به نقل از «ایسنا»

ابداع نوار بهداشتی از الیاف درخت موز در هند

تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۳۸۵۵۴

یک شرکت استارتاپی هندی موسوم به "ساتی" با توجه به اینکه درصد کمی از زنان این کشور توانایی استفاده از نوارهای بهداشتی رایج را دارند، دست به تولید این محصول از الیاف درخت موز زده است. این کار تاثیر بسزایی در سلامت زنان هندی دارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت،"ساتی" با استفاده از نوارهای بهداشتی خود برای بازار هند، همزمان دو مشکل را حل می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 نوارهای "ساتی" هم سلامت زنان را بهبود می‌بخشند و هم میلیون‌ها تن زباله را از طبیعت حذف خواهند کرد.

بخاطر فقر، فقط 16 درصد زنان در هند توانایی استفاده از نوار بهداشتی را دارند که این امر موجب بروز مشکلات بهداشتی و اجتماعی می‌شود. در عین حال، تولید آنها میلیونها گالن آب را هدر می‌دهد و هر ساله دو میلیون تن نوار بهداشتی در زباله‌دان‌ها جا می‌گیرد.

برای کمک به همه این‌ها، نوارهای بهداشتی "ساتی" از الیاف رشته رشته شده درخت موز ساخته شده‌اند، مقرون به صرفه و صد درصد زیست تخریب پذیر هستند.

انگجت با کریستین کگتسو و تارون بوترا، بنیانگذاران ساتی، در کنفرانس "Hello Amber" در پاریس ملاقات کرد. این شرکت نه تنها 15 هزار یورو جایزه بخش سلامت را تصاحب کرد، بلکه جایزه 5000 یورویی و جایزه بزرگ 100 هزار یورویی را نیز در رقابت همه بخش‌ها به دست آورد.

بوترا می‌گوید: استفاده از نوار بهداشتی در آمریکا و اروپا امری بدیهی و رایج است، اما در هند و سایر کشورهای در حال توسعه مسئله مهم و معضل بزرگی است. 

وی افزود: در هند، از هر 100 زن، تنها 16 زن از نوارهای بهداشتی استفاده می‌کنند به دلیل اینکه در بعضی از نقاط مقرون به صرفه نیست و در برخی نقاط دیگر، تابوهای مذهبی و کمبود تعلیم و تربیت وجود دارد. بنابراین آنها به شیوه‌های قدیمی نظیر استفاده از پوست درخت و یا یک پارچه ساده متوسل می‌شوند، که باعث عفونت‌های مجاری ادراری(UTIs) و سایر مشکلات بهداشتی می‌شود.

"ساتی" برای حل معضل اقتصادی قشر فقیر جامعه، از سود حاصل از فروش در شهرها نوارهای بهداشتی را در کیسه‌های پلاستیکی زیست تخریب پذیر در مناطق روستایی توزیع می‌کند و در عین حال، مردم روستایی را آموزش می‌دهد.

کگتسو گفت: ما در حال توزیع یک میلیون نوار بهداشتی در مناطق روستایی هستیم. همچنین یک مطالعه فشرده را در نظر گرفتیم تا ببینیم تفاوت استفاده آنها از این نوارهای بهداشتی و به خصوص نوارهای زیست تخریب پذیر چیست، چرا که در مناطق روستایی هیچ محل دفع ضایعاتی وجود ندارد.

سازندگان می‌گویند نوارها طراحی مدرن، راحت و باله‌های بزرگ دارند و مواد الیاف موز 50 درصد جذب بیشتری نسبت به محصولات شیمیایی مورد استفاده در نوارهای بهداشتی رایج است.

این مواد به طرز شگفت‌انگیزی نرم هستند و پوست را تحریک نمی‌کنند.

بوترا گفت: ساختار الیاف موز برای جذب آب خوب و بهتر از نخ و پنبه است. ما از سفید کننده، سدیم آکریلات و یا هرگونه مواد شیمیایی دیگر استفاده نمی‌کنیم. آنها با پوست سازگار نیستند و می‌توانند سبب تحریک پوست و عفونت ادراری شوند.

از آنجا که این نوارهای بهداشتی هیچ گونه مواد پلاستیکی و یا غیر آلی ندارند، تنها در سه یا شش ماه در محل دفن زباله به کمپوست تبدیل می‌شوند. در عین حال، آنها با محیط زیست سازگارتر از نوارهای تولید شده از پنبه هستند، چرا که تولید آنها میلیون‌ها گالن آب مصرف می‌کند.

در طول فرایند تولید، هیچ سفید کننده یا سایر مواد شیمیایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و همه آب مصرفی برای تولید آن به منظور آبیاری مزارع موز بازیافت می‌شود.

همایش "Hello Tomorrow" در مورد پیشرفت استارتاپ‌های علوم و فناوری نوین است، اما چالش، تولید یک محصول با تکنولوژی پایین بود.

با این حال، بر خلاف اکثر محصولات تکنولوژیکی، که ممکن است راحتی و یا پیشرفت‌های جزئی را ارائه کنند، نوارهای بهداشتی زندگی بهتری برای زنان به ارمغان می‌آورند.

"ساتی" یادآور می‌شود که دختران روستایی هر سال به علت فقدان نوار بهداشتی و سایر محصولات بهداشتی، تا 50 روز مدرسه را از دست می‌دهند. هدف ما این است که به حفظ دختران در مدرسه و در محل کار کمک کنیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۳۸۵۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا خشکاندن و آب ندادن به درختان جرم است؟

مجازات قطع و خشکاندن درخت، چه در معابر عمومی و چه در ملک شخصی، می‌تواند شامل جریمه نقدی و حبس باشد؛ برای حفظ این گنجینه‌های سبز، همگی باید آگاه باشیم و در صورت مشاهده هرگونه تخلف، مراتب را به مراجع ذی‌صلاح اطلاع دهیم.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، شهرنشینی مستلزم رعایت قوانین و قواعد شهری است و کارشناسان بر این باورند شهرنشینان هنگامی که به حقوق یکدیگر احترام بگذارند و به مسئولیت‌های خویش در برابر شهر و اجتماع عمل کنند، به «شهروند» ارتقا پیدا می‌کنند.

حقوق شهروندی نیز مجموعه حق‌هایی است که هر کدام از شهروندان از آن برخوردارند و باید توسط دیگر شهروندان و حاکمیت رعایت شود، حقوق شهروندی در ایران نیز مانند بسیاری از کشورها پذیرفته شده است که بارزترین و مهم‌ترین نمود آن قانون اساسی است که در اصول ۳۲، ۳۴، ۳۵، ۳۷، ۳۸ و ۳۹ به آن اشاره شده است.

یکی از موضوعات قابل توجه حقوق شهروندی، موضوع قطع کردن یا خشکاندن درختان است؛ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل ۵۰ به صراحت به حفاظت از محیط زیست اشاره می‌کند و آن را وظیفه‌ای همگانی می‌داند، بر این اساس قوانین متعددی در راستای صیانت از محیط زیست، طبیعت و درختان در ایران به تصویب رسیده است؛ به‌موجب قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۵۲، لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۵۹، قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهر مصوب ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ و ماده ۶۸۶ قانون مجازات اسلامی، قطع درختان در شهرها جرم شناخته شده است.

به‌موجب قانون اصلاحی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها هر کس که می‌خواهد نسبت به قطع درخت اقدام کند، باید از شهرداری مجوز دریافت کرده باشد، در غیر این صورت اگر شخصی بدون دریافت اجازه از شهرداری نسبت به قطع درخت اقدام کند، بر اساس قانون یاد شده مرتکب جرم شده است؛ بسیاری از مواقع مشاهده شده است فردی که به دلیل بی‌اطلاعی از قوانین اقدام به قطع یا خشکاندن درخت در ملک خود کند، علاوه بر اینکه جریمه‌های سنگینی از طرف شهرداری و دادگاه را متقبل می‌شود، مجازات حبس شش ماه تا سه سال را نیز باید تحمل کند و حتی در بعضی موارد به فرد پایان کار داده نمی‌شود.

مجازات از بین بردن درختان در قانون، مجازات سنگینی است؛ قانون مجازات اسلامی یکی از قوانینی است که اقدام به از بین بردن درختان را جرم تلقی کرده و بر اساس موضوع ماده ۱ قانون حفظ و گسترش فضای سبز شهرها، علاوه بر جریمه، حبس از شش ماه تا سه سال را هم برای قطع یا خشکاندن درخت پیش‌بینی کرده است؛ آنچنان متن این ماده جامع و فراگیر است که قطع هر نوع درخت را در فضای عمومی و حتی اماکن خصوصی که باغ شمرده می‌شود، ممنوع کرده و مجازات آن حبس و جریمه خواهد بود؛ بخش مجازات مالی عنوان شده در این ماده علاوه‌بر جریمه‌ای است که شهرداری به عنوان جریمه اداری قطع درخت، از فرد خاطی دریافت می‌کند، بنابراین کسی که درختی را قطع کند، هم باید مجازات حبس و پرداخت جریمه قانونی دادگاه را تحمل کند و هم جریمه اداری که شهرداری در کمیسیون مربوطه، تعیین می‌کند، را بپردازد.

لازم به ذکر است هر درختی که ظاهر خشکی دارد، به‌طور حتمی خشک نیست و نباید اقدام به قطع درخت کنید؛ بعضی مواقع ممکن است خشک شدن درختان عمدی نبوده و عواملی مانند وجود آفت یا بیماری، تغییر اقلیم، افزایش دما، آلودگی هوا و وجود ریزگردها که منافذ برگ‌ها را مسدود کرده و مانع تغذیه گیاه می‌شود، همچنین فاصله نامناسب کاشت از جمله دلایل از بین رفتن درختان شده باشد، به این دلیل باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که درخت شرایط متناسب برای زیست را داشته باشد و به آن آسیبی وارد نشود، از این رو آب ندادن به درخت اگر به‌طور عمدی باشد و شخص بداند که خشک کردن درخت جرم است، در این هنگام مشمول جرم قطع کردن درختان می‌شود.

کد خبر 746844