به نقل از «طرفداری»

از شیلتون تا سیمن و جو هارت؛ نگاهی به افول یکنواخت دروازه بان ها در فوتبال انگلیس

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۹۵۳۸۸

از دهه 60 به بعد در فوتبال بریتانیا اکثر تیم ها یک دروازه بان قابل اعتنا درون چهارجوب داشتند. از گوردون بنکس و پت جنینگز گرفته تا نویل سوتهال و دیوید سیمن، به نظر می رسید اگر دنبال یک دروازه بان مطمئن بودیم، تیم های بزرگ انگلیس جایی بود که میشد آنها را پیدا کرد. پیتر شیلتون این نکته را در زندگینامه خود یادآور می شود: بعضی کشورها را بواسطه تولید کالاهای خوبشان میشناسند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سوئیس را با ساعت هایش، ایتالیا را با خودروهایش. فوتبال بریتانیا همیشه با دروازه بان های خوبش شناخته میشد.

طرفداری- از دهه 60 به بعد در فوتبال بریتانیا اکثر تیم ها یک دروازه بان قابل اعتنا درون چهارجوب داشتند. از گوردون بنکس و پت جنینگز گرفته تا نویل سوتهال و دیوید سیمن، به نظر می رسید اگر دنبال یک دروازه بان مطمئن بودیم، تیم های بزرگ انگلیس جایی بود که میشد آنها را پیدا کرد. پیتر شیلتون این نکته را در زندگینامه خود یادآور می شود: بعضی کشورها را بواسطه تولید کالاهای خوبشان میشناسند. سوئیس را با ساعت هایش، ایتالیا را با خودروهایش. فوتبال بریتانیا همیشه با دروازه بان های خوبش شناخته میشد.

گردون بنکس نمونه بارز دروازه بان های خوب انگلیسی بشمار می رفت. او خونسرد، مطمئن و سریع بود و ارتباط بالایی با مدافعان در چیدمان دفاعی داشت. مثل خیلی از دروازه بان های مطرح دیگر، او هم مهار شوت بی نظیری داشت.

با این همه، مهار ضربه سر پله در جام جهانی 1970 نه تنها برای بنکس نمادین است، بلکه چیزی است که او را نمایان ساخت- چیزی که او بعدها اذعان کرد بخاطرش شهرت یافته است و نه قهرمانی در جام جهانی 1966 یا دستاوردهایش با لستر و استوک سیتی.

بنکس بعدها در مصاحبه با روزنامه تایمز گفت: «ضربه سر خارق العاده ای بود». با این وجود جایگیری مناسب و واکنش سریع او باعث شد تا به هر نحوی دستش را به توپ برساند و با نوک انگشتانش آن را به بالای دروازه بفرستد.

مصمومیت غذایی به معنای پایان جام جهانی برای بنکس بود و آلف رمزی مجبور به انتخاب بونتی شد تا انگلیس بازی دو بر صفر پیش افتاده برابر آلمان غربی را با شکست عوض کند. مربی انگلیس در افسوس نداشتن بنکس گفته بود: «بازیکنی که نباید از دست می دادیم، از دست دادیم».

یک سانحه رانندگی در سال 1972 که منجر به از دست رفتن بینایی چشم راست بنکس شد، وی را مجبور به بازنشستگی از فوتبال حرفه ای کرد. اگر چه در سال 1977 یکسال را در امریکا در تیم فورت لادردیل استرایکرز گذراند.

تیم ملی انگلستان پس ازبازنشستگی بنکس با وجود گزینه هایی چون پیترشیلتون (که بطور تصادفی باعث خروج بنکس از لستر شد) ری کلمنس، جو کوریگان و فیل پارکس هیچگونه کمبودی در پست دروازه بانی نداشت.

شیلتون و کلمنس دروازه بانان سرشناس تری برای اثبات خود به عنوان دروازه بان شماره یک تیم ملی انگلستان بودند. در برهه ای از اواخر دهه 70، سرمربی وقت انگلستان، رون گرین وود به نظر نتوانسته بود دروازه بان شماره یک خود را انتخاب کند و شیلتون و کلمنس را نوبتی بازی میداد.

سرانجام این شیلتون بود که گوی سبقت را از رقیبش ربود و به رکورد 125 بازی ملی بین دهه 1970 تا 1990 رسید. مطمئناً اگر کلمنسی وجود نداشت این عدد می توانست بیشتر هم باشد.

نکته جالب توجه نظر این دو در مورد نحوه دروازه بانی خوب است. برای آنها دروازه بانی فقط در مهارهای خارق العاده خلاصه نمی شود. به نظر آنها با چیدمان درست خط دفاعی و جایگیری مناسب خود می توان مانع از شوت زنی حریف شد. پیتر شیلتون در زندگینامه اش «دل مشغولی بزرگ» می گوید که بهترین بازیهای او زمانی بود که او به ندرت مهار توپی در بازی داشت.

ری کلمنس این را در برنامه تلویزیونی جهان ورزش در سال 1980 به دو کودک که با پیروزی در مسابقه ای موفق به تمرین با تیم اول لیورپول شدند نشان می دهد. در آن برنامه او به آنها یاد می دهد که چگونه با ایجاد فاصله چند یاردی دروازه زاویه را برای مهاجم حریف که در 18 یاردی قرار دارد تنگ می کند. او همچین در مورد زاویه تند و آرام دروازه صحبت می کند و اینکه چگونه درون دروازه جایگیری کنیم تا مهاجمان بهترین زاویه را بدست نیاورند.

در اصل منظور کلمنس این است که بازیکن حریف را زمانیکه مناسب می دانید مجبور به شوت زنی کنید تا شانس مهار توپ را بالا ببرید. او به شاگردانش توصیه می کند: «اشتباه کردن در تیر نزدیک برای دروازه بانان گناه بزرگی است». برای تاکید بر توصیه هایی که کلمنس مطرح می کند برنامه با کلیپ هایی که جایگیری مناسب او مانع گلزنی تاتنهام و منچسترسیتی نشان می شود، پایان می یابد.

فراتر از همه اینها، شیلتون و کلمنتس هر دو می دانستد و اطمینان داشتند که چه موقع از دروازه بیرون بیایند و توپ را دریافت کنند. علاوه بر این آنها دروازه بانان مطمئنی در آرایش خط دفاعی هنگام ضربات ایستگاهی بودند. در نتیجه نهایت تلاششان را در مهار ارسال های از کنارین می کردند.

به نظر ساده می آید، اما انجام آن به این سادگی ها نیست. این چیزی بود که برایان کلوف می دانست و به ارزش های داشتن یک دروازه بان خوب کاملاً واقف بود. او که تیمش ناتینگهام فارست در سال 1977 به لیگ برتر صعود کرده بود، اطمینان خاطر نداشت که جان میدلتون، دروازه بان شماره یکش معیارهای لازم برای رقابت در بالاترین سطح را داشته باشد. کلوف خرید شیلتون از استوک سیتی را در اولویت قرار داد و اگرچه یکی از مدیران، نابخردانه پرداخت 250 هزار پوند برای یک دروازه بان را غیرمنطقی خواند، او بازیکن مورد علاقه اش را در سپتامبر 1977 بدست آورد.

با دریافت تنها 18 گل در 37 مسابقه شیلتون یک خرید الهام بخش تلقی میشد و به ناتینگهام فارست برای فتح لیگ کمک کرد. یک مهار عالی از شیلتون مانع از ضربه سر مایک فرگوسن شد و به ناتینگهام امتیاز لازم برای تصاحب لیگ را هدیه داد. همین کافی بود تا هم بازی هایش به او برای کسب عنوان بازیکن برتر لیگ انگلیس رای دهند. 

یک فصل بعد شیلتون به ناتینگهام کمک کرد تا جام اروپا را در مونیخ برابر مالمو فتح کنند و یک سال بعد از آن مانع از پیشروی هامبورگی شد که کوین کیگان را در ترکیب خود داشت.

بیل شنکلی همانند کلوف اهمیت داشتن یک دروازه بان خوب را به خوبی می دانست- اگرچه به دلایلی به دروازه بان های چپ پا اعتمادی نداشت و معتقد بود که تعادل لازم را ندارند. خوشبختانه کلمنس راست پا بود و استعدادیاب های لیورپول به شنکلی توصیه کردند که این بازیکن جوان را از اسمانتروپ در ازای مبلغ 18000 هزار پوند به خدمت بگیرد. هیئت مدیره باشگاه لیورپول همانند ناتینگهام در پرداخت همچین مبلغی برای یک دروازه بان تردید داشتند تا اینکه سرانجام حاضر به پرداخت این مبلغ شدند و کلمنس راهی آنفیلد شد. دو فصل به عنوان بازیکن ذخیره تجربیات لازم را کسب کرد تا اینکه دروازه بان شماره یک این تیم بدل شد.

کلمنس قبل از اینکه در سال 1981 به تاتنهام بپیوندند، نقش کلیدی در پیروزی های پیاپی لیورپول در بازی های لیگ و اروپا در دهه 1970 داشت. دریافت پنالتی در برابر مونشن گلادباخ در دور رفت فینال جام یوفا باعث شد تا لیورپول با نتیجه 3 بر هیچ به آلمان سفر کند. چیزی که اگر اتفاق نمی افتاد باعث میشد مونشن گلادباخ با قانون گل زده بیشتر در خانه حریف قهرمان شود، چرا که لیورپول بازی برگشت را 2 بر هیچ واگذار کرد اما در در مجموع با نتیجه 3 بر 2 پیروز شد. 

خط دفاع لیورپول در اواخر دهه 1970 آنقدر خوب بود که در فصل 1978-79 فقط 16 گل در 42 بازی دریافت کرد و فقط 4 تای آنها در آنفیلد بود. همین کافی بود تا به لیورپول کمک کند یک قهرمانی دیگر لیگ را بدست بیاورد و از این تیم به عنوان یکی از بهترین تیم های لیورپول یاد شود. به تازگی چلسی در فصل 05-2004 توانست با دریافت 15 گل این رکورد را بشکند.

درحالیکه کلمنس و شیلتون در حال رقابت برای دروازه بانی تیم ملی انگلستان می جنگیدند چند دروازه بان عالی دیگر هم در این دوره حضور داشتند. اگر فیل پارکس و جو کوریگان الان بازی می کردند، خود به خود به عنوان دروازه بان شماره یک تیم ملی انتخاب میشدند و این مسئله بسیار کنایه آمیز است.

پارکس فوتبالش را از تیم محلاتی والسال آغاز کرد اما با انتقالش به کویینز پارک رنجرز بود که توانست نامی برای خود دست و پا کند. او باز هم توانست نقش کلیدی در فصل 76-1975 لیورپول ایفا کند. کویینز پارک رنجرز آن زمان به عقیده بسیاری بهترین تیمی بود که تا به حال لیگ برتر را فتح کرده است.

همین نظر نسبت به پارکس وجود داشت که در سال 1979 وستهام با پرداخت 565000 هزار پوند او را به گرانترین دروازه بان آن زمان تبدیل کرد. دیو سکستون، مربی اسبق او چندین بار سعی کرد او را به خدمت بگیرد اما جیم گریگوری، مدیر باشگاه کویینز پارک رنجرز نتوانست پیشنهاد وستهام را رد کند.

پارکس فقط یک بازی ملی در کارنامه خود دارد و تنها افتخار دوران بازی او قهرمانی در جام حذفی انگلیس بود که در سال 1890 وستهام در بازی فینال توانست آرسنال را با نتیجه یک بر صفر مغلوب کند. با این وجود او بهترین دروازه بان وستهام در تاریخ از دید هواداران است، و هواداران کویینز پارک رنجرز او را سومین دروازه بان برتر خود بعد از رگ آلن و دیوید سیمن می دانند.

منتقدین همچنین معتقدند دروازه بان منچسترسیتی، جو کریگان اگر بخاطر وجود شیلتون و کلمنس نبود بیش از 9 بازی ملی در کارنامه خود داشت.

اگر چه انگلیسی نبود اما سهل انگاری است که پت جنینگز را ذکر نکنیم، کسی که برای تیم ملی ایرلند شمالی بازی کرد و یکی از بهترین دروازه بان هایی است که تا به حال برای آرسنال و تاتنهام بازی کرده است. جنینگز اولین دروازه بانی است که برنده جایزه بازیکن فصل انگلیس در 1976 و جایزه برترین بازیکن از دید نویسندگان در سال 1973 شده است.

چیزی که این دروازه بان ها فارغ از توانایی بارزشان داشتند، اعتماد به نفسی بود که به تیم می دادند. آنها ارتباط بسیار خوبی داشتند و می دانستند خود و مدافعین چگونه جایگیری کنند تا هر خطری را خنثی کنند. بازپس گیری توپ امری عادی می نمود. در نتیجه تیم هایی که آنها برایشان بازی می کردند، مطمئن به نظر می رسیدند. مدافعان می دانستند که آنها در موقعیت مناسب قرار دارند و همچنین پشت سرشان دروازه بان مطمئنی ایستاده است.

در طی دهه 1980 تا اوایل دهه 90، گروهی قوی از دروازه بان های انگلیسی ظهور پیدا کردند. برجسته ترین آنها نویل سوتهال بود که در اواسط دهه 80، یکی از بهترین ها در اروپا به شمار می رفت. او خروج های مطمئنی داشت و شوت گیر فوق العاده بود. علاوه بر این سوتهال می توانست بازی را بخوبی بخواند، مثل یک بک هر توپ سرگردانی را بگیرد، خط دفاعی را به گونه ای سازماندهی کند که شانس بهتری برای دفع توپ داشته باشند.

سوتهال نقش کلیدی در موفقیت اورتون در کسب دو قهرمانی لیگ، یک جام حذفی و یک جام برندگان اروپا داشت. در واقع یک مهار از فاصله بسیار نزدیک ضربه سر مارک فالکو (تاتنهام) در بازی که با پیروزی 2 بر 1 اورتون همراه بود، امتیازی سرنوشت ساز در کسب عنوان قهرمانی اورتون به شمار میرفت.

اگر چه اهل بریتانیا نبود، دروازه بان لیورپول بروس گروبلار دروازه بانی به سبک سوئیپر را معرفی کرد – چیزی که ویکتور والدز در بارسلونا انجام میداد- با خروج سریع از دروازه و جمع کردن توپی سرگردان و پاس دادن آن به یک هم تیمی، تا یک ضد حمله سریع را تدارک دیده شود.

پخش توپ و بازی با پا از دیگر عناصر مهم دروازه بانی به شمار می روند. این یعنی دروازه بان باید ضربه های شروع مجدد بسیار دقیقی داشته باشد و قاطعیت و ذکاوت لازم را در انتخاب بازیکن برای پاس دادن را داشته باشد. دلیلی ندارد که توپ به بازیکنی پاس داده شود که تحت فشار است یا وقتی می شود با یک پرتاپ سریع به یک مدافع که فضای خالی زیادی دارد یک حمله را تدارک ببینیم، تردید از خود نشان دهیم. می توان گفت که در فوتبال امروزه این یک مهارت اساسی برای دروازه بان به شمار می رود.

با توجه به اینکه پیتر شیلتون به پایان دوران فوتبالش نزدیک میشد و بازی آخرش برای انگلستان در رده بندی جام جهانی 1990 ایتالیا انجام میشد، هنوز استعدادهای در حال ظهور دروازه بان های انگلیسی وجود داشت. به خصوص دیوید سیمن و نایجل مارتین.

هر دو دروازه بان هایی عالی بودند که می توانستند با سازماندهی مناسب مدافعین، خط دفاعی مستحکمی ایجاد کنند. سیمن نقش مهمی در خط دفاعی آرسنال بازی می کرد که منجر به 3 قهرمانی لیگ توپچی ها و جام های متعدد دیگری شد.

نایجل مارتین اگر چه به اندازه سیمن موفق نبود، اما بهترین دروازه بانی به شمار می رود که تا به حال برای لیدزیونایتد بازی کرده است. او همچنین اولین دروازه بان یک میلیون پوندی بود وقتی با کریستال پالاس در سال 1989 قرارداد امضا کرد.

بخش درخشان دوران بازی مارتین در لیدزیونایتد در اواخر دهه 90 و اوایل دهه 2000  بود که آنها توانستند به 4 تیم پایانی جام یوفا برسند و سال بعدش در لیگ قهرمانان اروپا.

با توجه به ظهور استعدادهای بالقوه ای از دروازه بان های انگلیسی چون دیوید جیمز، پول رابینسون و ریچارد رایت، به نظر می رسید انگلیس هیچ گاه از لحاظ دروازه بانی کمبودی نخواهد داشت. با این وجود هیچ یک از این دوازه بان ها نتوانستد به سطح همتایان گذشته خود برسند و بر خلاف شیلتون و کلمنس پیراهن شماره یک دروازه بانی تیم ملی انگلستان بعد از سیمن بین دروازه بانان زیادی دست به دست میشد.

بعد از بارنشتگی سیمن- که به نظر بعضی ها دیر انجام شد- دروازه بانی پیدا نشده که بتواند جای خالی او را پر کند. از کریس کیرکلند به عنوان دروازه بان ثابت انگلیس بسیار تمجید میشد اما مصدومیت های متوالی مانع از آن شد که خود را اثبات کند. اسکات کارسن و راب گرین انسجام لازم را نشان ندادند و هر دو در سطح بین المللی پراشتباه نشان می دادند.

جو هارت اکنون دروازه بان شماره یک تیم ملی انگلیس است. اگر چه او توانایی های بلاتردیدی دارد، هنوز پرسش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه آیا او استعدادهای لازم برای اینکه یکی از بهترین های اروپا باشد را دارد یا خیر. اشتباهات فاحش او در سال 2013 برابر بایرن مونیخ و چلسی باعث شد تا او موقتاً از منچسترسیتی کنار گذاشته شود. 

