بناهایی که زود پیر می شوند
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۸۹۶۵۰
این معضل آنقدر جدی است که وقتی مدت زمان ساخت بنایی از 10 یا 15 سال عبور کند، خیلی ها دیگر آن را به چشم یک ملک قدیمی و ساختمان کلنگی می بینند!
پیری زودرس ساختمان ها در ایران در حالی است که متوسط عمر مفید بناها و سازه ها در کشورهای توسعه یافته به 100 سال هم می رسد.
تغییر سبک زندگی ایرانیان را باید یکی از عوامل مهم در ایجاد این معضل بدانیم، چرا که خیلی از هموطنان ترجیح می دهند به جای یک خانه قدیمی حتی با وجود سبک ساخت سنتی و اصیل و معماری زیبا در یک منزل نوساز و نونوار زندگی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گسترش روزافزون خودرو و نیاز به پارکینگ، ورود فناوری های نو به بازار و مصالح ساختمانی جدید، ایرانیان را که خیلی از آنان از فرهنگ چشم و هم چشمی نیز تبعیت می کنند، واداشته تا بخواهند در خانه هایی نو و جدید سکونت داشته باشند.
موضوع دیگر که به معضل پیری زودرس ساختمان ها در کشور دامن زده، افزایش تراکم است که به مالکان برای تخریب بناهای قدیمی و ساخت آپارتمان های جدید انگیزه می بخشد.
با محدودیت های مالی شهرداری ها و کم شدن درآمد آنها طی یک و دو دهه اخیر تراکم فروشی شدت بیشتری به خود گرفته و شاهد تخریب خیلی از منازل با عمرهای کمتر از 30 تا 40 سال و ساخت منازل مسکونی جدید به جای آنها بوده ایم.
کیفیت نامناسب و استفاده از مصالح نامرغوب با انگیزه کسب سود بیشتر از سوی برخی سازندگان غیرمتعهد از دیگر دلایل عمر کم ساختمان ها در ایران است.
از سوی دیگر برخلاف کشورهای توسعه یافته، آیین نامه های مربوط به طراحی ساختمان برابر زلزله در ایران طی دهه های اخیر هرچند سال یکبار تغییر یافته است و این مساله موجب شده تا استاندارد ساخت واحدهای مسکونی و سازه ها به طور مرتب تغییر یابد که این مساله ناخودگاه به افزایش میل ساخت آپارتمان های جدید و تخریب منازل با عمر کوتاه، منجر شده است.
به عنوان نمونه پس از زلزله اخیر در کرمانشاه به اعتقاد بعضی مسئولان مشخص شد که موضوع شتاب زلزله برای ساختمان ها در این منطقه نیازمند بازنگری و تغییر است، در صورتی که در آیین نامه های طراحی ساختمان برابر زلزله، این میزان شتاب برای این نقطه پیش بینی نشده و رقم کمتری درنظر گرفته شده بود.
اگر هزینه ساخت هر متر بنا را یک میلیون تومان درنظر بگیریم، سالیانه شاهد صرف هزاران میلیارد تومان هزینه برای تخریب و نوسازی واحدهای مسکونی با سن کمتر از 40 سال در کشور هستیم.
ساخت آپارتمان و منزل مسکونی علاوه بر صرف منابع مادی، منابع خدادادی همچون آب ، خاک و مواد معدنی را نیز مورد مصرف قرار می دهد بنابراین با تخریب و ساخت واحدهای مسکونی جایگزین ،مقدار قابل توجهی پول و مواهب خدادادی مورد استفاده قرار می گیرد و به این ترتیب با داشتن عمر کم در ساختمان ها و هزینه کردن برای جایگزین بناها در آنها در واقع منابع خدادادی و مادی خود را تلف می کنیم.
علت دیگر پایین بودن عمر ساختمان ها در ایران که نباید به سادگی از آن عبور کرد، کم توجهی به نگهداری بناها است، در حالی که هزینه های زیادی صرف ساخت یک بنا می شود و در این خصوص آیین نامه های مختلفی در هنگام احداث وجود دارد اما تقریبا هیچ آیین نامه ای در رابطه با نگهداری ساختمان ها وجود ندارد و با گرفتن پروانه پایان کار، به جز بهره برداری کاری برای حفظ و نگهداری بنا به آن شکل انجام نمی شود.
علاوه بر زیان های مادی که عمر کم ساختمان ها در ایران و نوسازی آنها برای مردم و کشور بدنبال دارد، از آثار سوء زیست محیطی مربوط به این موضوع نیز نباید غفلت کرد، چرا که تخریب واحدهای مسکونی در هر شهر سالیانه صدها هزار تن نخاله ساختمانی تولید می کند و این خود معضلی برای محیط زیست به شمار می رود.
در نهایت با توجه به اینکه سالیانه مقدار گزافی از منابع مادی و خدادادی کشور صرف ساخت ساختمان های جدید می شود، باید سئولان نسبت به این موضوع ورود پیدا کنند و با فرهنگ سازی، اصلاح آیین نامه ها و قوانین و تشدید برنامه های نظارتی عمر ساختمان ها و بناهای کشور را افزایش دهند، به گونه ای که دیگر یک بنا با عمر 15 تا 20 سال کلنگی به حساب نیامده و نیازمند تخریب و نوسازی نباشد.
