به نقل از «ایرنا»

کنترل آسیب های اجتماعی با نگاهی انسان دوستانه

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۴۷۳۷۳

تهران- ایرنا- آسیب های اجتماعی در لایه های مختلف جامعه به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر وجود دارد که برای ریشه کنی این آسیب ها در تمامی مسایل باید نگاهی انساندوستانه حاکم باشد. در این صورت همه به شکل یک خانواده واحد خود را درگیر مشکلات دیگران خواهند کرد و روح امید در جامعه جریان خواهد یافت.

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح چهارشنبه 12 مهر 1396 داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

** آسیب های اجتماعی و نگاهی جدی به آن در جامعه
جوامع در حال توسعه و رو به رشد با آسیب های فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. در ایران نیز آسیب های اجتماعی همواره مورد توجه مردم و مسوولان بوده است اما به نظر می رسد گاهی این آسیب ها چنان ریشه در زندگی افراد دارد که رفع آن نیازمند بستری مناسب است تا دردمندی ناشی از تحمل این آسیب ها در میان مردم و بخصوص کودکان به حداقل برسد.

روزنامه«اطلاعات» در گزارشی با عنوان«جامعه سالم با حمایت از حقوق زنان» نوشت: زنان نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند و نه فقط پرورش دهندگان افراد جامعه محسوب می‌شوند، بلکه بار سنگین مسئولیت‌های روانی و اجتماعی خانواده‌ها را هم بر دوش می‌کشند. بررسی‌های انجمن علمی روانپزشکان ایران حاکی از این است که۲۳ درصد از افراد ۱۵ تا ۶۴ ساله کشور دچار یکی از اختلالات روانپزشکی هستند و ۵ر۱۳ درصد از آنان هم از افسردگی رنج می‌برند. ‏

کارشناسان معتقدند،اولین گام در راه ارتقای سلامت روان زنان این است که برای آنان همانند مردان، حقوق عادلانه قائل شوند و به آنان احترام بگذارند. واقعیت این است که بسیاری از زنان ایرانی از مجموعه مشکلات و معضلاتی رنج می‌برند که حاصل ساختار و بافت فرهنگی و اجتماعی جامعه است و توانمند سازی آنان به توجه جدی به سلامت و رعایت حقوق زنان نیاز دارد که با همکاری والدین، همسران و فرزندان تأمین می‌شود.‏

در ادامه این گزارش به نقل از مرجان فتحی روانشناس سلامت می خوانیم: سلامت روانی در خانم‌ها اهمیت زیادی دارد، زیرا وقتی یک خانم از نظر سلامت روان دچار مشکل می‌شود، نه فقط خودش بلکه خانواده و اطرافیانش را هم به شدت درگیر می‌کند و فرزندان‌شان تحت تاثیر این مشکل، آسیب می‌بینند و برعکس اگر خانمی از سلامت روانی خوبی برخوردار باشد، شادی ونشاط را وارد محیط خانواده می‌کند و آرامش خاصی را برای همسر و فرزندانش به وجود می‌آورد. یک زن تا وقتی که مجرد است، باید از نظر شغلی و موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی امنیت داشته باشد و در صورتی که این امنیت به خطر بیفتد، زن در معرض آسیب قرار می‌گیرد. یک خانم زمانی هم که ازدواج می‌کند، امنیت با سلامت روانی اش در تعامل و ارتباط است ونبودآن می‌تواند خانواده اش را هم در معرض آسیب قرار دهد.

روزنامه«ایران» در گزارشی با عنوان«نمی‌دانم چند ساله‌ام» نوشت: اینجا هرکه مریض می‌شود، صبر می‌کند؛ فقط صبر. یا خوب می‌شود یا می‌میرد. این، معنی جمله‌ای است که «صدگنج» می‌گوید. زیر سایه درخت چمباتمه زده و وقتی بالا را نگاه می‌کند، گوشه پلک‌ها جوری جمع می‌شوند که خطوط‌شان عمیق‌تر به نظر می‌رسد. صدگنج شاید پیرترین زن روستا باشد، کسی چه می‌داند. خودش هم نمی‌داند. اینجا در «جنگارک» خیلی‌ها نمی‌دانند چقدر عمر دارند. حساب سال‌های رفته، آسان نیست وقتی سجل نداری. می‌گویند سراغ هر روستای چابهار که بروید، می‌توانید کسانی را پیدا کنید که شناسنامه ندارند. جنگارک یکی از همان‌هاست. اوضاعش از بقیه بدتر است. محروم اندر محروم.

در ادامه این گزارش می خوانیم: مردم جنگارک فقیرند. به بعضی‌های‌شان گفته‌اند باید آزمایش دی‌ان‌ای انجام دهید. بروید تهران. سر از این حرف‌ها درنمی‌آورند. اصلاً تصوری از این امور ندارند. اداره، شناسنامه، شهر، تهران. بچه‌ها نام تهران را نشنیده‌اند. وقتی ازشان می‌پرسی، می‌دانی تهران کجاست، فکر می‌کنند و بی‌جواب می‌مانند. یکی می‌گوید: «تهران، همان قزوین است؟!» بقیه می‌خندند. «بچه‌ها می‌خواهید چه کاره شوید؟» چند نفر آرام می‌گویند: «معلم.» می‌پرسم: «بچه‌ها می‌دانید شغل من چیست؟» یکی دوباره می‌گوید: «معلم.» تا به حال نه اسم خبرنگار را شنیده‌اند و نه می‌دانند روزنامه چیست ولی وقتی می‌گویم عکس‌تان در روزنامه چاپ می‌شود، می‌خندند و یکی دو نفرشان بالا و پایین می‌پرند و دست‌ها را در هوا تکان می‌دهند.

روزنامه «آرمان امروز» در مطلبی با عنوان«مخالف جمع آوری کودکان کار و خیابان هستیم» به نقل از مظفر الوندی دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک وزارت دادگستری نوشت: ما معتقدیم این شیوه جواب نمیدهد و در جلسه اخیر نیز نمایندگان تمام دستگاه های ذیربط مخالف بودند و قطعا با جمع آوری مشکل حل نمی شود.

در ادامه این مطلب آمده است: روز سه شنبه هفته گذشته درباره این طرح جلسه ای برگزار کردیم که در این جلسه نمایندگان دستگاه های مختلف اعم از مخالف و موافق حضور داشتند. در این جلسه تاکید شد که کار ساماندهی کودکان کار و خیابان بر اساس روال خود، یعنی مصوبه شورای ساماندهی کودکان خیابانی مصوب سال 84 و با محوریت وزارت رفاه انجام شود. ضمن اینکه در ماده 80 برنامه ششم توسعه، سازمان بهزیستی برای ساماندهی کودکان کار و خیابان تعیین و مقرر شده در طول اجرای برنامه، کودکان کار و خیابان 25درصد کاهش یابد.

**زیست بوم ومسوولیت در برابر حفظ آن
محیط زندگی بشر که متشکل از انواع بافت های طبیعی و گونه های گیاهی و جانوری است به عنوان یک امانت، مسوولیت سنگینی را به انسان تحمیل می کند. این محیط تنها یک بار به این شکل در اختیار بشر قرار دارد و حفظ سلامت گونه های مختلف نیاز جدی بشر برای ادامه بقا است.

روزنامه«همدلی» در مطلبی با عنوان«اگر خودمان خرس‌سیاه بودیم» آورده است: این روزها خطر نابودی محیط زیست و انقراض گونه‌های متفاوتی از جانداران دیگر برای خود در اخبار محیط زیستی جایی باز کرده است. پیشتر یوزپلنگ آسیایی در بورس بود و حالا یک نوع خرس هم آمده کنارش ایستاده. این یک گزارش درباره انقراض یک گونه جانوری در ایران نیست؛ نیم‌نگاهی است به انقراض گونه‌های جانوری در ایران با دست‌فرمان کتاب «قلعه حیوانات» اثر جورج اورول؛‌ از نویسندگان خواسته شده خود را جای حیواناتی بگذارند که دارند منقرض می‌شوند و بعد بنویسند.

اسم این خرس، «مم بلوچی» تعداد این خرس‌های سیاه آسیایی در ایران خیلی کم شده به‌طوری که در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت در طبقه در آستانه انقراض جای گرفته است. کرمان، سیستان‌وبلوچستان و هرمزگان تنها زیستگاه‌های باقیمانده خرس سیاه آسیایی‌اند؛ آن‌ها شبانه به نخلستان‌ها و باغ‌های میوه سر می‌زنند و بومی‌ها اسمشان را این‌طور صدا می‌کنند:«مَم بلوچی» یا «هرس».

در ادامه این یادداشت می خوانیم: اکنون ما با چنبره مصرف میهمانان و شرکای خوبی در این عصر اخیر برای طبیعت نبودیم و نظم پریشان آن را که در آن پیچش‌های دلربای شاعرانه بود زخمی کرده‌ایم. زخمی که جان طبیعت را نشانه رفته است.هم حق طبیعت را به سزا به جای نیاوردیم و هم با مصرف و تخریب خود حقوق بشری نسل‌های آینده را تباه کردیم.

روزنامه«دنیای اقتصاد» با درج یادداشتی با عنوان«خروج از تله زیست محیطی» نوشت: شهرها، هنگام رویش و گسترش، طبیعت پیرامونی خود را پس می‌زنند و حباب‌گونه، محیطی مصنوعی به‌وجود می‌آورند. آنها در تمامی ابعاد، امکان نفوذ طبیعت به‌درون خود را سد می‌کنند و حاصل، فرآیندهایی است که به تله هزینه‌های زیست‌محیطی می‌انجامد، هزینه‌های دائمی که شهرها را به نابودی می‌کشاند. شهرها بر بستری ساخته می‌شوند که پیش از آن بخشی از چرخه‌های محیطی را پوشش می‌دادند. یکی از آنها نفوذ آب باران، آب تازه بدون املاح و آلودگی به درون زمین است. بستر نفوذ ناپذیر شهر چنین امکانی را به کمترین میزان می‌رساند. حاصل آن دست‌کم در کوتاه‌مدت، فرو نشست دائمی و بی‌وقفه بستر شهر است که هزینه‌های بسیاری را برای بازسازی دوباره ساختارهای شهری تحمیل می‌کند که در درازمدت به جداماندگی کامل این بستر از طبیعت اصلی آن خواهد انجامید.

همچنین، جریان هوایی که خاک برای پالایش خود نیاز دارد، با سطوح نفوذ‌ناپذیر شهر، سد و خاک دچار خفگی می‌شود و نبود ارتباط هوا با خاک، شرایط تجدید حیات و برقراری تعادل طبیعی را از شهر می‌ستاند و به این ترتیب، زیست‌بومی که در آن بستر طبیعی جریان داشت و حاصل میلیون‌ها سال چرخه‌های طبیعی بود، در مدتی کوتاه، به عمر چند نسل بشری، نابود می‌شود. چرخه‌های میکروارگانیسم‌ها، گیاهان و جانوران بومی و اخت گرفته با آن اقلیم، یکسره متوقف می‌شوند.

در ادامه این یادداشت که به قلم محمد سالاری پژوهشگر اقتصادی و اجتماعی نوشته شد، آمده است: برای برون رفت از این شرایط و نجات یافتن از این دام، دست‌کم در درون شهرها، باید امکان نفوذ دوباره طبیعت به شهرها را، چه در عینیت شهرها و چه در ذهنیت شهروندان فراهم کنیم. در این باره ضروری است که نخست، طبیعت سرزمینی ایران و بستری که شهرها بر آن ساخته شده‌اند را بشناسیم و عمیقا به خودآگاه بکشانیم و شرایط آن را صمیمانه و همدلانه بپذیریم و سپس، انسان ایرانی را بر بستر تاریخ و طبیعتش، بازتعریف کرده و او را دوباره با این طبیعت انس و الفت دهیم، به‌گونه‌ای که زیستن بر این بستر خشک را، نه مایه رشک که مایه افتخار خود بداند.

روزنامه«ابتکار» در گزارشی با عنوان«مهار حیات وحش با دست خالی» آورده است: چند روزی است که خرس‌های قهوه‌ای سوژه رسانه‌ها و فضای مجازی شده‌اند. فیلم‌ها و تصاویری که از آنها دست به دست می‌شود سبب شده تا موجی از توجه‌ها به حیات وحش ایران جلب شود؛ تصاویر و فیلم‌هایی از خرسی که بر اثر ضرب و شتم در پارک ملی گلستان جان می‌دهد، خرسی که از تله سیمی باغداران شهرستان بلده رهایی می‌یابد، خرسی که در کلاله به خودروی محیط زیست حمله‌ می‌کند و بعد زنده‌گیری می‌شود از جمله اتفاقاتی است که در این چند روز جنجال آفرین شده‌اند. در همه این تصاویر اما آنچه بیش از همه چیز جلب توجه می‌کند ابزار و ادواتی است که نیروهای محیط‌زیست برای زنده‌گیری حیوانات استفاده می‌کنند. این امکانات بعضا انقدر ضعیف و ابتدایی‌اند که به نظر می‌رسد یکی از خلاء‌ها برای حفاظت از حیات وحش ایران به روزرسانی و تجهیز تیم زنده‌گیری حیوانات است.

در ادامه می خوانیم: ضرورت آنچه در زیستگاه این دو گونه حیوان که بزرگترین گوشتخواران حیات وحش ایران به شمار می‌آیند، بشدت احساس می‌شود، یکی تحت حفاظت قرار گرفتن هرچه سریع‌تر منطقه، دیگر تصحیح دیدگاه مخدوش شده بومیان نسبت به خطرآفرین بودن این حیوان برای جان مردم است و نکته دیگر شاید به تجهیز امکانات و ابزار زنده‌گیری این حیوانات باز می‌گردد. در طی سال‌های اخیر گرچه سازمان حفاظت محیط زیست توجه ویژه‌ای به حیات وحش و مناطق تحت حفاظت نشان داده اما به طور کاملا تصادفی و البته به دلیل کاهش شکار و غذا، خرس‌ها به خارج از منطقه حفاظت شده پا گذشته‌اند و با روستاییان منطقه مواجه شده‌اند. مواجهه‌ای که گاهی به زخمی شدن این حیوانات و همین‌طور مرگ آنها ختم شده است. سازمان حفاظت محیط زیست برای آنکه این مواجهه را به حداقل برسانند نیروهای محیط‌زیست و محیط‌بانان را مسئول زنده‌گیری این حیوانات پیش از رویارویی با این روستاییان کرده است. نیروهایی که بعضا توان و ابزار لازم برای زنده‌گیری این حیوانات را ندارند.

** گردشگری؛ محور توسعه پایدار و چالش های فراروی آن
صنعت گردشگری به عنوان بخش مهمی از پایه های تحکیم اقتصاد کشور به عنوان یکی از منابع خوب و قابل اطمینان در راستای دستیابی به توسعه پایدار محسوب می شود. هرچند این صنعت در کشور برخوردار از جاذبه های طبیعی و تاریخی مثل ایران وجود دارد اما همواره با چالش هایی نیز روبرو بوده است و لزوم توجه به زیرساخت ها در این حوزه همواره به چشم می خورد.

روزنامه«دنیای اقتصاد» در یادداشتی با عنوان«6 عامل موثر بر آینده توریسم ایران» آورده است: نتایج یک بررسی نشان می‌دهد ایران با بحران‌های بسیار جدی مواجه است که دستیابی به برنامه‌ها و پیش‌بینی‌ها را دستخوش تغییرات اساسی قرار می‌دهد. بر اساس مطالعات آینده‌پژوهی ایران، برخی از مهم‌ترین چالش‌ها و بحران‌هایی که اتفاقا تاثیر مستقیمی بر گردشگری کشور دارند شامل بحران آب، بحران ساختارهای نامناسب اقتصادی، بیکاری، بحران سرمایه اجتماعی، ریزگردها، ناامیدی اجتماعی، فساد سیستمی و رکود تورمی هستند. کارشناسان معتقدند اساسا بخش قابل‌توجهی از این مشکلات و بحران‌ها را می‌توان با برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌های صحیح در حوزه گردشگری، کنترل کرد. کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران در تازه‌ترین گزارش خود به آینده‌پژوهی گردشگری کشور پرداخته است. محمود حسن‌پور و مرضیه شاهی‌سوندی 6 عامل را به‌عنوان مهم‌ترین و موثرترین عامل‌ها در توسعه گردشگری ایران عنوان کردند. رفع تدریجی تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران یکی از این عوامل است. بر این اساس روند برداشتن سایه سنگین تحریم‌ها از سر کشور اثرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی چشمگیری داشته است.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: از سوی دیگر تیرگی روابط ایران با برخی کشورهای منطقه از جمله عربستان طی چند سال گذشته عامل موثر دیگری بر توسعه گردشگری کشور به‌شمار می‌رود. این موج منفی حاصل از جریانات سیاسی بر نظام گردشگری و گردشگرپذیری ایران تاثیرات مستقیم و غیرمستقیمی خواهد داشت که در صورت مدیریت نکردن آن، زخمی درمان‌ناپذیر بر چهره گردشگری ایران به‌جا خواهد گذاشت. براساس این گزارش، بهبود نسبی وضعیت حمل و نقل هوایی کشور نیز ششمین عامل موثر در این حوزه است. یکی از دستاوردهای زودهنگام برجام بهبود جایگاه حمل و نقل هوایی کشور بود. خرید هواپیماهای جدید از غول‌های هواپیماسازی دنیا علاوه‌بر رفع دغدغه نوسازی ناوگان هوایی کشور پس از چندین سال، گامی بلند در جهت کاهش بیکاری برداشت. به گفته مسوولان، با این اقدام برای 8 هزار نفر به‌طور مستقیم و غیرمستقیم اشتغال ایجاد خواهد شد.

روزنامه«تفاهم» در گزارشی با عنوان«گردشگری؛ از مهم‌‌ترین بخش‌ ها در اشتغا‌لزایی و ایجاد درآمد ارزی» به نقل از اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور می نویسد: گردشگری یکی از مهم‌‌ترین بخش‌ ها در اشتغا‌لزایی و ایجاد درآمد ارزی کشور است. امروز دولت و بخش خصوصی به این اجماع رسیده ‌اند که توجه جدی به صادرات غیرنفتی، پیدا کردن بازارهای جدید صادراتی و رفع موانع پیش روی صادرات، از اصلی‌ ترین راه ‌های فعال‌ تر کردن اقتصاد کشور است.

در ادامه این گزارش ضمن اشاره به بسته حمایت از توسعه صادرات می خوانیم: در این بسته، مشوق‌‌ها و حمایت ‌ های فراوانی برای توسعه صادرات غیرنفتی قید شده که لازم است همه دستگاه ‌ها به ویژه سازمان برنامه و بودجه کشور و وزارت صنعت، معدن و تجارت باید با جدیت اجرای دقیق و کامل این بسته را پیگیری کنند. تجار و صادرکنندگان ایرانی می ‌توانند از خط اعتباری جدیدی که برای صادرات به سوریه تصویب شده استفاده کنند و لازم است سازمان برنامه و بودجه کشور و وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز اجرای این مصوبه را با جدیت پیگیری کنند.

روزنامه«کلید» با انتخاب گزارشی با عنوان«سرانجام یک برنامه مهم پس از 15 سال خاک خوردن» می نویسد: اعتبار برنامه توسعه ملی گردشگری ایران درحالی سال 2016 میلادی تمام شده است که بیش از 15 ســال درحال خاک خوردن بود و هرگز به مرحله اجرا نرسید. اکنون معاون گردشگری کشور از بازنگری و تنظیم دوباره این برنامه با مشارکت سازمان جهانی جهانگردی براســاس تحلیل وضعیت جدید گردشگری ایران، خبر می دهد.تهیه برنامه جامع توســعه ملی گردشــگری ایران تا پایان اولین سال برنامهی ششم یکی از اولویت های اصلی ســازمان میراث فرهنگی، صنایع دســتی و گردشگری به شــمار می آید، این الزامی اســت که در برنامه ی ششم توسعه قید شده و دو رییس قبلی این ســازمان هم روی آن تاکید داشتند.

در ادامه می خوانیم: در برنامه ملی توسعه گردشگری حتی به تقویت بدنه ی کارشناسی و دانشگاهی و بهره مندی از آنها در تهیه ی نظام جامع آماری تاکید شده بود که با گذشت 15 سال همچنان خبری از آن نیست. براساس نتایج بررســی مرکز پژوهش های مجلس در دهه 80، برنامه ملی توسعه گردشگری ایران از سال 2002 که قرار بود وارد فاز عملی شود تا امروز، حتی یک بار هم مورد ارجاع و استناد سیاستگذاران و برنامهریزان سازمان ایرانگردی و جهانگردی وقت و پس از آن ســازمان میراث فرهنگی و گردشــگری قرار نگرفته اســت. اینک محمد محب خدایی ـ معاون گردشگری این سازمان ـ درباره سرنوشت این برنامه به ایســنا میگوید: برنامه توسعه ملی گردشگری ایران که قرار بود از سال 1381 اجرایی شــود، اعتبار زمانی اش در سال 2016 میالدی به پایان رسیده، برای همین سازمان جهانی گردشگری، کارشناسان خود را به ایران فرستاد تا با مشارکت کارشناســان کشورمان این برنامه را مطابق با شــرایط حال حاضر گردشگری بروز رســانی کنند.

*گروه اطلاع رسانی
خبرنگار: عشرت کراری**انتشار دهنده: شهربانو جمعه
پژوهشم**ع ک**9131
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و مطالب پژوهشی ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearch همراه شوید.

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۴۷۳۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایران می تواند پرتاب انسان به فضا را رقم بزند؟+ فیلم

یکی از جذاب‌ترین و پرمخاطب‌ترین موضوعات روز دنیا به با توجه به پیشرفت سریع علم و فناوری، حوزه فضایی است و کشور‌های زیادی با سرمایه گذاری‌های هنگفت در این عرصه فعالیت و با یکدیگر رقابت می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین و حتی می‌توان گفت دشوارترین فعالیت‌های فضایی مربوط به پرتاب انسان است که البته کشور‌هایی که در این حوزه فعالیت دارند تعدادشان از انگشتان یک دست کمتر بوده و محدود به چین و آمریکا و روسیه می‌شود. کشورهایی چون ایران و هند نیز در جهت بومی سازی این اقدام و به نتیجه رساندن آن گام بر می‌دارند.

ایران نیز ۱۳ سال پیش با اعزام کاوشگر۴ نخستین گام عملی در اجرای پروژه ملی اعزام فضانورد ایرانی به فضا را برداشت، اما بعد از سال ۹۲ پروژه زیست فضای ایران تا پایان دولت دوازدهم متوقف شد.

پیرو همین موضوع و کسب اطلاعات بیشتر درباره عملکرد ایران در حوزه پرتاب انسان به فضا، گفت‌وگویی با حسن سالاریه، رئیس سازمان فضایی کشور داشته‌ایم.

سالاریه در پاسخ به سوال خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان مطرح کرد: در سال ۱۴۰۲ برنامه زیست فضا را با پرتاب اولین کپسول که کپسول ۵۰۰ کیلوگرمی بود آغاز کردیم. متعاقب این پرتاب، قراردادی را برای ساخت یک کپسول با جرم بالاتر و قابلیت‌های بهتر نظیر سیستم کنترل، ناوبری و هدایت پذیری که جزو لاینفک کپسول‌های زیستی می‌شود، منعقد کردیم که ان‌شاءالله ساخت و پرتاب موفقیت آمیز آن، مسیر را برای ساخت کپسول‌های پیشرفته‌تر باز می‌کند.

او ادامه داد: اگر برنامه ما بدون مشکل پیش برود ظرف چهار، پنج سال اینده می‌توانیم به کپسول‌هایی برسیم که قابلیت حمل انسان را هم دارد. قابلیت حمل انسان یعنی کپسول به لحاظ جرمی و شرایط زیستی که داخل آن فراهم است، مورد تایید باشد. همچنین قابلیت‌های معمول که همان هدایت و کنترل و ناوبری است را دارا باشد.

او با اشاره به پیچیدگی‌های کپسول زیستی با قابلیت پرتاب انسان و ویژگی‌هایی چون قابل برگشت بودن که باید دارا باشد، بیان کرد: اگر طبق برنامه پیش رویم و منابع لازم برای این کار به موقع تخصیص پیدا کند و دچار مشکلات و پیچیدگی‌های فنی که به طور طبیعی در چنین مسائلی ممکن است پیش بیاید، نشویم؛ به نظر می‌رسد ظرف  ۴، ۵ سال آینده موشک هایی با قابلیت حمل انسان خواهیم داشت. اما این مسیری است که فراز و نشیب‌های زیادی دارد و ممکن است مسائلی پیش بیاید که برنامه ما یکی دو سال با توجه به موانعی که ممکن است پیش بیاید به لحاظ فنی یا تکنولوژی عقب بیفتد یا حتی ممکن است توفیقات خوبی حاصل شود و در برنامه جلو بیفتیم.

او در پاسخ به سوال خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان درباره  اینکه آیا در حال حاضر نیروی انسانی برای پرتاب به فضا وجود دارد یا آموزش داده می‌شود یا خیر، بیان کرد: در حال حاضر خیر  اما در برنامه هست که این هم اتفاق بیفتد. ان‌شاءالله به محض اینکه به جمع بندی برسیم اطلاعات خوبی را در این باره در اختیار مردم قرار می‌دهیم.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم