حسرت یک خداحافظی باشکوهچرا فرهاد مجیدی مهمترین ستاره آبی‌هاست؟
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۲۴۵۲۷
هفتم آبان برای هواداران استقلال و به خصوص آن دسته از هواداران این تیم که با گل‌های فرهاد مجیدی در دربی‌ها طرفدار این تیم شدند روز خاصی است.
به گزارش شریان نیوز،فرهاد مجیدی اولین بار در سال ۷۵ در فوتبال ایران نامش مطرح شد. او در خط حمله و میانه میدان تیم بهمن کم‌کم خود را نشان داد و سری بین سرها درآورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فرهادمجیدی تمامی المان‌های لازم برای ستاره شدن و محبوب شدن را در فوتبال ایران داشت. بازیکنی تکنیکی بود که می‌توانست مثل طوفان به دل هر دفاعی بزند و به راحتی آب خوردن تک تک آنها را جا بگذارد. خوش‌تیپ و جذاب بود و با آن موهای لختش و عادتی که به دست بردن در آن موهای پرپشت داشت، مناسب جلدهای تازه رنگی شده هفته‌نامه‌های رنگارنگ میانه‌ی دهه هفتاد بود. خیلی زود سکوهای آبی ستاره خود را پیدا کردند و برای او شعارها ساختند. او با استقلال حجازی قهرمان لیگ ۷۷-۷۶ شد و تومسیلاو ایوچ بر روی او به عنوان یکی از مهاجمان تیم ملی حساب باز کرده بود. اما با رفتن ایویچ و آمدن جلال طالبی در آخرین غربال تیم ملی برای جام‌جهانی نامش از تیم خط خورد تا علی‌لطیفی جایگزین او شود. لطیفی که همبازی مجیدی در بهمن بود مسافر جام‌جهانی شد اما فرهاد به همراه فرشاد فلاحت‌زاده دو نفری بودند که آخرین قلم‌های قرمز بر روی نام آنها کشیده شد. اولین ضربه‌ای که فرهاد آبی‌ها از تیم ملی خورد همین‌جا بود. تیم ملی هیچگاه به او روی خوش نشان نداد، هرچند که در اندک فرصت‌هایی که به او داده شد،گلیمش را از آب بیرون کشید. تقریبا همه مربیان تیم ملی پس از جام جهانی او را به تیم ملی دعوت کردند. جلال طالبی یک بار دیگر در آستانه جام ملت‌های آسیای ۲۰۰۰ و در حالی که فرهاد تک گل ایران در بازی دوستانه مقابل اتریش را به ثمر رسانده بود، بر روی نام او قلم قرمز کشید تا این بار نیز تورنمنتی ملی نصیب او نشود. همایون شاهرخی و سپس برانکو ایوانکوویچ نیز او را در ابتدای دهه هشتاد به تیم ملی فراخواندند و در چند بازی از جمله بازی مقابل اردن در مقدماتی جام ملت‌های آسیا به عنوان زوج علی دایی در خط حمله بازی کرد اما در نهایت او در رقابت با وحید هاشمیان بوندس‌لیگایی و رضا عنایتی که آقای گل لیگ ایران بود راهی به تیم ملی و جام ملت‌های ۲۰۰۴ نیافت. چه بسا اگر او در ایران بازی می‌کرد و سال‌های طلایی دوران فوتبالش را در امارات نمی‌گذارند گذشتن از نام او کار ساده‌ای برای مربیان تیم ملی نبود.
هجرت چندین ساله‌ی او به امارات که بیشتر به خاطر ازدواجش و حضور خانواده‌اش در این کشور بود باعث شد تا حدود زیادی فراموش شود و کسی چندان برای اودر تیم ملی اظهار دلتنگی نکند. وقتی با بازگشت حجازی به استقلال او نیز بلاخره از امارات دل کند، برای هواداران کم سن‌وسال استقلال چندان شناخته شده نبود. کسی چندان به نیمکت‌نشینی‌های متوالی او در استقلال قلعه‌نویی اعتراض نمی‌کرد و وقتی فیروز کریمی او را به دلیل اخمش هنگام تعویض جریمه کرد صدایی از روی سکوها به حمایت او برنخواست. اما دو سال بعد وقتی او جواب صمد مرفاوی را در کنار زمین به شکل بدی داد، هواداران استقلال یک صدا پشت او در آمدند و پشت سرمربی استقلال را خالی کردند.در این دو سال او دو گل در دربی‌ها زده و تبدیل به بازیکنی همیشه ثابت در ترکیب استقلال شده بود و همین موضوع محبوبیت او را در بین نسل جدید هواداران استقلال افزایش داده بود. مرور زمان باعث شد تا ارزش‌های بازیکنی که در اوج پختگی ستاره اول تیمش شود بر هواداران استقلالی آشکار شود. گلزنی‌های او در دربی‌ها به محبوبیتش افزود و پیوند عاطفی عمیقی بین او و هواداران استقلال بوجود آمد.
در این هنگام بود که افشین قطبی مجبور به دعوت از او به تیم ملی شد و چندی بعدتر کارلوس کیروش سخت‌گیر نیز او را در خط حمله تیم ملی بازی داد. در چشم بودن مجیدی باعث شده بود تا دیگر مربیان تیم ملی نتوانند از کنار اسم او به راحتی بگذرند. با این حال وقتی تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفت، همه گلایه‌های چندین ساله‌اش بابت عدم توجه مربیان مختلف تیم ملی در سال‌های مختلف به او در چند جمله بیان کرد و راه را برای جوان‌ترها باز کرد تا مثل او در پشت درهای تیم ملی نسوزند و حیف نشوند.
اختلافاتش با امیر قلعه‌نویی باعث شد تا مدتی از فوتبال و استقلال دور بماند اما در نهایت با بازگشت به استقلال بار دیگر سکوهای ورزشگاه آزادی را در حین بازی‌های استقلال پرشور کرد. اما برای ستاره‌ها نیز همچون همه بازیکنان خط پایانی وجود دارد و خط پایان فرهادمجیدی، هفتم آبان سال ۹۲ بود که به طور ناگهانی و بدون برنامه‌ریزی قبلی، چهار گوشه‌ی زمین استادیوم تقریبا خالی آزادی را بوسید تا حسرت خداحافظی باشکوه به دل هوادارانش که دوست داشتند او را در روز خداحافظی‌اش همراهی کنند، بماند.
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۲۴۵۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خداحافظی بهترین فوتبالیست 20 سال گذشته امارات
به گزارش "ورزش سه"، تیم فوتبال الوحده امارات شب گذشته در حالی که احمد نوراللهی را در ترکیب داشت و مثل تمام مسابقات این فصل از فهرست نفرات این بازیکن بهره می‌برد، موفق به کسب پیروزی یک بر صفر مقابل العین شد تا قهرمان جام بانک اسلامی ابوظبی شود، اما اسماعیل مطر پس از بالا بردن جام تصمیم سختی در سن 41 سالگی و پس از نزدیک به دو دهه بازی گرفت.
اسماعیل مطر پس از سوت پایان مسابقه با همراهی احمد نوراللهی و دیگر هم‌تیمی‌هایش به سمت هواداران‌شان در ورزشگاه رفت و با چشمانی گریان جام قهرمانی را بالای سر برد و برای آخرین بار این اتفاق را تجربه کرد.
مطر از طریق بلندگوهای ورزشگاه محمد بن زاید در باشگاه الجزیره، از همه هواداران اماراتی تشکر کرد و به آنها وعده داد که کسب این قهرمانی مقابل العین، آغازی برای موفقیت‌های بعدی برای این نسل از بازیکنان جدید و جوان در الوحده است و فصل آینده به افتخارات بیشتری دست پیدا می‌کنند.
کاپیتان سابق تیم ملی امارات در ادامه اظهارات خود گفت: من بدون استثنا از همه تشکر کرده و خدا را شکر می‌کنم که در دوران حرفه‌ای‌ام با الوحده به افتخارات زیادی رسیدم و احساساتم درهم آمیخته است، چراکه این آخرین قهرمانی است که توانستم آن را به دست بیاورم.
مطر یادآور شد: امیدوارم این قهرمانی موجب خوشحالی هواداران شود و از همه می‌خواهم اگر کوتاهی کردم، من را ببخشند و مطمئنا قصد عقب نشینی از تصمیم خود مبنی بر بازنشستگی در فوتبال را ندارم.
اسماعیل مطر در سال 2001 کارش را در تیم اصلی باشگاه الوحده آغاز کرد و پس از آن فقط یکبار ای نیتم اماراتی را در مقطع کوتاهی به طور قرضی ترک کرد و در سال 2009 به السد قطر رفت، اما خیلی زود به امارات برگشت و همراه با تیم ملی این کشور در سال 2003 نیز توپ طلا را در رقابت‌های قهرمانی جوانان جهان به دست آورد.
او اولین کاپیتان تیم ملی در تاریخ فوتبال امارات محسوب می‌شود که در سال 2007 در جام خلیج فارس به قهرمانی رسید و در آن رقابت‌ها پنج گل در پنج بازی به ثمر رساند و بهترین بازیکن و بهترین گلزن شد و نقش مهمی در چهار قهرمانی برای تیمش در طول یک دهه ابتدایی دوران بازی داشت.
اسماعیل مطردر سال‌های 2002، 2011 و 2019 به قهرمانی در سوپرجام امارات رسید و در جام فدراسیون‌ها در سال 2001، جام بانک اسلامی در فصل‌های 16-2015 ، 18-2017 و 24-2023 و جام ریاست جمهوری در سال 2016 جام را بالا برد.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود