کیفیت مشارکت مردم در تشکیل حکومت موعود
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۹۰۳۵۷
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) شبستان نوشت: حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:
مشارکت مردم در امور حکومت مبتنی بر دو مقدمه است:
يک . عموم آياتی که در قرآن به مهدويت و حکومت جهانی موعود تفسير، تأويل يا تطبيق شده است حکايت از نقش بخش قابل توجهی از مردم در کنار حضرت مهدی عليه السلام، در حکومت دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آيه اوّل: «وَلقَدْ كَتَبْنا فِي الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذّكْرِ أنّ الارضَ يرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ»؛ وهمانا، در زبور پس از ذکر نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته من، به ارث خواهند برد.
در اين آيه به يكي از روشن‌ترين پاداش‌هاي دنيوی شايستگان (حكومت روي زمين)، اشاره شده است. در رواياتي چند، اين رويداد برجسته، در عصر ظهور حضرت مهدي عليه السلام دانسته شده است.
روشن است مفهوم اين روايت، انحصار نيست؛ بلكه بيان يك مصداق عالي و آشكار است و اين تفسيرها، هرگز عموميت مفهوم آيه را محدود نمي کند. بنابراين، در هر زمان و در هر جا بندگان شايستة خداوند به پا خيزند، پيروز و موفق خواهند شد و سرانجام وارث زمين و حكومت آن خواهند شد.
بايد دانست همة اين حكومت‌ها [غير صالحان]، بر خلاف جهت آفرينش و قوانين جهان آفرينش است و آنچه با آن هماهنگ است، همان حكومت شايستگان با ايمان است. نظام آفرينش، دليل روشني بر پذيرش يك نظام درست اجتماعي در آينده است و اين همان چيزي است كه از آيه ياد شده و احاديث مربوط به قيام مصلح بزرگ جهاني استفاده مي‌شود.
آيه دوم: «وَنُريدُ أنْ نَمُنّ عَلَي الّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الارْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أئمًّْة وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ؛ و خواستيم بر كساني كه در آن سرزمين فرودست شده بودند، منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم] گردانيم و ايشان را وارث [زمين] كنيم«.
اين آيه بر پاية فرمايش امیرالمومنین امام علی عليه السلام در نهج البلاغه و رواياتي چند از ديگر امامان عليهم السلام ناظر به پيروزي فرودستان بر مستكبران است و اينكه سرانجام، جهان از آنِ شايستگان خواهد شد.
آيه سوم: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْض»؛ خدا به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند، نويد داده است كه به طور حتم آنان را در اين سرزمين، جانشين [خود] قرار دهد.
در يک نگاه فراگير آيه نشان‌گر اين است كه خداوند به گروهي از مسلمانان شايسته و مؤمن، سه نويد داده است:
1- جانشيني و حكومت روي زمين؛
2- گسترش حق به‌گونه‌ای اساسي و ريشه‌اي در جهان؛
3- از بين‌رفتن اسباب ترس و ناامني.
اين نويد الهي از آن كيست؟
در اين آيه خداوند وعده حكومت روي زمين، برتري دين و آيين و امنيت كامل را به گروهي از مؤمنان و شايستگان داده است. اما در اين كه منظور از اين گروه چه کساني اند؛ بين مفسران گفت و گو است.
برخي آن را اشاره به حكومت مهدي عليه السلام ميدانند كه خاور و باختر گيتی، در زير پرچم حكومت آن حضرت قرار ميگيرد، آيين حق در همه جا وارد مي‌شود، ناامني و ترس و جنگ از گسترة زمين بر چيده مي‌شود و بندگی به دور از شرك، براي جهانيان تحقق مييابد.
بدون شك آيه، هم دربرگيرندة مسلمانان نخستين و هم حكومت حضرت مهدي عليه السلام مي شود. برپاية باور عموم مسلمانان ـ اعم از شيعه و اهل تسنن ـ آن حضرت سراسر زمين را پر از عدل و داد ميكند و او مصداق كامل اين آيه است؛ اما با اين حال منعي از عموميت و گستردگي مفهوم آن نيست.
علامه طباطبايي(ره) در اين باره مي نويسد: ... اين مجتمع طيّب و طاهر با صفاتي كه از فضيلت و قداست دارد، هرگز تاكنون در دنيا منعقد نشده و دنيا از روزی كه پيامبر صلی الله عليه و آله وسلم مبعوث به رسالت گشته، تاكنون، چنين جامعه اي به خود نديده است. ناگزير اگر مصداقي پيدا كند، در روزگار حضرت مهدی عليه السلام خواهد بود؛ چون اخبار متواتری كه از رسول خدا صلی الله عليه و آله وسلم و ائمه اهل بيت عليهم السلام خصوصيات آن حضرت وارد شده، از تشکيل چنين جامعهای خبر می-دهد. البته اين در صورتی است كه روی سخن در آيه را متوجه مجتمع صالح بدانيم، نه تنها حضرت مهدی عليه السلام.
آيه چهارم: «وَ لِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلّيها فَاسْتَبِقُوا الْخَيراتِ أَينَ ما تَكُونُوا يأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَميعًا إِنَّ اللّهَ عَلي كُلِّ شَيءٍ قَدير؛ و براي هر كسي قبلهاي است كه وي روي خود را به آن [سوي] مي گرداند؛ پس در كارهاي نيك بر يكديگر پيشي گيريد. هر كجا كه باشيد، خداوند همگي شما را [به سوي خود باز] مي آورد؛ در حقيقت، خدا بر همه چيز توانا است.
در روايات پرشماری از اهل بيت عليهم السلام، عبارت «أَينَ ما تَكُونُوا يأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَميعًا»، به گردآمدن ياران و ياوران حضرت مهدي عليه السلام، هنگام ظهور تفسير شده است. امام باقر عليه السلام در باره اين آيه فرمود :يعْنِي أَصْحَابَ الْقَائِمِ الثَّلَاثَ مِائَةِ وَ الْبِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً قَالَ وَ هُمْ وَ اللَّهِ الاُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ قَالَ يجْتَمِعُونَ وَ اللَّهِ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعٌ كَقَزَعِ الْخَرِيفِ؛ منظور اصحاب امام قائم است كه سيصد و چند نفرند. به خدا سوگند! منظور از «امت معدوده» آنان هستند. به خدا سوگند! در يك ساعت همگي جمع مي‌شوند؛ همچون پاره هاي ابر پاييزي كه بر اثر تندباد، جمع و فشرده مي‌گردد.
امام علي بن موسی الرضا عليهما السلام نيز می فرمايند: «وَ ذَلِكَ وَ اللَّهِ أَنْ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا يجْمَعُ اللَّهُ إِلَيهِ شِيعَتَنَا مِنْ جَمِيعِ الْبُلْدَانِ؛ به خدا سوگند! هنگامي كه مهدي به‌پاخيزد، خداوند پيروان ما را از همه شهرها گرد او جمع مي كند«.
اين تفسير از مفاهيم بطون آيه است؛ چرا كه طبق روايات، آيات قرآن گاهی معاني پرشماری دارد كه يك معنا ظاهری و عمومي است و ديگری مفهوم دروني و به اصطلاح بطن آيه است كه جز پيامبر و امامان عليهم السلام و كساني كه خدا بخواهد، از آن آگاه نيستند.
علامه طباطبايی(ره) در پی آيه مي نويسد: در اخبار فراواني از طريق شيعه، نقل شده است: اين آيه درباره اصحاب قائم آل محمد عليه السلام است و از بعضي استفاده مي شود: اين از باب تطبيق و جري است.
بنابراين به طور حتم حکومت منحصر در يک فرد نخواهد بود، بلکه با محوريت يک نفر به عنوان رهبر و حاکم، جمع کثيری او را در امر حکومت ياری خواهند داد، که البته اين افراد انسان های معمولی و عادی نخواهند بود، بلکه از جايگاه ويژه ای برخوردارند.
دو . اصل شورا و مشاوره از مهم‌ترين اصول اجتماعي اسلام است که در منابع اسلامي با دقت و اهميت ويژه‌ای مطرح و در سيرة پيامبر اکرم صلی الله عليه و آله و سلم و پيشوايان بزرگ اسلام جايگاه ويژه‌اي دارد، به طوري که «نهاد شورا» را ستون پايه‌ای نظام اسلامي و شيوه‌اي گريز‌ناپذير در مديريت جامعه اسلامي مي‌توان ياد کرد که نقش اساسي مردم را در تصميم‌گيري‌هاي جامعه نشان مي‌دهد.
از اين رو می توان مشورت را از روشن ترين نمادهاي مشارکت و تأثيرگزاري مردم در صحنه سياست و حکومت اسلامي، دانست. اين امر در آيه اي به عنوان يکي از ويژگي هاي بايستة مسلمانان و در آيه اي ديگر به پيامبر اعظم صلی الله عليه و آله وسلم که نماد حقيقي حاکم و رهبر اسلامي است دستور داده شده تا در گشايش امور و پيشبرد آن با مؤمنان مشورت کند و به ديدگاه هاي آنان ارج نهد.
روايات و احاديث اسلامي به منزله دومين منابع ديني، بر شورا و مشاوره پافشاری کرده‌اند و از مسلمين مي‌خواهند که در کارها از خودکامگی و تک‌روي بپرهيزند و با ديگران مشورت نمايند که در غير اين‌صورت، رأي آنان بي‌ارزش خواهد بود و موجب هلاکت و نابودي‌شان مي‌گردد. علي عليه السلام فرمود:
و الإستشارة عين الهداية و قد خاطر من استغني برأيه؛ مشورت عين هدايت است و کسي که فقط به فکر خود بسنده کند، خويشتن را به خطر انداخته است.
و نيز امام صادق عليه السلام فرمودند: «المستبدّ برأيه موقوف علي مراخص الزلل؛ کسي که به رأي خود استبداد ورزد، بر لغزش‌گاه‌هاي خطا و گناه ايستاده است«.
پيامبر اکرم صلی الله عليه و آله و سلم، مشورت را از اسباب پويايي و نشاط جامعه و ترک آن را از اسباب مرگ جامعه معرفي مي‌کند؛ آنجا که می‌فرمايد» :إذا کان اُمرائکم خيارکم و أغنيائکم سمحائکم و أمرکم شوري بينکم فظهر الأرض خيرٌ لکم من بطنها؛ هنگامي که زمام‌داران شما شايسته‌‌ترين شما بودند و ثروت شما در دست افراد باگذشت قرار داشت و امور اجتماعي شما نيز به صورت شورا حل‌و‌فصل شد، در اين صورت زنده بودن بر مرگ برتری دارد«.
نمونه‌‌هاي تاريخي بسياري در باره مشورت، از زندگي پيامبر صلی الله عليه و آله وسلم و امامان معصوم عليهم السلام در دست است. با توجه به اين منابع، هدف از شورا به طور کلي دو چيز است:
1- اجتناب از خودمحوري و استبداد رأي و خودکامگي و انحصارطلبي؛
2- رسيدن به معرفت و آگاهي و غنا بخشيدن به انديشه و فکر در پرتو هم‌فکری و دست‌يابي به همگرايي گروهی .
بايد در نظر داشت که در نظام اسلامي، شورا به امور ويژه‌ای محدود مي‌شود. جامعه اسلامي حق به شور گذاشتن احکام صريح اسلامي و فرامين پيامبر خدا صلی الله عليه و آله وسلم را ندارد و افرادي که به عنوان مشاور برگزيده مي‌شوند، بايد شرايط و ويژگي‌هايي داشته باشند.
از آنچه گفته شد به اين نتيجه رهنمون می شويم که در حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) اگر چه حکم، حکم ولی الله اعظم است، اما در برخی امور به صلاح ديد آن امام همام از برخی انسان های شايسته مشورت گرفته خواهد شد.
منبع: ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۹۰۳۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاریخ شهادت امام جعفر صادق(ع) ۱۴۰۳ + زندگینامه و احادیث
25 شوال مصادف با شهادت امام جعفر صادق (ع) و تعطیل رسمی است.
به گزارش ایمنا، امام جعفرصادق (ع)، ششمین پیشوای شیعیان جهان و فرزند امام محمد باقر (ع) هستند.
تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم شمسی برابر با شنبه ۱۵ اردیبهشت سال ۱۴۰۳ است. تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم قمری برابر با ۲۵ شوال سال ۱۴۴۵ است. تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) در تقویم میلادی برابر با ۴ می سال ۲۰۲۴ است. زندگینامه امام جعفر صادق (ع)امام جعفر صادق (ع) ششمین پیشوای شیعیان جهان در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد. نام مبارکشان «جعفر» و مشهورترین کنیه آن حضرت «ابوعبدالله»، و مشهورترین لقبشان، «صادق» است. پدر ایشان امام باقر (ع) و مادرش ام فروه است. امام صادق (ع) در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید. دوران امامت ایشان مصادف با اواخر حکومت بنی‌امیه و اوایل حکومت بنی‌عباس بود. سرانجام در سال ۱۴۸ هجری قمری منصور دوانیقی به‌وسیله انگوری که آن را به زهر آلوده کرده بود، امام صادق (ع) را مسموم و به شهادت رساند. ایشان در سن شصت و پنج سالگی به شهادت رسید و پیکر پاکش را در قبرستان بقیع کنار قبر پدرش امام محمدباقر (ع) به خاک سپردند.
مهمترین القاب امام جعفر صادق (ع)امام صادق (ع) القاب زیادی داشت که مهمترین و معروف ترین آنها صادق به معنی راستگو است. از آنجا که امام ششم در گفتار و رفتار راستگو بود لقب صادق را به ایشان داده اند. از دیگر لقب‌های امام جعفرصادق (ع) می‌توان طاهر، صابر و فاضل را نام برد.
بیشترین احادیث از امام صادق (ع) نقل شده است، اولین علت این امر مربوط به شرایط خاص زمان امامت ایشان و دومین دلیل این است که ایشان از دیگر امامان بیشتر عمر کردند و به همین علت ایشان را شیخ الائمه نیز می‌نامند. همچنین فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به امام جعفر صادق (ع) است، زیرا بخش عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ایشان است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچیک از ائمه نقل نگردیده است. برخی از احادیث ایشان عبارتند از:
چه دعایی به آسمان میرودعنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: کُلُّ دُعَاءٍ یُدْعَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّمَاءِ حَتَّی یُصَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هر دعایی که از خدای عزوجل خواسته می‌شود، به آسمان راه ندارد “مستجاب نمی‌شود” تا اینکه بر محمد و آل محمد #صلوات فرستاده شود.
منبع: کافی، ج ۲، ص ۴۹۳
آرامش در زندگی
امام صادق علیه السلام طی حدیثی درباره آرامش در زندگی می‌فرمایند:
فَوْتُ اَلْحَاجَةِ خَیْرٌ مِنْ طَلَبِهَا مِنْ غَیْرِ أَهْلِهَا وَ أَشَدُّ مِنَ اَلْمُصِیبَةِ سُوءُ اَلْخُلُقِ مِنْهَا.
برآورده نشدن نیاز نیکوتر از خواهش آن از نااهل است؛ و سخت‌تر از گرفتاری، بدخلقی و صبر نکردن بر آن گرفتاری است.
منبع: تحف العقول، جلد ۱، صفحه ۳۵۹
روزی که همه آرزو می‌کنند کاش زائر حسین علیه السلام بودندامام جعفر صادق علیه السلام در روایتی در خصوص زیارت حرم امام حسین علیه السلام می‌فرمایند:
عبدالله الطحان، عن أبی عبدالله علیه السلام قال: سمعته یقول: ما من أحد یوم القیامه إلاّ و هو یتمنّی أنّه زوار الحسین بن علی (علیهما السلام) لما یری لما یصنع بزوار الحسین بن علی من کرامتهم علی الله.
هیچکس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کند، ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می‌بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند.
منبع: وسایل الشیعه، جلد ۱۴، صفحه ۴۲۴
کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد میکندامام صادق علیه السلام درباره کارهایی که فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند فرموده‌اند:
إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدِهِ نِعْمَةً یُحِبُّ أَنْ یَرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیْهِ قِیلَ وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ وَ یُحَسِّنُ دَارَهُ وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ حَتَّی إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق.
خداوند زیبایی و خودآرایی را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده‌ای نعمتی بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکاری کند، جلوی در حیاط خود را جاروکند، حتی روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را می‌برد و روزی را زیاد می‌کند.
منبع: ارشادالقلوب، جلد ۱، صفحه ۱۹۵
توصیه کوتاه امام صادق علیه السلام به شیعیانامام جعفر صادق علیه السلام در توصیه‌ای کوتاه و ماندگار به شیعیان فرموده‌اند همچنان که خداوند دستور داده برای هم برادرانی نیکوکار باشید.
تَواصَلوا و تَبارُّوا و تَراحَموا و کُونُوا إخوَةً بَرَرَةً کَما أمَرَ کُمُ اللّه.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: با یکدیگر پیوند داشته باشید و به هم نیکی کنید، و با یکدیگر مهربان باشید و همچنان که خداوند به شما دستور داده است، برادرانی نیکوکار باشید.
منبع: اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۱۷۵
برای دعا هیچگاه دیر نیست
امام جعفر صادق علیه السلام در حدیثی پیرامون اینکه برای دعا هیچ گاه دیر نیست می‌فرمایند:
عنْ مُیَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام. قَالَ قَالَ لِی یَا مُیَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ یَسْأَلْ لَمْ یُعْطَ شَیْئاً فَسَلْ تُعْطَ یَا مُیَسِّرُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ بَابٍ یُقْرَعُ إِلَّا یُوشِکُ أَنْ یُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ.
میسر بن عبدالعزیز روایت کرد که امام جعفر صادق علیه السلام به من فرمود: ای میسر دعا کن و نگو کار از کار گذشته است، زیرا نزد خدای متعال جایگاهی هست که جز با دعا به آن نتوان رسید، اما اگر بنده‌ای دهان خود را ببندد و از خدا درخواست نکند، چیزی به او داده نمی‌شود پس دعا کن تا به تو ارزانی شود. ای میسر هیچ دری کوبیده نمی‌شود مگر اینکه روزی به روی کوبنده آن باز می‌شود.
منبع: کافی، ج ۲، ص ۴۶۶
پاداش قرض دادنامام جعفر صادق علیه السلامدر خصوص پاداش قرض دادن در زندگی می‌فرمایند:
عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه: مَنْ أَقْرَضَ مُؤْمِناً قَرْضاً یَنْتَظِرُ بِهِ مَیْسُورَهُ کَانَ مَالُهُ فِی زَکَاةٍ وَ کَانَ هُوَ فِی صَلَاةٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ حَتَّی یُؤَدِّیَهُ إِلَیْهِ.
امام جعفر صادق علیه السلام از پیامبر صلوات الله علیه روایت کرد که فرمود: هرکس به مؤمنی قرضی بدهد تا هنگام توانایی به او بازگرداند؛ گویی مال خود را صدقه داده و تا زمانی که قرض گیرنده آن مال را به او بازگرداند، فرشتگان بر او درود می‌فرستند.
منبع: ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شیخ صدوق، ص ۱۳۸
پاداش عیادت مؤمنامام جعفر صادق علیه السلام درباره پاداش عیادت مؤمن می‌فرمایند:
عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: أَیُّمَا مُؤْمِنٍ عَادَ مُؤْمِناً فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی مَرَضِهِ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً مِنَ الْعُوَّادِ یَعُودُهُ فِی قَبْرِهِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: اگر مؤمنی برای رضای خدای عزوجل به عیادت مؤمن دیگر برود، خداوند فرشته‌ای از فرشتگان عیادت کننده بر او می‌گمارد که در قبر به عیادت او بیاید و تا روز قیامت برای او طلب آمرزش کند.
منبع: کافی، ج ۳، ص ۱۲۰
سه چیز که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد
امام جعفر صادق علیه السلامدر خصوص سه کار ایمنی‌بخش در زندگی می‌فرمایند:
عن أَبی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: ثَلَاثٌ لَا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیْ‌ءٌ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْکَرْبِ وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ وَ الشُّکْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ.
امام جعفر صادق علیه السلامفرمود: سه چیزند که با وجود آنها ضرری به انسان نمی‌رسد:
۱. دعا هنگام اندوه
۲. طلب آمرزش هنگام گناه
۳. شکر هنگام برخورداری از نعمت.
منبع: کافی، ج ۲، ص ۹۵
سه کار نجات بخشامام جعفر صادق علیه السلامدرخصوص سه کار نجات بخش برای انسان فرموده است:
عنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ الْمُنْجِیَاتُ ثَلَاثٌ إِطْعَامُ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءُ السَّلَامِ وَ الصَّلَاةُ بِاللَّیْلِ وَ النَّاسُ نِیَام.
امام جعفر صادق علیه السلامفرمود: نجات دهندگان سه چیزند:
غذا دادن، بلند سلام کردن، خواندن نماز شب زمانی که مردم در خوابند
کد خبر 747745
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است