احتمالاً بخت با فوتبال انگلیس یار بوده که در دهه های 60، 70 و 80 انبوهی از دروازه بان های عالی داشته است. مثل هر چیز دیگری همیشه دوران افول فرا می رسد و دسته ای دیگر از دروازه بانان درجه اول فرا می رسند. شاید جو هارت به خودش بیاید و تبدیل به دروازه بان با ثبات تری شود که مدافعان را بهتر آرایش دفاعی دهد. با پوشش هر چه بهتر بازی ها در رسانه، دیگر کوچکترین اشتباهی از چشم مخاطبان دور نخواهد ماند.

با این وجود دروازه بانی کماکان یکی از پست های فوتبال است که درست درک نشده است. دروازه بانی این نیست که سیوهای هالیوودی ات را در برنامه معروف بازی روز (مچ آو د دی) نشان دهند،  بلکه این است که بتوانی مدافعان را درست سازماندهی کنی، جایگیری مناسب داشته باشی، توپ را درست به گردش دربیاری و خونسرد مصمم باشی.

منبع: طرفداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۹۵۳۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به آمار خیره‌کننده رئال در فصل جاری

رئال مادرید با هدایت کارلو آنچلوتی آمار شگفت‌انگیزی در فصل جاری داشته و آماده‌تر از همیشه ظاهر شده است.

به گزارش ایسنا، عملکرد خیره‌کننده رئال مادرید در فصل جاری با هدایت کارلو آنچلوتی ادامه دارد. شاید خوش‌بین‌ترین هوادار رئال مادرید هم پیش‌بینی نمی‌کرد این تیم که در تابستان کریم بنزما را از دست داد و در ابتدای لالیگا سه رباط صلیبی داد تا این اندازه خوب ظاهر شود. رئال در هفته سی‌وسوم لالیگا یک پیروزی دیگر را به دست آورد و توانست با یک گل رئال سوسیداد را شکست دهد تا یک گام دیگر به قهرمانی نزدیک شود.

رئال آنچلوتی در فصل جاری آمار شگفت‌انگیز و خیره‌کننده‌ای داشته است؛ به طوری که در ۵۰ بازی در رقابت‌های مختلف تنها دو شکست داشته و جالب اینکه هر دو شکست برابر اتلتیکومادرید بوده است. رئال در  ۵۰ بازی اخیرش ۳۸ بار به پیروزی دست پیدا کرده و ۱۰ بار هم بازی‌هایش مساوی شده و تنها دو شکست داشته است.

شاگردان آنچلوتی ۱۰۷ گل به ثمر رسانده، ۴۲ گل هم دریافت کرده و در ۲۰ بازی هم کلین شیت‌داشته‌اند.

نکته بسیار مهم درباره رئال مادرید اینکه بازیکنان تیم در فصل جاری ۳۶ بار مصدوم شده‌اند؛ به طوری که در ابتدای فصل هم سه رباط صلیبی دادند. رئال آنچلوتی قهرمان سوپرجام اسپانیا شد و به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا هم راه پیدا کرده است و در لالیگا هم با ۱۴ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم در صدر قرار دارد این در حالی است که تا پایان لیگ پنج هفته دیگر باقی مانده است.

این آمار رئال با هدایت آنچلوتی نشان می‌دهد که آماده‌تر از همیشه است و می‌تواند بر خلاف فصل قبل قهرمان لالیگا شود.

شوآمنی، شکست‌ناپذیر با رئال

در ۲۹ بازی که شوامنی در ترکیب اصلی رئال مادرید به میدان رفته تیم متحمل شکست نشده است. او یکی از خریدهای خوب رئال مادرید در دو سال اخیر بوده است. این هافبک فرانسوی سال ۲۰۲۲ از موناکو به رئال پیوست و رفته‌رفته به یکی از بازیکنان کلیدی و تاثیرگذار تیم آنچلوتی در میانه میدان تبدیل شد.

نکته بسیار جالب درباره شوامنی اینکه او هرگاه در ترکیب اصلی رئال به میدان رفته تیمش باختی نداشته است. شوامنی از زمان حضورش در رئال مادرید ۲۹ بار حضور در ترکیب اصلی را تجربه کرده است که نتیجه آن ۲۴ پیروزی و ۵ تساوی بوده است. این آمار به‌خوبی نشان می‌دهد رئال مادرید برای نباختن باید هافبک فرانسوی‌اش را در ترکیب اصلی به میدان بفرستد.

شوامنی تنها ۲۴ سال دارد و یکی از بازیکنان کلیدی در ترکیب تیم ملی فوتبال فرانسه است. او با سن و سالی که دارد می‌تواند سال‌ها برای رئال مادرید به میدان برود.

انتهای پیام