به نقل از «افکارنيوز»

با بزرگ نمایی ریزش مسکن مهر کاسبی سیاسی می‌کنند

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۰۹۸۶۸

عضوکمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان این که زلزله و ریزش مسکن مهر میز محاکمه نیست و باید وحدت عامل باشد، گفت: آقایان منتظر زخمی هستند تا روی آن نمک باشند و با بزرگ نمایی ریزش مسکن مهر کاسبی سیاسی می‌کنند.

حجت الاسلام والمسلمین مجتبی ذوالنور افزود: گرچه نمی‌خوام از مسکن مهر دفاع کنم، ولی آن چه که در زلزله ریخته این طور نبوده است که اسکلت ساختمان بریزد؛ ساختمان یک اسکلت، سقف و دیوار دارد در این زلزله با این شدت ۷.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۳ ریشتری اسکلت ساختمان فرو نریخته است.

ذوالنور اظهار داشت: آن چه در این زلزله اتفاق افتاده فقط برخی دیوار و نمای ساختمان‌های مسکن مهر فرو ریخته و این با بزرگی این زلزله طبیعی است و سایر ساختمان‌ها در جوار مسکن مهر فرو ریخته است در زلزله بم دیدیم که تمام ساختمان‌ها فرو ریخته بود.

وی خاطر نشان کرد: به طور مثال یک ساختمان مسکن مهر پنج طبقه فرو ریخته باشد و سقف هایش خوابیده است، نداشتیم اگر این طور بود یک میلیون کشته می‌داد ما نمی‌گوییم نقض نیست، هست حالا یک تیغه دیوار افتاده است اگر سقف‌ها و اسکلت فرو می‌ریخت تلفات خیلی بیش از این حرف‌ها بود.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان این که چند تن با ریزش در ساختمان‌های مسکن مهر جان باختند، باید گفت: فقط دو تن، تاکید کرد: این میزان در مقایسه با سایر ساختمان‌های بلند قامت در کنار مسکن مهر قابل قیاس نیست لذا این دوست با بزرگ نمایی ریزش مسکن مهر کاسبی سیاسی می‌کنند.

ذوالنور تصریح کرد: باید گفت: تغاری بکشند ماستش بریزد جهان گردد به کام کاسه لیسان. برخی‌ها منتظر همین هستند زخمی ببینند و روی آن بشینند لذا نقاط قوت را بیان نمی‌کنند که چه میزان جمعیت با مسکن مهر مشکل سکونت شان حل شده است.

وی ادامه داد: حالا یک جایی هم ممکن است یک پیمانکاری سهل انکاری کرده باشد این قابل تعمیم نیست، چون یک نفر که این کار‌ها را در کشور نکرده است بلکه یک مجتمع چند واحدی پیمانکار جداگانه دارد و این وجدان کار پیمانکاران را دارد.

نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی با بیان این که بحث نظارت و عوامل مختلف در مسکن مهر مهم و به همه جوانب بستگی دارد، گفت: آقای جهانگیری و برخی دولتی‌ها آن قدر آشکار حرف زدند و آن قدر سیاسی عمل کردند که حتی داد خود آقای رییس جمهوری هم در آمد.

ذوالنور با بیان این که زلزله میز محاکمه نیست باید وحدت عامل باشد، افزود: زلزله آن قدر وضع خرابی‌ها غیر از مسکن مهر بر جای گذاشت که به افتضاح بانی و ذاکر مستمع تمام شد یعنی آقایون آمدند و شروع کردند به تسویه حساب سیاسی و بهره برداری کردن که مشکل اصلی زلزله متاسفانه فراموش شد.

وی به تذکر رییس جمهوری به این آقایان اشاره کرد و اظهار داشت: این موضع گیری سیاسی متاسفانه عاملی شده است که نیرو‌ها و امکانات هدر برود و اصطحکاک ها، فرصت‌ها را بسوزاند و گاهی این‌ها آدرس‌های غلط می‌شود و از مشکلات اصلی مردم و جامعه دور شویم.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان این که اقتصاد موفق آقای جهانگیری را برادرشان الحمدالله ارایه دادند، خاطر نشان کرد: برادر وی در بانک گردشگری با یک اوضاع افتضاحی پرونده در دستگاه قضایی دارند که در حال پیگیری است و ما شاهد وضعیت نابسامانی هستیم که در این حوزه پیش آمده است.

