به نقل از «جهان نيوز»

کودکان در معرض آزار جنسی توسط آشنایان

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۵۹۳۳۲

به گزارش جهان نيوز به نقل از ایسنا، «دکتر علی قره‌داغی»، اظهار کرد: کودک آزاری جسمی به مورد ضرب و شتم قرار دادن کودک اشاره دارد. برخی خانواده‎ها هم چنان اعتقاد دارند که تنبیه بدنی، کارآمدترین روش تربیتی است و این در حالی است که در روانشناسی رفتاری گفته می‎شود که رفتاری که از طریق تشویق آموخته می‎شود، بهتر از رفتاری که با تنبیه آموخته می‎شود، تثبیت خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

وی افزود: والدین باید خط قرمز و چارچوب‎های تربیتی خود را از ابتدا مشخص و تثبیت کنند، چون با تغییر و نقض اصول تربیتی از سوی والدین، کودکان نافرمان‎تر می‌شوند، بنابراین والدین باید همواره قاطعیت خود را حفظ کنند. والدینی که قاطعیت ندارند، بیش از سایر والدین فرزندان خود را تنبیه می‎کنند و در مواردی از تنبیه به‌عنوان تقویت‎کننده‎ی منفی به‌منظور افزایش رفتار مثبت استفاده می‎کنند و این در حالی است که تقویت منفی به حذف موقت چیزهایی اشاره دارد که کودک آن را دوست دارد. 

آموزش کیفی، انقلابی در جلوگیری از سوءاستفاده ‏روانشناختی از کودکان
وی با اشاره به اقدام ارزشمند روانشناس فقید «ویلیام گلاسر» که آثار او در آموزش و پرورش ایران نیز مورد توجه قرار گرفته است، گفت: ارزشیابی کیفی و حذف نمرات، انقلابی در آموزش و پرورش دنیا بود که تأثیر بسزایی در جلوگیری از سوءاستفادهی روانشناختی داشت و در کشور ما نیز در مقطع ابتدایی مورد استفاده قرار گرفته است. ارزشیابی بر حسب نمره در سیستم قدیمی، موجب می‎شد تا کودکان را با اسامی توهین‌آمیزی مثل کودن، تنبل و سایر اسامی توهین آمیز دیگر خطاب کنند و پس از گذشت سال‎ها همسالان و دوستان کودک نیز او را با همان اسم خطاب می‎کردند. 
وی افزود: یکی دیگر از مزیت‎های آموزش کیفی، تأکید آن بر حضور و تدریس معلم خانم در مدارس دخترانه بود که بهتر است این اقدام در مدارس راهنمایی دخترانه نیز انجام شود، چون زنان همزاد پنداری بهتری نسبت به دختران و حساسیت بیشتری به مسائل تربیتی کودکان دارند. 

قره‌داغی با بیان این‌که سوءاستفاده‎ی روانشناختی، دارای آثار و پیامدهایی است که ما به لحاظ عاطفی بر شخصیت کودک بر جا می‎گذاریم، گفت: توهین و تحقیر و مقایسه‎ی کودک با همسالان در مواردی ممکن است آسیب‌زاتر از آزار جسمی کودک باشد و به منزله‎ی برچسبی بر پیشانی و روح کودک باشد که تا مدت‎ها او را رها نمی‎کند. 
کودکانی که بیشتر در آغوش گرفته می‎شوند، باهوش‌ترند

وی در ادامه خاطرنشان کرد: غفلت نیز نوع دیگری از کودک‌آزاری است، به این معنی که والدین از نیازهای کودک آگاهی ندارند و به‌علت تعارض‌های زن و شوهری، اختلافات خانوادگی و مشغله‌های شغلی هر کدام مشغول روزمرگی‎های خود هستند و فراموش کرده‎اند که کودک در ابتدا نیاز به لمس شدن دارد. در برخی موراد والدین فشار جسمی خود را بر کودکان تحمیل می‎کنند. این گونه کودکان «بیمار معلوم» نامیده می‎شوند و مشکلات ساختاری خانواده در این خصوص متوجه کوچک‎ترین عضو خانواده می‎شود. روانشناسان مطرحی هم‌چون «اریک برم» و «راجرز» نیز در درجه‎ی اول بر نیازهای جسمی تأکید می‎کنند. 

وی خاطرنشان کرد: در برخی موارد والدین استفاده‎ی ابزاری از کودک می‎کنند و کودک را اهرم فشاری برای رسیدن به اهداف خود و تسلط بر رابطه قرار می‎دهند و به نوعی کودک را به دلیل مسائل زوجی گروگان می‎گیرند. 

75 درصد سوءاستفاده‎های جنسی از کودکان توسط افراد آشنا انجام می‎شود
وی اظهار کرد: طبق گزارش‌ها و پژوهش‌ها، 75 درصد سوءاستفاده‎های جنسی از کودکان توسط افراد آشنا انجام می‎شود. از این‌رو مراقبت برای جلوگیری از آزار جنسی کودکان باید از فضای خصوصی و محیط خانه آغاز شود و فضاها و اشخاصی که کودک در ارتباط مستقیم با آنان قرار دارد نیز باید تحت کنترل و مراقبت باشد. 

وی افزود: کودکان اعتماد بیشتری به افراد آشنا دارند و ممکن است در تشخیص نیت آنان دچار مشکل شوند. از این‌رو باید در انتخاب پرستار و مراقب کودک، سرایدار ساختمان و راننده‎ی سرویس مدرسه نیز دقت کرد. 
عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز با تأکید بر این‌که اکثر کسانی که از کوکان سوءاستفاده‌ می‎کنند، خودشان نیز در گذشته مورد سوءاستفاده قرار گرفته‎اند، گفت: طبق تحقیقات به عمل آمده، سوءاستفاده‌کنندگان خود قربانی سوءاستفاده در گذشته بوده‌اند. 

وی با تأکید بر نقش خانواده‎ها در جلوگیری از سوءاستفاده‎ی جنسی از کودکان گفت: خانواده‎ها نقش مهمی را در گرفتاری کودکان در دام افراد سودجو دارند. از این‌رو آموزش خودمراقبتی به کودکان بیش از پیش ضرورت دارد و آموزش‌ها باید در ابتدا از خود والدین شروع شود. 

وی در ادامه با بیان این‌که نمی‎توان فرد مهاجم و سوءاستفاده‌گر را بیمار نامید، گفت: در مواردی مانند تجاوز جنسی به کودکان با «انتقال‎های بین نسلی» روبه‎رو هستیم. به عبارتی دیگر فردی که در کودکی با خشونت بزرگ شده است به احتمال زیاد خود نیز با خشونت رفتار خواهد کرد و فردی هم که خود قربانی بوده است، به احتمال بیشتری این رفتارها را در آینده نشان خواهد داد و یادگیری در فضای درون خانواده‎ای در این میان نقش بیشتری نسبت به ژنتیک دارد. 

سوء‌استفاده‌کنندگان جنسی از کودکان عزت نفس پایینی دارند 
این مشاور خانواده افزود: سوءاستفاده‌گران از کودکان از عزت نفس بسیار پایینی برخوردار هستند و احساس ارزشمندی ندارند. به‌عنوان مثال کسی که نتوانسته است نیاز جنسی خود را از طریق ضوابط مشروع در جامعه برطرف کند، عزت نفس پایینی دارد و چون نمی‎تواند به افراد مجاز و مشروع نزدیک شود، کودکان را مورد هدف قرار می‌دهد. از دیدگاه روان تحلیل‌گری اکثر این افراد نیازهای سرکوب شده دارند و در برخی موارد ممکن است حتی این‌ها افرادی سربه‎زیر و با شرم و حیا نیز باشند. آنان افراد ترسویی هستند که کودکان راحت‎ترین گزینه برای سوء استفاده‌ی آنان هستند.
بر اساس این گزارش، طبق آمار ارائه شده از سوی رئیس اورژانس جتماعی سازمان بهزیستی کشور، در شش ماهه‌ نخست امسال 1193 مورد مداخله، هشت هزار و 525 مورد تماس با خط 123 و پنج هزار و 672 مورد کودک‌آزاری در بخش خدمات سیار اورژانس اجتماعی کشور ثبت شده است. بنابراین ضروری است خانواده‌ها بحث کودک‌آزاری را جدی گرفته و بیشتر از کودکان خود مراقبت کنند.
 

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۵۹۳۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موزه‌ای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباب‌بازی، دروازه شور خلاقانه

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباب‌بازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیارد‌ها اعتبار دستگاه‌های عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبوده‌اند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.

در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارت‌خانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانه‌های تاریخی با در و پنجره‌های چوبی دنیایی از اسباب‌بازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباب‌بازی‌ها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباب‌بازی‌هایی از دهه‌ها و سده‌ها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را می‌کشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.

موزه اسباب‌بازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینه‌ای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینی‌های کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچه‌های توپل تا باربی، از عینک‌های سه بعدی تا هواپیما‌ها و ماشین‌ها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگو‌های چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباب‌بازی‌ها می‌گوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدم‌ها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.

در پس سرگذشت برخی تلخی‌هایی نهفته و برخی نیز خلاقیت‌های بزرگتر‌ها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفت‌زده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت می‌کند و در ادامه راهرویی از عروسک‌های سیرک، دلقک‌ها، آکروبات باز‌ها و ژیمناست‌های کوچک و رنگارنگ مشاهده می‌شود.

انتهای راهرو عروسک‌های بومی محلی در انتظاراند. سوتک‌ها، نخودی‌ها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صد‌ها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت می‌کنند.

این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختی‌ها است

مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشار‌های اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانواده‌ها که چند ساعت لبخند بزنند.

آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچه‌ها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازی‌های مختلف فردی و جمعی هستیم.

وی افزود: در گذشته کودکان اسباب‌بازی خود را خود می‌ساختند و تولید صنعتی اسباب‌بازی نداشتیم و اسباب‌بازی با دست کودک یا والدین وی ساخته می‌شد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.

مدیر موزه اسباب‌بازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضا‌های بازی و معرفی اسباب‌بازی با کمبود مواجه‌ایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازی‌ها طراحی و اجرا کردم.

بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسک‌ها

به گفته بیات در این موزه برنامه‌های پژوهشی نیز دنبال می‌شود و اینکه بتوان از طریق اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهش‌های متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد می‌گیریم.

فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباب‌بازی‌ها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباب‌بازی‌های بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان می‌توانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.

وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها می‌تواند منجر به تولید و معرفی عروسک‌های بومی به بازار شده و خانواده‌ها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.

بیات به تجربه‌های قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شده‌اند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بار‌ها شده است که والدین اذعان کرده‌اند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباب‌بازی‌های خود دست نمی‌زند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباب‌بازی‌های مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمی‌توان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.

وی در خصوص برنامه‌های این موزه جهت تعامل با مدارس و مهد‌های کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدید‌های گروهی مهد‌ها و مدارس ما تور‌های مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه می‌شوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه می‌سازند.

بیات خواستار ارتباط گیری با کتاب‌های درسی شد و گفت: ما می‌توانیم اشیا مختلفی که در کتاب‌های درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچه‌ها می‌توانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بی‌نظیری را تجربه کنند.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری می‌شود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعه‌ای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.

اسباب‌بازی‌ها خود یکی از گنجینه‌های شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشه‌ای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازی‌ها بسیار آموختیم. این روز‌ها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربوده‌است، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.

انتهای پیام/