به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

ابتکار دفاعی اروپا ؛ استقلال عمل از آمریکا ؟

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۱۰۲۱۹

روند رخداد های نظامی و امنیتی در حوزه اروپا به گونه بوده که امروز کشورهای منطقه می کوشند سازو کار نظامی مستقل از آمریکا و ناتو را پی ریزی کنند .

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا وسیما ؛ اتحادیه اروپا در سالهای اخیر درگیر تحولات مهمی در عرصه های سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و نظامی –امنیتی شده است .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با توجه به دگر گونی ها در محیط امنیتی و نظامی ،شاهد تلاش کشورهای عضو این اتحادیه برای ایجاد سازو کارهای دفاعی و امنیتی مستقل اروپایی هستیم.

توافق دفاعی اروپا

در این راستا 23 کشور عضو اتحادیه اروپا روز دوشنبه 22 آبان (13 نوامبر)متعهد شدند در چارچوب احیای نظام دفاعی مشترک اروپا، همکاری های نظامی خود را با توسعه تسلیحاتی و اجرای عملیات نظامی خارج از اتحادیه افزایش دهند ودر این راستا سندی مشتمل بر بیست زمینه همکاری دائمی نظامی را به امضا رساندند.
بدین ترتیب اجرای برنامه سرمایه گذاری مشترک نظامی و گسترش این طرح، به شکل رسمی و با امضای 23 کشور از 28 کشور عضو اتحادیه اروپایی آغاز شد. در توافقنامه ای که بر سر ایجاد ساختار دفاع مشترک جدید اروپا امضا شد، چنین پیش بینی شده است که یا یک ستاد مشترک عملیاتی برای هماهنگی میان واحدهای رزمی کشورهای اتحادیه اروپا تاسیس شود یا ساز و کاری برای هماهنگی لجستیک نظامی میان کشورهای امضا کننده ایجاد شود. بدین ترتیب کشورهای اتحادیه اروپا با ایجاد سازوکار ؛همکاری ساختارمند دائمی"(پسکو) The Permanent Structured Cooperation (PESCO) ، دوره جدیدی از همکاری های دفاعی را با هدف کمک به رویارویی با چالش های امنیتی پیش روی این اتحادیه آغاز کردند.
انگلیس که قرار است در سال 2019 اتحادیه اروپا را ترک کند و دانمارک که از همکاری دفاعی خارج شده ،در این فرآیند مشارکت ندارند.فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، دستیابی به این توافق را اقدامی تاریخی درچارچوب طرح دفاعی مشترک اروپا بر شمرد.
از دیدگاه موگرینی، ساز و کار جدید اتحادیه اروپا ،راه را برای توسعه بیش از پیش توانمندی های نظامی در راستای تقویت استقلال استراتژیک اروپا در زمینه نظامی وامنیتی هموار می کند. اورسولا فون در لاین وزیر دفاع آلمان نیز تاکید کرد که به ویژه پس از انتخاب دونالد ترامپ در آمریکا، این موضوع برای اروپا اهمیت پیدا کرد که بتواند به طور مستقل، امور دفاعی خود را سازماندهی کند.به گفته وی ، این ساختار جدید مکمل ناتو است و اروپایی ها به این نتیجه رسیده اند که هیچ کس به جای آنها، نمی تواند مسائل امنیتی اروپا را حل کند.
"ماریا دولورس کاسپدال" وزیر دفاع اسپانیا نیز اعلام کرد تقویت همکاریهای نظامی کشورهای اتحادیه اروپا می تواند بزرگ ترین پروژه کنونی اروپا باشد که فرانسه و آلمان مطرح کرده اند. به باور ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو نیز این طرح می تواند به تقویت دفاع در اروپا منجر شود، که برای اروپا و نیز برای ناتو مطلوب است.
به گفته دبیر کل ناتو ،دفاع قوی تر اروپایی توان کمک به ناتو برای افزایش هزینه های دفاعی و ایجاد توانمندی های جدید و تقسیم بهتر وظایف و مسئولیت ها در این ائتلاف را دارد و به همین دلیل ، راهی برای تقویت شالوده اروپایی در ناتو است.

تلاش مستمر
از شصت سال پیش که پروژه تاسیس "جامعه دفاعی اروپا" به شکست انجامید، کشورهای اروپایی هیچگاه نتوانسته اند در زمینه وحدت دفاعی پیشرفتی حاصل کنند چرا که بسیاری از آنها مسایل دفاعی را به حاکمیت ملی خود پیوند زده اند.
با این حال بحرانهایی که از سال 2014 در اروپا رخ داده است مانند بحران اوکراین و بحران آوارگان و پس از آن برگزیت و به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا ،شرایط را برای کشورهای اروپایی دگرگون کرده و آنها را به جمع بندی در باره ضرورت ایجاد ساختار های دفاعی و تسلیحاتی مشترک اروپایی ترغیب کرده است.
اکنون اتحادیه اروپا بویژه دو کشور مهم آن یعنی آلمان و فرانسه خواستار استقلال استراتژیک اتحادیه اروپا در زمینه سیاست و امور دفاعی هستند. بروز اختلاف بین آمریکا و اتحادیه اروپا پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا ،از جمله بر سر مسائل دفاعی و نقش واهمیت ناتو و نیز خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) ،باعث شده تا کشورهای اتحادیه اروپا ، تقویت تدابیر و سازو کارهای مستقل اروپایی در زمینه دفاعی و امنیتی را مد نظر قرار دهند.
با این حال به گفته یوهان شولتس کارشناس نظامی آلمانی ، تاسیس اتحادیه اروپایی دفاعی با معضلات خاص حقوقی روبرو است.

برنامه های آلمان و فرانسه
آلمان و فرانسه در مرداد 1396 طرحی مشترک برای استقلال استراتژیک اروپا در زمینه دفاعی خبر ارائه دادند.طرح مشترک آلمان و فرانسه حاصل مذاکرات شورای دفاعی اخیر این دو کشور است که اواسط ژوئیه برگزار شد .
این دو کشور بزرگ اتحادیه اروپا، طرح خود را به دیگر کشورهای اروپایی ارسال کردند . این طرح به عنوان چشم انداز بلند مدت ،خواهان برخورداری کشورهای مشارکت کننده در آن از نیروهای نظامی شده که بتوانند وظایف نظامی و امنیتی خود را در کنار ناتو که همچنان سنگ بنای دفاع جمعی در اروپا است انجام دهند.
برلین و پاریس در طرح خود شرایطی را اعلام کردند که هر کشوری که می خواهد به روند همکاری های نزدیک تر درزمینه سیاست دفاعی بپیوندد، باید آنها را برآورده کند.
این شرایط از جمله شامل تعهد به اختصاص حدود دو درصد تولید ناخالص داخلی به هزینه های دفاعی و سهم سرمایه گذاری 20 درصدی است. حداقل 20 کشور اتحادیه اروپا خواستار همکاری های نظامی نزدیک تر هستند. به گفته دکتر علی اکبر کیانی کارشناس مسائل سیاسی ،اروپا به سمت تشکیل تدریجی ارتشی مستقل که البته پشتیبان و همکار ناتو باشد در حال حرکت است. حامیان ایده اروپای واحد می‌توانند امیدوار باشند چنانچه اتحادیه اروپا با اصلاحاتی به حیات خود ادامه دهد، اگر روزی ناتو فاقد موضوعیت شود، ارتش اروپائی بتواند مدافع ارزش‌ها و امنیت آنها به‌طور مستقل به‌ویژه در مقابل روسیه خواهد بود.

روند اجرایی طرح
اکنون شاهد افزایش تلاش ها برای ایجاد نیروی نظامی مستقل اروپا ، تدوین راهبرد جهانی اتحادیه اروپا و نیز ایجاد نهادهای نظامی، امنیتی اروپایی هستیم.از جمله ارائه طرح صندوق دفاعی اتحادیه اروپا از سوی کمیسیون اروپا به عنوان رکن اجرایی آن ، گام مهمی در راستای ایجاد توانمندی دفاعی مستقل اروپایی است. کارکرداین صندوق دفاعی ، تأمین مالی و حمایت و پیشبرد طرح های تحقیقاتی در بخش های صنعتی برای تقویت ظرفیت دفاعی اتحادیه اروپا است .
گام مهم دیگر در این زمینه ، تشکیل مرکز فرماندهی اروپایی برای عملیات خارجی موسوم به "ظرفیت اقدام و برنامه ریزی نظامی اتحادیه اروپا "ام پی سی سی"MPCC است. به گفته "الکساندر نویا" نماینده مجلس آلمان از حزب چپ ها، اگر اتحادیه اروپا درصدد ایجاد بدیل ناتو در بخش دفاع است ،پیش از همه باید سیاست جدید دفاعی را طرح ریزی کند.البته تقویت همکاری های اتحادیه اروپا با ناتو نیز همواره مد نظر بروکسل قرار دارد.مقامات اتحادیه اروپا تاکید می کنند که طرح های مد نظر بروکسل، جایگزین ناتو یا آمریکا نمی شود، بلکه در واقع گامی در راستای اقدام مستقل اروپایی به منظور تحقق اهداف و حفظ منافع اروپایی ها است. به رغم اطمینان دادن ها، این اقدامات موجب حساسیت عضو فرا آتلانتیکی ناتو یعنی آمریکا و متحد نزدیک آن یعنی انگلیس شده است.در مقابل، مقامات ارشد ناتو ظاهرا موضع مخالف در این زمینه ندارند .کما اینکه ینس استولتنبرگ دبیر کل ناتو تاکید کرده که این سازمان نظامی همکاری نزدیکی با اتحادیه اروپا، در محورهای مختلفی از جمله دفاع سایبری , جنگ ترکیبی ، رزمایش های نظامی و امنیت دریایی دارد.روند کنونی نشان می دهدکه در آینده در دوسطح یعنی سطح اتحادیه اروپا و سطح کشورهای عضو چه به صورت دو جانبه و یاچند جانبه شاهد افزایش تلاش ها برای ایجاد ساختارهای دفاعی اروپایی خواهیم بود.کما اینکه امضای توافقنامه در چارچوب " همکاری ساختارمند دائمی"(پسکو) در زمینه توسعه برنامه های تسلیحاتی و همچنین تسهیل اجرای عملیات خارجی توسط 23 کشور اتحادیه اروپا گام مهمی در این زمینه محسوب می شود.

موضع انگلیس
ترزا می نخست وزیر انگلیس به عنوان متحد استراتژیک آمریکا در اوایل مهر 1396 تاکید کرد که لندن همکاری امنیتی با اتحادیه اروپا را پس از برگزیت ادامه خواهد داد. وی با اشاره به لزوم اتحاد کشورهای اروپایی در برابر تهدیدهای روسیه گفت که انگلیس همچنان به دفاع بدون قید و شرط از اروپا متعهد و پایبند خواهد ماند
نخست وزیر انگلیس می گوید: مسائلی مانند تهدیدات روسیه، مهاجران غیرقانونی و امنیت سایبری در اروپا مسأله امنیت در این قاره را حیاتی کرده است. در عین حال ترزا می مدعی است که لندن به کشورهای اتحادیه اروپا که قربانی تجاوزات مسلحانه، تروریسم و فاجعه های طبیعی و انسانی باشند، کمک خواهد کرد.
موضع گیری جدید ترزا می بویژه بزرگ نمایی تهدید روسیه در واقع به منزله تلاشی از سوی انگلیس برای حفظ روابط و پیوندها با اتحادیه اروپا حداقل در بعد دفاعی و امنیتی است .
با این حال سون بیسکوپ ، کارشناس دفاعی سوئدی، معتقد است که «نباید در مورد هراس از روسیه مبالغه کنیم. 28 عضو اتحادیه اروپا در مجموع یک و نیم میلیون نفر نیروی نظامی دارند که دو برابر ارتش روسیه است. در نتیجه از نظر نظامی مورد تهدید نیستیم.»با توجه به تاکید سران اتحادیه اروپا و نیز سران برخی از کشورهای این اتحادیه مانند آلمان در باره لزوم خروج کامل انگلیس از اتحادیه اروپا از جمله بازار مشترک اروپایی ،اکنون لندن خود را بیش از پیش در معرض خطر انزوا در قاره اروپا می بیند .با این حال به دلیل ادامه عضویت انگلیس و بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا در ناتو ، مقامات ارشد دولت محافظه کار بویژه ترزا می بر این گمان هستند که می توانند کماکان از طریق ناتو به روابط با اروپا ادامه دهند .

موانع پیش رو
با این حال دو مانع در این مسیر وجود دارد.

1- نخست ، عزم کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا یعنی آلمان و فرانسه برای ایجاد ظرفیت دفاعی مستقل برای این اتحادیه است که از حمایت سایر اعضای این نهاد نیز برخوردار است.در عین حال مقامات ارشد اتحادیه اروپا نیز معتقد به همین رویکرد هستند.کما اینکه فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اخیرا خواهان فراهم کردن زمینه فعالیت مشترک دفاعی بین اعضای این اتحادیه شد. البته گام های عملی در این زمینه برداشته شده واز جمله شاهد افزایش تلاش ها برای ایجاد نیروی نظامی مستقل اروپا ، تدوین راهبرد جهانی اتحادیه اروپا و نیز ایجاد نهادهای نظامی، امنیتی اروپایی هستیم.

2- مانع دوم همراهی کامل انگلیس با آمریکا در ناتو است. بروز اختلاف بین آمریکا و اتحادیه اروپا پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا ، بر سر مسائل دفاعی و نقش واهمیت ناتو ،باعث شده تا کشورهای اتحادیه اروپا نگاهی انتقادی به دیدگاه ترامپ داشته باشند.
حمایت کامل لندن از مواضع ترامپ موجب ناخشنودی بسیاری از سران اروپایی شده و لذا چندان تمایلی برای مشارکت فعال دفاعی و امنیتی با انگلیس در اتحادیه اروپا وجود ندارد. بویژه تلاش مقامات لندن مانند ترزا می برای بزرگ نمایی تهدید روسیه چندان به مذاق سران آلمان و فرانسه خوش نمی آید .
در واقع این کشورها در صدد افزایش تعاملات تجاری و اقتصادی با روسیه از جمله در بخش انرژی هستند و طبیعتا با بزرگ نمایی تهدید روسیه توسط مقامات انگلیسی موافق نیستند.

جمع بندی
با توجه به حساسیت های کنونی در باره عدم ایجاد نهادهای موازی با ناتو در میان برخی اعضای اروپایی و فرا اروپایی ناتو بویژه انگلیس و آمریکا ، اتحادیه اروپا به این جمع بندی رسیده که باید برای تقویت پیوندهای امنیتی و دفاعی بین کشورهای عضو که برای ایجاد ظرفیت مستقل اروپایی در زمینه دفاع وامنیت صورت می گیرد ، ازجایی این روند را آغاز کنند که کمتر حساسیت برانگیز باشد.لذا شاهد آن هستیم که اقدامات اتحادیه اروپا در این زمینه هم با مشارکت شمار بسیار زیادی از اعضای این نهاد اروپایی صورت می گیرد و هم از حمایت ناتو به عنوان پیمان نظامی دو سوی اقیانوس اطلس برخوردار است.
می توان پیش بینی کرد که در آینده روند همگرایی اروپایی در زمینه مسائل دفاعی و نظامی بیش از پیش تقویت خواهدشد. /
===================================

نویسنده: دکتر سید رضا میرطاهر - کارشناس سیاست در شرق اروپا .
.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۱۰۲۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صدور ترور و خشونت به جهان/ کارکرد واقعی اتحادیه اروپا چیست؟

تازه‌ترین تحقیقات نشان می‌دهد که بودجه نظامی کشور‌های اروپایی از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ میلادی ۱۶ درصد افزایش یافته که این رقم یک رکورد جدیدی در سه دهه گذشته است. بر اساس داده‌های موسسه بین‌المللی تحقیقات برای صلح، موسوم به «سیپری»، بودجه نظامی کشور‌های اروپای مرکزی و غربی اکنون بیشتر از سال آخر جنگ سرد است. داده‌های این تحقیقات جدید نشان می‌دهند که اروپا از آغاز سال ۲۰۲۲ شاهد افزایش هزینه‌های نظامی بوده که این رقم در سال ۲۰۲۳ به مجموع ۵۵۲ میلیارد یورو رسیده است.

