سالی که فرار مغزها از ایران بیشتر از تعداد دانشجویان شد!
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۲۸۴۲۹
درخواست های دانشجویان از امکانات آموزشی و رفاهی به مسائل سیاسی تغییر کرد و شعارهای ساده جای خود را به شعارهای آزادی زندانیان سیاسی، مرگ بر شاه، اتحاد، مبارزه...» بر روی دیوار دانشکده های ادبیات و حقوق دانشگاه تهران داد.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، جریانات دانشجویی یکی از مهمترین بخش های تاثیرگذار در فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر دانشگاه و جامعه ای می تواند باشد، جریاناتی که بر پایه مجموعه‌ای مشترک از اعتقادات و دغدغه ها شکل می‌گیرد که باعث ایجاد هویت جمعی می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دهه 40 برای جریان دانشجویی مسلمان دهه رشد نرم افزاری و فکری به حساب می آمد و ضدیت و مخالفت بنیادین با رژیم و سرسپردگی به آمریکا همراه با موازنه تحصیل با مبارزه در اندیشه و عمل دانشجویان از ویژگی ها و شاخصه های آن بود.
یکی از رویدادهای مهم و مؤثر در جریان دانشجویی، واقعه 15خرداد 1342 است. سالی که نه تنها در جریان دانشجویی بلکه در تاریخ انقلاب اسلامی ایران وقایع مهم و تأثیرگذاری را در خود جای داده است و این خود اثبات کننده این مسئله می باشد که بدنه جریان دانشجویی با بدنه جامعه در یک مسیر قرار گرفته بوده است.
البته از طرفی اهمیت واقعه 15خرداد در این مهم قابل بررسی می باشد که این حادثه در زمانی رخ داد که تمامی جریان های سیاسی منتقد و مخالف رژیم- به دلیل آنکه سیستم اطلاعاتی و امنیتی پهلوی(ساواک) در سطح کشور به طور چشمگیر مشغول به فعالیت شده بودند و همچنین محمدرضای جوان، به طور نسبی موفق به تثبیت موقعیت خود بعد از کودتای 28مرداد 1332 شده بود- ناامید شده بودند ودر این میان برخی جریان های التقاطی همچون «سازمان مجاهدین خلق» پس از عدم تحرک در مبارزات سیاسی، در سران نهضت آزادی تشکیل شده بودند، اما در این میان امام خمینی(ره) بر اساس تفکرات اصیل اسلامی وارد میدان شدند و جان تازه ای به مبارزات علیه رژیم بخشیدند.
پس از این واقعه، دانشجویان دانشگاه تهران به سرعت نسبت به دستگیری امام خمینی(ره) واکنش نشان دادند. بعضی از دانشجویان با سخنرانی و تشویق سایر دانشجویان اقدام به راهپیمایی و تظاهرات در محوطه دانشگاه کردند و ضمن حمل تراکت بزرگی که خبر از دستگیری آیت الله خمینی می داد با دادن شعارهای ضد حکومتی در صدد راهپیمایی به طرف بازار تهران و حمایت از بازاریان در مبارزه علیه حکومت شدند. بسیاری از دانشجویان در خیابان های اطراف دانشگاه اجتماع کردند که تعداد زیادی از آنها توسط پلیس دستگیر شدند. در ادامه تظاهرات، دانشجویان با قطع سیم های تلفن دانشگاه و با سر دادن شعار، پلاکاردهایی از پارچه تهیه و بر سر در دانشگاه نصب کردند. دانشجویان با تکثیر و توزیع نوار سخنرانی روز عاشورای امام(ره)، فعالیت خود را در کوی دانشگاه گسترش دادند که منجر به دستگیری و زندانی شدن گروهی از دانشجویان شد و آنان با تجمع خود دانشکده های مختلف را به تعطیلی کشاندند، به طوری که پلیس به سختی توانست تظاهرات را سرکوب کند.
دانشجویان دانشسرای عالی تهران و دانشگاه پلی تکنیک نیز ضمن تجمع و دادن شعارهایی علیه شاه، مردم را به شرکت در تظاهرات ترغیب کردند. پانزده خرداد موضوعی بود که دانشجویان در سال های بعد به مناسبت بزرگداشت این روز به تظاهرات، تجمعات، اعتصاب و ... اقدام می کردند. همچنین آنان در سال 1346 به هنگام مرگ مشکوک غلامرضا تختی، در سال 1348 در مخالفت به افزایش قیمت بلیت اتوبوس، حضور خود را در صحنه به نمایش گذاشتند.
از اواخر دهه40 فعالیت دانشجویان بیشتر سیاسی بود و فعالیت های صنفی نیز رنگ سیاسی به خود گرفت. درخواست های دانشجویان از امکانات آموزشی و رفاهی به مسائل سیاسی تغییر کرد و شعارهای ساده جای خود را به شعارهای آزادی زندانیان سیاسی، مرگ بر شاه، اتحاد، مبارزه...» بر روی دیوار دانشکده های ادبیات و حقوق دانشگاه تهران داد.
روند تشدید سرکوب و اعمال حاکمیت مستبدانه توسط شاه تأثیر مستقیمی بر مهاجرت فعالان سیاسی و دانشجویان به اروپا و آمریکا داشت؛ به طوریکه طی سالهای 52-1347 حدود سی هزار نفر برای ادامه تحصیل از کشور خارج شدند و این تعداد از کل دانشجویان داخل کشور بیشتر بود، این تعداد در سال های پایانی عمر رژیم از مرز صد هزار تن هم گذشت.
به همین دلیل دانشجویان ایرانی در اروپا دست به تأسیس یک کنفدراسیون دانشجویی زدند، کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در اروپا متشکل از فدراسیون های انجمن دانشجویان انگلستان، آلمان غربی و فرانسه در اتحادی با انجمن دانشجویان ایرانی در آمریکا پایه مهمترین تشکل دانشجویی خارج از کشور را که کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی در خارج از کشور (اتحادیه ملّی) نام داشت، تشکیل دادند. نکته جالب آنکه انجمن دانشجویان ایرانی در آمریکا از ابتدای تحصیل در سال 31 تا سال 39 از حمایت کامل سفارت ایران و انجمن دوستان آمریکایی خاورمیانه برخوردار بود و حتی سالانه هجده هزار دلار بودجه در اختیار داشت. آنها طی دیداری که شاه در سال 37 از آمریکا داشت، او را به ریاست افتخاری سازمان دانشجویان ایرانی در آمریکا انتخاب کردند. اما هفده نفر به سرپرستی قطب زاده و محمد نخشب در شهریور 1339 روال کار را عوض کردند.
همچنین حائز اهمیت است که مرحوم دکتر علی شریعتی که ابتدا در جمع جوانان نهضت ملّی بود، در فعالیت های دانشجویان ایرانی مقیم فرانسه و بعد از آن در کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی خارج از کشور، به ویژه کنگره های پاریس و لوزان حضوری فعال داشت و در تبیین خط و مشی کمیسیون ها و در نوشتن اعلامیه ها و قطعنامه ی کنفدراسیون همکاری نزدیکی داشت.
در کنار کنفدراسیون جهانی باید به انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی در خارج از کشور اشاره کرد که حاصل انشعاب دانشجویان مذهبی از کنفدراسیون جهانی و پیوستن آنها به سایر دانشجویان مسلمان بود. همچنین «اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا گروه فارسی زبان» نیز در آلمان غربی و با حمایت مستقیم شهید بهشتی از جمله گروه های مسلمان دانشجویی بود که به عنوان رقیب اصلی برای کنفدراسیون جهانی مطرح شده بود و حتی با وجود بازگشت آیت الله بهشتی به وطن در سال 49 همچنان پرقدرت و با تشکیلات وسیع در اروپا به کار خود ادامه می داد. در ایالات متحده و کانادا نیز حرکت های مشابه اسلامی دانشجویان شکل گرفته بود. در اوایل دهه 50 انجمن اسلامی دانشجویان – گروه فارسی زبان در آمریکا و اروپا با یک دست کردن عقاید و با ایجاد سازماندهی مشترک بین صفوف خود توانسته بود جنبه مبارزاتی خود را به گونه ای نشان دهد که رژیم ایران خطر بیشتری را از جانب اسلام گرایان حس کند.
منبع:خبرنامه دانشجویان ایران
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانه‌ها
R41383/P41383/S9,1299/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۲۸۴۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا صدای جنبش‌های دانشجویی عربی در حمایت از فلسطین بلند نمی‌شود؟
قدس؛ با گذشت ۷ ماه از آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، صدها هزار تظاهرکننده همچنان در خیابان‌های لندن، پاریس، نیویورک و سایر کشورها تجمع می‌کنند. آنچه در سرتاسر جهان شاهد آن هستیم چیزی جز نبرد خیر در مقابل شر، و عدالت در برابر بی عدالتی نیست، زیرا دانشجویان، کارگران، وکلا، معلمان و کارمندان دولت، شیوه مشارکت سیاسی را برای خودشان دوباره ترجمه کرده اند. پس از چندین دهه که در آن دانشجویان به طور معمول به بی‌تفاوتی و غیرسیاسی بودن متهم می‌شدند، جنبش دانشجویی جهانی در حمایت از فلسطین کاری کرده است که عمیقاً به این نسل به عنوان رهبران فردای جامعه افتخار کنیم، زیرا آنها برای دفاع از حقوق و انسانیت کسانی که با نسل کشی، ظلم و بی عدالتی روبرو هستند، در خطر دستگیری، قرار گرفتن در لیست سیاه و اخراج از دانشگاه قرار دارند.
صدای اعتراضاتی که قتل‌عام و نسل‌کشی را که اسرائیل بیش از ۲۰۰ روز است در غزه مرتکب می‌شود، محکوم می‌کند، هر روز در دانشگاه‌های سراسر جهان افزایش می‌یابد و به سمت تشکیل یک بلوک جهانی از دانشگاه‌ها حرکت می‌کند که نویدبخش تشکیل بزرگ‌ترین جنبش دانشجویی در جهان است؛ جنبشی جهانی که در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ که منجر به توقف جنگ در الجزایر و ویتنام شد.
۱۷ آوریل آغاز اعتراضات دانشجویی در آمریکا
آغاز این جنبش جدید دانشجویی در دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده و توسط جنبش دانشجویان برای عدالت در فلسطین در حالی سازماندهی شد که اعضای آن در ۱۷ آوریل خیمه‌های خود را در حیاط دانشگاه برپا کردند. این امر منجر به اختلال در کلاس‌ها در تمام بخش‌های دانشگاه شد و رئیس دانشگاه را بر آن داشت تا با پلیس تماس بگیرد تا تظاهرکنندگان را دستگیر کند و باعث شد تا سایر دانشجویان و اعضای هیئت علمی به اردوگاه معترضان بپیوندند؛ شرایط به گونه‌ای رقم خورد که محوطه دانشگاه به یک «هاید پارک» آمریکایی تبدیل شد که در آن سخنرانی برگزار می شد و سخنرانان به نوبت برای دانشجویان سخنرانی می‌کردند و فعالیت‌های نظیر خواندن سرود و آوازهای فلسطینی گرمابخش این تجمعات بود و دانش‌آموزان و دانشجویان معترض آمریکایی اعلام کردند تا زمانی که خواسته‌هایشان برآورده نشود، در آنجا خواهند ماند.
جنبش دانشجوی حمایت از فلسطین چه می‌خواهد؟
شتاب فزاینده این جنبش، پس از آن که در ابتدا با حضور تعدادی اندک از دانشجویان آغاز شد، دانشجویان دیگر دانشگاه‌های آمریکا را بر آن داشت تا در همبستگی با آنها به پا خیزند و همزمان سقف مطالبات جنبش دانشجویی بالا رفت و مطالبات آنها از درخواست آتش بس فوری در غزه و بازگشت همکاران بازداشتی خود فراتر رفت و به مطالبات پایان یافتن تمام قراردادهای بین دانشگاه‌ها و شرکت‌های نظامی که اسلحه‌های اسرائیل را تامین می‌کنند رسید؛ آنها از مدیران دانشگاه‌ها خواستند که با توجه به ارزش‌های اصلی این نهادهای علمی و دانشگاهی، یعنی عدالت، صلح و حقوق بشر، در تمام توافق‌های انجام شده با صنایع نظامی و موسسات تحقیقاتی اسرائیل تجدیدنظر کنند.
سرایت اعتراضات دانشجویی به سایر دانشگاه‌های آمریکا و جهان
این اعتراض دانشجویی در مقابل تداوم جنگ، سکوت و تبانی بین المللی با جنایتکاران، به سایر دانشگاه‌های داخل آمریکا و جهان سرایت کرد؛ بسیاری از دانشجویان در سرتاسر جهان به "حصر همبستگی با غزه" در دانشگاه کلمبیا در واشنگتن به عنوان یک اقدام قهرمانانه نگاه کرده‌اند و آنها به دنبال الگوبرداری از آن هستند تا روی دانشگاه‌های خود فشار بیاورند، و از این طریق، دولت‌های خود را وادار سازنند تا برای متوقف کردن جنایات در غزه اقدامی عاجل کنند.
یهودستیزی؛ کلیدواژه سرکوب اعتراضات دانشجویی
جنگ نسل کشی ارتش اشغالگر اسرائیل علیه فلسطینیان بی دفاع و بی گناه در غزه و کرانه باختری در حالی ادامه دارد که مقامات امنیتی ایالات متحده برای درهم شکستن و منحرف کردن جنبش دانشجویی، سلاح سنتی «یهود ستیزی» را مطرح کردند تا هر صدایی که از اسرائیل و اقدامات جنایتکارانه آن انتقاد می‌کند خاموش کنند، اما با توجه به آگاهی دانشجویان، به نظر می‌رسد این سلاح دیگر کارایی ندارد، چراکه دانشجویان تاکید کردند که تا شنیده شدن صدایشان به اعتراض خود ادامه خواهند داد؛ دانشجویان اعلام کردند که جنبش آنها صلح آمیز است و دنباله روی جنبش‌های حقوق مدنی و ضد جنگ است که در طول تاریخ، آمریکا شاهد آن بوده است.
از دهه ۱۹۵۰، جنبش‌های دانشجویی در کشورهای مختلف، از آمریکا گرفته تا اروپا تا شرق آسیا و در منطقه عربی در طول بهار عربی، درواقع موتور محرکه انقلاب‌ها به سوی آزادی و دموکراسی تلقی شدند. امروز اما جنبش دانشجویی به دلیل نیروی جوانی و استقلال سیاسی خود از احزاب و گروه‌های ذینفع و به دلیل جوان‌گرایی فراوان، تبدیل به یکی از جنبش‌هایی شده است که می‌تواند در جوامع خود تغییر ایجاد کند؛ ویژگی که می‌تواند جنبش‌های دانشجویی را به خالق بلامنازع آینده تبدیل کند.
جای خالی صدای جنبش‌های دانشجویی عرب در حمایت از فلسطین
باوجود شکلگیری جنبش جهانی دانشجویی در حمایت از فلسطین، در کشورهای عربی اما به سختی می‌توانیم صدای دانشجویان یا دانشگاه‌ها را بشنویم، یا دست‌کم صدای آنها به دلایل نامعلومی در خارج از کشورشان طنین انداز نشده است. در بسیاری از کشورهای عربی فضای ترس و ظلم بر دانشگاه‌ها حاکم است و اساتید و کارکنان دانشگاه می‌ترسند صدای خود را با صدای بلند در محوطه دانشگاه برای حمایت از آرمان فلسطین بلند کنند. از سوی دیگر، سرکوب سیستماتیک علیه جنبش‌های دانشجویی مجالی به دانشگاهیان نمی‌دهد تا صدای خود را در محکومیت جنگ جنایتکارانه علیه غزه بلند کنند.
سایه ترس و سرکوب بر دانشگاه‌های عربی
به عنوان نمونه ماه گذشته، عبدالمالک اسعدی رییس یکی از دانشگاه‌های مراکش نیروهای امنیتی را احضار کرد تا محوطه دانشگاه را محاصره کنند و آن را به روی دانشجویان ببندند تا از برگزاری ششمین گردهمایی در مورد بیت المقدس که اتحادیه ملی دانشجویان مراکش در این دانشگاه برگزار می‌کرد، جلوگیری کند؛ این گردهمایی قرار بود با شعار "طوفان الاقصی: عزت و سربلندی ملت، نماد پیروزی و رهایی آن" برگزار شود، اما رئیس دانشگاه تصمیم گرفت کلاس‌ها را به حالت تعلیق درآورد و کلیه امکانات را به مدت ۳ روز به حالت تعلیق درآورد. وضعیت در سایر دانشگاه‌ها نیز به همین منوال است؛ در بیش از ۳۰ دانشگاه دیگر مراکش نیز، بدون احتساب کالج‌ها و مؤسسات آموزش عالی، چه در میان رده‌های دانشجویی و چه در میان اساتید و معلمان سکوتی آکنده از ترس حاکم است.
یکی از اساتید برجسته دانشگاه که در بسیاری از دانشگاه‌های کشورهای عربی به تدریس مشغول است و به درپیش گرفتن مواضع مترقی در حمایت از اهداف عادلانه، به ویژه مسئله فلسطین معروف است، گفته است که ترس چیزی است که مانع از اقدام دانشگاه‌های کشورهای عربی برای دفاع از آرمان فلسطین و حمایت از فلسطینی ها می‌شود.
وی گفت‌وگوی بین خود و رئیس یکی از دانشگاه‌ها در عربستان را که دانشگاهی معتبر محسوب می‌شود، دلیلی بر این امر ذکر کرد؛ وی اذعان کرد وقتی که ایده برگزاری یک رویداد آموزشی با موضوع جنگ غزه را مطرح کرده است، رئیس دانشگاه ترس خود را به گونه‌ای توجیه کرد و از برگزاری این رویداد جلوگیری کرده است. درواقع سازماندهی چنین رویدادی به ویژه با توجه به عادی سازی رسمی و غیر رسمی روابط بین برخی دولت‌های عربی و رژیم صهیونیستی، کار دشواری به نظر می‌رسد.
دانشگاه‌ها چراغ راه دانش و رهبران آینده جامعه
جنبش‌های دانشجویی در جهان عرب از نظر تاریخی در تمام نقاط عطف تاریخ حضور داشته‌اند، حتی در سیاه‌ترین سال‌ها، دانشجویان و اساتید دانشگاه در خط مقدم رهبری امور اجتماعی و اجتماعی بودند و رهبری جنبش های سیاسی که از آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی دفاع می‌کردند را برعهده داشتند؛ با این حال، در طول دو دهه اخیر، روسای دانشگاه‌های بزرگ عربی به کارکنانی تبدیل شده‌اند که بیش از آنکه به دنبال شهرت و جایگاه علمی خود در جامعه باشند به فکر موقعیت و مزایای خود هستند! آنها منتظر سیگنال‌هایی از طرف مقامات دولتی و امنیتی هستند تا بتوانند با پیروی از دستورات آنها، تمام صداهای مزاحمی را که ممکن است باعث عصبانیت و نارضایتی مقامات شود سرکوب کنند.
جنبش‌های دانشجویی عربی همواره در خط مقدم مبارزات مردمی بوده و جنبش مدنی کشورهایشان را رهبری و احزاب سیاسی را هدایت کرده‌اند و در طول تاریخ، مواضع قهرمانانه و فداکاری‌های بزرگی را برای هدایت جامعه به سمت تغییر، پیشرفت و توسعه ارائه کرده اند. در طول دوره‌های جنبش مردمی از جمله بهار عربی که جهان عرب تجربه کرد، جوانان دانشگاهی کسانی بودند که تظاهرات‌هایی را رهبری و چارچوب‌بندی کردند که هزاران جوان را از همه گرایش‌ها و از همه گروه‌های آموزشی جذب کرد. آنچه امروز جنبش دانشجویی جهان عرب را از بیان بلند صدای خود باز می دارد، موج سرکوب سیستماتیکی است که ماشین سرکوب دولتی موفق به اجرای آن در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی شده است تا صداهای اعتراضی را در نطفه خفه کند.
در حالی که جهان منتظر بیدار شدن وجدان دانشگاه‌های کشورهای عربی و مسلمان منطقه است، جنگ جنایتکارانه غزه باعث شده است که بسیاری، حتی آنهایی که از منطقه و موضوع دور هستند، دچار بحران اخلاقی عمیقی شوند صدای خود را در حمایت از مردم مظلوم فلسطین و در واکنش به اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی بلند کنند. جنبش دانشجویی در کشورهای عربی باید فورا به صداهایی که خواهان پایان دادن به این تراژدی وحشتناک در غزه بلند شده است، پاسخ دهد، چرا که این بحران عواقب اخلاقی وحشتناک و پیامدهای انسانی ویرانگری برای آینده همزیستی انسانی بر اساس ارزش‌هایی خواهد داشت که امروز در حالی شاهد شکسته شدن آن در مقابل چشمان خود هستیم که هیچ کس اقدامی برای پایان دادن به آن نمی‌کند.
انتهای پیام/
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند