به نقل از «ایرنا»

شکست سعودی از لبنان در میدان دیپلماسی

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۸۳۸۶۱

بیروت- ایرنا-گرچه استعفای ناگهانی «سعد الحریری» از نخست وزیری لبنان شوک بزرگی را به این کشور وارد کرد اما اجماع ملی بر سر بازگشت الحریری به بیروت و موفقیت لبنان در همراه کردن کشورهای متعدد از جمله اروپا با خواسته اش، عربستان را در موقعیت ضعف قرار داد.

به گزارش ایرنا، سعد الحریری که دو هفته پیش در عربستان سعودی از سمتش استعفا کرد و بسیاری آن را ناشی از فشار سعودی ها دانستند، امروز (شنبه) ریاض را به سمت پاریس ترک کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طی دو هفته گذشته گمانه زنی های زیادی درباره وضعیت الحریری در عربستان و سناریوهای مربوط به مرحله بعد از بازگشت وی به لبنان مطرح شد، اما آنچه مسلم است این است که خروج الحریری بیش از هر چیز دیگر مرهون حمایت قاطعانه مقام های لبنانی و در راس آنها «میشل عون» رئیس جمهوری از نخست وزیر و تحرکات دیپلماتیک لبنان در دو سطح منطقه ای و بین المللی است.
مقام های لبنانی از جمله میشل عون رئیس جمهوری و «نبیه بری» رئیس مجلس، در هفته اول بعد از استعفا تلاش کردند در تماس های تلفنی با برخی مسئولان کشورهای عربی مانند کویت و مصر، از آنها برای حل این مشکل کمک بگیرند اما این میانجیگری ها تقریبا هیچ نتیجه قابل توجهی به دنبال نداشت تا جایی که پس از مصاحبه روز یکشنبه هفته گذشته الحریری با شبکه تلویزیونی المستقبل در ریاض، نظریه «حبس خانگی» الحریری بیش از پیش تقویت شد. به دنبال این مساله، مقام های لبنانی چاره ای جز تشدید مواضع و طرح مساله در محافل بین المللی ندیدند.
این ماموریت به طور ویژه از سوی «جبران باسیل» وزیر خارجه لبنان دنبال شد. وی از روز دوشنبه پیش یعنی تنها یک روز پس از مصاحبه جنجالی الحریری، سفر به چند کشور اروپایی را به منظور تحت فشار گذاشتن عربستان و یافتن راه حلی برای بحران آغاز کرد.
باسیل در سفر پنج روزه خود ابتدا با «فدریکا موگرینی» وزیر خارجه اتحادیه اروپا دیدار کرد. ملاقات با «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری و «ادوارد فلیپ» نخست وزیر فرانسه دیدارهای بعدی باسیل در اروپا بود.
وی در ادامه سفر اروپایی خود، دیدارهایی با «آنجلیو فانو» وزیر خارجه ایتالیا، «زیگمار گابریل» وزیر خارجه آلمان، «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه و «مولود چاوش اغلو» همتای ترکی خود داشت و در نهایت عازم روسیه شد تا با تشریح نگرانی های لبنان از وضعیت پیش آمده، نسبت به حمایت این کشورها از موضع برحق لبنان در محافل بین المللی اطمینان حاصل کند.
باسیل در دیدار با طرف های اروپایی به آنها گوشزد کرد که هر گونه بی ثباتی در لبنان، مستقیما بر سایر کشورها به ویژه کشورهای اروپایی تاثیر منفی برجای خواهد گذاشت.
تحرکات جبران باسیل وزیر خارجه لبنان که به نوشته روزنامه «الاخبار» کاملا با حزب المستقبل و خانواده الحریری هماهنگ شده بود، کم کم در سطح بین المللی منجر به بالا گرفتن اعتراض ها به وضعیت مبهم و مشکوک الحریری در عربستان شد تا جایی که فرانسه سخن از احتمال طرح مساله در شورای امنیت سازمان ملل به میان آورد.
همزمان با این سفر، میشل عون نیز در داخل لبنان سقف مواضع خود را بالا برد و آشکارا اعلام کرد که الحریری و خانواده اش در عربستان در بازداشت به سر می برند. وی این اقدام سعودی ها را «اقدام خصمانه» خواند.
عون تهدید کرد که در صورت عدم بازگشت الحریری به لبنان تا پایان هفته، لبنان این موضوع را به طور رسمی در محافل بین المللی مطرح خواهد کرد.
موضع شفاف عون باعث شد بسیاری از کشورهای اروپایی که وزیر خارجه لبنان به آن سفر کرده بود در موضعی همسو با عون، حمایت خود را از لبنان اعلام کنند و یکصدا خواستار بازگشت هر چه سریعتر سعد الحریری به لبنان شوند.
نکته قابل توجه در این میان، موضع دولت فرانسه در قبال این بحران است. فرانسه که سه دولت قبلی در 14 سال گذشته همواره سیاست هایی کاملا همسو و جانبدارانه از عربستان داشتند، در بحران اخیر فاصله منطقی خود با هر دو طرف لبنان و عربستان را حفظ کرد و نسبت به عواقب سیاست های عربستان در این قضیه هشدار داد.
موضع گیری صریح وزیر خارجه آلمان و انتقاد وی از سیاست های عربستان نیز از جمله مواضع اروپایی قابل توجه در این قضیه بود.
همه این اتفاقات نشان داد که لبنان در کشاندن مساله الحریری به سطح بین المللی موفق عمل کرده و توانسته هدف خود از این تحرکات را تحقق بخشد.
این تحرکات و فشارهای بین المللی در نهایت سعودی ها را به این نتیجه رساند که راهی جز عقب نشینی و تسلیم در برابر الحریری ندارند.
بسیاری در لبنان و خارج لبنان معتقدند عربستان با وادار کردن نخست وزیر لبنان به استعفا و سپس قرار دادن وی در حبس خانگی، نه تنها هیچ هدف ملموسی به دست نیاورد، بلکه به دست خود باعث تنزل جایگاه خود در منطقه و داخل لبنان شد.
در چنین وضعیتی، نشست اضطراری وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه عرب در قاهره که روز یکشنبه این هفته برگزار خواهد شد می تواند به صحنه تازه ای از رویارویی بین دیپلماسی لبنانی و سعودی تبدیل شود.
این اجلاس به دعوت عربستان تشکیل می شود و «بررسی دخالت های ایران در منطقه» به عنوان موضوع اصلی آن اعلام شده، با این وجود احتمال طرح استعفای الحریری و حواشی مربوط به آن در این نشست دور از انتظار نیست.
خاورم*390*2054
انتشاردهنده: محمد خواجوئی

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۸۳۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شبح جنگ چگونه از ایران دور شد؟

به گزارش همشهری‌آنلاین، ۲ کلیدواژه «میدان» و «دیپلماسی» در چند سال اخیر به یکی از واژه‌های پرتکرار در میان افکار عمومی و نخبگان کشور تبدیل شده است، منظور از مفهوم دیپلماسی روشن است و مراد از «میدان» نیز فعالیت‌های میدانی یا میدان عملیات نظامی است و ایران نیز به دلیل واقع شدن در یک موقعیت ویژه ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک باید در این ۲ حوزه حضوری فعال و موثر داشته باشد.

صیانت از سه‌گانه «کیان، حریم و منافع» از مهم‌ترین دستور کارهای دیپلماسی و میدان است و در همین چارچوب دوگانه‌سازی و دوگانه‌انگاری مفهوم «میدان» و «دیپلماسی» از پایه نادرست و رقیب دانستن این دو بلاوجه است.

براساس «نظریه میدان»، نسبت «میدان سیاست و دیپلماسی» با «میدان رزم» یک نسبت منطقی است و میان آن‌ها یک رابطه معقول وجود دارد که تکمیل‌کننده همدیگر هستند و در تأمین منافع ملی مقوم و مکمل همدیگرند. تولید قدرت و ثروت زمانی اتفاق می‌افتد که دیپلماسی و میدان به شکل همگرا عمل کنند.

دستاوردهای میدان و دیپلماسی قابل تبدیل و مبادله با یکدیگر است. هر دو میدان عرصه کسب سرمایه، مشروعیت و اعتبار هستند. تعامل و همراهی دو عنصر دیپلماسی و میدان یک اصل ثابتی است که از سوی دولتمردان و سیاستمداران پذیرفته شده است و کشورها برای تأمین و تضمین منافع حیاتی و منافع ملی ناچار به تمسک به آن هستند. در همین چارچوب می‌توان گفت تجمیع و بهره‌گیری بهینه از سرمایه‌ها در دو میدان دیپلماسی و میدان از الزامات حکمرانی خوب است و در مقابل، غفلت از این ظرفیت‌ها، از جمله موانع تأمین منافع ملی در عرصه سیاست‌ورزی است.

هماهنگی کامل میدان و دیپلماسی در «وعده صادق»

در همین چارچوب به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، یکی از نکات قابل تامل و توجه در عملیات وعده صادق هماهنگی کامل بین میدان و دیپلماسی بود که به وضوح شاهد انجام وظایف تفکیک شده میان آن‌ها از ابتدا تا لحظه انجام عملیات و پس از آن بودیم. عملیات وعده صادق که از سوی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و البته در هماهنگی کامل با دستگاه دیپلماسی کشورمان انجام شد، یک اقدام هوشمندانه در راستای تقویت بازدارندگی و ارتقای جایگاه و تاثیرگذاری ایران در منطقه بود.

در این عملیات از جنبه میدانی، عقلانیت و هم افزایی حداکثری بین نیروهای جمهوری اسلامی ایران الگوی جدیدی از نبرد و این که رویارویی ایران با رژیم صهیونیستی دیگر نیابتی یا ایذایی نیست را ترسیم کرد. پیام این عملیات به دولت‌های منطقه این بود که ترتیبات امنیتی آمریکایی با حضور قدرت‌های فرامنطقه‌ای قابل اتکا نیست، بلکه ترتیبات امنیتی درون منطقه‌ای با حضور قدرت‌های منطقه پایدار است.

جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده است که صلح و ثبات منطقه پیرامونی را لازمه امنیت ملی خود می‌داند و برای اعاده و حفظ صلح و ثبات از هیچ کوششی فروگذار نکرده و نمی‌کند.

امروز برای هر ناظر منصفی کاملاً روشن شده است که اقدامات رژیم صهیونیستی به عنوان یک موجودیت اشغالگر، تروریستی و نژادپرست – که خود را مقید به هیچ قاعده و هنجار حقوقی یا اخلاقی یا انسانی ندانسته و طی ۶ ماه گذشته کارزار نسل‌کشی فلسطینیان و ناامن‌سازی بیشتر منطقه و جهان را با حمایت همدستانه آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی به پیش برده است – تهدید فوری و مستمر علیه صلح و امنیت منطقه است و ایران با این عملیات به لات کوچه‌های خلوت این روزهای غرب آسیا این پیام را داد که دوران بزن در رو تمام شده است و او در برابر هر جنایت و شیطنتش پاسخ محکمی دریافت خواهد کرد.

«وعده صادق» دو قطبی‌سازی کاذب میان دیپلماسی و میدان را کاملا زیر سوال برد

در سال‌های گذشته بعضا دوگانه‌سازی بین وزارت امور خارجه و نهادهای عملیاتی در حوزه سیاست خارجی با کلیدواژه دیپلماسی و میدان در فضای سیاسی کشور به شکلی ناآگاهانه از سوی عده‌ای از افراد به یکی از نمودهای دوقطبی‌سازی‌های مضر در کشور بدل گشته بود ولی همان طور که اشاره شد عملیات وعده صادق و هماهنگی کامل بین دیپلماسی و میدان و هم افزایی وزارت امور خارجه و نیروهای مسلح کشورمان در جریان این عملیات، این دو قطبی‌سازی کاذب را کاملا زیر سوال برد و ثمره این اتحاد و هم‌افزایی، پیروزی توامان ایران چه در حوزه نظامی و بازدارندگی و چه در صحنه دیپلماسی و حقوق بین‌الملل در برابر دشمنان بود.

فعالیت سازنده، هوشمندانه و همچنین حداکثری وزارت امورخارجه در حوزه روشنگری و تببین جنایت اخیر اسرائیل و همچنین اشاره به حق قانونی ایران در دفاع مشروع و پاسخ به رژیم اشغالگر قدس در کنار همراه سازی دیگر کشورها این زمینه را فراهم کرد که افکار عمومی جهان پاسخ ایران به اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی در حمله به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق را در راستای اصل دفاع مشروع پذیرفته و آن را حق ایران بدانند.

اگر «مذاکره نکنیم جنگ می‌شود»؛ تمرکز صرف بر «دیپلماسی با غرب» پیش از دولت سیزدهم

بعضا در دولت‌های گذشته شاهد شیوه نامتعارف تمرکز صرف دولت به «دیپلماسی با غرب» ذیل سیاست «جنگ هراسی» بودیم و در همین چارچوب، سایه دوگانه «موافق مذاکره» و «مخالف مذاکره» بر فضای سیاسی ایران سایه انداخته بود و اصرار بر این انگاره بود که اگر «مذاکره نکنیم جنگ می‌شود».

ولی در دولت سیزدهم در قیاس با فراز و فرودهایی که بر رابطه دیپلماسی و میدان در دولت‌های گذشته حاکم بوده، این مقوله از تناسب و وحدت رویه‌ای بیش از همیشه برخوردار گشته است، این هماهنگی یقیناً یکی از عوامل اصلی و مؤثر در تغییر نوع واکنش ما به تحولات منطقه و اقدامات دشمنان‌مان بوده است.

در همین چارچوب، کارشناسان مسائل بین‌الملل معتقدند که عملیات وعده صادق مبنای ظهور تحول بنیادین در راهبرد جمهوری اسلامی ایران در حفظ امنیت ملی و بازدارندگی مقابل دشمنانش بود؛ تحولی که نشان داد آنچه در سال‌های گذشته تحت عنوان دور کردن سایه جنگ از سر ایران با تمسک به راهبرد مذاکره با برخی قدرت‌های حامی رژیم صهیونیستی و صبر استراتژیک در مقابل اقدامات ایذایی این رژیم، انجام می‌شد در واقع به نوعی توجیه بی‌عملی بوده است و این عملیات نشان داد که در دولت سیزدهم راهبرد «بازدارندگی فعال» جایگزین آن رویکردی شده است که سبب می‌شد ضربات را با استدلال آسیب نزدن به منافع بلند مدت و تعاملات بین‌المللی تحمل کنیم و نادیده بگیریم.

کد خبر 848868 منبع: ایسنا برچسب‌ها ایران و اسرائیل خبر ویژه