عاقبت گلابیهای برجام؛ توتال: آمریکا امر کند از ایران میرویم/ زنگنه: «غلط» ترجمه نکنید!
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۲۱۴۷۴
توتال تعللش را در شروع پروژه فاز ۱۱ تأیید کرد و بهصورت رسمی بیان کرد: «توتال در حال بررسی طرحهایی است تا برای اجرای پروژه گاز پارس جنوبی در ایران، آنها را به مناقصه بگذارد و قرارداد اصلی در ابتدای سال ۲۰۱۸، زمانی که موضع دولت آمریکا مشخص شود، امضا خواهد شد.» گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو-محمد علی امینی؛ هنوز معلوم نیست سرنوشت توتال در ایران چه میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ماجرا از اینقرار است ترامپ سبیل پاتریک پویانه را چرب کرده و پای توتال را به یک قرارداد پرسود در آمریکا بازکرده است. تصمیم مدیرعامل توتال حالا واضحتر شده است. پیشبینیهای قبلی دلسوزان صنعت نفت محقق شده و علیرغم توصیههای متعدد گذشته که بارها گفتند و گفتیم؛ «آقایان! به توتال دل نبندید، سابقه این شرکت را در نظر داشته باشید، این شرکت قبلاً بر سر ما کلاه گذاشته، قرارداد را طوری تنظیم کنید این شرکت بهراحتی نتواند ما را سرکار بگذارد» برای بار دوم از یک سوراخ گزیده شدیم، متأسفیم از این رخداد و حالا باید کمکم از این شرکت فرانسوی بد عهد خداحافظی کنیم!
مدیرعامل توتال: هر جور شده میمانیم/ پاتریک پویانه: آمریکا هر چه بگوید همان استاظهارات متناقض پاتریک پویانه در روزهای اخیر، از سیاستهای دوگانه این شرکت در قبال ایران حکایت دارد. او در اندیشکده چتم هاوس لندن گفت: «ما به آسانی تسلیم آمریکا نخواهیم شد. ما در انتظار این هستیم کنگره آمریکا چه تصمیمی میگیرد و چارچوب جدید برای تحریمها چگونه خواهد بود.»
تنها چند روز پس از این حرفها، رئیس توتال در چرخشی عجیب در گفتگو با سی ان ان تصریح کرد: «اگر نتوانیم قرارداد را در چارچوب قانونی پیش ببریم و به دلیل تغییر قوانین مربوط به تحریمها چنین چیزی امکانپذیر نباشد، باید قرارداد را بازبینی کرد.»
وی در ادامه علت این تغییر موضع را هم آشکار کرد و گفت: «ما در آمریکا کار میکنیم و در آنجا دارایی داریم؛ بهتازگی در این کشور داراییهایمان را زیاد کردیم.» توتال در روزهای اخیر قرارداد مالی پرسودی در آمریکا به امضا رسانده و حضور خود در بازار گاز مایع طبیعی آمریکا افزایش داده است. این شرکت سهام «اِنجی» شامل پروژه «ال ان جی کامرون» در ایالت لوئیزیانا، یکی از نخستین پایانههای صادرات گاز در آمریکای شمالی خرید و حالا منافعش به منفعت آمریکا بیشازپیش گرهخورده است.
کار به همینجا ختم نمیشود. رویترز گزارش داده که توتال اخیراً دفتر خود را در واشنگتن افتتاح کرده است. گفتهشده دفتر جدید توتال در واشنگتن پنج کارمند دارد و روابط این شرکت را با وزارت خزانهداری و وزارت خارجه آمریکا هماهنگ خواهند کرد تا توتال بتواند با هر تغییری در تحریمهای آمریکا انطباق داشته باشد.
داد مجلسیها از اظهارات پاتریک پویانه درآمد/ ژنرال: قرارداد را «بد» ترجمه نکنید!
اقدامات توتال در ایران و مواضع دوگانه رئیس این شرکت با واکنشهای مختلفی در داخل کشور همراه شد. محمد اسماعیل سعیدی، نماینده مردم تبریز در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در رابطه با چرخش مواضع توتال، گفت: «درگذشته هم شاهد بودهایم شرکت توتال علیرغم انعقاد قرارداد با ایران در میانه راه قرارداد را به حال خود رها کرده و از کشور خارج شده است. سال گذشته که زمزمههای قرارداد مجدد دولت با این شرکت درزمینه انجام پروژههای نفتی مطرح شد به مسئولان دولتی متذکر شدیم توتالیها به عهدشکنی و پیمانشکنی و تبعیت از سیاستهای آمریکاییها شهره هستند و از حسن نیت طرف ایرانی سوءاستفاده خواهند کرد؛ بنابراین نباید مجدداً این اجازه به آنها داده شود که ملت ایران را به تمسخر بگیرند و هرلحظه احساس کردند قرارداد را به حال خود رها کنند.»
هدایت الله خادمی نائب رئیس کمیسیون انرژی مجلس هم نسبت به حرفهای رئیس توتال واکنش نشان داده و به خبرنگار خبرگزاری دانشجو در همین رابطه گفت: «بنده این موضوع را یک سال پیش زمانی که الگوی قراردادهای جدید (IPC) مطرح بود فریاد زدم و گفتم هیچ تضمینی برای اینکه شرکتهای طرف قرارداد بر توافق خود پایبند بمانند دیده نشده است. توتال تاکنون خسارات زیادی به کشورمان زده است و بر اساس قانون طرفین قرارداد موظف هستند تا پایان قرارداد به آن پای بند باشند، اما امروز شاهد نقض عهد این شرکت فرانسوی هستیم. درواقع کسانی که این قرارداد را بستند و به هشدارهای کارشناسان گوش نکردند، مسئول این اتفاقات هستند.»
وزیر نفت دولت روحانی اما معقتد است توتال نمیتواند به این سادگی بیخیال قرارداد با ایران شود. زنگنه گفته: «توتال در شرایطی میتواند از این پروژه کنار برود که تحریمهای بین المللی از سوی شورای امنیت علیه ایران اعمال شود.»
وزیر نفت با بیان این که متاسفانه عدهای می خواهند که توتال از این پروژه کنار برود تا بگویند پیش بینی ما درست از آب در آمد، افزود: یک عده هم مرتبا خبرهای مربوط به حضور توتال در ایران را غلط ترجمه میکنند تا نگرانی ایجاد کنند؛ آدم که از ترس مرگ خودکشی نمی کند.
قرارداد «جذاب» هم نتوانست پای توتال را در ایران سفت کند!جان کلام زنگنه و یارانش در تدوین IPC یک استدلال بود: «قرارداد را جذابتر میکنیم تا شرکتهای خارجی حاضر شوند به ایران بیایند»، اما انگار سرکنگبین صفرا فزوده و این «جذابیت» نهتنها توتال را در ایران نگه نداشته بلکه ما را در موضع ضعف قرار داده و هر طور شده میخواهیم برجام را حفظ کنیم تا توتال در ایران بماند، حتی به قیمت سکوت در مقابل نقض شدید برجام توسط آمریکا!
مسئولان ساختمان طالقانی و پاستور نشینها وابستگی شدیدی به قرارداد 4/8 میلیارد دلاری فاز ۱۱ پیدا کردهاند. حتی هفتههای اخیر اعلام کردند توتال کار خود را در ایران آغاز کرده است. پاتریک پویانه و مشاورانش، اما خیلی خوب به نقطهضعف طرف ایرانی پی بردهاند و هرروز با اتخاذ موضعی جدید دست ما را در پوست گردو گذاشتهاند. حالا کار بهجایی رسید که پاتریک دلا شواردیر، مدیر ارشد مالی شرکت، تعلل توتال را در شروع پروژه فاز ۱۱ تأیید کرد و بهصورت رسمی بیان کرد: «توتال در حال بررسی طرحهایی است تا برای اجرای پروژه گاز پارس جنوبی در ایران، آنها را به مناقصه بگذارد و قرارداد اصلی در ابتدای سال ۲۰۱۸، زمانی که موضع دولت آمریکا مشخص شود، امضا خواهد شد.»
مواضع و رفتار پاتریک پویانه و دیگر مسئولان ارشد توتال، از خداحافظی قریبالوقوع این شرکت با ایران خبر میدهد. این شرکت بدعهد فرانسوی حالا با بهانههای مختلف، هنوز نیامده میخواهد از فاز ۱۱ برود. ژنرال انگار نمیخواهد به این راحتیها رفتن پاتریک و همکارانش را باور کند. به نظر میرسد تنها راهکار حفظ توتال، موضعگیری صریح و تهدید این شرکت به شکایت خواهد بود. وزیر نفت باید قید رفاقتها را بزند و صراحتاً از مسئولان توتال بخواهد به مفاد قرارداد پایبند باشد، در غیر این صورت در مجامع بینالمللی از آنها شکایت کند. کسی چه میداند، شاید این حربه بتواند غول نفتی فرانسوی را در ایران نگه دارد.
خدا به جاده مخصوصیهای نارنجی و آبی پوش رحم کند که پس از برجسته کردن تشکیل کمیتههایی امثال ایکاپ، حالا راه را برای واردات خودرو هموار کردند و حاشیه سود فرانسویها را تضمین. بعید نیست با گربه رقصان اروپاییها، هموطنان لوران فابیوس مثل وزیر امور خارجه مرموزشان زیر میز بازی بزنند و تهران را به مقصد برج ایفل ترک کنند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۲۱۴۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعریف دولتمردان برجام از خود به خاطر نابودی یک دهه فرصت رشد اقتصادی!
«برجام صرفاً یک مخدر بود که حواس مسئولین را از تحولات پرت کرد. برجام هویت دولت قبل است و به همین دلیل نمیخواهند شکست آن را بپذیرند. بدفهمی دولت روحانی از پدیده تحریم باعث از دست رفتن دهه۹۰ شد».
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: اسحاق جهانگیری معاون اول رئیسجمهوری در دولتهای یازدهم و دوازدهم، اخیرا در گفتوگو با روزنامه اعتماد به بیان نقاط ضعف و قوت دهه نود پرداخت و در حالی که بیان میکرد دهه نود، بدترین دهه مردم ایران بوده، به تعریف و تمجید درباره برجام پرداخت. در واکنش به این اظهارات، مسعود براتی کارشناس مسائل اقتصادی به رجانیوز گفت: برخی از صحبتهای آقای جهانگیری درباره وضعیت اقتصادی و تحولات دهه ۹۰ قابلقبول و برخی تحلیلها غیرواقعی هستند. دهه ۹۰ دهه گمشده اقتصاد ایران است، اما آقای جهانگیری به دلایل این گمشدگی اشاره نکردند. بر خلاف آن چیزی که مدنظر آقای جهانگیری است که برجام توانست شرایط اقتصادی جامعه را متحول کند، اتفاقاً نوع مواجهه دولتهای یازدهم و دوازدهم در بحث تحریمها و مسیری که انتخاب شد، یعنی مسیر مذاکره برای رفع تحریمها، بدون شک اثر خیلی جدی در گمشدن دهه ۹۰ در اقتصاد ما داشته است.
آن چیزی که متأسفانه در دهه ۹۰ اتفاق افتاد، بدفهمی از پدیده تحریم، از نحوه کارکرد تحریم و از جایگاه تحریم در سیاست خارجی آمریکا و اهداف خصمانهای بود که دولت آمریکا در قبال ایران دنبال کرد و برنامههایی که علیه مردم ایران داشت. این بدفهمی سبب شد که راه اشتباهی انتخاب شود و این راه اشتباه باعث شد که ما دهه ۹۰ را برای رشد اقتصادی و استحکام اقتصادی از دست بدهیم. این نکتهای است که آقای جهانگیری اصلاً به آن اشاره نکرده است.
از طرفی ایشان در بحث اقتصادی برجام اغراقهایی هم کرده است. البته برجام آوردهها و نتایجی داشته، اما نه آن چیزی که بهصورت اغراق گونه بیان شود. مهمترین آورده برجام فروش فیزیکی نفت ایران و بازگشت سطح فروش نفت به قبل از تحریمها بود که در سالهای ۹۵ و ۹۶ اتفاق افتاد. نوع تعاملات اقتصادی خارجی ایران بهگونهای شد که کاملاً نسبت به بازگشت تحریمها آسیبپذیر شد و لذا هر چند شاهد رشد نفتی خوب در سال ۹۵ بودیم، اما این رشد در سال ۹۶ رخ نداد، چون مهمترین متغیر آن نفت بود و یکبار اتفاق افتاد و وقتی در سال ۹۷ با تحریمها مواجه شدیم و خروج آمریکا از برجام اتفاق افتاد، دو سال پیاپی رشد منفی را تجربه کردیم که کل آن رشد مثبت را به محاق برد و در مجموع دهه ۹۰ برای ما دهه درجازدن محسوب میشود.
برجام نتوانست مشکلات ما را با دنیا رفع و رجوع کند، بلکه صرفاً یک مسکن موقتی بود و بیشتر برای ما نقش مخدر را ایفا کرد و ما نسبت به روندهایی که برای ما تهدید بودند، چه در منطقه و چه در سطح جهان، بیتوجه شدیم و حتی به توسعه زیرساختهای تحریم که در دولت اوباما و بعد ترامپ انجام شد؛ از جمله راهاندازی مرکز هدفگیری تأمین مالی تروریسم در منطقه خلیجفارس در کشور عربستان توجه نکردیم. قانون کاتسا که توسط کنگره آمریکا تصویب شد، برای ما امر مهمی تلقی نشد و به آن توجه نکردیم و ضرباتی هم که در سالهای ۹۷ و ۹۸ بر ما وارد شدند، ماحصل همین بیتوجهیها بودند، لذا نهتنها مشکلی از ما حل نشد، بلکه ما را در یک خلسه و فضای ناهشیاری قرارداد که آسیب آن را دیدیم. این ادعا که برجام در جذب سرمایهگذاری خارجی موفق بوده، با آمارهای موجود تطابق ندارد. در سالهای ۹۵ و ۹۶ که سال اجرای برجام است، روی کاغذ رشد سرمایهگذاری خارجی رخ داده، اما در واقعیت طرحهایی که عملیاتی شدند و سرمایههای که بهصورت واقعی وارد کشور شدند، اعداد بسیار کمی هستند که نشان میدهند سرمایهگذاران نتوانستند اعتماد کنند و ریسک تحریمها کماکان برقرار بوده است؛ لذا در سال ۹۵ زیر ۲ میلیارد دلار تحقق سرمایهگذاری خارجی رخ داده و در سال ۹۶ هم همین حدود بوده است؛ درصورتیکه در دوره آقای رئیسی در سه سال اخیر اعداد بسیار قابلتوجهی ثبت شدهاند که در مسیر اجرا قرار دارند. برای مثال در سال ۱۴۰۲ مبلغ سرمایهگذاری طبق اعلام رسمی متولی امر ۵.۵ میلیارد دلار بوده است.
علت دفاع آقای جهانگیری از برجام این است که مهمترین ایده دولت آقای روحانی مذاکره بود و نتیجه آن که برجام باشد، هویت آنها را میسازد. طبیعی است که از آن دفاع و طبیعتاً تمام تحلیلهای خودشان را به این سمت معطوف کنند که برجام اتفاق مهمی بوده و تجویز فعلیشان هم برجام باشد. ناموفق بودن این مسیر و عدم توفیقاتش برای همه ایرانیها شفاف و تثبیت شده است.