برپایی نمایشگاهی برای پاسخ به اتهام‌ها
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۳۴۸۷۷
علی شیرازی این روزها مجموعه‌ای از آثار خود را به نمایش گذاشته تا به قول خودش یک هتاک را رسوا کند.
این هنرمند خوشنویس پیش از آغاز این نمایشگاه، با اشاره به ادعای فردی مبنی بر اینکه برخی آثار شیرازی چاپ‌شده (پرینت شده) است، به ایسنا گفت: وقتی کسی چندین سال نام بزرگان هنر را بی‌اعتبار می‌کند، یا راجع به آثار هنری با برچسب جعل صحبت می‌کند، رسانه‌ها باید دست به کار شوند و از فردی که اتهام وارد می‌کند درخواست ارائه سند کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او توضیح داد: گویا شخصی که با من تشابه اسمی داشته و در کار خرید و فروش آثار هنری بوده است، اثری از بهمن محصص را به یکی از حراجی‌های کریستیز می‌برد؛ این فرد هتاک می‌گوید این اثر جعلی بوده، مدعی می‌شود این کار را من انجام داده‌ام. بیش از یک‌سال طول کشید تا من به این موضوع پی بردم و این فرد حتی حاضر به عذرخواهی نشد.
شیرازی ادامه داد: حتی زمانی که یکی از دوستان من به او گفت چرا این کار را انجام دادی؛ پاسخ داده بود، از این فرصت برای کوبیدن او استفاده کردم.
این خوشنویس اضافه کرد: تنها راه رسوایی‌اش این بود که از او بخواهیم سند ارائه کند. او در شرایطی قرار گرفت که نتوانست فرار کند و از او خواستیم سند ارائه کند. حالا آثاری را که او می‌گوید پرینت شده است، به نمایش می‌گذاریم. حتی تعدادی از این آثار را می‌توانیم از قاب بیرون می‌آوریم.
حالا نمایشگاه کتیبه‌نویسی عاشورایی علی شیرازی بر اساس ترکیب‌بند محتشم با نمایش ۱۰۰ اثر از این هنرمند در موزه امام علی(ع) آغاز شده است.
در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه مرتضی کاظمی ـ معاون هنری اسبق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ درباره موقعیت اقتصاد هنر ایران در آوردگاه جهانی و نیز شخصیت اخلاقی هنری علی شیرازی دقایقی سخن گفت.
او با تاکید برای این نکته که نباید تردید و تفرقه افکنی‌ها ما را گرفتار خود کند، حواشی منفی را پیش روی هر پدیده ای که از رکود به درآید و به سوی رونق سوق پیدا کند، بسیار طبیعی دانست و گفت: اتفاقا خلق شایعات منفی شاید نشانه این باشد که راه را درست رفته‌ایم و الزامی‌ست با شتاب افزون‌تر و سرعت بیشتر در سایه کار علمی و مطالعاتی رو به جلو حرکت کنیم.
او ادامه داد: سهم ایران از بازار جهانی هنر، شایسته فرهنگ و جایگاه تمدنی ما نیست؛ در آمارهای جهانی گردش مالی بازار هنر را سالانه ۶۰ میلیارد دلار می‌خوانند، هر چند دقیق به نظر نمی‌رسد اما برای بحث مورد نظر من می‌تواند متر و معیار باشد؛ این عدد در ایران فقط ۴۰ میلیون دلار ارزیابی می‌شود. این یعنی اینکه سهم ایران از بازار جهانی هنر فقط هفت صدم درصد است.
کاظمی افزود: اگر این عدد را از منظر سرانه جمعیتی بسنجیم، خودمان را هفتاد میلیون و دنیا هفت میلیارد نفر فرض کنیم، یعنی یک درصد جمعیت دنیا را داریم و از این نظر باید دستکم گردش مالی بازار هنرمان ۶۰۰ میلیون دلار باشد حال آنکه خوش بینانه امروز ۴۰ میلیون دلار است.
او اضافه کرد: حتی از نظر سرانه کشورها اگر در نظر بگیریم هم عایدی امروز بازار هنر ایران در گستره بین‌الملل اندک است، یعنی آن ۶۰ میلیارد دلار را بین ۱۹۰ کشور تقسیم کنیم سهم ما باید ۳۰۰ میلیون دلار باشد که فاصله بسیار با آن داریم.
کاظمی به فاکتور تمدنی هم اشاره و بیان کرد: به حتم ایران در زمره ۳۰ تمدن شناخته شده دنیاست و اگر فرض بگیریم کشورهای صاحب تمدن توانسته‌اند ۶۰ میلیارد تومان گردش مالی در عرصه فرهنگ و هنر به وجود آورند که ما باید دو میلیارد دلار سهم داشته باشیم و فاصله بسیار دوری با آن داریم.
او توضیح داد: معنای این آمارهای مقایسه‌ای این است که ما کار بسیاری برای انجام پیش رو داریم و نباید حواشی منفی انرژی و توان ما را بگیرد؛ باور کنیم چنین شائبه‌افکنی‌هایی همیشه هست و خواهد بود، مهم این است که ما به راه‌مان اطمینان داشته باشیم و با شتاب بیشتر به جلو رویم. در عین حال باید علم اقتصاد هنر را یاد بگیریم، باور کنیم ظرایف آن را بلد نیستیم و دیگر نقطه ضعف‌مان "جامعیت در اقتصاد هنر" را با کار مطالعاتی پوشش دهیم که البته دستیابی به این مهم صبر و حوصله بسیار می‌طلبد.
مرتضی کاظمی در ادامه با اشاره به چهار دهه آشنایی‌اش با علی شیرازی، او را صاحب حسن خلق، حسن خط و حسن خط و ربط خواند و گفت: شیرازی شاگرد ممتاز خوشنویس خوش آوازه «معین الکتاب» است و در روزگار جوانی هم در اصفهان پیشرو پیشگام بود.
او گفت: همه اهل هنر و خوشنویسی قدرت قلم ایشان را از نزدیک مشاهده کرده‌اند اما ناراحتی ایشان از شایعه اخیر را درک می‌کنم، ایشان دل نگران آینده هنر ایران اند و خواستند در برابر سلسله ناسزاها و اتهامات به اساتید هنر ایران واکنش نشان دهند؛ باز هم تاکید می‌کنم این حواشی از سر حسادت باشد یا رقابت نباید ما را از مسیر درست‌مان منحرف کند و یک لحظه از شتاب‌مان بکاهد.
در این مراسم غلامحسین امیرخانی ـ هنرمند پیشکسوت خوشنویس و رییس انجمن خوشنویسان ایران ـ بر اهمیت هنر خطاطی تأکید کرد و گفت: هنر خوشنویسی طی ۱۵۰۰ سال به دست هنرمندان ایرانی گسترش‌یافته و به مقامی رسیده که امروز به آن افتخار می‌کنیم.
امیرخانی، علی شیرازی را نمونه بارز یکی از هنرمندان برجسته عرصه خطاطی دانست و اظهار کرد: علی شیرازی علاوه بر کتیبه‌نویسی در بخش‌های دیگر خطاطی نیز آثاری را در حد کمال انجام داده‌اند اما ایشان بیشتر برای کتیبه‌نویسی وقت گذاشتند، برای همین علی شیرازی این جامعیت را در عرصه خطاطی همواره داشته و دارند.
امیرخانی ادامه داد: علی شیرازی در ایام نوجوانی از زادگاه خود به اصفهان آمدند و شوق فراگیری هنر در همان زمان سبب شد که او با استاد معین آشنا شوند و به این ترتیب شیرازی با همان ذوق و استعداد در اصفهان به‌عنوان مرکز هنر در نزد اساتید برجسته آموزش دیدند.
او بیان کرد: حمایت از جوانان و افراد مستعد هنر بخش دیگری از ابعاد وجودی علی شیرازی است که باید به آن اشاره کرد.
این هنرمند پیشکسوت، عرصه هنر را نیازمند معرفی و حمایت خواند و دراین‌باره گفت: شرایطی که امروز در اقتصاد هنر به وجود آمده سبب شده که هنرمندان به‌صورت شخصی یا گروهی نتوانند به تبلیغ بین‌المللی خود بپردازند. این در حالی است که ما هنرمندان تراز اولی داریم اما ایجاد یک نمایشگاه جامع برای بیان فلسفه هنر ما تا امروز امکان‌پذیر نبوده است لذا کمک دولت در این موقعیت نیاز است لذا دولت باید پایه‌گذار این امر باشد.
امیرخانی ادامه داد: باید برای سیاستمداران ارزش‌افزوده هنر را مشخص کرد. متأسفانه تمام تبلیغاتی که برای هنر از طریق رسانه‌ها انجام می‌پذیرد باوجود هزینه کردن میلیاردها دلار اثر مطلوبی بر جا نمی‌گذارد؛ این در حالی است که اگر این معرفی به‌صورت شایسته از سوی دولت صورت گیرد برای کشور اعتبارآفرینی به دنبال دارد و جایگاه ما را در جامعه بین‌الملل افزایش می‌دهد.
آیدین آغداشلو ـ نقاش پیشکسوت ـ نیز در ادامه این مراسم گفت: وقتی از کسی تجلیل می‌کنیم از خودمان تجلیل می‌کنیم. از اینکه یادمان نرفته است که چه کسی هستیم لذا نمونه‌ها و مظاهری را تدوین می‌کنیم که تبدیل به نشانه می‌شوند و سپس حق مطلب را در مورد آنها ادا می‌کنیم. علی شیرازی خوشنویس معتبر و مهمی است که من به‌شخصه از قلم کتیبه ایشان بسیار لذت برده‌ام.
این هنرمند حضور هنرمندان برجسته در عرصه خوشنویسی را مایه خرسندی دانست و گفت: درست در زمانی که من فکر می‌کردم بخشی از فرهنگ و هنر خطاطی ما در معرض از بین رفتن است، قهرمانانی راه را باز کردند لذا من استاد امیرخانی، علی شیرازی، محمد احصایی و ... را جزو این قهرمانان می‌دانم و معتقدم که آنها در لحظه درست و به‌جایی پیدا شدند.
این هنرمند تصریح کرد: مهم‌ترین دغدغه من مسئله تداوم سنت در جهان معاصر است. مسئله اینجاست، ما که این‌چنین به این سنت وابسته هستیم و بودیم و به قول حافظ، "نگهبانان لاله در معرض باد هستیم" کار بسیار خطیری و تضمین ناشده‌ای در پیش داریم.
آغداشلو ادامه داد: همه ما به‌نوعی آزرده از نا به سامانی که بر ما تحمیل‌شده، هستیم. امری که با سوءتفاهم با آن برخورد شده است. زیرا این نگهبانان لاله‌ها در معرض طوفان قرار گرفته‌اند.
او با انتقاد از عدم توجه هنرمندان به عرصه تحقیق گفت: درباره خوشنویسی که یکی از سنتی‌ترین هنرهای فرهنگ ایرانی است همین‌قدر می‌توانم عرض کنم که ما در این عرصه چه بسیار خوشنویس داریم اما متأسفانه تعداد بسیار کمی محقق و راهگشا در این عرصه هست.
آغداشلو با اشاره به هتاکی‌های اخیر به هنرمندان خوشنویس گفت: بحث بر سر این است که چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است. سنت خوشنویسی ایرانی امر بسیار پیچیده، ظریف و مملوی است که عملاً شوخی ندارد. آدم‌ها چطور جرأت می‌کنند که بدون شناخت درباره ظرایف مستور در خوشنویسی اظهارنظر کنند؟ مسئله اینجاست که برای اظهار نظر در این عرصه مقدماتی نیازمند است که به‌هیچ‌عنوان آسان نیست.
او تحلیل خطاطی را یک نیاز اصلی دانست و بیان کرد: از سال ۱۳۴۳ من به‌عنوان یکی از هزاران نفر شروع به نوشتن کردم زیرا با خودم فکر کردم که صرفاً تحسین خط کافی نیست. ما باید بدانیم که این خط از کجا آمده و حامل چه چیزی است یا چه چیزی به ما می‌بخشد؟
آغداشلو افزود: باید در این عرصه ترکیب، قدرت دست، تعادل و همه صفات هفت‌گانه را که در مورد خطاطی درست و دل‌فریب است، مدنظر قرار دهیم به همین خاطر من با توان خودم سعی در رمزگشایی این عرصه کردم که البته نشد زیرا این رمز بسیار پیچیده و طولانی است.
این هنرشناس مبرز کج‌فهمی و نادانی را از عواقب کمبود نقد و تحقق در عرصه خوشنویسی دانست و گفت: در طول سال‌های گذشته تعدادی خوشنویس تراز اول به عرصه پا نهاده‌اند اما متأسفانه تعداد کمی افراد راهگشا در این حوزه وجود دارند به همین خاطر من معتقدم که کج‌فهمی، سوءنظر، درک نادرست نیز در پی این مسئله پیش‌آمده است.
آغداشلو با اشاره به تهمت‌هایی که مطرح‌شده، بیان کرد: روایتی وجود دارد که در آن مرحوم عباس نوری، نزد شاه ادعا می‌کند که نظیر خط میرعماد را می‌تواند بنویسد و این کار را انجام می‌دهد. حال سؤال این است که آیا او در حال جعل بوده است؟ خیر او سعی داشته بیان کند که معنایی در خوشنویسی به وجود آمده که من قادر هستم و حق‌دارم که نظیر آن معنا را تجدید کنم و آن را تمدید ببخشم.
او ادامه داد: اگر کسی از دور به این هنر برجسته نگاه کند، شاید بگوید که من می‌توانم نظیر آن را با کامپیوتر بنویسم اما این حرف، معنای عظیمی را تقلیل دادن است. این تقلیل دادن و اظهار آن اعلام حماقت است زیرا آن چیزی که در پشت خوشنویسی ایستاده از استادی و مهارت، ذوق و شعور، ایجاد تعادل و ارتباط کمی از دیگر هنرها ندارد.
این هنرمند برجسته نقاش افزود: چه می‌شود که این حرفهای بی‌پایه، سوءتفاهم‌ها و سوءنیت‌ها پررنگ می‌شود؟ اگر درجایی حتی با سوء نیت حرف نادرستی زده می‌شود، چه بهتر که بر مبنای درک و دانش و شناخت رخ دهد؛ آن‌وقت این حرفهای بی‌پایه منتشر و استقبال و تکرار نمی‌شد.
آغداشلو صحبت‌های مطرح‌شده را ناشی از نادانی دانست و گفت: من ترس از بدی و ظالم ندارم اما ترس از ترس دارم زیرا ترسناک‌ترین نکته جهان همان ترس است. مسئله اینجاست که ما کم‌کاری داشته‌ایم؛ البته نه در نوشتن واو و نون. همه هنرمندان خوشنویس می‌دانند که شبیه نوشتن حروف نقطه قوت و افتخار خوشنویس است، اما آنچه مرا می‌ترساند، تسلط نادانی و فقدان شناخت است. تسلط حرف‌هایی است که پایه ندارد.
او تأکید کرد: هنر خوشنویسی ایران از پشتوانه تحلیلی و استدلالی به‌اندازه کافی برخوردار نبوده است؛ زیرا اغلب ما تنها از کار تمجید کرده‌ایم. این تمجیدها زیباست اما قرار است کجا پشت افراد برحق را بگیرد. نباید گذاشت که جهل حاکم شود.
این هنرمند تصریح کرد: آیا باید صرفاً از یکدیگر تجلیل کنیم اما چند متن تحلیلی نداشته باشیم تا زمانی که زیبایی در معرض هجوم سوءتفاهم است، چه چیز باید حائل هنر شود؟
علی شیرازی نیز در ادامه این مراسم به اتهامات کانال هتاک اشاره کرد و گفت: در فضای اینترنت ادعاهای مبنی بر پوستر بودن کارهای من ارایه شد و حتی ویدیویی نیز ساخته شده بود که حروف را کاملاً در آن منطبق کرد. البته باید دانست که برای این کار، یک عکس را به‌صورت نگاتیو و دیگری را پوزتیو ارایه کردند. البته من عذرخواهی می‌کنم که در حضور اساتید درباره بدیهیات خوشنویسی حرف می‌زنیم.
او افزود: من تک‌تک آثاری را که افراد هتاک از آن ویدیو ساختند، جمع‌آوری کردم و به نمایش گذاشته‌ام تا بتوانیم این دروغ‌گوها را رسوا کنیم. متأسفانه عده‌ای نیز تحت تأثیر این حرف‌ها قرار می‌گیرند، اگرچه تعداد اندکی هستند؛ لذا من خواستم این اتهامات را رسوا کنم.
سپس پوستر چند اثر در کنار کار اصلی به نمایش گذاشته شد تا حاضران قادر به مقایسه آنها باشند.
محمد حسین ساکت ـ نماینده وزیر ارشاد در انجمن خوشنویسان ایران ـ نیز در ادامه این جلسه گفت: من مدت‌ها پیش پیشنهاد دادم که با حمایت جامعه بزرگ هنری، بویژه خوشنویسان و پشتیبانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، باید انجمن این توان و ظرفیت را داشته باشد که در مواقع حساس برای پاسداری از حرمت هنر کسانی را که نا مستند سخن از این‌گونه اتهامات می‌زنند به‌عنوان جعل هنری تحت اقدامات کیفری قرار دهد لذا انشا الله آن را عملی خواهیم کرد.
او افزود: آزادی بیان و نقد در جای خود اما اگر قرار باشد که ما در پناه و سپر این تحلیل، انتقاد و ... حرمت‌شکنی کنیم، این قابل پذیرفتن نیست.
نماینده وزیر ارشاد در انجمن خوشنویسان تصریح کرد: نخستین کسانی که در این عرصه آسیب می‌بینند، افرادی هستند که در قله هنری هستند، لذا من بر این خواسته پافشاری می‌کنم تا انشاالله در شکل حمایت در قالب جدید وزارتخانه به تمام عرصه‌های هنر توجه شود.
ساکت ادامه داد: امیدوارم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌طور جدی در قالب حمایت‌های حقوقی و لایحه حمایت از مصنفین و مولفان را اجرا کند و آن را آویزه گوش قرار دهیم، زیرا نمی‌توانیم غافل باشیم.
به گزارش ایسنا، این نمایشگاه با حضور معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آیدین آغداشلو، غلامحسین امیرخانی، مرتضی کاظمی، سرپرست موزه معاصر تهران و جمعی از هنرمندان برجسته عرصه‌های مختلف هنری در میان استقبال پرشور علاقه‌مندان ۱۲ آبان افتتاح شد و تا ۹ آذرماه در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) واقع در خیابان ولیعصر، روبه‌روی نیایش، بلوار اسفندیار، پلاک ۳۵ ادامه دارد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۳۴۸۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیراز؛ اولین شهر ایرانی که صاحب یک روز در تقویم شد
اوج شکوفایی طبیعت شیراز در ماه اردیبهشت است، شیراز در اردیبهشت سرسبز و تماشایی است و عطر بهار نارنج در باغ‌ها و خیابان‌های این شهر باعث شده است بسیاری از افراد بگویند اردیبهشت در شیراز معنی می‌شود و اردیبهشت را ماه شیراز بدانند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، در زمان حمله مغول به ایران، شیراز از شهرهایی بود که از این حمله جان سالم به در برد، به همین دلیل به مامنی برای هنرمندان و دانشمندان تبدیل شد.
در همین دوره بود که مکتب نگارگری شیراز متولد شد و آثار نگارگری ارزشمندی خلق شدند، علاوه بر این شعرایی چون سعدی و حافظ و فیلسوفانی چون ملاصدرا شیرازی در همین شهر رشد و نمو پیدا کردند.
احداث کتابخانه بسیار بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی که کتاب‌های علمی مختلفی را در دل خود جای داده بود و باعث شده بود تا شیراز برای قرن‌ها با عنوان دارالعلم و برج اولیا شناخته شود، دلیل محکم دیگری است که این شهر را شهر فرهنگ و ادب و هنر دانست.
نام شیراز حتی در مهرهایی که از محوطه تاریخی قصر ابونصر در کنار دشت شیراز به دست آمده هم دیده می‌شود، قدمت این مهرها به اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی برمی‌گردند.
در تقویم، سال به چهار فصل تقسیم می‌شد که اول و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند، روز ۱۵ اردیبهشت به عنوان جشن میانه بهار، به بهاربد معروف است که از جشن‌های اصلی ایران باستان شناخته می‌شود به اعتقاد زرتشتیان در این روز، زرتشت پیام‌آور اهورامزدا است.
و چه روزی بهتر از پانزدهم اردیبهشت که نه تنها مصادف با یک جشن باستانی است، بلکه زیباترین ماه سال در شیراز هم محسوب می‌شود، هوای خنک و عالی، دشت‌های پر از گل و پیچیدن عطر بهار نارنج در کوچه پس کوچه‌های شیراز، اردیبهشت را تبدیل به یکی از بهترین زمان‌های سفر به شیراز تبدیل کرده است.
واضح است که هدف از برگزاری روز شیراز، شناساندن هرچه بیشتر جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، ادبی و هنری شیراز است، این کار باعث رونق بیشتر گردشگری این منطقه می‌شود، نکته مهمی که در اینجا کمتر به آن توجه شده این است که برگزاری چنین رویدادهایی باعث می‌شود مردم با آداب و رسوم و سنت‌های مختلف شیرازی‌های بیشتر آشنا شوند.
ماجرای ثبت پانزدهم اردیبهشت به نام «روز شیراز» چند سال پیش برمی‌گردد، در آغاز دهه ۸۰ شمسی شورای شهر آن هنگام، پیشنهاد نام‌گذاری روزی را به نام شیراز در تقویم ملی ایران ارائه کرد و این پیشنهاد به تأیید مجلس رسید و این روز با نام شیراز ثبت شد؛ این نخستین بار بود که یکی از شهرهای ایران به صورت رسمی برای خود صاحب روز شد.
ویژگی‌های فرهنگی شهر شیراز چیزی کم از جنبه تاریخی آن ندارد و مصداق این موضوع را می‌توان احداث کتابخانه بزرگی در زمان عضدالدوله دیلمی دانست که کتاب‌های متعددی از علوم روز را در خود جای داده بود، شاید به همین دلیل باشد که شیراز برای قرن‌ها به دارالعلم و برج اولیا معروف بوده است، تا جایی که سعدی، شاعر و جهانگرد شیرازی، گفته بود:
چه شام و چه مصر و چه بر و چه بحر همه روستایند و شیراز شهر
اهمیت شیرازی بودن را نیز می‌توان در این بیت از همام تبریزی درک کرد که می‌گوید:
همام را سخن دلنشین و شیرین است ولی چه سود که بیچاره نیست شیرازی
یکی دیگر از ویژگی‌های فرهنگی شهر را می‌توان شکل‌گیری مکتب شیراز دانست در واقع مصون‌ماندن این منطقه از حمله مغولان ایلخانی باعث شد که به‌عنوان محلی امن مورد توجه هنرمندان و دانشمندان قرار گیرد و همین موضوع به‌شکل‌گیری مکتب نگارگری شیراز اول انجامید.
با این اوصاف می‌توان فهمید که ثبت یک روز به نام شیراز در تقویم ایران تا چه اندازه مهم و لازم بوده است، در واقع با چنین اتفاقی، این شهر برای خود صاحب نامی شد تا به بهانه آن، فرصت مناسبی برای پاسداشت زیبایی‌ها، هنر و فرهنگ این دیار به وجود بیاید.
خواهر خواندگی اصطلاحی‌است که برای پیوند بین دو شهر به کار می‌رود که از نظر فرهنگی و تاریخی شباهت‌هایی به یکدیگر دارند، هدف از این پیوند ایجاد همبستگی بین دو شهر است و زمینه را برای گردشگری و تبادل فرهنگی میان آنها فراهم می‌کند.
شیراز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی و هم‌چنین یکی از مراکز مهم فرهنگی ایران، با پیشینه‌ی تمدنی بسیار غنی، همواره با شهرهایی هم‌تراز خود خواهر خوانده بوده است.
شهر نانجینگ چین (Nanjing)،یکی از خواهرخوانده‌های شیراز است که در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷( می ۲۰۱۸) با عقد تفاهم‌نامه‌ای، همکاری‌های فرهنگی متقابل را با شیراز آغاز کرد.
نانجینگ مرکز استان جیانگ سوست؛ این شهر در مرزهای شرقی کشور چین واقع شده و یکی از پایتخت‌های باستانی و خاستگاه تمدن و فرهنگ‌های مختلف چین است.
نانجینگ را مرکز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی منطقه شرق چین می‌دانند که یکی از شهرهای مهم و پایتخت شش سلسله‌ی امپراطوری در چین بوده است. این شهر یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی و محل تجمع فرهیختگان و هنردوستان چین به شمار می‌رفته و میراث تاریخی بسیار باشکوهی را در خود جای داده است؛ آسمان خراش‌ها، معماری باستانی بناهای شهر، موزه تاریخ و دیوار قدیمی که در طول سلسله مینگ ساخته شده است، نمونه‌ای از زیبایی‌های این شهر تاریخی و فرهنگی‌ست.
تمام این ویژگی‌ها نانجینگ را به شیراز نزدیک می‌کند و از این رو پس از عقد تفاهم‌نامه، اقداماتی از سوی شهرداران وقت دو شهر صورت گرفت تا این دو شهر را به یکدیگر نزدیک کنند و زمینه برای الگوبرداری و پیوند هرچه بیشتر فرهنگ دو شهر فراهم سازد از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به نصب سردیس سعدی شیرازی در پارک بین‌المللی دوستی نانجینگ و هم‌چنین نصب سردیس سائوشجین شاعر چینی در باغ جهان‌نمای شیراز اشاره کرد.
شهرهای زیادی در دنیا به عنوان خواهرخوانده شیراز به حساب می‌آیند، نظیر وایمار آلمان، کوالالامپور مالزی، آکادیر مراکش، غازی آنتپ ترکیه، درسدن آلمان و نووی ساد صربستان، ژوهانسبورگ، مسقط عمان، قونیه ترکیه، دوشنبه تاجیکستان و نیکوزیا قبرس که به همین منظور سفرای این کشورها در مراسم روز شیراز حضور پیدا می‌کنند.
ضبط برنامه‌های تلویزیونی در مکان‌های گردشگری شیراز و پخش آنها از صداوسیما جزو برنامه‌های روز و هفته شیراز بوده است تا توجه مخاطبان ملی و بین‌المللی به این شهر جلب شود.
به گزارش ایمنا، اردیبهشت در شیراز با زادروز سعدی شیراز آغاز می‌شود و با بزرگداشت ملاصدرا شیرازی هم به پایان می‌رسد، همه این موارد باعث شدند تا روز پانزدهم اردیبهشت به عنوان روز شیراز نام‌گذاری شود، در این روز برنامه‌های مختلفی از طرف نهادهای مختلف مانند شهرداری و شورای شهر برگزار می‌شوند که هر یک در نوع خود جذاب و دیدنی هستند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