مسکن مهر، جنگ روانی دولت و فریبی به نام مسکن اجتماعی!
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۷۴۴۲۸
به غیر از شرایط عجیب مسکن اجتماعی ۵۰ متری که ما را به گفته خود وزیر به دوران اوایل قرن ۱۹ می برد، بحث عملیاتی شدن این پروژه که بعد از پنج سال هنوز هیچ کاری در آن نشده جالب توجه است!…
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ندای اصفهان بعد از زلزله اخیر کرمانشاه، باز هم موضوع مسکن مهر بر سر زبانها افتاد، که البته مهمترین دلیلش آن بود که تصاویری که از مناطق زلزله زده منتشر شده بود و هنوز هم بیشترین تصاویر است، تصاویر مسکن مهر بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بعد از آن بود که بین موافقان و مخالفان مسکن مهر جنگ مجازی بالا گرفت. هرکدام از این طیف تلاش داشتند با استدلال های خود حقانیت خود را ثابت کنند. همین نوع خبررسانی هدفمند باعث شد تا بسیاری دچار سوءتفاهم شوند و چهره های مشهور هنری و ورزشی از روی احساسات خود مطالبی را ضد مسکن مهر و دولت قبل منتشر کنند.
دولت سیاسی کار!
سفر رئیس جمهور دولت دوازدهم و قبل تر از آن مصاحبه معاون اول او نیز بیشتر به این ماجرا دامن زد چه آنکه جهانگیری در روز پس از حادثه با این اظهارات آتش احساسات را به سمت دولت قبل هدایت کرد؛ او در این مصاحبه اذعان کرد: «بیشتر خانه های تخریب شده در زلزله شب گذشته متعلق به ساختمان های مسکن مهر بوده است». جهانگیری از وزیر راه و شهرسازی خواست تا با دقت این موضوع را که چرا خانه های نوساز تا این حد آسیب پذیر بوده اند بررسی کند.»
اما حسن روحانی، به محض ورود به کرمانشاه در اظهاراتی گفت: «نباید در موقع حادثه مچ همدیگر را بگیریم اما در همین سر پل‌ذهاب مسکن‌های مهر را دیدیم که چطور شده‌اند و کنار آن خانه خود مردم است که حتی شیشه آنها نشکسته است.»
درواقع دولت بجای تلاش برای کمک در وهله اول سعی کرد موضوع را سیاسی کند و به شیوه قبل با حمله به دولت قبل عملکرد خود را توجیه کند و هنرمندان نیز که معمولا از قافله تامل و اخبار واقعی دوراند ناخواسته درگیر این بازی سیاسی شدند.
بیانیه نیکزاد
البته بعد از اظهارات سیاسی جهانگیری، نیکزاد وزیر مسکن احمدی نژاد بیانیه ای مبتنی بر آمار و ارقام داد که قابل توجه بود؛ او درقسمتی از این بیانیه که در ابتدای آن به رفتارهای خارج از عرف و سیاست بازانه گله کرده بود نوشت:
«-… بنابر آمارهای رسمی از مجموع ۴۳۲ عزیزی که در این حادثه دلخراش جان باخته اند، تنها دو نفر از ساکنان واحدهای مسکن مهر بوده اند و بزرگنمایی برخی افراد نسبت به تلفات و خسارات ناشی از مسکن مهر جای تاسف دارد. در این حادثه با توجه به اینکه بالغ بر 30هزار و 500 واحد شهری و روستایی تخریب شده است، اگر گفته معاون اول صحیح می باشد باید عمده تلفات در مسکن مهر می بود آیا این چنین است؟
– با وجود شدت ۷٫۳ ریشتری زلزله از این منطقه، با عنایت به نوسازی 37 هزار واحد مسکن روستایی در دولت نهم و دهم، خوشبختانه تلفات و خسارات ایجاد شده در روستاها به حداقل رسیده است. اگر بازسازی مسکن های روستایی در دولت نهم و دهم در استان کرمانشاه نبود تکرار غم بار تلفات زلزله بم با ۶٫۵ ریشتر بیش از ۲۶ هزار جانباخته و دهها هزار مجروح دور از انتظار نبود.
– متاسفانه معاندان و مغرضان با انتشار تصاویر خرابی های ایجاد شده توسط تروریست ها در سوریه و مصر در تلاش هستند تا این خرابی ها را به مسکن مهر نسبت دهند، که انتظار می رود دستگاهای مسئول با روشنگری از این اقدام غیر اخلافی ممانعت کنند »
رسانه های معاند فارسی زبان نیز، که البته کینه زیادی از دولت قبل داشتند به این آتش افزودند و با انتشار تصاویری که بعدا معلوم شد متعلق به کشورهایی همچون مصر، و ایتالیاست سعی کردند از آب گل آلود ماهی بگیرند.(+)
اما بعد از چند روز که البته ضعف شدید مدیریتی در توزیع چادر و غذا به زلزله زدگان به راس خبرها آمد(+) مشخص شد که حقیقت ماجرا در تعداد تلفات در مسکن مهر و مناطق دیگر چیز دیگری بوده است، و مسکن مهر با وجود برخی ضعف ها که بیشتر ناشی از عدم نظارت و کم فروشی پیمانکاران و مهندسان ناظر بوده ناجی جان مردم کرمانشاه شده است.(+)
در این میان البته بازهم سیل توهین ها بود که به رئیس دولت قبل، برای اجرای طرح مسکن مهر روانه شده بود. اما سوال چند کاربر فضای مجازی قابل تامل بود، چه آنکه چرا بعد از انقلاب با وجود همه شعارها هیچ دولتی برای خانه دار شدن مردم کاری نکرد و تنها دولت احمدی نژاد با طرح مسکن مهر توانست تعداد بسیار زیادی از مستاجران را خانه دار کند؟
چرا منتقدان مسکن مهر هم در این فضا کاری که حداقل بتوان مسکن مهر را با آن مقایسه کرد انجام ندادند؟
در این میان غیبت عجیب وزیر مسکن دولت دوازدهم، قابل تامل بود و مورد توجه کاربران فضای مجازی نیز قرار گرفت.(+)آخوندی با وجود حملاتش به مسکن مهر در طول پنج سال صدارت خود نه تنها شعار مسکن اجتماعی خود را اجرایی نکرد بلکه رسیدگی به امور اجرایی مسکن مهر را به دلایل سیاسی خود به تعویق انداخت.
مسکن اجتماعی ۵۰ متری، خوابی که اگر هم برآورده شود اسلامی نخواهد بود
پنج سال از عمر دولت تدبیر و امید گذشته و حتی یک خانه به نام مسکن اجتماعی ساخته نشده است. جالب اینجاست که در طرح فوق روی خانه های اجارهای ۵۰ متری تاکید شده است.(+)
جدا از شرایط عجیب این خانه ها که ما را به گفته خود وزیر به دوران اوایل قرن ۱۹ می برد، یعنی این راهکار برای آن زمان در کشورهای لائیک غربی برای مقطع زمانی خاص خود مورد استفاده قرار گرفته است، بحث زمان عملیاتی شدن این پروژه که بعد از پنج سال هنوز هیچ کاری در آن نشده جالب توجه است. در متن خود وزارت مسکن که در این مورد تدوین کرده می خوانیم:
«تبصره ۱- سازندگان موظف‌اند واحدهای استیجاری را حداقل به مدت (۱۰) سال به متقاضیان معرفی‌شده واگذار نمایند. در سند واحدهای استیجاری عنوان غیر قابل فروش و استیجاری به مدت معین درج خواهد شد.»
همانطور که دیدیم این واحدهای کوچک هم قول ده ساله دارند و اگر مثلا از همین امسال دولت وارد عمل شود 10 سال دیگر حداکثر موعد تحویل خانه های ۵۰ متری وعده داده شده خواهد بود.
حریم خانواده و نقد فرهنگی
اما جدا از همه نقدهای فنی این طرح نقد فرهنگی جدی ای نیز دارد. در طرح فوق فرهنگ اسلامی بطور کامل زیر سوال می رود و شعارهای تعدد فرزندآوری نیز در حد شعار باقی می ماند. قاعدتا اگر خانواده ای هم بخواهد در این خانه ها فرزنددار شود بیش از یک فرزند در خانه ۵۰ متری منطقی نخواهد بود و از طرف دیگه همانند معماری های بیست سال اخیر که فرهنگ های دینی مذهبی و اجتماعی ما را با خود تغییر داد این پروژه تغییرات منفی زیادی در فرهنگ دینی مردم خواهد گذاشت.
در گذشته خانه ها حریم های بسیاری داشت که حجب و حیا را در افراد خانواده و فامیل و همسایه ها نهادینه می کرد. در بیست سال اخیر آپارتمانها با معماری خاص خود جایگزین آن خانه ها شدند که مشهودترین قسمت این تغییرات آشپزخانه بود و تغییراتی که در فرهنگ و روابط بین خانواده ها و فامیل اثرات خاص خود را گذاشت.
حال سوال اینجاست، که اگر آن خانه های وعده داده شده دولت که برای پاک کردن مسئله مسکن مهر مطرح شده ایجاد شود آیا همان سخن بازیگر طنز پایتخت که به کنایه و متاثر از فضاسازی های سیاسی دولتی ها مسکن مهر را به طویله تشبیه کرد با کمال تاسف و شرمندگی به مرحله اجرا در نخواهد آمد؟!
نمی خواهیم توهین آن بازیگر را به مردم ضعیف جامعه تکرار کنیم ولی حقیقت این است که نگاه برخی مسئولان ثروتمند کشور به فرهنگ و اثرات فرهنگی که معماری می تواند در جامعه بگذارد قابل تامل است.
مسکن مهر مطمئنا بی نقص نبوده و نیست، و همین هم که چطور نظام مهندسی به پیمانکارانی که خانه های غیر ایمن می سازند تاییدیه می دهد جای سوال است اما با پاک کردن صورت مسئله فقط تیشه به ریشه خودمان خواهیم زد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۷۴۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شب عید املاکی‌ها، روز سیاه مستاجرها
خبرگزاری مهر، گروه مجله: فصل امتحانات فقط برای دانش‌آموزان و محصل‌ها ترسناک نیست. پدر و مادرهای اجاره‌نشین هم با نزدیک شدن به پایان بهار و سه ماه تابستان برای افزایش نرخ رهن و اجاره خانه‌شان دلهره می‌گیرند؛ نرخ‌هایی که یک شبه سر به فلک می‌کشند و تا آسمان هفتم می‌رسند؛ بدون هیچ نظارتی، بدون هیچ پاسخگویی.
اکثر خانواده‌های ایرانی به ویژه آنها که صاحب فرزند مدرسهای هستند تعطیلات تابستانی را برای جابجایی انتخاب می‌کنند و همین موضوع باعث شده بازار بنگاه‌های مسکن و املاکی‌ها با شروع گرمای تابستان داغ شود. این بازار داغ هرچند به مذاق صاحبخانهها و املاکی‌ها خوش می‌آید اما مستاجران را حسابی کباب می‌کند.
فصل ترسناک مستاجران
«سعید» جوان سی ساله و متاهل ساکن تهران که در منطقه ۱۸ سکونت دارد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر می‌گوید: «یک خانه ۶۰ متری در جنوب تهران را سال گذشته با دویست میلیون رهن و چهار میلون تومان اجاره ماهانه کرایه کردم. حالا موعد قراردادم نزدیک شده و صاحبخانه می‌گوید باید صد میلیون به رهن و ۱ک میلیون و پانصد هزار تومان به اجاره اضافه کنم.»
این جوان که درآمد کارمندی حدود ۱۵ میلیون تومانی دارد، ادامه می‌دهد: «سال گذشته یک سوم از درآمدم را برای اجاره و شارژ ساختمان می‌دادم و تقریباً ماهی ۱۰ میلیون برای باقی قسط‌ها و قبض‌ها و مخارج زندگی باقی می‌ماند. حالا قرار است ۱۰۰ میلیون به مبلغ رهن اضافه کنم! این یعنی باید سال پیش ماهی حدود هشت میلیون و سیصد هزار تومان پس‌انداز می‌کردم. چنین چیزی با این درآمد ممکن است؟»
او گلایه دارد که هیچ دستگاه نظارتی به داد مستاجران نمی‌رسد و هیچ قاعده منصفانه‌ای برای نرخ اجاره‌بها تعیین نمی‌شود. «با این وضعیت صاحبخانهها فقط اختیار ملک خود را ندارند. اختیار آینده ما هم دست آنهاست. صاحبخانه به من که مستاجرم فرصت زندگی نمی‌دهد. مستاجر باید امسال باید وام بگیرد که بتواند قراردادش را تمدید کند. سال دیگر باید پول قرض بگیرد که قسط قبلی و افزایش قیمت جدید را پرداخت کند. سال بعدی باید خانه‌اش را کوچکتر کند. سال بعدی لابد باید کلیه‌اش را بفروشد!»
«احسان» که حدوداً سی و سه ساله و ساکن شرق تهران است می‌گوید: «واقعیت این است که اگر زوج‌های جوان در قشر متوسط تا چهار پنج سال پیش خانه نخریده باشند، احتمالاً دیگر نمی‌توانند از زندگی اجاره‌نشینی فاصله بگیرند.»
این مرد جوان که روی ماشین کار می‌کند و به نظر می‌رسد درآمد اصلی خود را از تاکسی‌های اینترنتی به دست می‌آورد گلایه می‌کند: «خانه‌مان هر سال کوچکتر و قدیمی‌تر می‌شود. این بار به یک خانه در طبقه سوم بدون آسانسور ناچار شدیم اما می‌دانید؟ نکته عجیب این است که هرچه قدر انتظارمان را کم کنیم باز هم زورمان نمی‌رسد. حالا هم من و هم همسرم کار می‌کنیم تا شاید درآمد دو نفره‌مان کفاف زندگی را بدهد.»
این زوج که پنج سال است ازدواج کرده‌اند، فرزندی ندارند: «فکر می‌کردیم بعد از تمام شدن درس همسرم بتوانیم بچه‌دار شویم اما پیدا کردن خانه با فرزند خیلی سخت‌تر است. خیلی صاحبخانهها مخصوصاً ملک‌های کوچک زیر هفتاد متر، خانه‌شان را فقط به زوج بدون فرزند اجاره می‌دهند یا به ازای هر فرزند مبلغی به رهن یا اجاره اضافه می‌کنند!»
«داوود» که یکی از مستاجران مرکز شهر است در گفتگو با مهر می‌گوید: «صاحبخانه سرم منت گذاشته و گفته با ۴۰ درصد افزایش قیمت می‌توانم قرارداد را تمدید کنم اما یک ماه دیگر، افزایش نرخ زیر ۵۵ درصد نخواهد بود.»
او که دو فرزند ۷ و ۹ ساله دارد بنگاه‌های املاک را مقصر می‌داند: «صاحبخانه می‌رود از املاکی قیمت می‌پرسد و املاکی‌ها از حالا قول می‌دهند تا یک ماه دیگر افزایش قیمت‌ها به حدود هفتاد درصد می‌رسد. یک ماه دیگر شصت درصد قیمت‌ها را بالا می‌برند و اگر کسی هم چیزی بپرسد می‌گویند تازه قرار بود هفتاد درصد گران شود!»
او می‌گوید: «بازار مسکن خیلی بی‌رحم شده است. صاحبخانهها و املاکی‌ها دست به دست هم داده‌اند و هیچکس جلودارشان نیست. صاحبخانه من چند واحد مسکونی در تهران دارد؛ با اینکه سن و سالی ندارد و هنوز زیر پنجاه سال دارد کار نمی‌کند و فقط از طریق اجاره‌بهایی که دریافت می‌کند زندگی‌اش را می‌چرخاند. داشتن ملک مسکونی، تجارت شده و حالا برای خیلی‌ها محل ارتزاق شده است. البته اقتصاد ما این روش مسموم را به زندگی مردم تزریق کرده ولی همه اینها قشر متوسط و زوج‌های جوان را نابود می‌کند.»
مستاجران خوش‌شانس کدامند؟
بازار مسکن به وضعیتی دچار شده که مستاجران، خودخواسته و به ناچار اجازه می‌دهند بر سرشان کلاه برود، همان کلاهی که تا می‌خواهند از دست خلاص شوند یک سال دیگر هم سر آمده و زمان تمدید قرارداد رسیده و باید خوش‌اقبال باشند که کلاه جدیدی که قرار است بر سرشان برود اندازه‌شان باشد و ناچار نباشند دنبال خانه جدید بگردند.
چرا کلاه؟ چون در این ایام سرمایه‌داران و صاحبخانهها و البته بنگاه‌ها معاملات مسکن بهتر می‌توانند کیسه خود را پر کنند و این جیب مستاجران است که از پس‌انداز ناچیز یک سال خالی می‌شود. چه بسا دیده و شنیده شده صاحب خانه‌هایی منزل خود را خالی و بدون استفاده گذاشته‌اند تا در پیک شلوغی به بنگاه بسپارند یا در دیوار آگهی بزنند.
قربانیان چرخه تورم، چهار دهکی هستند که دیگر نه تنها پس‌انداز برای خرید خودرو یا مسکن برای‌شان آرزو شده بلکه حتی نمی‌توانند مطمئن باشند که سر موعد قرارداد، توان تمدید خانه‌هایشان را در سال جدید دارند.
در حالی که خانه‌های کوچک و بزرگ زیادی در تهران و کلانشهرها خالی هستند و قانون اخذ مالیات هم نتوانسته طمع صاحبخانهها شکست دهد. در حالیکه هنوز حدود ۶۰ هزار ملک خالی وارد چرخه عرضه و تقاضا نشده‌اند، بسیاری از مردم به دلیل افزایش قیمت‌ها به تدریج ناچار می‌شوند برای زندگی حاشیه‌نشینی و شهرک‌نشینی‌های اطراف شهرها را انتخاب کنند.
کلاه مستاجران پس معرکه است
«مرتضی عزتی» کارشناس اقتصادی مدتی پیش با توجه به حواشی افزایش کرایه خانه گفت: «دولت حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند اجاره خانه را کنترل کند. اجاره خانه در ایران بدون در نظر گرفتن تورم مشخص می‌شود.»
هرچند دولت سیزدهم قرار بود با ساخت ۴ میلیون مسکن، از سخت‌تر شدن تهیه مسکن برای زوج‌های جوان و مستاجران جلوگیری کند؛ اما زور تمام راه‌کارهایی که به کار بسته به تورم افسارگسیخته نرسیده است و نگاهی به بازار مسکن دست کم در تهران نشان می‌دهد صاحبخانهها بدون هیچ نظارت و قاعده‌ای، حداقل ۳۰ تا ۱۰۰ درصد اجارهب‌بهار را افزایش داده‌اند.
مسکن، به عنوان یکی از بی‌قاعده‌ترین حوزه‌ها به دست فراموشی سپرده شده و هر از گاهی شعار یا راهکاری غیر قابل اجرا درباره آن داده می‌شود. برای مثال سال گذشته شورای عالی مسکن که در تاریخ بیست و چهارم اردیبهشت ماه به ریاست رئیس‌جمهور برگزار شد، مصوب کرد که حداکثر نرخ افزیش اجاره بها در شهر تهران ۲۵ درصد، در کلانشهرها ۲۰ درصد و در سایر شهرها ۱۵ درصد خواهد بود. اما چیزی که نگذشت که در پایان بهار و آغاز تابستان ۱۴۰۲ مستاجران با نرخ‌های جدیدی مواجه شدند که هیچ رد و اثری از سقف افزایش در آنها دیده نمی‌شد.
در حال حاضر هم علیرغم آنکه با نزدیک شدن فصل جابجایی مستاجران، بوی گس گرانی همه جا را برداشته خبری از ورود دولت و مجلس برای چاره‌یابی یا چاره‌سازی نیست. بسیاری از نمایندگان مجلس در آستانه وداع از بهارستان هستند و جمع دیگری از آنها درگیر حاشیه جناح‌بندی‌های صحن و انتخاب هیئت رئیسه شده‌اند و از مسائل معیشتی مردم غافل.
کدام کاهش؟ کدام استمرار؟
با توجه به آخرین واکنش‌های دولت درباه مسکن نیز به نظر می‌رسد نگرانی چندانی نسبت به این موضوع وجود ندارد. سوم اردیبهشت وزارت راه و شهرسازی به یک گزارش رسانه‌ای واکنش نشان داد و در جوابیه‌ای به تحویل ۵۰۰ هزار مسکن تاکید شده و از اقداماتی نظیر تعیین سقف اجاره بها به عنوان دستاوردهای این وزارتخانه یاد کرده است.
بعد از آن نیز در تاریخ نهم اردیبهشت، رئیس جمهور در جلسه هیأت دولت ضمن «ابراز رضایت» از گزارشات مسئولان اقتصادی دولت درباره «کاهش تورم»، کنترل و کاهش رشد نقدیندگی و کاهش قیمت ارز، استمرار این روند را نیازمند کنترل و مراقبت ویژه دستگاه‌های مربوط دانست و در این راستا تشکیل منظم شورای اقتصاد و ستاد تنظیم بازار را ضروری دانست.
نکته قابل توجه این است که در دنیایی موازی، شرایط اجاره مسکن برای قشر متوسط و ضعیف، به ویژه در کلانشهرها به یک بحران شبیه شده است. کسی نمی‌تواند جلودار صاحب‌خانه‌ای باشد که به ملک خود به عنوان یک کسب و کار نگاه می‌کند و می‌گوید: «این هم راه امرار معاش ماست.» سامانه‌های مختلف هم نتوانسته‌اند مقابل بنگاه‌ها یمعاملات املاک بایستند.
در چنین شرایطی خبری از افزایش حقوق متناسب با گرانی مسکن هم نیست و کلاه کارگران و کارمندان بیش از همیشه پس معرکه است. تمام اینها باعث شده سبک‌های جدیدی از زندگی در جامعه بروز پیدا کند و آگهی‌های عجیب و غریب در فضای مجازی کم کم به یک موضوع عادی تبدیل شوند؛ اجاره پشت‌بام، اجاره زیرزمین و اجاره اتاق خواب نمونه‌هایی از این سبک زندگی جدید است.
یک اتاق خواب ۱۲ متری در محله «یافت‌آباد» واقع در غرب تهران با شرایط سرویس بهداشتی مشترک، بدون پارکینگ، بدون انباری و داخل حیاط، به قیمت ۲۰ میلیون رهن و ۴ میلیون اجاره داده می‌شود.
صاحب یک واحد ۹۰ متری واقع در مرکز شهر تهران حوالی تئاتر شهر که زیر همکف است و پارکینگ ندارد، ۷۰۰ میلیون رهن کامل به عنوان قیمت در نظر گرفته است.
اجاره یک پشت بام مسقف در جنوب تهران هم ماهانه ۵۰۰ هزارتومان اجاره دارد و ۱۵ میلیون تومان رهن.
اینها اسمش سیاه‌نمایی نیست
افزایش بی‌قاعده و دوباره نرخ اجاره بها صدای مستاجران را در شبکه‌های اجتماعی حسابی بلند کرده است و برخی از آنها در پلتفرم ایکس گلایه‌های خود را مطرح کرده‌اند. آنها با مطالبه از مسوولان، خواستار رسیدگی به وضع موجود هستند.
کاربری به نام محسن نوشته است: «اجاره و رهن خانه بسیار بالا رفته است، آیا نظارتی چیزی وجود دارد؟ کی به کیه؟ دولت و مجلس کجای قصه خوابیده‌اند؟»
فردی به اسم یاسر نیز با اشاره به اینکه مسوولان پاسخگو نیستند گفت: «اوضاع مسکن فاجعه شده است؛ اما مسوولین حاضر به پاسخگویی نیستند. من تا تیر فرصت دارم اما صاحب خانه تماس گرفته و اجاره و رهن را بالا برده است. خب ما از کجا بیاوریم؟ درست است صاحب خانه خرج دارد اما درآمد من مستاجر پس چی؟»
یک حساب کاربری به اسم مسعود از اضطراب نزدیک شدن به ماه قرار داد نوشته است: «کم کم روزهای طلایی (کمرشکن) جا به جایی مستاجران نزدیک می‌شود. کاش مسوولین فکری هم به حال مستاجران و ساماندهی اجاره خانه‌ها می‌کردند. واقعاً این چندماه برای مستاجران روزگار پر استرسی است. بنگاه‌داران که عامل اصلی گرانی مسکن هستند همیشه به نفع.... موضع می‌گیرند.»
گروهی نیز از افزایش ۴۰ تا ۵۰ درصدی اجاره خانه‌ها گفتند و سفره دل‌شان را باز کردند. کاربری در این باره نوشت: «اجاره خانه‌ها دارد کمر مستاجرها را می‌شکند. حرف هم بزنیم می‌گویند یک محله پایین‌تر برو. تحمل این وضع خیلی سخت است.»
شهاب گفت: «صاحب خانه‌مان واحد ما را برای فروش گذاشته و به من هم گفت دنبال خانه باشم.الان رفتم بنگاه تا قیمت خانه‌ها دستم بیایید الان فقط می‌توانم بگویم چه جالب! ۸۰ متر خانه قدیمی ساز را ۲۰۰ میلیون تومان پیش و ماهی ۱۸ میلیون اجاره گذاشته‌اند. همان منطقه ۱۸ ای که آقا رییسی تشریف آورده بودند.»
کاربر دیگری به نام مستور نوشت: «اجاره خانه را با درآمد و حقوق‌ها که می‌سنجم، مستاجر نه تنها جای پیشرفت ندارد بلکه حق زندگی هم ندارد…»
نوید گفت: «قرارداد خانه را تمدید کردم. تا امسال ده تومان اجاره خانه می‌دادم؛ از اردیبهشت باید ۱۵ تومان بدهم. تازه از صاحب خانه هم بابت انصافش ممنون هستم اما حقوق من چند درصد افزایش داشته است؟ بله، ۲۰ درصد.»
مصطفی هم یادآوری کرد که با قیمت‌های رهن و اجاره کنونی چند سال قبل می‌شد خانه خرید. او گفت: «وضعیت قیمت خانه برای اجاره افتضاح شده است به گونه‌ای که با قیمت ودیعه اجاره خانه در هر منطقه کمتر از ۵ سال پیش می‌توانستی خانه بخری.»
کاربر دیگری به نام محمدرضا نوشت: «برای اجاره یک واحد ۷۱ متری ده سال در محله مشیریه (جنوب شرقی) تهران، شما باید ۱۸۰ میلیون پول پیش جور کنید و ماهانه ۹ میلیون تومان پول اجاره بدهید. حقوق یک کارگر حدود ۱۳ میلیون تومان است. رفت و آمد، خورد و خوراک، بهداشت و درمان و… چه می‌شود.» این کاربر در یک پی‌نوشت تاکید کرد: «اینها اسمش سیاه‌نمایی نیست!»
یک حساب کاربری دیگر به اسم آذر نوشت: «ما اقشار پایین و کارمند و مزدبگیر و کارگر، هر سال از یک آرزوی‌مان کم کردیم تا بتوانیم ادامه بدهیم. از خانه و ماشین شروع شد؛ تا طلای عروسی و اجاره خانه کوچکتر و جهار کمتر.»
سیاست فرزندآوری؛ معیشت فرزندنیاوری
با توجه به آنچه کارشناسان و سیاست‌گذاران کشور اعلام کرده‌اند، خانواده‌های ایرانی به ویژه زوج‌های جوانی که فرزند ندارند یا تک فرزند هستند، باید به فرزندآوری تشویق شوند. میانگین سنی جمعیت کشور در وضعیت نگران‌کننده‌ای است و شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور در راستایی باشد که سیر نزولی جمعیت جوان کشور را متوقف کند.
اما به نظر می‌رسد شرایط معیشتی فعلی به ویژه در کلانشهرها اوضاع را به سمتی می‌برد که زن و شوهر هر دو ناچارند برای گذران زندگی شاغل باشند و باز هم آخر ماه هشت‌شان، گروی نه‌شان باشد. هرچند فرزندآوری صرفاً به اقتصاد مربوط نیست و ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی در بر دارد اما نمی‌توان انکار کرد شرایط معیشتی تاثیر قابل توجهی بر این موضوع دارد.
کد خبر 6092323
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است