ذوالنور تصریح کرد: لذا این دوستان متاسفانه و معمولا حرف می‌زنند، ولی ما عملی که مشکلی را حل کند نمی‌بینیم و ما در همین شروع دولت افزایش پرشی و متحیر کننده قیمت کالا‌ها را داشتیم نمی‌دانم آقایان چه جوابی برای این مساله دارند.

وی با بیان این که همواره استمرار رکود شدید را داریم که گشایشی اتفاق نمی‌افتد، تاکید کرد: با سخن پراکنی و حمله به مسکن مهر و سرپوش گذاشتن بر مشکلات، وضع نابسامان که حل نمی‌شود؛ مشکل بیکاری مفرط در جامعه بیداد می‌کند و جامعه ما را به شدت اذیت می‌کند.

نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: آمارهای دروغ و بی پایه و اساس برای ایجاد اشتغال و نیز آمارهای متفاوت که آقایان می‌گویند و می‌دهند، ولی آیا ارایه آمار و ارقام مشکل را حل کرده، نکرده است.

ذوالنور ادامه داد: یادمان نرفته است که آقای روحانی در شعارهای تبلیغاتی خود در دوره نخست ریاست جمهوری می‌گفت که بیکاری اصلا نیازی به آمار ندارد کافی است که به منازل مردم مراجعه کنیم تا بفهمیم سر هر سفره چند نفر بیکار نشستند ما سوال می‌کنیم سرسفره‌ها اکنون بیکار نیست چرا هست حتی افزایش هم یافته است.

وی گفت: گاهی کسی را داشتیم کار می‌کرد نان می‌خورد امروز همان هم کس با توجه به رکود در صنایع چند سال اخیر بیکار شده است متاسفانه ما شاهد ورشکستگی در صنایع و کارخانه‌ها هستیم به شکلی که خود آقایان و مسوولان ذی ربط می‌گویند با ۴۰ درصد ظرفیت در صنایع خود کار می‌کنیم بقیه تعطیل شدند.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی افزود: لذا باید پرسید آقای جهانگیری پنج سال زمان کمی نبوده که شما در اختیار داشتید به هر حال بگویید چه تحولی اتفاق افتاده است نگویید مسکن مهر، مسکن مهر هم پنج سال دست خودتان بود این اوضاع، اوضاع نگران کننده‌ای است.

ذوالنور با بیان این که وضع بودجه دولت نیز وضع مناسبی ندارد، اظهار داشت: تا دیروز همه چیز را گردن برجام می‌انداختید می‌گفتید نفت نمی‌توانیم بفروشیم اکنون که می‌گویید فروش نفت بین دو تا سه برابر افزایش یافته است؛ پس گشایش کجاست. این اثری که نفت باید در اقتصاد نشان داده می‌شد، چطور شده است.

وی خاطر نشان کرد: مردم باید شاهد یک تکان خوردن اقتصاد باشند اگر نفت سه برابر فروش می‌رود پس کجا هزینه می‌شود قبلا می‌گفتید سرمایه گذاری خارجی نداریم حالا توافق نامه‌ها و قراردادهایی که امضا می‌شود راست یا دروغ؛ اگر راست است یک گوسفندی که می‌چرد باید آثار این چرا را در دمبش بروز کند.

نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: اگر واقعا در اقتصاد ما چنین گشایشی صورت گرفته است منابع درآمدی چند برابر شده و روابط اقتصادی با دنیا حسنه شده و سرمایه گذاری خارجی در داخل اتفاق می‌افتد باید ایجاد شغل، تولید و رفاه مردم هویدا می‌شد پس این‌ها را باید از آقایان سوال کرد.

ذوالنور تصریح کرد: اکنون دیگر نمی‌توانید بگویید که دولت گذشته، یک دولت گذشته خودتان بودید به هر حال چهار سال گذشت و تمام شد هنوز هم انگشت اتهام را متوجه مسکن مهر می‌کنید اگر بگویند دولت گذشته یعنی خودشان بودند چرا در دوره قبلی می‌گفتید دولت گذشته حالا اگر راست می‌گویید چرا نمی‌گویید دولت گذشته بگویید دولت گذشته که خودتان هستید.

وی ادامه داد: پس این مشکلات یا باز هم به دولت گذشته مربوط می‌شود که خودتان بودید یا به دولت فعلی مربوط است که باز هم خودتان هستید پس تغییر را ما باید ببنیم.

منبع: افکارنيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۰۹۸۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رئالیسم سیاسی چیست؟

  عصر ایران - رئالیسم سیاسی (political realism) احتمالا قدیمی‌ترین نظریه دربارۀ سیاست بین‌الملل است. پیشینۀ این نظریه را می‌توان در شرح توکیدیدس (thuchydides) دربارۀ جنگ‌های پلوپونزی و نوشتۀ کلاسیک شون تسه (sun tzu) متفکر چین باستان مشاهده کرد.

  جنگ‌های پلوپونزی به مجموعه جنگ‌هایی گفته می‌شود که از 431 تا 403 پیش از میلاد بین اسپارت و آتن وجود داشت. نوشتۀ کلاسیک شون تسه نیز "هنر جنگ" نام دارد که دربارۀ راهبردها یا استراتژی‌های جنگی است. این کتاب تقریبا همزمان با شرح توکیدیدس دربارۀ جنگ‌های پلوپونزی (یا پلوپونز) نوشته شده است.

  از دیگر چهره‌های برجسته در سنت رئالیسم سیاسی می‌توان به ماکیاولی و توماس هابز اشاره کرد. با این حال رئالیسم فقط در قرن بیستم، با انگیزه‌های برآمده از دو جنگ جهانی، به صورت چشم‌انداز مسلط سیاست بین‌الملل درآمد.

  در حالی که ایده‌آلیسم تاکید دارد که "اخلاق" باید راهنمای روابط بین‌الملل باشد، رئالیسم بر پایۀ تاکید بر "سیاست قدرت" و پیگیری "منافع ملی" بنا نهاده شده است. فرض بنیادی رئالیسم این است که "دولت" بازیگر اصلی صحنۀ بین‌المللی یا جهانی است، و چون حکمران است، می‌تواند به صورت واحدی خودمختار عمل کند.

  افزون بر این، پیدایش ناسیونالیسم و ظهور دولت-ملت جدید، دولت را به اجتماع سیاسی همبسته‌ای تبدیل می‌کند که در آن سایر وفاداری‌ها و بستگی‌ها تابع وفاداری به ملت است.

  اندیشمندان رئالیست، مانند تی.اچ.کار و هانس مورگنتا، دربارۀ باور ایده‌آلیستی به "اینترناسیونالیسم" و هماهنگی طبیعی به "جامعۀ جهانی"، موضعی انتقادی داشته‌اند. تی.اچ.کار معتقد بود که ایمان ساده‌لوحانه به "حقوق بین‌الملل" و "امنیت جمعی" در دورۀ میان دو جنگ جهانی، سیاستمداران اروپایی و آمریکایی را از شناخت توسعه‌طلبی آلمان و اقدام برای جلوگیری از آن بازداشت.

  در مقابل، رئالیست‌ها بر این موضوع تاکید دارند که چون اقتداری بالاتر از دولت حکمران وجود ندارد، سیاست بین‌الملل در شرایط "وضع طبیعی" عمل می‌کند و به همین علت دستخوش آنارشی است نه هماهنگی.

  از این منظر، دولت‌ها در جهان مثل "افراد" هستند در جامعه‌ای فاقد دولت. در چنین جامعه‌ای، هیچ منبع اقتدار مشروعی وجود ندارد که بتواند افراد را از تعرض احتمالی به حقوق یکدیگر بازدارد. در جهان واقع نیز عملا چنین منبع اقتداری وجود ندارد.

 اگرچه تشکیل سازمان ملل اقدامی در راستای نقض این توصیف رئالیستی از سیاست بین‌الملل بوده، ولی ناکارآمدی این سازمان در جلوگیری از نقض حقوق بین‌الملل از سوی یک دولت، دال بر این است که توصیف رئالیست‌ها از وجود نوعی آنارشیسم در عرصۀ روابط بین‌الملل کاملا هم بیراه نیست.

  با این حال می‌توان مواردی را هم مثال زد که شورای امنیت سازمان ملل موفق شده به عنوان یک منبع مشروع اقتدار، مانع نقض حقوق یک دولت از سوی دولتی دیگر شود؛ و یا دولتی را از نقض حقوق ملت تحت حکمرانی‌اش بازدارد. بیرون راندن ارتش عراق از کویت در جنگ اول خلیج فارس و نیز ساقط کردن حکومت معمر قذافی برای ممانعت از کشتار مردم لیبی، هر دو با مجوز شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت.

  بنابراین در چنین مواردی، شورای امنیت سازمان ملل مظهر "اقتداری بالاتر از دولت حکمران" است و مانع از پیدایش تام و تمام "وضع طبیعی" در عرصۀ روابط بین‌الملل می‌شود.

  در مجموع به نظر می‌رسد سازمان ملل متحد، وضعیتی مابین توصیفات و انتظارات رئالیست‌ها و ایده‌آلیست‌ها از روابط بین‌الملل ایجاد کرده است. یعنی مانع تحقق کامل توصیفات رئالیست‌ها بوده، ولی انتظارات رئالیست‌ها را چنانکه باید برآورده نکرده است.

  به هر حال مطابق نگرش رئالیسم سیاسی، نظام بین‌المللیِ آنارشیک، نظامی است که در آن هر دولتی مجبور است به خود کمک کند و به منافع ملی خود، که اساسا موجب بقای دولت و دفاع از سرزمین تعریف می‌شود، ارجحیت دهد.

  به همین دلیل است که رئالیست‌ها بر نقش قدرت در مسائل بین‌المللی چنین تاکید شدیدی دارند و می‌خواهند قدرت را بر اساس آمادگی نظامی یا نیروی نظامی‌اش بشناسند.

  البته آنارشی بین‌المللی به معنای درگیری بی‌امان و جنگ بی‌پایان نیست. رئالیست‌ها تاکید دارند که الگوی "درگیری و همکاری" عمدتا با نیازمندی‌های "توازن قوا" هماهنگ است.

این دیدگاه که در پی ایجاد امنیت ملی است، اذعان می‌کند که دولت‌ها وارد اتحادهایی می‌شوند که اگر در برابر یکدیگر به حالت توازن درآیند، ممکن است در بلندمدت صلح و ثبات بین‌المللی را تضمین کنند. اما اگر توازن قدرت به هم ریزد، نتیجۀ احتمالی جنگ است.  

دربارۀ نسبت رئالیسم با "وضع طبیعی" باید این نکتۀ را متذکر شد که رئالیست‌ها معتقدند "نظم بین‌المللی" همان "وضع طبیعی" کلاسیک نیست، زیرا قدرت و ثروت و سایر منابع در میان دولت‌ها به طور برابر توزیع نشده است.

  در واقع بازیگران اصلی به طور سنتی با موقعیت "قدرت‌های بزرگ" هماهنگ شده‌اند. سلسله‌مراتب برآمده از دولت‌ها، که حاصل این وضع است، تا حدی نظمی را به نظام بین‌المللی تحمیل می‌کند، و کنترلی را نشان می‌دهد که قدرت‌های بزرگ از راه بلوک‌های تجاری، "مناطق نفوذ" و مستعمره کردن، آشکارا بر "دولت‌های تابع" اعمال می‌کنند.

  این وضع در دورۀ جنگ سرد به ایجاد نظم جهانی دوقطبی‌ای انجامید که در آن رقابت بین بلوک قدرت ایالات متحدۀ آمریکا و بلوک قدرت شوروی به بیشتر بخش‌های جهان گسترش یافت.

  رئالیست‌ها معتقدند که دوقطبی بودن جهان به حفظ صلح کمک می‌کرد زیرا هزینه‌های نظامی فزاینده منجر به به ایجاد سیستم بازدارندۀ فعالیت هسته‌ای می‌شد؛ بویژه زمانی که در دهۀ 1960 احتمال نابودی حتمی متقابل تشخیص داده شده بود.

  از این رو سلسله‌مراتبی باثبات بر پایۀ مقررات پذیرفته شده و فرایندهای شناخته شده جلوی آنارشی را گرفت و رئالیست‌ها را تشویق کرد تا اندیشۀ تعدیل‌شده‌ای را بپذیرند که آن را "جامعۀ آنارشیستی" نامیدند.  

  رئالیسم سیاسی بر "جدایی سیاست از اخلاق" تاکید دارد. همین تفکیک، مبنای مهم‌ترین انتقادها به این نگرش سیاسی بوده است. منتقدان می‌گویند رئالیسم سیاسی مایۀ مشروعیت رقابت نظامی و جاه‌طلبی قدرت‌های بزرگ و کوچک است. از نظر منتقدان، "سیاست قدرت" جهان را در آستانۀ "فاجعۀ هسته‌ای" قرار داده و در تامین صلح هم چندان موفق نبوده.

  انتقاد دیگر را نظریه‌پردازان فمینیست مطرح کرده‌اند که معتقدند رفتار قدرت‌جویانه و پرداختن به امنیت ملی و قدرت نظامی، همگی بازتاب سلطۀ مردان بر عالم سیاست است که ترجیحاتشان اساسا تجاوزگرایانه و رقابت‌جویانه است.  

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: «ایده‌آلیسم» در سیاست جهانی یعنی چه؟ «وضع طبیعی» ؛ عرصۀ خشونت یا آزادی؟ «سیاست واقعی» چیست؟