به نقل از «پارسینه»

موزه لوور ابوظبی؛ بنای قدرت نرم امارات روی فرهنگ دیگران

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۷۵۲۰۸

به گزارش خبرنگار «پارسینه»، موزه لوور ابوظبی سه روز پس از افتتاحیه رسمی با حضور امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، روز گذشته درهای خود را برای بازدید عموم گشود. نکته جالب و مهم موزه لوور ابوظبی قرار گرفتن فرهنگ‌های مختلف و گاه بسیار متفاوت، کنار یکدیگر است.

رادیو فرانسه در توصیف این موزه می گوید بازدیدکننده موزه لوور ابوظبی در ساعاتی که در این موزه می گذراند، از خاورمیانه امروز به خاورمیانه قدیم می‌رود، از ترکیه دوران عثمانی به اروپای قرون وسطی و بعد به قرون متأخر، سپس سری به ژاپن و چین می زند و از هندوستان با راه ابریشم به ایران و یمن و خاورمیانه بازمی گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در اولین روز از بازدید عمومی، هزاران بازدیدکننده اماراتی، شهروندان دیگر کشورهای عربی، کشورهای آسیایی حتی ایران و همچنین اروپایی به موزه لوور ابوظبی آمدند.

موزه لوور ابوظبی در منطقه حفاظت شده سعدیه که به منطقه فرهنگی پایتخت معروف است، قرار دارد. با این حال پذیرش این تعداد بازدیدکننده که نشانگر استقبال عمومی از موزه لوور ابوظبی است، تحت تدابیر شدید امنیتی صورت گرفت.

بازدیدکنندگان پس از بازرسی خودروهایشان در همان چندصدمتری موزه توسط پلیس، با اتوبوس به ورودی موزه منتقل شده و برای ورود به داخل ساختمان موزه نیز از چندین محل بازرسی می گذشتند.

علاوه بر این، چشم انداز زیبای ساختمان سفید موزه با گنبد فولادی‌اش در حاشیه خلیج فارس، که نور و آب را به هم پیوند می‌دهد، از همان ابتدا نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کرد. همچنین موسیقی، رقص و آواز یک گروه آفریقایی، فضای محوطه بیرونی موزه لوور ابوظبی را شاد کرده بود.

موزه لوور ابوظبی که با همکاری اداره گردشگری و فرهنگ ابوظبی و همچنین دوازده سازمان و موسسه فرانسوی بنا شده، قرار است از زمان بازگشایی به مدت ۱۰ سال از موزه‌هایی در فرانسه که با آنها همکاری می‌کنند، آثاری را برای نمایش به امانت بگیرد، به عنوان نمونه، موزه اورسی پاریس، خودنگاره (اتوپرتره) ون گوگ را برای نخستین سال این همکاری مشترک به موزه لوور ابوظبی فرستاده است.

همچنین «زن آبی» یک پیکره چینی مربوط به قرن هشتم میلادی از موزه ملی هنرهای آسیایی فرانسه و نیز یک جعبه مربوط به دوره قرون وسطی از موزه کلونی پاریس به موزه لوور ابوظبی آمده است. موزه «که برانلی» نیز یک نمکدان نادر از جنس عاج را به ابوظبی فرستاده است.

همچنین در این موزه 28 اثر از موزه های خاورمیانه از جمله اردن، عربستان سعودی، عمان و خود امارات متحده عربی به نمایش در آمده است.

موزه لوور ابوظبی این آثار را برای تکمیل و توسعه وجه جهانی خود به امانت گرفته است. در میان این آثار یک ابزار سنگی مربوط به دوران پیشاتاریخ دیده می‌شود که عمر آن به 350 سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. همچنین سنگ قبری از عربستان سعودی آمده که مربوط به شهر مکه است و عمر آن به سده های 700 تا 900 میلادی می‌رسد.

آثاری از افغانستان، هند و پاکستان نیز در این موزه به نمایش درآمده که پیکره واحد هنر و فرهنگ این مناطق را به خوبی نمایش می دهد.

ایران نیز گرچه در مراسم افتتاحیه رسمی موزه لوور ابوظبی هیچ نماینده‌ای نداشت، اما نامش با چندین اثر درخشان در این موزه زنده است.

از جمله آثار ایرانی حاضر در نمایشگاه دائمی موزه لوور ابوظبی می توان به «کماندار هخامنشی» اشاره کرد که متعلق به 510 سال پیش از میلاد است. همچنین یک گلدان ایرانی مربوط به تمدن بین‌النهرین در همان ابتدای نمایشگاه موزه، توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می کند. قدمت این اثر تا 5 هزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح تخمین زده شده است.

آثاری از لرستان، فارس، شوش و کاشان متعلق به دوره های مختلف تاریخ ایران به ویژه دوره ایلخانی نیز در این موزه به نمایش درآمده است.

لوور ابوظبی؛ یک کار شجاعانه

شیده امیرمعزی از ایرانیان ساکن دوبی که در روز اول بازدید عمومی به موزه لوور ابوظبی آمده بود، در کنار یکی از همین آثار ایرانی به بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه گفت: «از سال ۲۰۰۷ که خبر تأسیس این موزه اعلام شد، ما همواره اخبار آن را پیگیری می‌کردیم و بعد از ۱۰ سال که بالاخره افتتاح شد برای‌مان جذاب بود که این موزه را ببینیم. علاوه بر این من و خانواده‌ام قبلا چندین بار موزه لوور پاریس را هم دیده‌ایم و همین جذابیت بازدید از موزه لوور ابوظبی را برای‌مان بیشتر می‌کرد.»

او که به سختی توانسته بود از میان تعداد زیاد درخواست‌کنندگان اینترنتی، بلیت موزه را تهیه کند، اضافه کرد که این موزه «بسیار تاثیرگذار است و می‌تواند برای این منطقه توریست‌های بسیاری را جذب کند».

با این حال، به گفته این بازدیدکننده ایرانی، با وجود تفاوت‌ میان لوور ابوظبی و لوور پاریس، به ویژه در زمینه سبک معماری هر دو موزه، اماراتی‌ها با راه‌اندازی موزه لوور ابوظبی، دست به «کار بسیار شجاعانه‌ای» زده‌اند.

به گفته او، این اقدام می‌تواند درنگاه کشورهای مختلف به امارات تأثیرگذار باشد؛ «اینکه امارات فقط یک کشور اداری نیست و می‌توان در آن فعالیت‌های بزرگ فرهنگی هم انجام داد، همچنان که پیش از این نیز اقدامات دیگری از جمله تأسیس شعبه سوربون در ابوظبی انجام شده است».

از نفت تا فناوری و فرهنگ

امارات متحده عربی خود به لحاظ تاریخی و فرهنگی چیز چندانی برای عرضه کردند ندارد و اگر نفت نبود شاید اوضاعی به مراتب بدتر از یمن داشت. با این وجود، آنها قدر این موهبت طبیعی را دانسته و با درآمدهای سرشار آن تلاش می کنند برای خود در زمینه های گوناگون اعتبار ایجاد کرده تا در فردای بدون نفت هم حرفی برای گفتن داشته باشند.

دوبی طی سال های اخیر با سرمایه گذاری گسترده داخلی و جذب سرمایه های خارجی توانسته است به مرکز مالی و تجاری منطقه خاورمیانه تبدیل شود، اما خود را به این حوزه محدود نکرد و اکنون برای ورود به حوزه فناوری های پیشرفته آماده شده است.

بهمن ماه سال گذشته، شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، نخست وزیر امارات و حاکم دوبی، از سیستم روادید تازه ای برای جذب نخبگان سراسر جهان پرده برداشت و گفت: «ما از مغزهای برجسته 200 کشور برای زندگی در کشورمان استقبال می کنیم. امارات متحده عربی سرزمین فرصت ها و بهترین محیط برای تبدیل رویاها به واقعیت و آزاد کردن توانایی های استثنایی و استعداد افراد است».

اکنون با گشایش موزه لوور ابوظبی، این کشور می تواند به مرکزی فرهنگی در منطقه هم بدل شود. دور از انتظار نخواهد بود اگر در سال های آینده شاهد برگزاری مهم ترین رخدادهای فرهنگی جهان در این امارت باشیم و همچون همیشه حسرت از دست رفتن و نادیده گرفتن داشته های خود را بخوریم و با تکیه به درآمدهای نفتی، موقتا روزگذار بگذرانیم.

منبع: پارسینه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۷۵۲۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مهم‌ترین مانع اجرای عدالت، دنیاطلبی و دنیاگرایی است

خبرگزاری مهر-گروه دین و اندیشه-مصطفی شاکری گرکانی: تحقق عدالت، آرمانی است که سابقه‌ای به قدمت عمر بشر دارد و از سپیده‬ ‏دم آفرینش، بشر این عنصر حیاتی را به عنوان یک گرایش باطنی شناخته، به آن روی آورده، درصدد دستیابی به آن تلاش کرده و آن را مبنای قوانین و قضاوت قرار داده است. به واقع که هیچ چیز به اندازه پایمال شدن حق ضعیف و مظلوم برای فطرت بشر زجرآور و نفرت‬ ‏انگیز نیست و هیچ چیز به اندازه بی عدالتی، کینه و دشمنی را در قلب‌ها پدید نمی‌آورد. وقتی به تاریخ می‌نگریم، علت بسیاری از دگرگونی ها، فقدان عدالت اجتماعی در جامعه بوده است و به همین رو تمام مصلحان بشری و انسان‌های آزاده تاریخ با اندیشه و شعار عدالت، حرکت‌های اصلاحی خود را آغاز نموده و یکی از اهداف اصلی انقلاب و تحرکات اجتماعی خود را رفع تبعیض و برقراری عدالت اجتماعی قرار داده اند. انسان‌هایی که مخاطب این حکیمان و مصلحان واقع شده اند، در واقع تشنگان عدالت بودند که سراپاگوش به فرمان و چشم به راه تحقق این بالاترین فضیلت انسانی و گمشده فطرت خود بوده اند.

فراتر از این، عدالت آرمانی دینی و الهی است که تمام پیامبران برای تحقق آن رسالت یافته و بسیاری نیز در راه عدالت جان خود را فدا کرده‌اند. از منظر دین اسلام، قوام حقیقت حیات انسانی به اصل عدالت است و دادگری همانند اصل توحید ریشه در نظام تکوین دارد. بر این اساس پیامبر اکرم (ع) فرمودند: «بِالْعدْلِ قامتِ السّماواتُ و الارْض» یعنی آسمان‌ها و زمین، با عدالت، پا برجا می‌مانند. بنابراین نادیده انگاشتن قسط و عدل، نه تنها با طبیعت بشر مخالفت و مغایرت دارد، بلکه مخالفت با نظام طبیعت است و در مقابل، اهتمام به آن هماهنگی با نظام هستی است.

اندیشه در حقیقت و ماهیت عدل و عدالت ما را به این نکته واقف می‌سازد که عدل دارای جاذبه‌ای فطری است و نزد وجدان عمومی بشریت، ارزش گرانقدر دارد زیرا در سایه عدل، هر کسی به حق خویش می‌رسد، تعدّی و تجاوز از جامعه رخت بر می‌بندد و امنیت و آرامش بر همه جا حاکم می‌شود. به همین جهت مردم، بی‌عدالتی را نکوهش می‌کنند و عدالت را می‌ستایند. این نکته مورد تأیید و توجه پیشوایان دین نیز قرار گرفته است. امام صادق (ع) درباره این حقیقت که بی‌عدالتی عیب و عدالت خوشایند همگان است فرموده است: «از خداوند پروا کنید و به عدالت رفتار کنید، چرا که شما به قومی که عدالت نکند خرده می‌گیرید». به همین سبب است که از آغاز زندگی بشر، همواره ظلم و بی عدالتی روح بشر را آزرده و او را تشنه جهانی عاری از هر تبعیض و تعدی ساخته است. در طول تاریخ، همه افراد و اقشار و جوامع اعم از کوچک و بزرگ، مؤمن و کافر، مرد و زن، حتی ستمکار و ستمدیده، دانا و نادان خواهان اجرای عدالت، این صفت انسانی بوده و از نقض آن متنفر بوده و می‌باشند.

بر این اساس با اندک تأملی در کلمات و بیانات امیرالمومنین (ع) به روشنی این نکته به دست می‌آید که مساله «عدالت و حکومت»، جایگاه خاص و اهمیت ویژه‌ای نزد آن امام بزرگوار داشته است. این دو مقوله به حدی مهم است که اگر تمام تلاش‌ها و مجاهدات علی (ع) را در راه تحقق آن بدانیم سخنی به گزاف نگفته ایم. در همین رابطه و با محوریت نشان دادن ارزش و اهمیت عدالت در حکمرانی بر پایه اندیشه علوی (ع) با حجت‌الاسلام و المسلمین نجف لک‌زایی استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم و رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت‌وگو کردیم که حاصل آن را در ادامه می‌خوانید؛

* عدالت در اندیشه امیرالمومنین (ع) یک فضیلتی است که اگر حکومت آن را داشته باشد برایش یک امتیاز و ارزش محسوب می‌شود یا اصلاً اساس و ارزش حکومت به برقراری عدالت است و حکومتی که در راه عدالت گام ننهد فاقد ارزش ذاتی است؟

در نهج‌البلاغه و سیره عملی امیرالمومنین (ع) به عدالت توجه بسیار زیادی شده به گونه‌ای که جرج جرداق مسیحی اسم کتابش را این گذاشته که امام علی (ع) صدای عدالت انسانی است. همچنین گفته شده «قتل فی محراب عبادته لشده عدله» یعنی ایشان به خاطر شدت عملش نسبت به عدالت به شهادت رسید لذا در جای جای نهج‌البلاغه می‌توانیم فرمایشات حضرت درباره عدالت را ببینیم ولی من به یک موردش اشاره می‌کنم و آن نامه ۳۱ نهج‌البلاغه است. امام علی (ع) نامه ۳۱ را برای امام حسن مجتبی (ع) نوشتند و چون این نامه از منظر یک پدر برای تمام فرزندان معنوی آن حضرت نوشته شده است با این تعبیر شروع می‌شود که «من الوالد الی المولود» یعنی نامه پدری به فرزند. اگر ما خودمان را فرزند معنوی آن حضرت می‌دانیم مخاطب این نامه هستیم.

*نامه ۳۱ نهج‌البلاغه عدالت را چگونه معرفی می‌کند؟

آنجا حضرت یکسری سیاست‌های کلان و راهبردهای کلان را ابلاغ فرمودند از جمله اینکه می‌فرمایند فرزندم تو خودت را در ارتباط با دیگران میزان قرار بده، هرچه برای خودت می‌پسندی برای دیگران هم بپسند. بعد یکسری مصادیق را ذکر کردند مثلاً فرمودند اگر دوست نداری به تو ظلم شود به دیگران هم ظلم نکن، اگر دوست داری به تو احسان شود به دیگران احسان کن و همینطور موارد دیگری را برشمردند. به همین خاطر عدالت در اندیشه امام علی (ع) یک میزان کلیدی و اساسی و مهم است که مبنای تنظیم روابط ما با دیگران، روابط ما با خودمان، روابط ما با محیط زیست و روابطمان با خدای متعال است.

خدای متعال در ارتباط با ما به عدالت عمل می‌کند، ما هم در ارتباط با خودمان و دیگران و خدا و طبیعت باید به عدالت رفتار کنیم. در حدیث نبوی می‌خوانیم که با عدالت است که آسمان‌ها و زمین بر پا شده است. در قرآن کریم خداوند به پیامبر (ص) دستور می‌دهد «قل امر ربی بالقسط» یعنی بگو پروردگار من مرا فرمان داده به قسط عمل کنم. باز در سوره حدید می‌فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» یعنی ما پیامبران را به سوی مردم فرستادیم تا آنها مردم را تربیت کنند، تزکیه کنند و مردم بر پادارنده قسط شوند. از این جهت امیرالمومنین (ع) به عنوان تربیت شده رسول اکرم (ص) کسی است که همان مسیر را دنبال می‌کند و همچون رسول مکرم اسلام بر پا دارنده عدل و قسط است. لذا اگر ما عدالت را در ردیف فضائل هم ذکر کنیم بالاترین فضائل است و اگر به عنوان رکن در نظر بگیریم می‌بینیم عدل در اندیشه و مذهب امامیه جز اصول مذهب و جز ارکان تلقی شده است بنابراین از هر منظری نگاه کنیم، چه از منظر فقهی، چه از منظر اخلاقی، چه از منظر اعتقادی، چه از منظر فلسفی و … می‌بینیم عدالت عنصر کلیدی است و باید مورد توجه رهبران و کارگزاران حکومتی و آحاد مردم قرار بگیرد.

*همه مردم به ارزش و اهمیت مساله عدالت اقرار دارند ولی می‌بینیم جوامع بشری و حکومت‌ها در محقق کردن عدالت با مشکلاتی روبرو هستند. به نظر شما مهمترین موانعی که نمی‌گذارد مساله عدالت در یک جامعه محقق شود با توجه به منویات حضرت امیر (ع)، چیست؟

امیرالمومنین (ع) مهمترین مانع اجرای عدالت را در همین نامه ۳۱ دنیاطلبی و دنیاگرایی می‌داند. حضرت می‌فرماید آنچه باعث شده انسان‌ها از صراط مستقیم عدالت منحرف شوند و به ظلم دست بزنند این است که فکر می‌کنند برای دنیا آفریده شدند در حالی که آن حضرت می‌فرمایند فرزندم بدان که تو برای آخرت آفریده شدی. دنیا قرار است مقدمه‌ای باشد و مزرعه‌ای باشد که ما از زندگی کوتاهی که در دنیا داریم برای آخرت خودمان زاد و توشه برداریم و اگر هر کسی اندکی تأملی در زندگی خودش و زندگی امروز در دنیا بکند، اهمیت این فرمایش امیرالمومنین (ع) را متوجه می‌شود که واقعاً هر جا ظلم و بی‌عدالتی صورت می‌گیرد ناشی از این است که آن افراد خیال می‌کنند برای دنیا آمدند و بعد از دنیا آخرتی نیست و الا اگر انسان‌ها به یاد مرگ باشند یاد آخرت و قیامت باشند متوجه می‌شوند اصالت را باید به آخرت بدهند. قاعدتاً کسی که یاد مرگ و قیامت هست دست به ظلم نمی‌زند چون می‌داند یک ایستگاهی هست که باید در آنجا پاسخگو باشد.

*گاهی بین عدالت و مسائل دیگری تزاحم برقرار می‌شود؛ مثل تزاحم بین برقراری عدالت و رعایت مصلحت. به نظر شما در این موارد باید جانب کدام را گرفت و کدام اهمیت بیشتری دارد؟

ببینید، مصلحت یعنی عدالت. اصلاً مصلحت جایی مطرح می‌شود که اگر ما به یک قانونی یا دستوری عمل کنیم موجب ظلم می‌شود لذا می‌گوئیم مصلحت ایجاب می‌کند آن کار را انجام ندهیم. در اینجا تمرین و امتحان مصلحت باید با مساله عدالت انجام شود؛ یعنی هر جا می‌گوئیم مصلحت اقتضا می‌کند باید بتوانیم به جایش کلمه عدالت را بگذاریم و بگوییم عدالت اقتضا می‌کند. لذا نمی‌شود مصلحت مخالف عدالت باشد چون فرض ما فرض تزاحمات است یعنی دو چیز با هم متزاحم می‌شوند و ما آنی که عادلانه‌تر است را بر آنی که مطابق عدالت نیست اولویت می‌دهیم. بنابراین هر جا گفتند مصلحت ایجاب می‌کند، شما باید به جایش کلمه عدالت را بگذارید. اگر باز هم جمله شما درست بود، آن از نظر اسلام مورد قبول است ولی اگر جمله درست نبود آن مطلب مورد قبول اسلام نیست. در واقع مصلحت نیامده است که منافع را توجیه کند و الا منتهی به ظلم می‌شود.

کد خبر 6086156