به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

یادداشت روز / اربعین و عاشورا نماد استکبارستیزی

تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۲۸۱۹۰

امروز 13 آبان روز ملی مبارزه با استکبار جهانی و یادآور تصرف لانه ی جاسوسی آمریکا در ایران است .حرکتی خودجوش و انقلابی که توسط دانشجویان پیرو خط امام در سال 1358 به وقوع پیوست و نمادی از خشم و غیرت انقلابی ملت بزرگ ایران تبدیل شد. حرکت بزرگ دانشجویان که ریشه در استکبارستیزی و فرهنگ مقاومت ملت ایران است بنا بر فرمایش حضرت امام خمینی (ره) انقلاب دومی بود که از انقلاب اول بزرگتر بود و موجبات افشا شدن اسرار و توطئه های ایالات متحده ی آمریکا علیه انقلاب نوپای مردم ایران شد .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با نگاهی به حرکت انقلابی دانشجویان مشاهده می کنیم متوجه می شویم که سیاست های استکباری آمریکا علیه کشور بزرگ ما و حمایت از رژیم پهلوی و جنایات این حکومت استبدادی موجب شد دانشجویان سفارت آمریکا را در تهران را تصرف و عوامل لانه ی جاسوسی را گروگان و وابستگان آمریکایی ها در کشور معرفی و افشا شوند. 13 آبان روزی تاریخی و مهم در تاریخ کشورمان است ، تاریخی به پهنای حرکت انقلابی ملت ایران ، سال 1343 ، تبعید حضرت امام خمینی به ترکیه ، سال 57 شهادت دانش آموزان در دانشگاه تهران توسط عمال رژیم پهلوی و همچنین حرکت خودجوش دانشجویان پیروخط امام در تصرف لانه ی جاسوسی . حرکت استکبارستیزی ملت ایران را باید در فرهنگ ایثار و شهادت مردم ایران جستجو کرد که با تاسی از فرهنگ عاشورا و قیام بزرگ امام حسین (ع) در راه حقانیت و مبارزه با استکبار گام برداشتند. اربعین سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) روزی است که چهل روز پس از شهادت مولا حضرت امام حسین(ع) اهل بیت (ع) وارد سرزمین کربلا شدند و جابر ابن عبدالله انصاری صحابی بزرگ پیامبر اولین زائر کربلا بر سر مزار نورانی حضرت سید الشهدا (ع) حاضر شد .اربعین روزی است که پس از افشاگری های حضرت زینب(س) و حضرت امام سجاد (ع) تکمیل کننده ی قیام عاشورا بود و با حرکت استکبارستیزی خود موجبات بیداری مردم آن زمان شدند و زمینه ساز قیام های بزرگی همچون توابین شده و موجبات اضمحلال حکومت بنی امیه شدند. و امروز اربعین نمادی از حرکت وحدت مسلمانان و محبان اهل بیت (ع) تبدیل شده است و حضور خودجوش دهها میلیونی زائر حسینی از تمامی مذاهب و تفکرات و ملت های مختلف حرم نورانی امام حسین (ع) به مانند نگینی در آغوش می گیرند و لبیک یا حسین گویان به سوی میعادگاه دلدادگی و عاشقی گام بر می دارند.حرکت پیاده روی اربعین نشان داده است که مسلمانان می توانند با استفاده ازظرفیت و فرصت های بزرگی همچون حج و اربعین حسینی وحدت خود را به جهانیان نشان دهند و عظمت و اقتدار اسلام حقیقی و ناب محمدی را معرفی کنند اسلامی که نه بر پایه افراط و تندروی بلکه بر پایه رافت ، بصیرت ، وحدت ، میانه روی و استکبارستیزی می باشد. 13 آبان امسال با اربعین عجین شده است و چه زیبا این حرکت استکبارستیزی ملت ایران با اربعین و عاشورا گره خورده است. اللهم الرزقنا شفاعه الحسین یوم الورود ... مهدی شیخ انصاری /دبیر تحریریه خبرگزاری صدا و سیما مرکز خوزستان    

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۲۸۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی