اشتغال؛ از طرحهای کاغذی تا اجرای نمایشی
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۶۳۸۱۱
در دولت قبل حداقل شش طرح با عنوان طرح اشتغالی معرفی شد که عملا یا فقط در حد حرف ماند یا این که در نهایت به ابلاغیهای کاغذی به دستگاههای دولتی ختم شد.
به گزارش گروه رسانههای دیگر آنا، در دولت قبل حداقل شش طرح (مشاغل عمومی، حرکت، رشد فراگیر اشتغال، توسعه پایدار اشتغال، اشتغال ضد فقر، از یارانه به کارانه و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با این حال، انتظار این بود که در دولت جدید طرحهای کاغذی، با سرعت بیشتر اجرایی شود. به ویژه آن که از سال 94 از محل نرخ مشارکت نیروی کار، یک نقطه عطف در بازار کار کشور ایجاد شد و جمعیت جدید متقاضی کار سالانه به بیش از یک میلیون نفر رسید و بیکاری، عملا تبدیل به یک ابربحران شد که نیازمند برنامه ریزی مستقل و جدی است. امسال با نام گذاری سال به عنوان تولید و اشتغال، وعدههای کمی و دقیق برای اشتغال زایی 970 هزار نفری در سال در جریان رقابتهای انتخاباتی و در نهایت شروع به کار دولت جدید، طرحهای اشتغالی از حالت کاغذی خارج شد و بارها از "آغاز اجرای طرحهای اشتغالی" سخن رفت. اما اکنون با گذشت بیش از هفت ماه از سال نشانههای روشنی بروز کرده است که یک پیام بیشتر ندارد؛ ابلاغیهها و مراسم آغاز اجرا، نمایشی بیش نبوده است.
مگر ابلاغ معنایی جز شروع اجرا دارد؟!
چهارم تیرماه امسال بود که طرح اشتغال فراگیر از سوی معاون اول رئیس جمهور برای اجرا ابلاغ شد. این در حالی بود که وزیر کار چند روز قبل (اول تیر) از آغاز اجرای طرح کارورزی- که بخشی از طرح فراگیر است- خبر داده بود! با وجود این ابلاغیه و اجبار وزارت کار و سازمان برنامه به ارائه ساز و کارهای اجرایی تا 15 تیرماه، تابستان به انتها رسید و نه خبری از اجرای طرحها بود و نه از تخصیص منابع؛ واضح بود که همانند بسته خروج از رکود سال 94، همراه کردن بانک مرکزی زمان بر است. به هرحال و با وجود ابلاغ طرح در اولین روزهای تابستان، تا آخرین روزهای تابستان، از طرح مطول اشتغال فراگیر خبری نشد، جز گلایه برخی از مسئولان در وزارت کار مبنی بر نبود تخصیص منابع. تا این که در نهایت 26 شهریورماه مراسمی با عنوان "آغاز اجرای دو برنامه ملی اشتغال"، برگزار شد. این سوال بوده و هست که مگر ابلاغ طرح در ابتدای تابستان معنایی جز شروع اجرا داشت؟ حالا برگزاری مراسم و نمایشی به عنوان اجرای طرح چه معنایی داشت؟
تدوین برنامههای اجرایی بعد از شروع اجرا!
از این مشکل مفهومی و انگیزه ابلاغها و مراسم متعدد که بگذریم، در میدان اجرا، نشانههای بهتری نسبت به قبل به چشم میخورد. این بار رئیس کل بانک مرکزی هم به میدان آمده بود و بر خلاف قبل، اعداد و ارقام دقیقی درباره طرح ها، منابع آن و محل تامین اعلام شد. حتی اعلام شد 20 درصد منابع لازم برای طرح کارورزی هم تخصیص پیدا کرده است. انتظار ما این بود که بعد از این مراسم پرسروصدا، طرحهای "اشتغال فراگیر" و "اشتغال روستایی" واقعا اجرایی شده باشد اما اواسط مهرماه، وزیر کار حرفهایی زد که نشان از اشتباه بودن این انتظارات داشت. ربیعی 16 مهرماه اعلام کرد که آیین نامههای اجرایی به احتمال زیاد تا هفته آینده در دولت بررسی میشود. همین دو سه روز قبل هم پایگاه اطلاع رسانی دولت به نقل از ربیعی اعلام کرد که آیین نامه اشتغال روستایی در دستورکار هیئت دولت است.
باز هم از کنار مشکلات معنایی و مفهومی مثل این که "برگزاری مراسم آغاز اجرای یک طرح قبل از این که آیین نامه اجرایی اش تدوین شده باشد چه معنایی دارد؟" عبور میکنیم و این سوال را مطرح میکنیم که با گذشت بیش از هفت ماه از سال، آیا کمی برای تدوین آیین نامه و تخصیص منابع طرحهایی که قرار است امسال 970 هزار شغل ایجاد کند، دیر نیست؟
متاسفانه به تازگی برخی منابع خبر داده اند که حتی همان منابع 20 درصدی که قبلا عنوان شده بود تخصیص داده شده هم، در عمل به دست مجریان برنامه نرسیده است تا نگرانیها درباره نمایشی بودن برخی مراسم و اخبار بیشتر شود.
مهم ترین بحران پیش روی کشور، ارزش یک نشست خبری ندارد؟
آن چه تا این جا نوشتم بحثی درباره ماهیت طرحهای مدنظر دولت و میزان کارایی آنها در رفع بیکاری نبود و صرفا مروری بود بر رفتار و اقدامات دولت در اجرای این طرح ها. اما همان گونه که ابهامات بسیاری درباره روند پیشرفت اجرای این طرحها وجود دارد، ابهامات و اشکالات فراوان تری درباره ماهیت آنها هست. اشکالاتی که صدای منتقدان بسیاری را بلند کرده است اما گوش شنوایی برای آنها نیست. مثلا آن که، وزارت کار با رونمایی از طرح اشتغال فراگیر عملا از توجه به "رشد فراگیر"(Inclusive Growth) حرف زد. تغییر نگاه دولت به مسئله رشد و اشتغال امیدهای بسیاری در دل زنده میکرد. مقدمات این طرح هم این موضوع را تایید میکرد اما در عمل آن چه از این طرح در مسیر اجرا قرار گرفته، پول پاشی بدون هدف است. منتظر هستیم تا وزارت کار و تیم اقتصادی دولت توضیح دهد که ابزارهای تحقق رشد فراگیر در عمل چیست؟
با توجه به تجربه گذشته، میدانیم، این که بخواهیم دولت درباره طرحهای متعدد مطرح شده در چهار سال قبل، گزارش عملکرد بدهد، انتظار زیادی است. اما لااقل وزیر محترم کار توضیح دهد که طرحهای متعددی که در ذهن دارد چه هستند؟ برنامه هشت گانه و 10 گانهای که اردیبهشت ماه از آن سخن به میان آمد، چه شد؟ چه شد که طی چند روز بر تعداد طرحها افزوده شد و بعد کلا مسکوت ماند و همه ارقام و اسامی تغییر کرد؟ طرح اشتغال ضدفقر چه بود و چه شد؟ چه شد که یک باره سیاست گذار پولی، یعنی بانک مرکزی به عنوان یک بازوی اجرای طرحهای اشتغالی - یکی از دو طرح ملی- به میدان آمد؟ متاسفانه، انبوه نامها و طرحهای اشتغالی مطرح شده و بی نتیجه ماندن بسیاری از آنها این گمانه را به ذهن متبادر میکند که سیاست گذار حوزه اشتغال، از آشفتگی ذهنی سختی رنج میبرد و این موضوع نگرانی جدی ایجاد میکند.
پیشنهاد و انتظار این است که وزارت محترم کار و سازمان برنامه، اگر گزارش نمیدهند، حداقل یک نشست خبری مختص موضوع اشتغال برگزار کنند و به انبوه ابهامات و سوالات و انتقادات پاسخ دهند. خواستهای که در دولت یازدهم تا آخرین روزها محقق نشد و وقتی هم که در اردیبهشت ماه وزیر کار قصد برگزاری نشست خبری درباره طرحهای اشتغال زایی داشت، این نشست به دلیل حادثه معدن یورت نیمه کاره ماند. آیا مهم ترین بحران پیش روی کشور، ارزش یک نشست خبری برای تشریح برنامهها و اقدامات و شنیدن انتقادات را ندارد؟
منبع: خراسان
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۶۳۸۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تدوین نقشه راه اجرای سند تحول بنیادین
به گزارش همشهری آنلاین، علی پارسانیا؛ مشاور وزیر آموزش و پرورش و دبیر ستاد هماهنگی و راهبری اجرای سند تحول بنیادین در روزنامه همشهری نوشت، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در سال۱۳۹۰ توسط شورایعالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید. این سند شامل ۸هدف کلان، ۲۳هدف عملیاتی و ۱۳۱راهکار است. در فصل هشتم سند، وزارت آموزش و پرورش مکلف شده است برنامههای زیرنظامهای این سند را ظرف مدت یکسال آماده کند و در شورایعالی آموزش و پرورش به تصویب برساند که متأسفانه این یکسال در عمل حدود ۱۰سال بهدرازا کشید و احتمالا یکی از دلایلی که مقام معظم رهبری در دیدار اخیرشان با معلمان (اردیبهشت۱۴۰۳) فرمودند در یک دورهای این سند در کشو گذاشته شد، همین تعلل بیش ازحد در تدوین و تصویب زیرنظامها باشد. خاطرم هست که ایشان چند سال پیش فرمودند تا چه زمانی ما باید منتظر تصویب این زیرنظامها بمانیم!؟
یکی از عوامل مهم دیگری که اجرای سند تحول را با اختلال جدی مواجه کرده بود، فقدان یک نقشهراه اصولی برای اجرای سند بود. وقتی که نقشهراه نداشته باشید، نمیدانید که در هر سال باید روی چه برنامههایی تمرکز کنید و در هر برنامه باید چه شاخصهایی را محقق کنید؛ بنابراین اجرای سند بهصورت طبیعی به سلیقه مدیران وابسته خواهد شد. وقتی نقشهراه نباشد، نظام آموزشی بهجای ارائه گزارش وضعیت نسبت به هدفی که باید به سمت آن حرکت کند، گزارش فعالیت میدهد، بدون اینکه مشخص باشد این فعالیتها چقدر اثربخش بودهاند. در فقدان نقشهراه مشخص نیست که سازوکار واپایش و نظارت بر اجرای سند در وزارتخانه و توسط نهادهای نظارتی مانند شورایعالی انقلاب فرهنگی به چه صورت است و بهتبع، کیفیت نظارت بهشدت افت میکند. علاوهبراین، در فقدان نقشهراه، قادر به تعریف برشهای کاری ستادی، استانی، منطقهای و مدرسهای نیستیم. بهنظر میرسد به همین دلایل است که مقام معظم رهبری (مدظلهالعالی) در دیدار اردیبهشتماه یکسال پیش (اردیبهشت۱۴۰۲) خطاب به مسئولان آموزش و پرورش فرمودند که دلیل اینکه نتایج اجرای سند در میدان عملیات تربیت مشاهده نمیشود، این است که سند یک نقشهراه دارای شاخص و زمان انجام ندارد.
بلافاصله پس از دیدار پارسال، وزیر آموزش و پرورش جلسهای تشکیل دادند و مقرر شد فرایند تدوین سند آغاز شود. در ابتدا تمام زحمات سالهای گذشته مرور شد که ازجمله میتوان به نقشهراه سال۱۳۹۳ و نقشه راه۱۳۹۷ و همچنین بستههای تحولی سال۱۳۹۸ اشاره کرد. هر کدام از این موارد نقاط قوتی داشتند که ما سعی کردیم این نقاط قوت را حفظ کنیم؛ درعینحال نقاط ضعف جدی نیز وجود داشت که باید برطرف میشد؛ ازجمله میتوان به همپوشانی و ناهمترازی برخی برنامههای زیرنظامها، کثرت برنامهها، فقدان شاخص برای برنامهها و فقدان تعریف سازوکار کارآمد برای واپایش و نظارت بر اجرای سند تحول اشاره کرد. براساس این آسیبشناسی، پس از تلاشی حدودا یکساله، نقشهراهی آماده شد و مجموعه برنامههای زیرنظامهای سند را در قالب حدود ۱۷۵پروژه (واحدهای عملیاتی غیرمتداخل قابل اجرا و پیجویی)، بازآرایی کرد. برای تکتک این پروژهها شاخصهای فرایندی و پیامدمحوری تعیین شد که براساس رابطه پیشنیازی و همنیازی پروژهها و همچنین ظرفیتها و محدودیتها، در طول ۱۰سال توزیع شدند. همچنین سازوکار مفصلی برای راهبری، واپایش و نظارت بر اجرای سند طراحی شد که در فصل چهارم نقشه تبیین شده است. در پایان نیز در ۵فروردینماه این نقشه به دبیرخانه شورایعالی انقلاب فرهنگی تقدیم شد تا در صحن شورا بررسی و تصویب شود که الحمدلله در اردیبهشتماه به تصویب شورا رسید. دلیل تصویب در شورا نیز این بود که نقشه در یک مرجع بالاتر از وزارت آموزش و پرورش به تصویب برسد تا با تغییر مدیران ارشد و میانی آموزش و پرورش، آسیب کمتری به اجرای سند تحول وارد شود.
اکنون مهم آن است که این نقشه را در عمل پیاده کنیم. ما هنوز در آغاز راه اجرای سند تحول قرار داریم و تنها مزیتی که نسبت به گذشته داریم این است که دقیقا میدانیم برای هر پروژه دقیقا باید در چه زمانی، چه شاخصی را محقق کنیم و این تحقق باید توسط کدامیک از واحدهای وزارتخانه پیگیری و توسط کدام واحد نظارت شود.
این هنوز آغاز راه است و به همین دلیل مقام معظم رهبری فرمودند، خبر تهیه نقشه، خبر خوبی است؛ نگذارید وقفه ایجاد شود.
شایان ذکر است که علاوه بر تهیه نقشهراه اجرای سند تحول، اقدامات گفتمانسازی تحول مانند برگزاری رویداد «الفتا» بهمنظور شناسایی و معرفی تجارب برتر مدیران مدارس و معلمان تحولآفرین کشور بهمثابه الگوها و قلههای تعلیموتربیت در حال انجام است. همچنین از میان ۱۲۰۰استاد دانشگاه فرهنگیان و دکتر-معلمان، پس از ۲دوره حضوری و یک دوره مجازی، ۱۲۰نفر بهعنوان مدرسان ویژه سند تحول انتخاب شدند تا انشاءالله امسال معلمان سراسر کشور را با هدف آشنایی با الگوی مدرسه تراز سند تحول آموزش دهند.