رضا اولادی
منبع: جماران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۸۹۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت پلاستیک زنده‌ای که خود را تخریب می‌کند
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، آلودگی پلاستیکی تهدید بزرگی برای محیط زیست و حیات وحش محسوب می‌شود. همانطور که تلاش می‌کنیم مشکل را بهتر درک کرده و برای کاهش وابستگی خود به پلاستیک راه حل‌هایی بیابیم، دانشمندان نیز در حال مقابله با این ماده در ابتدایی‌ترین ساختار آن هستند.
اکنون گروهی از پژوهشگران به سرپرستی محققان دانشکده مهندسی و تحقیقات مواد دانشگاه سن دیگو (MRSEC) با موفقیت پلاستیک زنده‌ای را مهندسی کردند که قابلیت کمپوست شدن دارد.
پلی اورتان ترموپلاستیک، به عنوان یک نوع پلاستیک، جای پای محکمی در زندگی روزمره ما دارد. از نظر تجاری، صنایع از آن در تولید کفش، پادری ها، کوسن‌ها و فوم حافظه دار استفاده می‌کنند.
این دانشمندان می‌گویند: زمانی که این پلاستیک با هاگ باکتری از نوع «باسیلوس سابتلیس» پر شد، دیدیم وقتی پلی اورتان در پایان چرخه زندگی خود در معرض مواد مغذی موجود در کمپوست قرار می‌گیرد، شروع به تجزیه می‌کند. این خاصیت ذاتی این باکتری‌ها است.
برخی از باکتری‌ها قادر به ایجاد هاگ هستند، هاگ یا اسپور مرحله استراحت مقاومت در باکتری‌ها است. هاگ‌ها می‌توانند در شرایط نامساعد که باکتری‌ها قادر به تحمل آن نیستند، مانند حرارت، سرما، خشکی، مواد شیمیایی، تشعشعات و ... زنده بمانند. هر باکتری فقط یک هاگ می‌سازد و از هر هاگ یک باکتری بوجود می‌آید. هاگ ممکن است کروی یا بیضی باشد و اندازه آن بین ۴ تا ۲ میکرون است.
آنها در این پژوهش، توانایی سویه‌های محدودی از باکتری‌ها را در استفاده از پلی اورتان ترموپلاستیک‌ها به عنوان تنها منبع کربن مورد ارزیابی قرار داده و سپس منبعی که بهترین رشد را داشت برگزیدند.
مهندسی پلاستیک زیست تخریب پذیر
محققان هاگ‌های باکتری و گلوله‌های پلاستیکی را در یک اکسترودر پلاستیکی ریختند و آنها را در دمای ۱۳۵ درجه سانتیگراد مخلوط کردند. سپس نوار‌های پلاستیکی معمولی از آن ساختند.
هاگ‌ها به عنوان یک حالت خفته باکتری و به دلیل برخورداری از یک سپر محافظتی، می‌توانند در شرایط سخت مقاومت کنند، با این حال، این محققان یک قدم فراتر رفتند تا آنها را به گونه‌ای مهندسی کنند که در برابر دما‌های بالا انعطاف پذیر و مقاوم باشند.
این شیوه که تکامل آزمایشگاهی تطبیقی نام دارد شامل رشد هاگ ها، قرار دادن شان در دمای زیاد برای دوره‌های زمانی طولانی و امکان جهش طبیعی برای آنها می‌شود.
دانشمندان پس از تکرار چندین باره این فرآیند، با موفقیت گونه کاملی از این هاگ‌های باکتریایی را زیست مهندسی کردند. وقتی این هاگ‌ها دوباره در محیط کشت فعال می‌شوند، شروع به تجزیه پلاستیک می‌کنند.
بیدار شدن هاگ‌ها در محیط کمپوست
آنها این پلاستیک زیست تخریب پذیر را در «محیط‌های کمپوست فعال و استریل میکروبی» تحت شرایط ایده آل ۳۷ درجه سانتیگراد با رطوبت ۴۴ تا ۵۵ درصد آزمایش کردند. هاگ‌ها در داخل این نوار‌های پلاستیکی دوباره جوانه زدند و ظرف پنج ماه ۹۰ درصد پلاستیک را تجزیه کردند.
اگر صنعت پلاستیک بخواهد به استفاده از پلاستیک ادامه دهد و اگر وابستگی ما به این مواد همین قدر زیاد باقی بماند، با تولید پلاستیک زیست تخریب پذیر می‌توان ضایعات را در مدت زمان بسیار کوتاهی از بین برد.
مجریان این طرح می‌گویند: آنچه قابل توجه است این است که این ماده جدید حتی بدون حضور میکروب‌های اضافی تجزیه می‌شود و بیشتر این پلاستیک‌ها احتمالا کارشان به محیط‌های کمپوست غنی از میکروب‌ها نخواهید کشید؛ بنابراین این توانایی خود تخریبی در محیطی عاری از میکروب باعث می‌شود فناوری ما همه کاره‌تر شود. این پلاستیک حتی برای تجزیه زیستی به شرایط مطلوب نیاز ندارد.
نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود