محیط زیست قربانی توسعه
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۸۵۹۸۳
در ادبیات متعارف علم اقتصاد، با وجود تاکید و اصرار بر آزادگذاشتن بخش خصوصی و تکیه بر نظام بازار آزاد، مواردی وجود دارد که مداخله دولت و تنظیم گری بخش خصوصی را نه تنها مجاز، بلکه ضروری میداند.
به گزارش گروه رسانههای دیگر آنا، در ادبیات متعارف علم اقتصاد، با وجود تاکید و اصرار بر آزادگذاشتن بخش خصوصی و تکیه بر نظام بازار آزاد، مواردی وجود دارد که مداخله دولت و تنظیم گری بخش خصوصی را نه تنها مجاز، بلکه ضروری میداند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جالب است که در کشور ما، برخی نمایندگان مجلس از دولت میخواهند در استانهای شمالی کشور پالایشگاه و پتروشیمی احداث کند. جایی که به دلایل مختلف، هم توجیه اقتصادی ندارد و هم خطرات زیست محیطی جدی دارد. معلوم نیست وزارت نفت که هم اکنون درباره احداث خط لوله اتیلن غرب و انتقال پرهزینه خوراک از جنوب به غرب، در معرض سوال قرار دارد، انتقال خوراک به پتروشیمیهای استانهای شمالی را چگونه توجیه خواهد کرد. البته پاسخهایی ارائه خواهد شد اما شواهد جدی و مستند وجود دارد که بیش از آن که بحث منفعت اقتصادی و ایجاد شغل مدنظر باشد، بازیهای سیاسی مطرح است و در این میان، ملاحظات زیست محیطی، کاملا به حاشیه رفته است.
پتروشیمی بزنید حتی اگر توجیه ندارد!
داستان را از این جا شروع کنم که درست در روز رای اعتماد به وزیر نفت، جلسه میگذارند و از زنگنه تعهد میگیرند که در استان شان پتروشیمی احداث کند. زنگنه هم زیر صورت جلسه را امضا میکند. بعد نامهای منتشر میشود که در آن معاون پارلمانی زنگنه از مدیرعامل هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس میخواهد که در یکی از استانهای شمالی، پتروشیمی احداث کند. حتی در نامه به صراحت قید میشود که پروژه با "دید مثبت" ارزیابی شود. به این معنی که اگر این کار توجیه اقتصادی ندارد، راهی برای توجیه آن پیشنهاد شود! اعتراضها به این رفتارها افزایش مییابد اما لابی برخی نمایندگان با وزارت زنگنه، بسیار قوی تر است. حالا نامهای منتشر شده است که در آن وزیر نفت از رئیس سازمان محیط زیست خواسته است، موافقت خود را با احداث پتروشیمی در شمال اعلام کند! اگرچه وزیر نفت در نامه اش به جنبه مثبت موضوع یعنی در اختیار بودن آب برای خنک کردن تاسیسات اشاره کرده است اما برخی کارشناسان درباره تبعات زیست محیطی پساب پتروشیمی در نواحی شمالی، نگرانیهای جدی دارندو با توجه به سطح بالای آب در این مناطق و آلایندگی پساب صنایع پتروشیمی، شدت و سرعت شیوع آلودگی بیشتر خواهد شد. بنابراین سازمان محیط زیست در معرض یک آزمون بزرگ برای بررسی دقیق این موضوع قرار دارد تا شاید، اگر فشارهای اقتصادی در برابر لابیها موثر نیفتاد، حداقل درخواستهای زیست محیطی جلوی تصمیمهای ناصواب را بگیرد.
ایجاد شغل با کارخانه پتروشیمی؟!
جالب است که خواسته نمایندگان، صنعتی کردن شهرها و ایجاد شغل است! پرواضح است که احداث این کارخانهها چنین هدفی را میسر نمیکند، بلکه بیش از آن که شغل و رونق ایجاد کند، میتواند کارنامهها را سیاه کند و مردم را درباره فعالیتهای مفید برخی وکلا به اشتباه بیندازد. با آن که میدانیم تولید محصولات بالادستی پتروشیمی، به شدت سرمایه بر و به نسبت به نیروی کار نیاز ندارد، سوال این است که در شمال با وجود ظرفیت زیاد برای تولید محصولات کشاورزی، شیلات، صنایع تبدیلی، گسترش گردشگری و... چرا "پتروشیمی"؟ و چرا "شهرک پالایشی"؟
برخی مغالطه میکنند و میگویند که با تکمیل زنجیره ارزش این واحدها (توسعه پایین دست) امکان اشتغال زایی فراهم میشود. در پاسخ باید گفت که اولا با گذشت 20 سال از موج گسترش پتروشیمی در کشور، این زنجیره چقدر گسترش یافته است؟ صنایع لاستیک و پلاستیک و منسوجات پلیمری و رنگ و رزین و محصولات بهداشتی کجای اقتصاد کشور هستند؟ ثانیا اگر هدف توسعه صنعتی و ایجاد شغل به مدد گسترش پایین دست پتروشیمی است، انتقال محصولات بالادستی از دیگر شهرها به شمال برای تغذیه واحدهای پایین دستی، به مراتب ساده تر و کم هزینه تر از انتقال گاز است.
بگذریم از بحث توجیه اقتصادی و هزینههای انتقال گاز و مانند آن. بگذریم از حال و روز همین چند ماه قبل واحدهای پتروشیمی که مازاد عرضه و بی مشتری بودن محصولاتشان، آنها را به رقابت منفی با یکدیگر در بازارهای جهانی واداشته بود. کاری هم ندارم به لابی قدرتمند برخی با برخی دیگر برای خریدن رای؛ یکی رای مردم و دیگری رای نمایندگان.
درسهای جنوب برای شمال
برویم سراغ مردم؛ مردم شمال میدانند که به دلیل میزان زیاد بارندگی در استانهای شمالی و بالابودن سطح آب، دفع ضایعات کارخانهای در این استان چقدر سخت است. از سوی دیگر میزان زیاد آلایندگی صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی و خطرات آن را هم میدانیم. همان خطراتی که همین چند ماه قبل، مردم دشتستان در بوشهر را دور هم جمع کرد تا مانع کلنگ زنی پتروشیمی در این شهر شوند و البته در اتفاقی نادر و منحصر به فرد، موفق هم شدند.
اگرچه جنس معضل زیست محیطی در جنوب و شمال کاملا متفاوت است و حتی ممکن است چنان که وزیر نفت گفته، الزامات زیست محیطی در احداث این واحدها رعایت شود اما، حداقل، شفاف سازی مسیر ارزیابی ضروری است. هراس آن هست که همان طور که لابیها نظرات و انتقادات اقتصادی را به حاشیه رانده اند، معضلات زیست محیطی را هم به حاشیه برانند و آن چه نباید بشود، رخ دهد.
وزیر سابق صنعت، وقتی برنامه کلنگ زنی پتروشیمی دشتستان را نیمه کاره رها کرد، گفت که در "عمر کاری اش برای اولین بار شاهد چنین رفتار اعتراضآمیزی برای شروع عملیات اجرایی یک پروژه بزرگ صنعتی" بوده است. این جمله میتواند برای برخی که فکر میکنند هنوز هم میتوانند با اقدامات نمایشی توجه مردم را جلب کنند، آموزنده باشد.
متاسفانه بخشی از حاکمیت (وزارت نفت و برخی نمایندگان) نه تنها نقش تنظیم گری و هدایت بخش خصوصی را درست ایفا نمیکنند، بلکه مشوق بخش خصوصی برای مداخله در پروژههای ناصواب اند. در این شرایط بعد از سازمان محیط زیست، فقط باید به مردم و سازمانهای مردم نهاد و تمام کسانی که درباره آینده محیط زیست دغدغه دارند امیدوار بود تا با اعتراضها و از راههای قانونی مثل شکایت به مراجع قضایی برای نادیده گرفتن قوانین و ملاحظات زیست محیطی و ... در برابر تصمیمهای غلط احتمالی بایستند .
منبع: خراسان
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۸۵۹۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیمی از رشد اقتصادی کشور مربوط به نفت و گاز است
جواد اوجی گفت: رشد اقتصادی دولت نزدیک به شش درصد بود که نیمی از آن مربوط به نفت و گاز است.
گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، جواد اوجی وزیر نفت در مراسم امضای تفاهمنامه مطالعات طرحهای توسعه ۱۶ میدان گازی با هلدینگها، شرکتهای پتروشیمی و شرکتهای اکتشاف و تولید ایرانی حضور پیدا کرد. اوجی درباره وضعیت کنونی صنعت نفت گفت: در دو سال و نیم گذشته، پروژه و طرحهای نیمه تمام زیادی به بهرهبرداری رسید و پروژههای دیگری را شروع کردیم. در ادامه شاهد رشد تولید و صادرات بودیم که باعث شد رشد اقتصادی گروه نفت و گاز در این دهه بینظیر باشد. رشد اقتصادی دولت نزدیک به شش درصد بود که نیمی از آن مربوط به نفت و گاز است. ورود شرکت پتروشیمی در عرصه ذخیره گاز، تولید بنزین، سرمایهگذاری برای توسعه میادین گازی و جمع آوری گاز مشعل موثر بود. بخش خصوصی میتواند در سرمایهگذاری در بخش بالادستی وارد شود.
وی افزود: در حال حاضر وزارت نفت از سرمایهگذاری استقبال میکند. سال گذشته به تعهدات خود عمل کردیم. امسال نیز برنامهریزیهایی انجام و ابلاغ شده است. ۷۹ پروژه کلان در جهت جهش تولید به ارزش ۱۶ میلیارد دلار به بهرهبرداری خواهیم رساند. همچنین بیش از ۵۰ پروژه به ارزش ۲۵ میلیارد دلار شروع خواهیم کرد. در سال جاری تولید نفت و گاز افزایشی خواهد بود و بیش از ۶ میلیون تن به ظرفیت پتروشیمی اضافه خواهد شد.
وی با تاکید بر اینکه امروز شاهد بودیم یک اتفاق بزرگ و کمنظیر در صنعت نفت رقم خورد، گفت: استفاده از حداکثر ظرفیت هلدینگها و شرکتهای بزرگ صنایع پتروشیمی در توسعه میادین گازی میتواند شرایط بسیار خوبی را در این صنعت رقم بزند. نزدیک به ۲۰ میلیون مخزن گازی با ۱۴ شرکت و هلدینگ بزرگ پتروشیمی تفاهمنامه امضا شد و بالغ بر هفت میلیارد دلار شرکتهای بزرگ در این حوزه سرمایهگذاری میکنند و رقم بیش از ۱۳۰ میلیون متر مکعب گاز را از توسعه این میادین طی دو و سه سال آتی به بهرهبرداری میرسانیم که ضمن تامین خوراک پتروشیمیها در توسعه میادین گازی نیز نقش مهمی دارد.
اوجی در پایان با اشاره به مصرف غیر بهینه انرژی در کشور اظهار کرد: به صنایعی که مصرف بهینه ندارد و بازدهی آنها پایین است، هشدار دادهایم. مصرف انرژی باید بهینه شود چرا که قرار نیست همه تولیدات خود را مصرف کنیم.