به نقل از «ایرنا»

استاندار همدان: پنج هزار میلیارد ریال سهم استان از جذب اعتبارات رونق تولید است

تاریخ انتشار: ۵ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۲۷۳۴۵۷

همدان-ایرنا- استاندار همدان گفت: جذب اعتبارات تسهیلاتی بانک ها بسیار مهم است و سهم استان از اعتبارات رونق تولید پنج هزار میلیارد ریال است که باید به عنوان حداقل جذب شود.

محمد ناصر نیکبخت عصر پنجشنبه در نشست اعضای شورای برنامه ریزی و توسعه استان همدان، افزود: مدیران موظفند هر ماه به همه شهرستان ها سرکشی کنند و پایان ماه گزارش این سرکشی ها و اقداماتی راکه داشته اند ارائه کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان اینکه مدیران هر شش ماه باید برنامه های خود را برای ارزیابی و رصد ارائه کنند، افزود: ایجاد اشتغال و رونق واحدهای تولیدی مهترین هدف استان است که باید با جدیت پیگیری شود.
وی اضافه کرد: بانک ها در زمینه منابع داخلی نیمه نخست امسال پنج هزار میلیارد ریال عقد قرار داد داشته اند، اما در زمینه این سهم کمتر پرداخت داشته اند که باید پرداختی بیشتری داشته باشند.
استاندار همدان تاکید کرد: برای اشتغال فراگیر روستایی سه هزار و 400 میلیارد ریال سهم ما به عنوان حداقل است که باید تلاش برای جذب بیشتر داشته باشیم.
نیکبخت با بیان اینکه مدیران بخش باید برای حل مشکلات متقاضیان و بانک ها ورود کنند، افزود: طرح ها باید توجیه اقتصادی داشته باشند و متقاضی اهلیت داشته باشد تا بانک ها به آن طرح تسهیلات پرداخت کنند.
وی با تاکید بر احیا کارخانه های نیمه تعطیل، افزود: در دیدار با وزیر نفت، موضوع پتروشیمی های استان بخوبی پیگیری شد و وزیر نفت دستورات لازم را صادر کردند.

***باید از پیگیری مستمر دکتر غلامی برای احداث دانشکده دی8 تشکر کرد
وی با اشاره به جذب دانشجو در دانشکده دی 8 در بهمن ماه، گفت: راه اندازی این دانشکده برای همدان با جدیت پیگیری شد و در این زمینه باید از دکتر منصور غلامی رئیس دانشگاه بوعلی سینا که به صورت مستمر پیگیر این مهم بودند، تشکر کرد.
استاندار همدان افزود: استان ها و دانشگاه های زیادی به دنبال تاسیس این دانشگاه بودند اما با اثبات امکانات و ظرفیت های دانشگاه بوعلی به عنوان پشتیبان، این دانشکده به همدان واگذار شد که آورده علمی و بین المللی برای استان است.
نیکبخت با اشاره به احداث بیمارستان 500 تختخوابی همدان نیز افزود: برای احداث این بیمارستان با بنیاد خیریه فرشچیان مذاکراتی داشتیم که مشارکت در احداث این طرح را پذیرفتند.
وی ادامه داد: احداث مرکز جامع سرطان استان را هم این بنیاد به صورت کامل تقبل کرده است و باید از این خانواده خیر قدردانی کنیم.

*** واگذاری 355 طرح به بخش خصوصی
رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی همدان نیز در این نشست، گفت: 355 طرح استان از سال گذشته تاکنون به بخش خصوصی واگذار شده است.
سید اسکندر صیدایی با بیان اینکه 269 طرح در همدان برای واگذاری به بخش خصوصی شناسایی شده است، افزود: سال گذشته 235 طرح به بخش خصوصی واگذار شد و از ابتدای سال جاری تاکنون 120 طرح واگذار شده است.
وی اعتبارات هزینه ای استان همدان را 2 هزار و 290 میلیارد ریال اعلام و اضافه کرد: اعتبارات تملکی استان نیز پنج هزار و 60 میلیارد ریال است و 2 هزار و 30 میلیارد ریال آن اعتبار سرمایه انسانی است.

***پیش بینی 10 میلیارد ریال برای موزه سفال لالجین
رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی همدان اظهار کرد: برای موزه سفال لالجین 10 میلیارد ریال اعتبار پیش بینی شده است.
وی اضافه کرد: همچنین حدود 100 میلیارد ریال برای بخش کشاورزی، 164 میلیارد ریال از اعتبارات فنی برای صنعت و معدن و 80 میلیارد ریال به گردشگری استان تخصیص می‌یابد؛ ضمن اینکه برای برخی طرح های راکد اعتباری پیش‌بینی شده است.
صیدایی با اشاره به الزام قانون بودجه 96 و برنامه ششم بیان کرد: موضوع توسعه و اشتغال روستایی در بودجه امسال پیش بینی شده است و در کل کشور ساماندهی حدود پنج هزار روستا در طول برنامه ششم باید انجام شود.
وی با اعلام اینکه 929 روستای بالای 20 خانوار در استان همدان داریم، افزود: 118 روستا در سال 96 و 589 روستا در طول برنامه ششم توسعه در استان همدان دارای سند توسعه و اشتغال می شوند که در سال اول 118 روستا در این طرح شرکت می کنند.
رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان همدان با اشاره به اینکه برای سه برنامه مهم استان همچون جشنواره بین‌‌المللی تئاتر کودک، بزرگداشت آیت الله آقا نجفی و بزرگداشت باباطاهر اعتبارات بیشتری مورد نیاز است، افزود: 14 میلیارد ریال برای سه برنامه یاد شده، پیش‌بینی شده است.
7523/2090
گزارش از: مرضیه بختیاری**انتشار دهنده: سعید زارع کندجانی

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۷۳۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فراز و فرود نوغانداری در گیلان /تجارت پر سودی که از رونق افتاد

ایسنا/گیلان گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود و پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد. در دوره‌های مختلف تاریخ، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود، با انقراض صفویه، نوغانداری افول می‌کند و از میانه دوره قاجار به سمت مدرن شدن می‌رود و تا دهه ۶۰ این روند ادامه داشت.

صدای چرخش دوک نخ ریسی با صدای «فاخته» درهم آمیخته و بانوی خانه، پیله‌های  ابریشم را از هم باز کرده و  با سرعت و مهارت، به نخ تبدیل می‌کند؛ از خاطراتش می‌گوید:« جوان که بودم، با تابیدن و فروش همین پیله‌ها برای خودم کلی درآمد داشتم. تازه ما پیله‌های نُخاله را می‌رشتیم، پیله‌های خوب را می‌فروختیم.

پدر من، چهار تل‌انبار نوغان ( سازه‌های مخصوصی که برای پرورش کرم ابرایشم استفاده می‌شد) داشت، نوغانداری زحمت داشت، ولی درآمدش هم خوب بود. یک تل‌انبار خرج یک عروسی را درمی‌آورد. تل انبار حداقل دو متر بالاتر از زمین ساخته می‌شد، با نردبان از تل‌انبار بالا می‌رفتیم و روزی سه بار گاهی چهار بار، به کرم‌ها برگ توت می‌دادیم. آن زمان برق نبود، شب تاریک، با فانوس می‌رفتیم بالای تل‌انبار تا برگ توت بگذاریم. از اول بهار تا دو ماه کارمان همین بود. بعد از اتمام دوره خواب، بسته به تعداد تل‌انبار، ۱۰روز کج چینی (جدا کردن پیله ابریشم از تل‌انبار) داشتیم.

همه خواهر و برادرها از صبح زود می‌رفتیم برای جمع کردن و پختن پیله‌ها. اگر دیر می‌جنبیدیم، کرم، پیله را سوراخ می‌کرد، باید سریع پیله را می‌انداختیم در آب جوش و نخ می‌گرفتیم. هرکدام خوب بود، می‌فروختیم و هر پیله‌ای  که ضعیف‌تر بود، با دوک دستی برای مصرف خودمان نخ می‌رشتیم. با این نخ لباس می‌بافتیم، چادرشب می‌بافتیم برای دوخت خیاطی استفاده می‌کردیم. خلاصه نوغانداری همه‌اش سود است، اما به شرطی که خریدار باشد. »

نقی کاظم نژاد، یکی از تولیدکنندگانی است که هرسال تل انبار  می‌گذار و می‌گوید: «من از بچگی در این باغ توت بزرگ شدم. آن زمان از جاده اصلی چمخاله تا روستای یعقوبیه، درخت دیگری جز توت نبود. دو ماه بهار اقتصاد این منطقه با نوغانداری می‌گذشت. نوغانداری دیگر صرفه اقتصادی ندارد. ابریشم هم مانند کنف از بین رفته، بچه که بودم، تولید کنف را توسط پدربزرگم دیده بودم.  گیاه کنف را لای گل و لای می گذاشتند و طی فرآیندی از آن نخ  می‌گرفتند.»

از میان باغ توت به سمت تل‌انبار می‌رویم و او شیوه نوغانداری را توضیح می‌دهد: «طول نوغانداری حدود ۳۵روز است. هفته اول اردیبهشت که تمام شد، تخم را به صورت جعبه‌ای از اداره نوغان می‌خریم، اتاق را تا ۲۵ درجه گرم می‌کنیم. در مدت دو تا سه روز لارو بیرون می‌آیند. سپس، برگ توت دادن را روزی سه بار شروع می‌کنیم. ۱۰ روز بعد کرم‌ها را می‌آوریم روی تل‌انبار؛ تل‌انبار باید از سطح زمین بلند و زیر آن خالی باشد تا هوا جریان پیدا کند. بعد از این، برگ توت خوردن بیشتر می‌شود. نوغان، سه تا چهار مرحله خواب دارد.

خواب اول بعد از سه روز، یعنی سه روز پیوسته برگ می‌خورد، سپس۲۴ ساعت هیچ برگی نمی‌خورد. ما می‌گوییم خوابیده است. بعد تغییرشکل می‌دهد که ما نوغاندارها می‌فهمیم. دوباره برگ دادن را شروع می‌کنیم. مرحله دوم هم سه روز است. خواب سوم ۴۸ ساعت است. یعنی سه روز می‌خورد ۴۸ساعت می‌خوابد. بعد از خواب سوم، روی تل‌انبار گیاهان کرف می‌ریزیم تا کرم موقع تنیدن، تار خود را به برگ‌های کرف مستحکم کند. بعد از تنیدن پیله هشت تا ۱۰ روز صبر می‌کنیم، سپس کج‌چینی شروع می‌شود و پیله‌ها را پخته و نخ می‌گیریم. قبلا تخم ژاپنی، کره‌ای، ایتالیایی و حتی برزیلی بین نوغانداران توزیع می‌شد. تلفاتش کم بود، بازدهی بالا. تخم خوب نباشد، هم ضایعات دارد و هم تلفات. کیفیت ابریشم تولید شده هم پایین می‌آید. »

بر اساس منابع مکتوب، پرورش کرم ابریشم و تولید پیله و نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد و گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود. در دوره‌های مختلف تاریخی، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود و بازرگانان اروپایی از مسیر دریای کاسپین، وارد ایران می‌شوند و ابریشم گیلان مهمترین کالای تجاری بازارهای ایران بوده و نقش پررنگی در اقتصاد دولت ایفا می‌کرد.

سود حاصل از تجارت ابریشم، مهمترین عامل توجه دربار صفویه به گیلان می‌شود. به نحوی که تا پیش از صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد ولی شاه عباس صفوی، گیلان را ضمیمه دولت مرکزی کرد تا سود حاصل از تجارت ابریشم به دربار صفوی برود. با انقراض صفویه و آشوب‌های داخلی، تولید ابریشم نیز دچار افول می‌شود. در دوره قاجار، بیماری موسوم به «پبریم کرم ابریشم» از یک سو و سیاست‌های استعماری، باعث رکود نوغانداری در گیلان می‌شود.

از نیمه دوره قاجار و با سفر شاهان قاجار به اروپا، تلاش برای استفاده از الگوهای مدرن برای توسعه نوغانداری آغاز می‌شود و « به دستور میرزا تقی خان امیرنظام»، تعدادی از هنروران ابریشم کاشان برای آموزش علمی ابریشم بافی راهی استانبول می‌شوند. در گیلان نیز مدارس ابریشم زیر نظر استادان فرانسوی تاسیس و کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در رشت راه‌اندازی می‌شود. این تلاش‌ها سبب شد تا در اواخر قاجار تمایل به مدرن شدن در زمینه ابریشم نیز تاثیر گذار باشد، تا جاییکه آموزش نوغانداری جزء برنامه‌های آموزشی نخستین مؤسسه آموزش کشاورزی کشور (مدرسه فلاحت در کرج) قرار گرفت.»

مدرن کردن صنعت نوغانداری در دوره پهلوی شتاب بیشتری می‌گیرد و با دعوت کارشناسان ژاپنی از سوی دولت، اقدامات موثری در اصلاح باغ‌های توت و مزارع پرورش کرم ابریشم انجام می‌شود. این روند تا  دهه ۷۰ ادامه می‌یابد اما عوامل متعددی از جمله، عدم کنترل واردات نخ ابریشم، خصوصی‌سازی کارخانه‌های ابریشم کشی، عدم حمایت از بومی‌سازی فناوری تولید تخم نوغان هیبرید و... کمر صنعت هزار ساله نوغانداری گیلان را می‌شکند.

برای نسلی که دوران شکوفایی نوغانداری گیلان را ندیده است، تصویرسازی ذهنی باغ‌های توتی که در سفرنامه‌های دوره قاجار توصیف شده، شگفت‌آور است. به عنوان نمونه، «کلاویخو» فرستاده پادشاه اسپانیا (۱۴۱۲ م) درباره ابریشم گیلان می‌نویسد:« همه گونه ابریشم و پارچه ابریشمی آن به سلطانیه و از آنجا به دمشق و دیگر قسمت‌های سوریه و ترکیه صادر می‌شود.» و یا «جوزافا باربارو» (۱۴۱۳-۱۴۹۴ م) سفیر ونیز در سفرنامه‌اش می‌نویسد:« در طول کرانه دریای کاسپین شهرهای بسیاری را دیده‌ام که بهترین پارچه ابریشمی را می‌بافتند.» همچنین، «نیکلا شانسون» فرانسوی در دربار صفوی، به نقش ابریشم گیلان در اقتصاد ایران و دربار صفوی اشاره دارد و می‌نویسد: «گمرک گیلان برای شاه هشتاد هزار تومان که سه میلیون و شش صد هزار لیو می‌شود، عایدی فراهم می‌کند.»

از این دست گزارش‌ها کم نیستند و برای نسلی که صنعت پرسود نوغانداری را ندیده، تصور اندازه و حجم۴۲۳ هزار مَن کلاف ابریشم سفید سخت است. (هر من معادل ۳کیلوگرم است) سخت است تصور کنی، تولید ۱۰۰۰ بقچه ابریشم در ایران عصر صفوی یعنی چقدر!  ابریشمی که ۸۰ درصد آن توسط مردم گیلان تولید می‌شد (سید رحمان حسنی، ابریشم در عصر قاجار و تجارت آن از طریق دریای خزر)

 زمانی گیلان بخاطر تولید ابریشم، «دارالمنفعت» نامیده می‌شد و شهرستان‌های لاهیجان و لنگرود بیشترین سهم تولید را داشتند. شهرستان  لنگرود در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خورشیدی بیشترین مشارکت در تولید پیله را داشت و پس از آن شهرهای لاهیجان، شلمان، آستانه اشرفیه، رشت، صومعه سرا، فومن، شفت، بندرانزلی و تالش در پرورش کرم ابریشم فعال بودند. (پیشین)

در حال حاضر نوغانداری افتان و خیزان به حیات خود ادامه می‌دهد و معدود نوغانداران، با تل‌انبارهای محدود به شیوه سنتی نوغانداری می‌کنند. افول نوغاندرای نیاز به آمار و ارقام ندارد و از ویرانه‌های کارخانه ابریشم‌کشی شادروان امین‌الضرب در شهر رشت، ساختمان متروکه اداره نوغان لنگرود و کارخانه ابریشم‌کشی تعطیل شده موسوم به «فلاطوری» لاهیجان - که توسط یک شرکت یونانی تاسیس شده بود و باغ توت «پرنیان »شهر صومعه‌سرا - که متروک شده است- وضعیت نوغانداری گیلان آشکار است.

ساختمان مخروبه کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در شهر رشت

انتهای پیام