمی‌شد جز آنچه امسال در مسیر انجام گرفت برایش متصور بود.» او با ابراز خوشحالی از این نکته که با تمام مسائل و مشکلات جشنواره برگزار شد به این نکته اشاره می‌کند که «ضبط آثار به‌صورت ویدیویی و انتشار آن روی پلتفرم‌های اینترنتی واقعاً تجربه جدیدی بود که همه ما را با چالش‌هایی جدید روبه‌رو کرد. به‌هر صورت ما از تمرین‌ها گرفته تا اجرا، فرم و فضای متفاوتی را با گروه تجربه کردیم. در واقع چالش مهم این بود که در زمانی محدود باید کار را ضبط می‌کردیم و برای تمرین هم بیشتر از 5-6 جلسه وقت نداشتیم. همه اینها باعث شد که ما و البته مطمئناً بسیاری از گروه‌ها، ایده‌هایی تازه و متناسب به کارشان تزریق کنند و این تجربه‌ها حتماً در آینده به درد ما خواهد خورد.» کارگردان نمایش «آدی و بودی» درباره امکان دسترسی همگانی‌تر برای تماشای آثار جشنواره امسال هم می‌گوید: «واقعاً این مسأله بسیار بسیار مهم و خوب بود. اینکه چند روز برای همه در هر شهر و استانی این امکان وجود داشت که کارها را از طریق اینترنت تماشا کنند و نیازی نبود به تهران بیایند از مزایای این اتفاق بود و فکر کنم بشود برای سال‌های آینده نیز چنین امکانی را در نظر گرفت تا همه بتوانند مخاطب جشنواره باشند و از مرکزگرایی و مسائل مربوط به آن کمی دور شویم.»
دکوپاژ را تجربه کردیم
سعیده دهقانی‌نژاد یکی دیگر از کارگردان‌های جوان امسال جشنواره هجدهم عروسکی تهران - مبارک بود که با نمایش «پَرِ خورشید» در بخش صحنه‌ای کودک و نوجوان در این جشنواره شرکت کرده بود. دهقانی‌نژاد هم از تجربه‌ خوب حضور در جشنواره امسال راضی است و می‌گوید: «امسال تجربه‌های خوب و بد در کنار هم بود اما بخش خوب این تجربه‌ها وزنه سنگین‌تر و مهم‌تری دارد. اینکه از حضور و حس تماشاگر در سالن محروم بودیم تجربه‌ای به ناچار و بد بود که نمی‌توانستیم بازخورد و واکنش‌ آنها را ببینیم اما اینکه هر کسی امسال می‌توانست در هرکجای ایران، براحتی بنشیند و کارها را با فرزندش تماشا کند از جمله اتفاقات و تجربه‌های خوبی بود که جشنواره امسال در خود داشت. در بخش فنی و هنری هم ضبط آثار، یکسری تجریه‌های کارگردانی به من و دیگر دوستان هنرمند اضافه کرد که حتماً برای ما هم چالش بود و هم امکان.» او درباره این چالش‌ها می‌گوید: «مثلاً وقتی قرار بود نمایش به‌صورت فیلم‌تئاتر فیلمبرداری بشود، طبیعتاً یکسری از اجزای دکور باید حذف و المان‌هایی اضافه می‌شد تا مخاطب توسط آنها تا پایان کار با نمایش همراهی کند و در واقع، دکوپاژ باید اتفاق می‌افتاد و همه اینها نیاز به تجربه‌هایی بصری داشت که پیشتر نیازموده‌ بودیم.» دهقانی‌نژاد در پایان برگزار شدن جشنواره را یک اتفاق خوب می‌داند و می‌گوید: «من از جمله کسانی بودم که بسیار موافق با برگزاری جشنواره بودم و از اول فکر می‌کردم می‌شود با ایده‌هایی جدید جشنواره را برگزار کرد و خوشحالم که چنین اتفاقی افتاد و تجربه‌ای به تجربه‌های همه ما اضافه کرد.»
وقت بیشتر برای کیفیت بهتر
میثم یوسفی کارگردان با تجربه‌ای است که امسال با نمایش «جنگ و صلح» در بخش میهمان جشنواره امسال شرکت کرد. او که سال گذشته با نمایش «هدیه اسرار آمیز» در جشنواره شرکت کرده بود درباره تجربه حضور در شکل و شمایل جدید و مجازی جشنواره امسال، آن را حایز تجربیات و امکاناتی می‌داند که قابل توجه هستند و باید برای دوره‌های بعد هم به این امکانات توجه کرد. یوسفی هم البته مثل بسیاری دیگر از هنرمندان تئاتری، تئاتر را هنری وابسته به نفس و حضور تماشاگر می‌داند و معتقد است هر چه غیر از این باشد نمی‌توان نام تئاتر بر آن گذاشت. کارگردان جنگ و صلح به خبرنگار «ایران» می‌گوید: «با این حال، وقتی چاره‌ای نیست و وضعیت به‌گونه‌ای است که امکان هرگونه حضور فیزیکی هنرمند و تماشاگر در کنار هم، به‌دلیل کرونا، سلب شده باید به راهکارها و راه‌های جدید فکر کرد. از این زاویه من دید مثبتی به قضیه دارم.» او نظر خود را این‌طور بسط می‌دهد: «یکی از حسن‌های کار این بود که هزینه‌های اضافی تبلیغات و... حذف شد. نکته دیگر اینکه همه مردم در سراسر ایران از طریق اینترنت توانستند در طول مدت چند روز به تماشای آثار دسترسی داشته باشند و دیگر لازم نبود کسی مسیری را برای تماشای تئاترهای محیطی یا سالنی، طی کند. نکته‌ها و امکاناتی که امسال تجربه شد حتماً می‌تواند برای سال‌های آینده و در شرایطی طبیعی هم مورد استفاده قرار بگیرد تا در وهله اول تئاتر، در دسترس همه باشد و فاصله، مانعی برای عدم دسترسی مردم نشود. با این حال می‌شد برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشت و وقت بیشتری در اختیار گروه‌ها قرار می‌گرفت تا با کیفیت بهتری کارها را ضبط کنند و به جشنواره برسانند؛ چون این کمبود وقت درصد بالایی از کیفیت کار را تحت الشعاع خود قرار می‌دهد.»

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: جشنواره امسال تجربه ای تجربه ها چالش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۳۳۱۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم نیست

به گزارش قدس آنلاین،  اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی در خانه هنرمندان برگزار شد.

سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت‌ فضا نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و انشالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.

موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم

او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این‌ سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.

دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.

امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است،  تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده‌ خودشان را شکل بدهند.

 برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید

سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.

او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد و خطا کرد چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آن‌ها استفاده مفید کرد.

این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطرت‌تان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.

 به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است

خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.

او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آن‌ها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آن‌ها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.

کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و  این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.

خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات‌ خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آن‌ها را می‌شناسید را بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلم‌سازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.

او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی  مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.