افزایش ۱۶ درصدی بودجه نظامی کشور‌های اروپایی در این بازه زمانی بیشتر از هزینه دفاعی این کشور‌ها در سال ۲۰۲۲ و ۶۲ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۴ است که رقمی معادل ۳۳۰ میلیارد یورو بود. رسانه‌های غربی مانند یورونیوزو دویچه وله، این افزایش تصاعدی را ناشی ازتهدیدات روسیه و جنگ اوکراین قلمداد می‌کنند، حال آنکه صادرات تسلیحاتی کشور‌های اروپایی از واردات آنها پیشی گرفته و همین مسئله، نشان می‌دهد که اساسا جنگ اوکراین بهانه‌ای بیش نیست! به عبارت بهتر، شرکت‌های تسلیحاتی در اروپا مشغول سوداگری با خون شهروندان دیگر کشور‌های دنیا به بهانه جنگ هستند. جنگی که اروپا در کنار آمریکا به استمرار آن اصرار می‌ورزد.

بهانه‌جویی‌های مضحکانه
همه کشور‌های اروپایی عضو ناتو به جز یونان، ایتالیا و رومانی هزینه‌های نظامی خود را در سال ۲۰۲۳ افزایش داده‌اند. لورنزو اسکارازاتو، مشاور تحقیقاتی سیپری به یورونیوز گفت از زمانی که روسیه در سال ۲۰۱۴ کریمه را به خاک خود ضمیمه کرد، هزینه نظامی اروپا هر سال افزایش یافته است. اقدام روسیه در ضمیمه کردن کریمه به خاک خود و همچنین حمله نظامی به اوکراین در فوریه سال ۲۰۲۲، دولت‌های اروپایی را بر آن داشت تا بودجه دفاعی خود را با سرعتی بی‌سابقه افزایش دهند. اسکارازاتو گفت: «شکی نیست که در سال ۲۰۲۳، عامل اصلی افزایش هزینه‌های نظامی اروپا، تهاجم تمام عیار روسیه به اوکراین بوده است.»

اگر ادعای اسکارازاتو درست باشد، قاعدتا باید شاهد انباشت تسلیحات در اروپا و عدم صادرات آنها به نقاط دیگر جهان (خصوصا از سال ۲۰۲۱ تا کنون) باشیم، اما آمار و مستندات چنین چیزی را نشان نمی‌دهد!

رشدی که متعارف نیست
در سال ۲۰۲۳، بریتانیا نسبت به دیگر کشور‌های اروپایی بیشترین هزینه نظامی را نسبت به تولیدات ناخالص داخلی داشته است. این کشور رقمی معادل ۲.۳ درصد تولید ناخالص داخلی را صرف هزینه‌های نظامی کرده است. وزارت دفاع بریتانیا در سال جاری میلادی اعلام کرد که این رقم را به ۲.۵ درصد افزایش خواهد داد. آلمان نیز بودجه نظامی خود را از سال ۲۰۱۴ تا سال ۲۰۲۳ به میزان ۴۸ درصد افزایش داده است. در سال ۲۰۲۲، دولت آلمان متعهد شد که دو درصد از تولید ناخالص ملی، حد نصاب تعیین‌شده از سوی ناتو را به امور دفاعی اختصاص دهد. داده‌های تحقیقات جدید سیپری نشان می‌دهند که بودجه نظامی لهستان نسبت به سال ۲۰۱۴ میلادی بیش از دو برابر شده است. این کشور در سال ۲۰۲۳ رقمی معادل ۳.۸ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف هزینه‌های دفاعی کرده است که هنوز از هدف اعلام شده ۴ درصدی‌اش فاصله دارد. لهستان مدت‌هاست که افزایش هزینه‌های دفاعی و امنیتی خود را به بهانه «نگرانی از حمله روسیه به کشور‌های اروپایی عضو ناتو» در اولویت قرار داده است.

جایگاه فرانسه و اروپا در ترویج جهانی جنگ و خشونت
ایالات متحده و فرانسه در حال حاضر بر صادرات تسلیحات جهانی تسلط دارند و واشنگتن بین سال‌های ۲۰۱۴-۲۰۱۸ و ۲۰۱۹-۲۰۲۳ صادرات خود را ۱۷ درصد و پاریس ۴۷ درصد در مدت مشابه افزایش داده‌اند. ایالات متحده به تنهایی مسئول ۴۲ درصد از کل صادرات تسلیحات جهانی بود و بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ به ۱۰۷ کشور تسلیحات ارسال کرد که بیش از هر صادرکننده بزرگ دیگری بوده است. از سوی دیگر، افزایش صادرات تسلیحات فرانسه عمدتا به دلیل تحویل هواپیما‌های جنگی به هند، قطر و مصر بوده است. همان گونه که مشاهده می‌شود، این کشور‌ها در محدوده جغرافیایی اروپا قرار ندارند و ارتباطی نیز با فرامتن و متن جنگ اوکراین ندارند! فرانسه برای اولین بار در فهرست بزرگترین صادرکنندگان تسلیحات در جهان از روسیه جلوتر ایستاد و در رتبه دوم قرار گرفت و روسیه در رتبه سوم قرار گرفت. بیشترین سهم صادرات تسلیحات فرانسه با ۴۲ درصد به کشور‌های آسیایی و اقیانوسیه و همچنین ۳۴ درصد به کشور‌های خاورمیانه اختصاص داشته است.

بزرگترین دریافت کننده صادرات تسلیحات فرانسه هند بود که نزدیک به ۳۰ درصد از کل صادرات را به خود اختصاص داده. هند بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ بزرگترین واردکننده تسلیحات در جهان بود اگرچه تامین‌کننده اصلی آن روسیه است که ۳۶ درصد از کل واردات آن را به خود اختصاص داده است. کاتارینا جوکیچ، محقق در SIPRI می‌گوید: «فرانسه از فرصت تقاضای قوی جهانی برای تقویت صنعت تسلیحات خود از طریق صادرات استفاده می‌کند. فرانسه به ویژه در فروش هواپیما‌های جنگی خود در خارج از اروپا موفق بوده است.»

همان گونه که مشاهده می‌کنیم، فرانسوی‌ها، ژرمن‌ها و انگلیسی‌ها نوعی رقابت پنهان را بر سرکاسبی با خون شهروندان سایر نقاط دنیا و حتی شهروندان اوکراینی آغاز کرده اند. بی دلیل نیست که اتحادیه اروپا بر استمرار جنگ اوکراین اصرار می‌ورزد، زیرا در صورت ایجاد صلح و ثبات واقعی در نظام بین الملل، از جمله در اوکراین، اساسا جایی برای سوداگری شرکت‌های تسلیحاتی با خون شهروندان کشور‌های گوناگون باقی نخواهد ماند.

نتیجه‌گیری

در میان کشور‌های اروپایی، ایتالیا هم شاهد افزایش صادرات تسلیحاتی خود در سه سال گذشته بوده به طوری که صادرات این کشور ۸۶ درصد رشد کرده است. اروپای غربی همراه با ایالات متحده ۷۲ درصد از کل صادرات تسلیحات در سال‌های ۲۰۱۹-۲۰۲۳ را به خود اختصاص داده‌اند، در حالی که اروپا به تنهایی مسئول حدود یک سوم صادرات جهانی تسلیحات از جمله حجم زیادی از صادرات به خارج از منطقه بوده است. در مجموع پنج کشور اروپایی، به استثنای روسیه، در میان ۱۰ صادرکننده برتر جهان قرار گرفتند که شامل فرانسه (مقام دوم)، آلمان (مقام پنجم)، ایتالیا (مقام ششم)، بریتانیا (مقام هفتم) و اسپانیا (مقام هشتم) می‌شود. همه این کشور‌ها عضو پیمان آتلانتیک شمالی بوده و درجنگ اوکراین به صورت مستقیم و غیر مستقیم مشارکت دارند، اما صادرات خود را نه به میدان نبرد در کی یف، بلکه به دیگر نقاط دنیا معطوف کرده اند. ترویج خشونت و ناامنی در نظام بین الملل از سوی اتحادیه اروپا، از یک راهبرد پنهان، تبدیل به یک راهبرد آشکار شده است.

منبع: پایگاه بصیرت

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی